จิตแทบหลุดกับพฤติดรรมลูก ผู้มีประสบการณ์ช่วยทีค่ะ

ขออภัยนะคะ  จากการอ่านสำนวนการระบายอารมณ์เกี่ยวกับลูกคุณ วัยแค่ขวบกว่า ก็พอจะเดาได้ว่า ทำคุณจึงพบปัญหานี้
        ลูกต้องการความรัก ความอบอุ่นจากแม่ แต่แกไม่สามารถบอกความต้องการกับคุณได้  ก็เลยออกอาการโยเย แสดงอาการต่างๆนาๆตามประสาเด็ก เพื่อให้แม่ได้อุ้มกอด แสดงความรัก แต่คุณกลับอ่านไม่ออก  คุณเกิดอารมณ์เสีย ก็คงแสดงอาการ งี่เง่า หรือแหกปากใส่ลูกคุณ   มันก็เลยไปกันใหญ่   ต้องแก้ไขที่ตัวคุณค่ะ  
        เมื่ออยู่กับคุณตา ลูกคุณมีความสุข คุณตาคงเลี้ยงดูใส่หัวใจความรักให้หลาน  เด็กจึงร่าเริง
   ส่วนคุณเหน็ดเหนื่อยจากงาน เมื่อเจอลูกที่แกไม่เห็นแม่ทั้งวัน จะเรียกร้องความรักจากแม่  แต่การสื่อของแกทำให้คุณอารณ์เสีย
ก็เป็นเรื่องกันเท่านั้นเอง
         คุณกลับเข้าบ้าน ควรอุ้มกอดลูก แสดงความรัก พูดกับแกด้วยความรัก   แรกๆอาจงอแง เหมือนตัดพ้อ  แต่คุณต้องไม่อารมณ์เสียวีนแตกเสียก่อน     ปลอบขวัญ หอมแก้ม คนเป็นแม่แสดงกิริยารักลูกอย่างไร ก็ทำอย่างนั้น และต้องใช้เวลา  หากคุณสามารถทำได้อย่างสม่ำเสมอ  แล้วแกจะสงบขึ้น  เพราะมั่นใจว่า เมื่ออยู่กับแม่แล้วมีความสุข   ลูกคุณยังเล็กมากนะคะ  เป็นผู้หญิงด้วย   คุณควรเลี้ยงดูให้ลูกสาวมีความอ่อนโยนน่ารัก   หากฝึกให้แกงอแงเจ้าอารมณ์ จะกลายเป็นคนใจร้อน อารมณ์ร้าย ก้าวร้าว  ติดตัวไปจนโต จะกลายเป็นคนไม่น่ารัก      ถ้าคุณรักลูก อดทนหน่อยนะคะ     ฉันเคยเลี้ยงลูกมาก่อน  สามคนนะคะ  ซนกันบ้านแทบแตก   มีวีนแตกบ้าง แต่ได้คิดเราทำอะไรไปเท่ากับเราทำร้ายลูกที่เรารัก ก็เลยต้องปรับพฤติกรรมตัวเองใหม่
   ก็ขอแชร์ประสพการณ์น่ะค่ะ     และเมื่อคุณโกรธ ไม่ควรพูดคำหยาบออกไปค่ะ  เพราะเด็กจะเคยชิน  และจำไปใช้บ้าง พ่อ แม่จะอายเปล่าๆ     พฤติกรรมลูกคือผลจากการเลี้ยงดูของพ่อ แม่