...บ่ายวันหนึ่ง...
"เพี๊ยะ!!"
"แง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้" เสียงของเด็กอายุประมาณ 4-5 ขวบร้องมาจากในห้องนอนชั้นสองของบ้านหลังหนึ่ง
"เกิดอะไรขึ้น? ลูกแม่" คำถามจากหญิงสาวผู้แทนตัวเองว่า แม่ ที่รีบวิ่งขึ้นมาเปิดประตูห้องของเด็กคนนั้น หลังจากได้ยินเสียง
"พี่... พี่เอ็ด แกล้งหนู T^T" เด็กชายรูปร่างผอมบางกล่าวขึ้นแล้วชี้ไปทางพี่ชาย ที่ยืนทำหน้ายียวน ททึง อยู่ไม่ไกลนัก
แม่รีบเข้าไปโอบกอด ปลอบใจเจ้าหนูคนนี้ทันที พร้อมพูดด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนว่า "โอ๋ ๆ อัลอย่าร้องไห้น้า เดี๋ยวแม่ทำข้าวเย็นอร่อยๆ ให้กิน" พอพูดจบ ก็หันไปหาลูกที่ชื่อว่าเอ็ด "นี่ เอ็ด มาแกล้งน้องได้ยังไง เป็นพี่ชายต้องปกป้องน้องนะ"
เอ็ด ได้เดินกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจมาอยู่ตรงหน้าอัล
"เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!!!!"
"แง้แง้แง้ T^T" อัล ร้องหนักยิ่งกว่าครั้งแรก หลังจากที่โดนฝ่ามือเอ็ดตบที่ศีรษะอย่างจังๆ แล้ววิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้คนที่เป็นแม่ ต้องปลอบน้องชายของตัวเอง ตามลำพัง
"อะไรกัน.. แม่น่ะรักอัล ไม่ได้รักผม แม่เกลียดผม" เอ็ด ผู้เป็นพี่ พึมพำน้อยใจอยู่คนเดียว หลังจากที่วิ่งออกมาจากห้องนอนมานั่งกอดเข่าใกล้ๆ กับประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่
"แอ๊ดดดด"
"....!!!" ทันใดนั้นเอง เอ็ดเหลือบไปเห็นสายตาของพ่อแท้ๆ ของเขากำลังจ้องเขาอยู่ในช่องประตูที่พ่อเขาแง้มออกมานิดนึง
"ฉันได้ยินหมดล่ะ แกคิดว่า แม่แกเกลียดแกจริงๆ เหรอ?" "แกร็ก" พ่อของเอ็ดเอ้ยปากถามพร้อมกับปิดประตู แล้วทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำต่อ
"ผมน่ะทำอะไรก็ผิดไปซะหมด อัลถูกทุกอย่าง แล้วยังงี้ จะให้ผมคิดยังไง" เอ็ด พูดกับพ่อด้วยแววตาที่คับแค้นปนความเศร้า
"แอ๊ดดดด"
"แกไปแกล้งอัลก่อนใช่มั้ย เอ้า เอานี่ไปถือ เป็นการทำโทษ" พ่อเปิดประตูห้องน้ำออกมาพอที่จะเอาถังน้ำที่บรรจุน้ำเกือบเต็มใบหนึ่งส่งให้เอ็ด แล้วปิดประตูทำธุระต่อ
เอ็ด ไม่พอใจเป็นอย่างมาก และคับแค้นใจซะเหลือเกิน แต่ก็ต้องทำตามที่พ่อสั่ง ใช้มือทั้งสองข้าง จับกระป๋องน้ำ ยกขึ้นมาจยแขนตึง "ฮึบ!!! หนักจัง!"
5 นาทีผ่านไป...
"กึกกกกก" เอ็ดตัดใจ วางกระป๋องน้ำนั่นด้วยความที่อดทนไม่ไหวแล้ว "หืมมมม" พ่อของเอ็ดได้แหงมประตูแล้วมองไปที่ลูกที่นั่งทำหน้าตาเบื่อหน่ายกับกระป๋องน้ำที่หนักสำหรับเขา
"แกตัดใจแล้วเหรอ?" ผู้เป็นพ่อได้เอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง "ก็มันหนักนี่ ของแบบนี้ใครจะยกได้ทั้งวันกัน" เอ็ดเถียงทันทีที่พ่อจบคำถาม
"อืมมมม กระป๋องที่ใส่น้ำนั่นน่ะ หนักพอๆ กับทารกคนหนึ่งเลยล่ะ"
"..."
"แค่ไม่กี่นาที แกก็ตัดใจทิ้งมันซะแล้ว แม่ของแกน่ะ อุ้มของพรรค์นี้ กี่เดือนๆ หล่อนก็ไม่เคยจะตัดใจ แม้แต่จะพูดด้วยซ้ำ"
"..."
"แกลองคิดดูล่ะกัน ว่านั่นเป็นสิ่งที่คนที่เกลียดแก เขาจะยอมอดทนทำเหรอ?"
"..." เอ็ด มองกระป๋องน้ำที่วางทิ้งไปเมื่อครู่
"เย็นวันนี้ แม่จะทำของโปรด ของพวกลูกๆ ให้กินเลยล่ะ" แม่กำลังเดินไปยังห้องครัว ก้มไปบอกลูกที่จับมือเธออยู่
"จริงเหรอฮะ! เย้ๆ" อัลแสดงความดีใจออกมา พอละสายตาจากแม่ไป ก็เห็นพี่ชายของตัวเอง อยู่ตรงหน้า "พี่เอ็ด?"
"ฟึ่บ!" เอ็ดผู้เป็นพี่ ได้ง้างมือเหมือนจะตบอัลดั่งเช่นที่เคยทำไปแล้วก่อนหน้านี้สองครั้ง
"อ๋า ><" อัลหลับตา ในขณะที่แม่พูดขึ้นมาว่า "เอ็ด!!! จะแกล้งน้องอีกแล้วเหรอ!"
"แปะ" เอ็ดลูบหัวน้อง ที่อยู่ตรงหน้า แล้ววิ่งไปห้องครัวอย่างรวดเร็วด้วยความที่รู้สึกผิดกับน้องและแม่
"..." แม่และอัล ยืนอึ้งได้สักพัก แม่ก็พูดขึ้นมาว่า "สงสัยพ่อต้องพูดอะไรกับพี่ของอัลแน่เลยเนี่ย
"
"... ผมโดนลูบหัวด้วยล่ะ -0-''" อัลรู้สึกเหมือนจะดีใจจากกิริยาที่พี่ของเขาไม่เคยทำกับเขามาก่อน
จบ...
ปล. ผมดัดแปลงนิดหน่อย จาก Full Metal Achemist เล่ม 14 ตอนพิเศษ ครับ ประทับใจตอนนี้มาก เลยอยากลองเขียนมาเป็นบทสั้นๆ ให้อ่านดูน่ะครับ ขอบคุณที่อ่านนะครับ
แม่เข้าข้างน้องหมดเลย แม่เกลียดผม
"เพี๊ยะ!!"
"แง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้ง้" เสียงของเด็กอายุประมาณ 4-5 ขวบร้องมาจากในห้องนอนชั้นสองของบ้านหลังหนึ่ง
"เกิดอะไรขึ้น? ลูกแม่" คำถามจากหญิงสาวผู้แทนตัวเองว่า แม่ ที่รีบวิ่งขึ้นมาเปิดประตูห้องของเด็กคนนั้น หลังจากได้ยินเสียง
"พี่... พี่เอ็ด แกล้งหนู T^T" เด็กชายรูปร่างผอมบางกล่าวขึ้นแล้วชี้ไปทางพี่ชาย ที่ยืนทำหน้ายียวน ททึง อยู่ไม่ไกลนัก
แม่รีบเข้าไปโอบกอด ปลอบใจเจ้าหนูคนนี้ทันที พร้อมพูดด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนว่า "โอ๋ ๆ อัลอย่าร้องไห้น้า เดี๋ยวแม่ทำข้าวเย็นอร่อยๆ ให้กิน" พอพูดจบ ก็หันไปหาลูกที่ชื่อว่าเอ็ด "นี่ เอ็ด มาแกล้งน้องได้ยังไง เป็นพี่ชายต้องปกป้องน้องนะ"
เอ็ด ได้เดินกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจมาอยู่ตรงหน้าอัล
"เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!!!!"
"แง้แง้แง้ T^T" อัล ร้องหนักยิ่งกว่าครั้งแรก หลังจากที่โดนฝ่ามือเอ็ดตบที่ศีรษะอย่างจังๆ แล้ววิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้คนที่เป็นแม่ ต้องปลอบน้องชายของตัวเอง ตามลำพัง
"อะไรกัน.. แม่น่ะรักอัล ไม่ได้รักผม แม่เกลียดผม" เอ็ด ผู้เป็นพี่ พึมพำน้อยใจอยู่คนเดียว หลังจากที่วิ่งออกมาจากห้องนอนมานั่งกอดเข่าใกล้ๆ กับประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่
"แอ๊ดดดด"
"....!!!" ทันใดนั้นเอง เอ็ดเหลือบไปเห็นสายตาของพ่อแท้ๆ ของเขากำลังจ้องเขาอยู่ในช่องประตูที่พ่อเขาแง้มออกมานิดนึง
"ฉันได้ยินหมดล่ะ แกคิดว่า แม่แกเกลียดแกจริงๆ เหรอ?" "แกร็ก" พ่อของเอ็ดเอ้ยปากถามพร้อมกับปิดประตู แล้วทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำต่อ
"ผมน่ะทำอะไรก็ผิดไปซะหมด อัลถูกทุกอย่าง แล้วยังงี้ จะให้ผมคิดยังไง" เอ็ด พูดกับพ่อด้วยแววตาที่คับแค้นปนความเศร้า
"แอ๊ดดดด"
"แกไปแกล้งอัลก่อนใช่มั้ย เอ้า เอานี่ไปถือ เป็นการทำโทษ" พ่อเปิดประตูห้องน้ำออกมาพอที่จะเอาถังน้ำที่บรรจุน้ำเกือบเต็มใบหนึ่งส่งให้เอ็ด แล้วปิดประตูทำธุระต่อ
เอ็ด ไม่พอใจเป็นอย่างมาก และคับแค้นใจซะเหลือเกิน แต่ก็ต้องทำตามที่พ่อสั่ง ใช้มือทั้งสองข้าง จับกระป๋องน้ำ ยกขึ้นมาจยแขนตึง "ฮึบ!!! หนักจัง!"
5 นาทีผ่านไป...
"กึกกกกก" เอ็ดตัดใจ วางกระป๋องน้ำนั่นด้วยความที่อดทนไม่ไหวแล้ว "หืมมมม" พ่อของเอ็ดได้แหงมประตูแล้วมองไปที่ลูกที่นั่งทำหน้าตาเบื่อหน่ายกับกระป๋องน้ำที่หนักสำหรับเขา
"แกตัดใจแล้วเหรอ?" ผู้เป็นพ่อได้เอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง "ก็มันหนักนี่ ของแบบนี้ใครจะยกได้ทั้งวันกัน" เอ็ดเถียงทันทีที่พ่อจบคำถาม
"อืมมมม กระป๋องที่ใส่น้ำนั่นน่ะ หนักพอๆ กับทารกคนหนึ่งเลยล่ะ"
"..."
"แค่ไม่กี่นาที แกก็ตัดใจทิ้งมันซะแล้ว แม่ของแกน่ะ อุ้มของพรรค์นี้ กี่เดือนๆ หล่อนก็ไม่เคยจะตัดใจ แม้แต่จะพูดด้วยซ้ำ"
"..."
"แกลองคิดดูล่ะกัน ว่านั่นเป็นสิ่งที่คนที่เกลียดแก เขาจะยอมอดทนทำเหรอ?"
"..." เอ็ด มองกระป๋องน้ำที่วางทิ้งไปเมื่อครู่
"เย็นวันนี้ แม่จะทำของโปรด ของพวกลูกๆ ให้กินเลยล่ะ" แม่กำลังเดินไปยังห้องครัว ก้มไปบอกลูกที่จับมือเธออยู่
"จริงเหรอฮะ! เย้ๆ" อัลแสดงความดีใจออกมา พอละสายตาจากแม่ไป ก็เห็นพี่ชายของตัวเอง อยู่ตรงหน้า "พี่เอ็ด?"
"ฟึ่บ!" เอ็ดผู้เป็นพี่ ได้ง้างมือเหมือนจะตบอัลดั่งเช่นที่เคยทำไปแล้วก่อนหน้านี้สองครั้ง
"อ๋า ><" อัลหลับตา ในขณะที่แม่พูดขึ้นมาว่า "เอ็ด!!! จะแกล้งน้องอีกแล้วเหรอ!"
"แปะ" เอ็ดลูบหัวน้อง ที่อยู่ตรงหน้า แล้ววิ่งไปห้องครัวอย่างรวดเร็วด้วยความที่รู้สึกผิดกับน้องและแม่
"..." แม่และอัล ยืนอึ้งได้สักพัก แม่ก็พูดขึ้นมาว่า "สงสัยพ่อต้องพูดอะไรกับพี่ของอัลแน่เลยเนี่ย
"... ผมโดนลูบหัวด้วยล่ะ -0-''" อัลรู้สึกเหมือนจะดีใจจากกิริยาที่พี่ของเขาไม่เคยทำกับเขามาก่อน
จบ...
ปล. ผมดัดแปลงนิดหน่อย จาก Full Metal Achemist เล่ม 14 ตอนพิเศษ ครับ ประทับใจตอนนี้มาก เลยอยากลองเขียนมาเป็นบทสั้นๆ ให้อ่านดูน่ะครับ ขอบคุณที่อ่านนะครับ