เรื่องคือ
ปกติเวลาแม่คุยกับผมก็ไม่ว่าอะไร แถมชมสะด้วย
เวลาผมคิดหรือตัดสินใจอะไรก็เห็นด้วยไปสะหมดแล้วก็ยังชม พูดจาดีสะดิบดี

แต่พอคุยกับญาติพี่น้องก็กลับเอาเรื่องที่เคยเห็นดีเห็นด้วยกับผม
ไปพูดตำหนิประมาณว่าไม่เห็นจะเห็นด้วย แล้วก็พูดว่าสารพัด
ประมาณว่าไม่รู้ว่าทำไมคิดได้แค่นี้  ทำไมนิสัยเปนแบบนี้

ผมจะยกตัวอย่างให้ฟังที่ทำผมเสียใจมากที่สุดครับ
คือผมบอกแม่ว่าจะไปสอบมหาลัยนี้เป็นราชภัฏ
แม่ก็ดูเห็นดีเห็นงาม ไม่ได้ว่าอะไร  แถมยังบอกอีกว่า ให้ผมตัดสินใจเอง เคารพการตัดสินใจ

แต่ทีนี้พอไปอยู่กับญาติแม่ก็บอกเรื่องจะไปสอบที่นี่ให้ญาติฟังแล้วก็ลุมด่าผมกันใหญ่เลยว่าคิดได้ไงจะไปสอบที่นี่
มันไม่ดีแบบนั้นแบบนี้ ซึ่งทั้งๆที่ก่อนหน้านี้แม่ไม่เห็นจะพูดแบบนี้เลย  ทำให้ผมเสียใจมากว่าทำไมแม่เป็นคนแบบนี้เนีืย
เลยทำให้ผมค่อนข้างเกลียดญาติคนนั้นเหมือนกันเพราะเวลาแม่อยุ่กับเขาทีไรผมจะโดนลุมด่าทุกที

แต่เรื่องนี้มันผ่านมาหลายปีแล้วหล่ะครับ  แต่แม่ก็ยังเป็นแบบนี้อยู่ตลอด

ซึ่งผมไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่กับผมไม่ติผมไม่ว่าผม
แต่กลับไปพูดให้คนอื่นฟัง
ผมไม่ชอบนิสัยแม่แบบนี้เลยจิงๆ
ควรจะทำยังไงดี ควรจะบอกท่านไหมว่าไม่ชอบที่ท่านทำนิสัยแบบนี้
ซึ่งท่านทำบ่อยมาก

ผมรักแม่มากแต่ผมไม่รู้ว่าจะบอกท่านเรื่องที่ผมไม่ชอบแบบนี้ยังไงดี