ถ้าอยากเป็นนักเขียน ก็เขียนเลยครับ ไม่ต้องถามว่า ถ้าทำอย่างนั้นได้มั้ย ทำอย่างนี้ได้มั้ย ไม่ต้องเลยครับ
เริ่มตั้งแต่ไม่รู้อะไรเลยนี่แหล่ะ เริ่มตั้งแต่ยังใช้ย่อหน้า หรือเว้นวรรคไม่เป็นนี่แหล่ะ แล้วเมื่อเราพิมพ์ไวขึ้น เร็วขึ้น จับกระแสของสำนวนเราเองได้มากขึ้่น เราจะรู้เองว่า ควรใช้ย่อหน้าแบบไหนและเว้นวรรคแบบไหน
โดยเฉพาะเรื่องคำศัพท์ ใช้ในแบบที่เป็นตัวของเราเองก่อน แล้วค่อยขยับขึ้นไปใปใช้สำนวนชวนเชื่อและชวนติดตามเมื่อชำนาญขึ้น
เห็นหลายกระทู้ถามว่า ถ้าจะเขียนนั่น ถ้าจะเขียนนี่ ไม่จำเป็นต้องถามให้ยืดยาดครับ เขียนเลย
กฎของนักเขียน คือ " แม้แต่นึกอะไรไม่ออก ก็เขียนอะไรออกมาได้ "
นักเขียนกับศิลปินเป็นคำคำเดียวกันนะครับ
อยากเขียนอะไรเขียนเลยครับ ไม่จำเป็นต้องถามใครทั้งนั้น
เริ่มตั้งแต่ไม่รู้อะไรเลยนี่แหล่ะ เริ่มตั้งแต่ยังใช้ย่อหน้า หรือเว้นวรรคไม่เป็นนี่แหล่ะ แล้วเมื่อเราพิมพ์ไวขึ้น เร็วขึ้น จับกระแสของสำนวนเราเองได้มากขึ้่น เราจะรู้เองว่า ควรใช้ย่อหน้าแบบไหนและเว้นวรรคแบบไหน
โดยเฉพาะเรื่องคำศัพท์ ใช้ในแบบที่เป็นตัวของเราเองก่อน แล้วค่อยขยับขึ้นไปใปใช้สำนวนชวนเชื่อและชวนติดตามเมื่อชำนาญขึ้น
เห็นหลายกระทู้ถามว่า ถ้าจะเขียนนั่น ถ้าจะเขียนนี่ ไม่จำเป็นต้องถามให้ยืดยาดครับ เขียนเลย
กฎของนักเขียน คือ " แม้แต่นึกอะไรไม่ออก ก็เขียนอะไรออกมาได้ "
นักเขียนกับศิลปินเป็นคำคำเดียวกันนะครับ