...สองลิงผู้ยิ่งใหญ่...(9)

แต่ไยมาแพ้กับเชื้อราน่ะ ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ
    ….เอ้า.. เอาเข้าไป   ขำกันเข้าไป   พวกท่านไม่เคยได้ยิน
คำโบราณบ้างหรือไรที่ว่า  สี่ตีนยังรู้พลาด  นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง
กิ้งกือตั้งร้อยตีนยังต๊กส่างเลย แม่นบ่หมู่
    ….นั่น   พูดลาวเสียด้วย    ท่านนี่ก็ไม่เบาเหมือนกันนะ
เซียนผู้มีนามว่า ฮั้วเซียงจือกล่าวกับเห้งเจีย
    ….มันแปลว่าอะไรล่ะท่าน  ไอ้กิ้งกือต๊กส่างน่ะ  
ฮั้งเจ็งลี่ ถาม
    ….ก็แปลว่า  กิ้งกือตกบ่อไง ไม่เคยได้ยินเหรอ  ข้าไป
ที่โลกมนุษย์มาข้าได้ยินเพลงลูกชิดมันร้องน่ะ
    …..ไปกันใหญ่แล้วเจ้าเห้งเจีย  ข้าไปโลกมนุษย์บ่อยๆ
ไม่เคยได้ยิน เพลงอะไรของเจ้า  เพลงลูกชิด  ไอ้ลูกชิดน่ะเขา
เอาไว้กินกับไอติมหรือน้ำแข็งไส      เจ้านี่มั่วนิ่มกว่าข้าอีก
หนุมานว่าเห้งเจีย
    ……นั่นสิท่านเห้งเจีย   พวกเราก็ไม่เคยได้ยินนะ  เพลง
ลูกชิดนี่น่ะ  ท่านไปเอามาจากไหน  พวกเราลงไปโปรดในโลก
มนุษย์บ่อยๆ  ชาวบ้านแถวๆ ข้างศาลเค้าเปิดเพลงหลายอย่าง
หลายชนิด เห็นมีแต่เพลงลูกทุ่งหรือเพลงลูกกรุงนะ   ไม่เคย
ได้ยินเพลงลูกชิดเลย  ถ้าท่านจะมั่วอย่างท่านอนุมานว่า
    …..นี่ท่านเซียนหัวจุก ข้าชื่อหนุมาน ไม่ใช่อนุมาน
    …..อ้าว หนุมานเหรอ ขออภัย  ข้าจำผิด แล้วถามหน่อย
ได้มั้ยว่า ทำไมชื่อหนุมานล่ะ  ข้าว่าชื่อแปลก   น่าไฉฮั้วถาม
อย่างสงสัยเต็มกำลัง  
    ……นั่นสิ ฮ้อเซียงโกว กล่าวตาม
    ……เออ   ข้าก็สงสัยนะ ยังไม่ได้ถามเลย  ข้าบอกเจ้า
ไปหมดแล้ว  แต่เจ้ายังไม่บอกเรื่องชื่อเจ้าเลย   เห้งเจีย
กล่าวเสริม
    …….เอา ก็ได้ ข้าไม่ชอบบอกใครเรื่องนี้หรอก  มันเป็น
ปมด้อยแต่เป็นจุดเด่นของข้าน่ะ  เมื่อท่านเซียนหญิงแสนสวย
อยากฟังคืองี้
    …….เป็นยังไง ปมด้อยแต่จุดเด่น  เจ้านี่อดเล่นสำนวน
ไม่ได้เลยนะ เห้งเจียกล่าวสวนขึ้น
    …..ตกลงจะฟังมั้ย หือ เจ้าลิงราหู หนุมานหันไปเหน็บ
เห้งเจีย
    …ฟังๆๆๆเอาเล่าไปเหอะ แหม……เห้งเจียค้อนน้อยๆ
    ….เฮ้ย….ลิงค้อนเป็นด้วยว่ะ   เวลาเจ้าค้อนเนี่ย...
เหมือน......
    …เหมือนอะไร  ว่ามานะเจ้าลิงถุง   ห้ามพูดเรื่องเกย์
นะเว้ยมีเรื่อง   เห้งเจียลุกขึ้น แล้วส่งเสียงดัง  พลางตั้งท่าอย่าง
จะเอาเรื่อง
    ……เอาๆๆๆๆ นี่เราจะได้ฟังมั้ยวันนี้   เวลายิ่งมีน้อย  
มัวทะเลาะกันอยู่นั่นแหละ   ว่าไงไม่เล่าจะไป  ฮ้อเซียงโกว
ยกมือขึ้นห้ามพลางต่อว่า
    …….ข้าไม่ได้ว่าเจ้าสักหน่อย  เจ้าคิดไปเองนะ
หนุมานเหลือบไปทางเห้งเจีย
    ……..ข้ารู้น่ะ    ว่าเจ้าคิดอะไร   เจ้ามันชอบคิดอะไรที่
  เห้งเจียต่อคำ
    ……..พอเหอะ  ท่านทั้งสองแล้วท่านหนุมานก็เล่าเสียที
เรากำลังฟังอยู่ เซียนหญิงบอก
    ……จ้ะ..นี่เห็นว่าท่านเซียนคนสวยห้ามหรอกนะ ........
คืองี้ ...เมื่อข้ายังเป็นลิงเด็กน่ารักน่ะ…..หนุมานทำเสียงน่ารัก
    .. ….คิกๆๆๆๆ เห้งเจียปิดปากกลั้นขำอยู่กึกๆ    แต่ก็
มีเสียงลอดออกมา
    ....เจ้าเห้งเจียขำพระแสงอะไรล่ะ   ข้าพูดจริงนะตอนข้า
เด็กๆน่ะข้าน่ารักนะ   หนุมานพูดทั้งๆที่ยังมองหน้าฮ้อเซียงโกว
ไม่วางตา
    ……ข้าไปว่าอะไรเจ้าล่ะ  ข้าขำท่าทางของเจ้าตะหาก
ยังกะสัตว์ประหลาด เห้งเจีย ต่อคำ
    …..เจ้าเห้งเจียนี่เว้ย   เจ้าจะหาเรื่องข้าไปถึงไหน  อยู่ๆ
มาหาว่าข้าเป็นสัตว์ประหลาด  นี่ท่านทั้งหลายเป็นพยานนะ
ข้าถูกไอ้ลิงใจหินนี้มันกล่าวหา
    …หรือว่าไม่จริง นี่ท่านแปดเซียน ถ้าตัวเป็นลิงแต่หัว
เป็นงูน่ะ    ท่านว่าเป็นสัตว์ประหลาดหรือเปล่าล่ะ   ฮ่ะๆๆๆๆๆ
เห้งเจียพูดไปขำไป

    …….นี่เจ้าว่าข้าหัวงูเหรอ  หนอยแน่  เจ้านี่ปากคอ
เราะร้าย   เลาะฟันมาดูเล่นซะหน่อยถ้าจะดีมั้ง  หนุมานคว้า
ตรีคู่กายแล้วลุกขึ้นยงโย่ยงหยก ตั้งท่าจะเอาเรื่องเห้งเจีย
    …….นี่ๆๆๆ ท่านทั้งสอง  ถ้าจะทะเลาะกันก็อยู่กัน
สองคนเถอะ  เราจะไปกันแล้ว น่าเบื่อจริงๆ  เซียนหญิงตัดพ้อ
แล้วทำท่าจะลุกขึ้นจริงๆ

    ……นี่เจ้าหนุมาน     ข้าล้อเล่นหน่อยก็ทำเป็นโกรธ
เป็นเคืองไปได้ หัวก็ไม่ล้านซะหน่อย เล่าต่อเหอะ
    …อ้าวๆๆๆ  อย่าพาดพิงถึงหัวล้านสิ   กระเทือนข้านะ
เซียนหลีทิก้วยแย้ง
    …ขออำไพ ๆ  ข้าไม่ได้ตั้งใจหรอกท่าน ข้าขอถอนคำพูด
เอ้า เห้งเจียกล่าวตอบอย่างทีเล่นทีจริง
    ….แล้วไงต่อท่านหนุมาน  ข้ารอฟังอยู่นะ  ฮ้อเซียงโกว
กล่าวกับหนุมาน
    …..เมื่อกี้ข้าเล่าถึงไหนแล้วล่ะ   หนุมานถามหลังจาก
สาดเหล้าเข้าคออย่างดุเดือด
    …..ถึงตอนที่เจ้าเป็นลิงจ้อยน่ารักน่ะ เห้งเจียตอบ
หน้าตาเฉย
    …..เจ้านี่เล่นไม่เลิกนะ เดี๋ยวปั๊ด หนุมานทำท่ายกมือ
ยกไม้
    …..ตอนข้าเป็นเด็ก   ข้าไปเที่ยวซนในสวนสวรรค์  ไป
ขโมยกินผลไม้สวรรค์ของพระแม่อุมาเทวี   แล้วดันไปหักสวน
ขวัญ     เสียพังพินาศหมดท่านกริ้วข้ามากเลยเอาสายฟ้าฟาดข้า
ข้าโดดหลบด้วยความไวกว่าแสง    มันเลยเฉียดหน้าข้าไปขนาด
นั้นหางๆ  ของมันโดนคางข้าถึงคางหัก  ข้าจึงถูกเรียกว่าหนุ
ซึ่งแปลว่าคาง  และมานแปลว่าหัก  ศิริรวมความแล้วแปลว่า…
….ลิงคางหัก ใช่มั้ย ฮ่าๆๆๆๆ สมน้ำหน้าเอิ๊กๆๆๆๆ  เห้งเจีย
สอดขึ้นทันควัน แล้วนั่งหัวเราะอย่างสบอารมณ์
    …ก็ทำนองนั้นแหละ    ก็เป็นอย่างนี้แหละ   ท่านผู้ฟัง
หนุมานสรุปยังกะคนอ่านข่าวสี่มุมบ้าน
    …..แหมจะว่าไป    ท่านทั้งสอง    มีวีรกรรมตอนรุ่นๆนี่
พอกันเลยนะ    ท่านหนึ่งก็อาละวาดบนสวรรค์  จนป่วนไปหมด
เทวดายกมาเป็นกองทัพ   ก็ปราบไม่ได้   ต้องเดือดร้อนพระ
ฮุดโจ๊ว     อีกท่านหนึ่งก็ไม่เบาเหมือนกัน   เฮี้ยนตั้งแต่ยังเด็ก
ฮ้อเซียงโกวสรุปความ
    …ท่านใครไม่เบา… ไม่เบาก็เป็นนิ่วน่ะสิ   เจ้าหนุมาน
เป็นนิ่วเหรอ น่าสงสารจัง เห้งเจียยังไม่เลิกยวน
    …..เจ้านี่กวนประสาทจริงๆ เลยนะ  พระถังซำจั๋ง
ท่านไม่น่าเอาเจ้าออกมาจากภูเขาเลย   ให้แบนเป็นกล้วยปิ้ง
อยู่ยังงั้นดีกว่า  
    ..ไม่มีข้าท่านอาจารย์ถังไม่ได้พระไตรปิฎกหรอก ป่านนี้
ไปอยู่ในท้องปีศาจตัวไหนก็ไม่รู้
    ...มัวเถียงกันอยู่นั่นแหละ  ข้ายังติดใจเรื่องเพลงลูกชิด
ที่ท่านทวารบาลพูดเมื่อตะกี้   ช่วยบอกให้ข้าหายโง่หน่อยสิ
ข้าอยากรู้  เซียนถือกรับ  น่าไฉฮั้ว  พูดกับเห้งเจียอย่างเอาจริง
เอาจัง

(อ่านต่อตอนต่อไป)