ตัวอย่างและโปสเตอร์ไม่ดึงดูดใจเลยครับ แต่จากการที่เป็นคนดูหนังไทยประจำแทบทุกเรื่องอยู่แล้ว แถมยังมีผู้กำกับเป็นมะเดี่ยว ซึ่งผลงานที่ผ่านมาเป็นด้านบวกมากกว่าลบ เลยไม่มีเเหตุผลที่จะปฏิเสธหนังเรื่องนี้
ก่อนเข้าโรง คาดหวังว่าตัวเองจะได้ดูหนัง SuckSeed ในอีกเวอร์ชั่นหนึ่ง และต้องหักคะแนนที่มาทีหลังเขา แต่กลับกลายเป็นว่าได้ดูหนังที่มีส่วนผสมของหนังวัยรุ่น หนังตลกและหนังดราม่า โดยมีส่วนของดราม่านี่โดดเด่นมาเลย
มะเดี่ยวเป็นคนเล่าเรื่องเก่ง ราบรื่น สื่อความหมายดี และเขียนบทเก่งมาก มีการวางปมไว้ไม่รู้กี่ปมต่อกี่ปม แล้วตามเก็บได้จนหมด ชนิดทำเอาคนดูอึ้งไปตามๆกัน (โดยเฉพาะการใช้เกม true or dare มาเป็นจุดหักเหของหนัง) นอกจากนี้ ยังเป็นผู้กำกับนักแสดงเก่งมาก เรียกการแสดงที่เป็นธรรมชาติจากนักแสดงทุกคน และทำให้คนที่ได้บทเด่น เด่นขึ้นไปอีก โดยเฉพาะคนที่แสดงเป็นตี๋ กับกิปซี่ และที่ต้องชมมากๆคือนักแสดงที่คาแรกเตอร์ชัดเจน อย่างตั๊กบริบูรณ์ หรือป๋อมแป๋ม มะเดี่ยวก็สามารถคุมให้ไม่โดดออกจากตัวหนัง แต่ก็คงลักษณะโดดเด่นของนักแสดงไว้ได้ และเรียกการแสดงออกมาได้อย่างคาดไม่ถึง (เช่นฉากป๋อมแป๋ม ปกติในรายการก็จะดูน่าหมั่นไส้เล็กๆ แต่ในหนัง น่าหมั่นไส้มากกกก แต่ก็กลมกลืน และสื่อสิ่งที่ผู้กำกับต้องการตรงประเด็น)
แล้วไหนจะเพลงประกอบต่างๆในเรื่องที่ใส่มาอย่างลงตัว ช่วยเร่งเร้าอารมณ์หนังได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเพลงหนุ่มพเนจร (บนถนนหนทางซุปเปอร์ไฮเวย์) ได้อารมณ์แบบปลดปล่อย อิ่มเอมจริงๆ
สรุป อย่าปล่อยให้หน้าหนังหลอกคุณครับ หนังเรื่องนี้มีอะไรดีกว่าตัวอย่างและใบปิดเยอะมาก ดูแล้วก็ยังได้อารมณ์อิ่มๆ หม่นๆ เหงาๆ ในขณะเดียวกันก็ feel good ด้วย ห้ามพลาดครับ
เพราะไม่ได้คาดหวัง เลยได้มากกว่าที่หวังอย่างจุใจ กับเกรียนฟิคชั่น
ก่อนเข้าโรง คาดหวังว่าตัวเองจะได้ดูหนัง SuckSeed ในอีกเวอร์ชั่นหนึ่ง และต้องหักคะแนนที่มาทีหลังเขา แต่กลับกลายเป็นว่าได้ดูหนังที่มีส่วนผสมของหนังวัยรุ่น หนังตลกและหนังดราม่า โดยมีส่วนของดราม่านี่โดดเด่นมาเลย
มะเดี่ยวเป็นคนเล่าเรื่องเก่ง ราบรื่น สื่อความหมายดี และเขียนบทเก่งมาก มีการวางปมไว้ไม่รู้กี่ปมต่อกี่ปม แล้วตามเก็บได้จนหมด ชนิดทำเอาคนดูอึ้งไปตามๆกัน (โดยเฉพาะการใช้เกม true or dare มาเป็นจุดหักเหของหนัง) นอกจากนี้ ยังเป็นผู้กำกับนักแสดงเก่งมาก เรียกการแสดงที่เป็นธรรมชาติจากนักแสดงทุกคน และทำให้คนที่ได้บทเด่น เด่นขึ้นไปอีก โดยเฉพาะคนที่แสดงเป็นตี๋ กับกิปซี่ และที่ต้องชมมากๆคือนักแสดงที่คาแรกเตอร์ชัดเจน อย่างตั๊กบริบูรณ์ หรือป๋อมแป๋ม มะเดี่ยวก็สามารถคุมให้ไม่โดดออกจากตัวหนัง แต่ก็คงลักษณะโดดเด่นของนักแสดงไว้ได้ และเรียกการแสดงออกมาได้อย่างคาดไม่ถึง (เช่นฉากป๋อมแป๋ม ปกติในรายการก็จะดูน่าหมั่นไส้เล็กๆ แต่ในหนัง น่าหมั่นไส้มากกกก แต่ก็กลมกลืน และสื่อสิ่งที่ผู้กำกับต้องการตรงประเด็น)
แล้วไหนจะเพลงประกอบต่างๆในเรื่องที่ใส่มาอย่างลงตัว ช่วยเร่งเร้าอารมณ์หนังได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเพลงหนุ่มพเนจร (บนถนนหนทางซุปเปอร์ไฮเวย์) ได้อารมณ์แบบปลดปล่อย อิ่มเอมจริงๆ
สรุป อย่าปล่อยให้หน้าหนังหลอกคุณครับ หนังเรื่องนี้มีอะไรดีกว่าตัวอย่างและใบปิดเยอะมาก ดูแล้วก็ยังได้อารมณ์อิ่มๆ หม่นๆ เหงาๆ ในขณะเดียวกันก็ feel good ด้วย ห้ามพลาดครับ