เกรียน ฟิคชั่น : a journey of ตี๋และผองเพื่อน

ถ้าให้เลือกว่าช่วงชีวิตที่ผ่านมา 30 ปีเนี่ย ช่วงไหนมีสีสรรที่สุด ผมก็คงเลือกช่วงเวลาม.4-ม.6 เหมือนที่หนังเลือกที่จะ focus มาให้ดู ช่วงนั้น ผมติดเพื่อนมาก พวกเราอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน ยิ่งสนิทยิ่งไม่ตั้งใจเรียน เวลาสอบก็ลอกกันแบบหน้าด้านๆ อาจารย์ก็ทั้งรักทั้งชังเด็กๆ ไล่หยิกไล่ตีกันสนุกสนาน  ปิดเทอมเรายังขอพ่อแม่มาเรียนพิเศษที่กรุงเทพ ก็ไม่ค่อยได้ตั้งใจร่ำเรียน หาเรื่องมาเที่ยวกันซะมากกว่า ขนาดการเดินไปเซเว่นตอนดึกๆกับเพื่อนยังเป็นอะไรที่สนุกได้ เหล่านี้เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้ผมดูหนังเรื่องนี้แล้วอินในระดับหนึ่ง ถึงแม้กิจกรรมและlifestyle จะต่างกันไปบ้าง แต่เรื่องราวของมิตรภาพไม่แตกต่างกันเลย  

โดยส่วนตัว ขอสรุปสิ่งที่ชอบน่ะครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้1)    วัยรุ่นเชียงใหม่ ไม่รู้เป็นอะไรผมว่า เชียงใหม่นับรวมทั้งผู้คน และสิ่งแวดล้อม มันเป็นอะไรที่มีเสน่ห์แบบไม่ดัดจริต และก็ชอบหนังวัยรุ่นเกี่ยวกับเชียงใหม่มันทุกเรื่องตั้งแต่ เพื่อนสนิท suckseed home รวมถึงเรื่องนี้ด้วย
2)    การแสดงของ ตี๋ ที่ดีมากๆ การแสดงออกทางสายตา ดูแล้วสงสาร อยากลูบหัว อยากปลอบน้องมันเลยครับ เด็กอะไรน่าสงสารจัง น่าเอ็นดูจัง
3)    ปมระหว่างพลอยดาวกับตี๋ ที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันแต่ไม่คุยกัน ซึ่งเคยเป็นกับเพื่อนคนนึงเหมือนกันครับ ปัจจุบันก็ยังไม่คุย
4)    ป๋อมแป๋ม ตลกดี และบทนี้เหมาะกับนางมากคับ
5)    เพลงประกอบที่ใส่เข้ามา เพราะและเหมาะกับหนังมาก เชื่อว่าหลายเพลง ผู้กำกับแต่งเองด้วย เก่งจริงๆ
6)    การผจญภัยของตี๋ในพัทยา กับเพื่อนใหม่ ที่ทำให้เชื่อว่า เด็กหัวสี แถวนั้น มันก็มีเรื่องราวของมันน่ะเออ
7)    การหักมุมแบบชิวๆ
8)    เพลง แดด ลม ฝน กับ ท่อนคอรัสตอนจบ “อยู่กันนานๆ เราจะอยู่ไปนานๆ” เพราะและความหมายดีมาก

ส่วน สิ่งที่ไม่ค่อยชอบ = ไม่ค่อยมี โดยรวมแล้ว ok แต่บางช่วงของหนังอืดไปหน่อย

ถ้าให้คะแนนก็ 8/10 น้อยกว่า HOME ที่ผมให้ 9 ครับ