ไปดูมาแล้ว..เกรียนฟิคชั่น(สปอยล์)

ก่อนดูไม่ได้ตั้งความหวังอะไรไว้เยอะเลยสำหรับเรื่องนี้ จากTraillerที่ตัดมาก็เฉยๆมาก
แต่พอดูจบแล้วระหว่างที่เดินออกมาจากโรงมันรู้สึกอิ่มๆ ความรู้สึกช่วงมัธยมและเพื่อนเก่าๆลอยกลับเข้ามาตลอด
ทีมนักแสดงโอเคเลยนะครับ เล่นได้ธรรมชาติ ถึงแม้จะไม่ขนาด100%แต่ก็ทำให้เชื่อได้...

พี่มะเดี่ยวยังคงเอาประเด็นอ่อนไหวๆเอามาใช้กับหนังได้ค่อนข้างดี ถ้าดูจนจบแล้วไม่มีประเด็นนี้มาก็จะไม่รู้สึกจุกเท่านี้ก็ได้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
ฉากที่ทิพย์กับตี๋นั่งรถไฟด้วยกันแล้วทิพย์พูดว่าไม่โกรธใช่มั้ยที่ไม่ให้เรียกว่าแม่...
ฉากนี้นำ้ตาไหลเลย มันเหมือนไม่มีอะไรนะ แต่ผมรู้สึกจุกมากเล่นเอาสลัดความรู้สึกหลังดูหนังจบทิ้งไม่ได้เลย