เรื่องมีอยู่ว่า
เราคบกับแฟน มา 3 ปี เพิ่งโดนบอกเลิกทางโทรศัพท์สิ้นเดือนมีนาที่ผ่าน เราเคยอยู่ด้วยกันพักนึง แล้วก็ต้องแยกย้ายกันตามหน้าที่การงาน แฟนเราทำงานอยู่ที่ชลบุรี ส่วนเราอยู่ที่กรุงเทพ เค้าจะโทรหาเราทุกเช้า กลางวัน แล้วก็เย็นทุกวัน เค้าจะดีมากๆเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน
เป็นที่ปรึกษาที่ดี เป็นทั้งเพื่อน พี่ และคนรัก
สาเหตุที่เค้าบอกเลิก มาจากที่แฟนเราเป็นคนที่ติดครอบครัวมาก (ย้ำว่า มาก.. .) ทุกครั้งที่เป็นวันหยุดงาน เค้าต้องมาหาพี่ของเค้าที่กรุงเทพ แล้วก็ขับรถไปหาพ่อ แม่ ที่ต่างจังหวัดกันต่อ ทุกครั้งที่เราต้องการจะเจอ เราต้องไปหาเค้าที่ชลบุรีตลอด(และต้องขอวันว่าอาทิตย์นี้อย่าเพิ่งกลับบ้านเลยนะ) ถึงเค้าจะมากรุงเทพแต่ก็นานมากแล้วที่เค้าไม่นัดเจอเราเลย และน้อยครั้งมาที่เค้าจะชวนเรากลับบ้านด้วยกัน(ส่วนมากเราต้องเรียกร้องตลอด)
และเมื่อประมาณปลายปีเค้าก็ติดเพื่อนกลุ่มใหม่ที่เป็นเพื่อนที่ทำงานชอบชวนกันออกไปไหนบ่อยๆ บางทีก็ไม่บอกเรา ที่สำคัญมีผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่ม ท่าทางจะชอบแฟนเรา คุยไลน์กันบ่อยมาก(ผีชอบย่อมเห็นผี) แล้วเปิดศึกน้ำลายกับเราทางอินสตาแกรม แฟนเราก็บอกว่านี้ก็แฟนนั่นก็เพื่อน เค้าข้างฝ่ายนั้นตลอด ทำให้เราคิดว่าทำไม่ไม่เข้าข้างหรือปกป้องเราบ้างเลย ถึงเราจะจบเรื่องนี้ ด้วยการที่เราเชื่อกัน ฝ่ายนั้นก็พยายามปั่นหัวเราตลอด เฮ้อ.. .ทำให้เราทะเลาะเรื่องนี้กันกับแฟนอยู่บ่อยๆ
ส่วนเรื่องครอบครัว ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราจะบอกปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ครอบครัวของเค้า(เราชอบครอบครัวเค้านะ) มันคือตัวเค้าเองที่บริหารจัดการเวลาไม่เป็นเอง สังคมเค้าตอนนี้มีแต่ที่บ้าน และที่ทำงาน เราเข้าใจว่า พราะเรามีปัญหากับทางเพื่อนที่ทำงาน และทางครอบครัว เป็นเหตุที่เค้าเริ่มไม่เล่าสิ่งที่อยู่กับเพื่อน อยู่กับที่บ้าน หรือแม้กระทั่งปัญหาที่เค้ามีให้เราฟัง
ทำให้เราสองคนเหมือนอยู่คนละโลก พักหลังเริ่มคุยกันไม่รู้เรื่อง เราก็ขี้น้อยใจ จึงเริ่มเบื่อหน่ายกัน เราบอกว่าเหมือนเค้าสร้างกำแพงขึ้นมากั้นเราเรื่อยๆ และเค้าก็บอกกับเราว่าเราต่างหากที่ไม่พยายามเข้ามาในโลกของเค้า แล้วเค้าก็ของห่าง เราเลยบอกว่าเค้าทำแบบนี้ต้องการให้เราไปจะเค้าเองใช่ไหม สุดท้ายเค้าก็บอกเลิก เค้าบอกเหตุผลว่าเราปัญหามีปัญหากันแต่เรื่องเดิมๆ เรื่องของเวลา สิ่งที่เราขอ เค้าทำให้ไม่ได้มันเป็นนิสัยของเค้า (ที่ตอนแรกไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย) รู้นะค่ะว่าเค้าไม่มีคนอื่น รู้ว่าอยากตัดปัญหา เจ็บปวดกับสิ่งที่เค้าพูดว่า ดูซิว่าเค้าเค้ายังต้องการเราอยู่ไหม หรือ "ชีวิตเค้าอาจจะดีกว่ากับการที่ไม่มีเรา"
ช่วงแรกเราทำใจไม่ได้ ร้องไห้อย่างเดียว และก็ยังติดต่อไปหาเค้าอยู่ แต่ลึกๆรู้นะค่ะ ว่าเค้าเบื่อ รำคาณ เมื่อทนความเย็นชาไม่ไหว เราก็เลิกติดต่อไปเอง พอได้มาอยู่กับตัวเองมากขึ้น เราเลิกร้องไห้ และทบทวนได้ว่า ช่วงเวลาที่ผ่าน เราทำอะไรลงไปบ้าง และเรามองข้ามอะไรไปบ้าง การที่เราเลิกกันก็ดีอย่างหนึ่งคือทำให้ให้เราเข้าใจว่าเรายังโหยหากันและอยู่ไหม มันไม่ถึงกับตายหรอกค่ะ แต่การที่ไม่มีเค้า เรารู้สึกว่าขาดสิ่งสำคัญสิ่งหนึ่งไป แต่ไม่รู้เลยว่าเค้าคิดแบบเดียวกับเรา หวังว่าเวลาจะทำทุกอย่างดีขึ้น เรายังอยากไปขอเค้าคืนดีอยู่ แค่คิดว่าจะพยายาม แต่จะไม่ดันทุรัง อย่างน้อยถ้ามันจะถึงที่สุด เราก็จะไม่เสียใจที่เคยได้พยายามเต็มที่แล้ว
การขอคืนดีต้องทำยังไงเหรอค่ะ รบกวนช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ปล. ตอนแรกเสียใจนะค่ะ ตอนนี้ออกแนว งงๆ มึนๆ (ตอนแฟนบอกเลิก ก็บอกว่ามึน งงๆ เหมือนกันค่ะ ๕๕๕) เพราะเป็นแฟนคนแรก เป็นการโดนบอกเลิกครั้งแรก เลยไม่รู้ต้องทำยังไงดี รบกวนด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
อยากขอคืนดีแฟน รบกวนแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ ;)
เราคบกับแฟน มา 3 ปี เพิ่งโดนบอกเลิกทางโทรศัพท์สิ้นเดือนมีนาที่ผ่าน เราเคยอยู่ด้วยกันพักนึง แล้วก็ต้องแยกย้ายกันตามหน้าที่การงาน แฟนเราทำงานอยู่ที่ชลบุรี ส่วนเราอยู่ที่กรุงเทพ เค้าจะโทรหาเราทุกเช้า กลางวัน แล้วก็เย็นทุกวัน เค้าจะดีมากๆเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน
เป็นที่ปรึกษาที่ดี เป็นทั้งเพื่อน พี่ และคนรัก
สาเหตุที่เค้าบอกเลิก มาจากที่แฟนเราเป็นคนที่ติดครอบครัวมาก (ย้ำว่า มาก.. .) ทุกครั้งที่เป็นวันหยุดงาน เค้าต้องมาหาพี่ของเค้าที่กรุงเทพ แล้วก็ขับรถไปหาพ่อ แม่ ที่ต่างจังหวัดกันต่อ ทุกครั้งที่เราต้องการจะเจอ เราต้องไปหาเค้าที่ชลบุรีตลอด(และต้องขอวันว่าอาทิตย์นี้อย่าเพิ่งกลับบ้านเลยนะ) ถึงเค้าจะมากรุงเทพแต่ก็นานมากแล้วที่เค้าไม่นัดเจอเราเลย และน้อยครั้งมาที่เค้าจะชวนเรากลับบ้านด้วยกัน(ส่วนมากเราต้องเรียกร้องตลอด)
และเมื่อประมาณปลายปีเค้าก็ติดเพื่อนกลุ่มใหม่ที่เป็นเพื่อนที่ทำงานชอบชวนกันออกไปไหนบ่อยๆ บางทีก็ไม่บอกเรา ที่สำคัญมีผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่ม ท่าทางจะชอบแฟนเรา คุยไลน์กันบ่อยมาก(ผีชอบย่อมเห็นผี) แล้วเปิดศึกน้ำลายกับเราทางอินสตาแกรม แฟนเราก็บอกว่านี้ก็แฟนนั่นก็เพื่อน เค้าข้างฝ่ายนั้นตลอด ทำให้เราคิดว่าทำไม่ไม่เข้าข้างหรือปกป้องเราบ้างเลย ถึงเราจะจบเรื่องนี้ ด้วยการที่เราเชื่อกัน ฝ่ายนั้นก็พยายามปั่นหัวเราตลอด เฮ้อ.. .ทำให้เราทะเลาะเรื่องนี้กันกับแฟนอยู่บ่อยๆ
ส่วนเรื่องครอบครัว ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราจะบอกปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ครอบครัวของเค้า(เราชอบครอบครัวเค้านะ) มันคือตัวเค้าเองที่บริหารจัดการเวลาไม่เป็นเอง สังคมเค้าตอนนี้มีแต่ที่บ้าน และที่ทำงาน เราเข้าใจว่า พราะเรามีปัญหากับทางเพื่อนที่ทำงาน และทางครอบครัว เป็นเหตุที่เค้าเริ่มไม่เล่าสิ่งที่อยู่กับเพื่อน อยู่กับที่บ้าน หรือแม้กระทั่งปัญหาที่เค้ามีให้เราฟัง
ทำให้เราสองคนเหมือนอยู่คนละโลก พักหลังเริ่มคุยกันไม่รู้เรื่อง เราก็ขี้น้อยใจ จึงเริ่มเบื่อหน่ายกัน เราบอกว่าเหมือนเค้าสร้างกำแพงขึ้นมากั้นเราเรื่อยๆ และเค้าก็บอกกับเราว่าเราต่างหากที่ไม่พยายามเข้ามาในโลกของเค้า แล้วเค้าก็ของห่าง เราเลยบอกว่าเค้าทำแบบนี้ต้องการให้เราไปจะเค้าเองใช่ไหม สุดท้ายเค้าก็บอกเลิก เค้าบอกเหตุผลว่าเราปัญหามีปัญหากันแต่เรื่องเดิมๆ เรื่องของเวลา สิ่งที่เราขอ เค้าทำให้ไม่ได้มันเป็นนิสัยของเค้า (ที่ตอนแรกไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย) รู้นะค่ะว่าเค้าไม่มีคนอื่น รู้ว่าอยากตัดปัญหา เจ็บปวดกับสิ่งที่เค้าพูดว่า ดูซิว่าเค้าเค้ายังต้องการเราอยู่ไหม หรือ "ชีวิตเค้าอาจจะดีกว่ากับการที่ไม่มีเรา"
ช่วงแรกเราทำใจไม่ได้ ร้องไห้อย่างเดียว และก็ยังติดต่อไปหาเค้าอยู่ แต่ลึกๆรู้นะค่ะ ว่าเค้าเบื่อ รำคาณ เมื่อทนความเย็นชาไม่ไหว เราก็เลิกติดต่อไปเอง พอได้มาอยู่กับตัวเองมากขึ้น เราเลิกร้องไห้ และทบทวนได้ว่า ช่วงเวลาที่ผ่าน เราทำอะไรลงไปบ้าง และเรามองข้ามอะไรไปบ้าง การที่เราเลิกกันก็ดีอย่างหนึ่งคือทำให้ให้เราเข้าใจว่าเรายังโหยหากันและอยู่ไหม มันไม่ถึงกับตายหรอกค่ะ แต่การที่ไม่มีเค้า เรารู้สึกว่าขาดสิ่งสำคัญสิ่งหนึ่งไป แต่ไม่รู้เลยว่าเค้าคิดแบบเดียวกับเรา หวังว่าเวลาจะทำทุกอย่างดีขึ้น เรายังอยากไปขอเค้าคืนดีอยู่ แค่คิดว่าจะพยายาม แต่จะไม่ดันทุรัง อย่างน้อยถ้ามันจะถึงที่สุด เราก็จะไม่เสียใจที่เคยได้พยายามเต็มที่แล้ว
การขอคืนดีต้องทำยังไงเหรอค่ะ รบกวนช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ปล. ตอนแรกเสียใจนะค่ะ ตอนนี้ออกแนว งงๆ มึนๆ (ตอนแฟนบอกเลิก ก็บอกว่ามึน งงๆ เหมือนกันค่ะ ๕๕๕) เพราะเป็นแฟนคนแรก เป็นการโดนบอกเลิกครั้งแรก เลยไม่รู้ต้องทำยังไงดี รบกวนด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ