กระทู้นี้ตั้งขึ้นมาเตือนภัยกะเพื่อนๆที่ชอบท่องเที่ยวต่างประเทศและมักแลกเงินกะบริษัทรับแลกเรตเงินต่างๆนะค่า ปกติครอบครัวเรามักจะไปท่องเที่ยวต่างประเทศกันบ่อยๆในช่วงเทศกาลต่างๆ เช่น ช่วงปีใหม่และสงกรานต์ ซึ่งทุกครั้งที่ไปแลกเงินสกุลต่างๆมักจะใช้บริการของธนาคารบ้างหรือร้านแลกเงินดังๆอย่างซุปเปอร์ริชบ้างซึ่งที่ผ่านมาก้อไม่เคยเจอกรณีที่มีปัญหามาก่อน แต่มาคราวนี้ครอบครัวเรากลับโดนร้านแลกเงินชื่อดังแห่งหนึ่งย่านอ่อนนุชปนธนบัตรปลอมมากะเงินที่แลกมาด้วย เล่นเอาอึ้งกันทั้งครอบครัวที่เดียว

  สืบเนื่องมาจากช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมาครอบครัวเราวางแผนจะไปเที่ยวที่เมืองกวางเจา ประเทศจีนกันในช่วงวันที่ 12-16 โดยมีสมาชิกทั้งหมด 8 คน (รวมพี่เขยที่จะมาเป็นไกด์และแวะไปหาน้องชายเค้าที่เรียนอยู่ที่เมืองนี้ด้วย) ซึ่งตอนแรกที่บ้านก้อพอมีเงินหยวนที่เหลือจากการไปเที่ยวครั้งก่อนๆอยู่พอประมาณ (8000-9000หยวน) เลยว่่าจะไม่แลกเพิ่มมากนักบวกกับพี่เขยว่าจะไปแลกเงินกะน้องชายเค้าที่นั้น

     แต่ในวันที่ 12 พ่อเราคิดว่าเงินที่มีอยู่อาจจะไม่พอเพราะต้องอยู่กันหลายวัน เลยตัดสินใจที่จะไปแลกเงินหยวนเพิ่มก่อนออกเดินทางในช่วงกลางคืน จึงไปใช้บริการร้านรับแลกเงินชื่อดังแห่งหนึ่งย่านอ่อนนุชที่มีโฆษณาตามสื่อออนไลน์และค่อนข้างมีชื่อพอสมควร (ร้านนี้ที่บ้านเคยแลกเงินเยนตอนช่วงไปเที่ยวญี่ปุ่นปีใหม่มาครั้งหนึ่งแล้วซึ่งรอบนั้นไม่มีปัญหา ประกอบกับร้านอยู่ใกล้บ้านและเรตแพงกว่าซุปเปอร์ริชไม่มากนัก) จึงขับรถไปแลกเพิ่ม 5000หยวน (เรตเงิน 4.72) พอกลับมาที่บ้านพี่สาวก้อโทรมาบอกว่าพี่เขยต้องไปเจอน้องชายเค้าที่กวางเจาก่อนเพื่อจะได้เอาเงินหยวนกันที่นั้น ซึ่งทางบ้านเราก้อว่ามันดูยุ่งยากเกินไปจึงแนะนำว่าไหนๆแล้วก้อแลกเงินหยวนกะบริษัทนี้เลยล่ะกันจะได้ไม่ต้องวนไปวนมา พี่สาวเลยโอเคแลกเงินหยวนเพิ่มอีก 10000 หยวน ซึ่งพ่อเราจึงขับรถกลับไปที่บริษัทนั้นแล้วแลกเพิ่มอีก (สรุปรวมแลกกะบริษัทนี้ไป 15000 หยวน) ซึ่งตอนนั้นทุกคนนับแต่จำนวนแบงค์ว่าครบตามจำนวนไหมเท่านั้นเพราะไม่ได้คิดว่าจะเจอการสอดไส้แบงค์ปลอมกัน(ธนบัตรที่แลกได้เป็นแบงค์100 หยวนทั้งหมดมีแบงค์เก่าและใหม่ปนกันมาซึ่งเป็นปกติของร้านแลกเงินอยู่แล้ว)

    พอพ่อกลับมาถึงจึงเอาเงินแบ่งเป็นสองกองคือที่เค้าพกติดตัว 5000 หยวน ให้พี่สาวเราไป 10000หยวน และแม่เราที่พกเงินหยวนครั้งเก่าไป ตัวเรากะน้องๆที่เหลือก้อแลกเงินหยวนไม่มากนักโดยแลกจากกองที่พ่อกะแม่ถืออยู่ ซึ่งไปถึงจีน ครอบครัวเราก้อสนุกสนานกะการเดินชอปปิ้งกันมาก โดนมีพี่สาวและพี่เขยเป็นคนพาเที่ยวเพราะสองคนนี้เคยมาเรียนที่กวางเจาและพูดภาษาจีนได้คล่อง ซึ่งสองวันแรกไม่มีปัญหาอะไรใช้เงินได้ตามปกติ ซึ่งเวลาร้านค้าที่จีนทอนเงินมา พี่สาวซึ่งมีไฟเช็คแบงค์ปลอมก้อจะตรวจสอบว่าที่ร้านให้เงินจริงหรือเงินปลอมมาให้เพราะเมืองจีนขึ้นชื่อว่าอาจจะเอาแบงค์ปลอมมาทอนให้อยู่แล้ว (เคสส่วนใหญ่เห็นเป็นพวกแบงค์ 10 20 50 หยวน) ซึ่งทุกร้่านที่ทอนให้ก้อไม่เกินปัญหาอะไร

    จนมาถึงช่วงวันที่สามพี่เขยแยกตัวไปเจอน้องชายเค้า แล้วให้พี่สาวเราเป็นคนพาเที่ยวต่อ พี่สาวเราเลือกซื้อเสื้อในร้านแห่งหนึ่งพอหยิบแบงค์ร้อยยื่นให้เจ้าของร้าน ทางร้านจับแบงค์ดังกล่าวได้ครู่เดียวเค้าก้อบอกกะพี่สาวเราว่าขอเปลี่ยนเป็นแบงค์เก่าหรือแบงค์ย่อยได้ไหมซึ่งตอนนั้นมี4คนยืนรอพี่สาวจ่ายเงินอยู่ซึ่งไม่เห็นว่าเจ้าของร้านจะเดินไปไหนเลยแบงค์อยู่ในมือเค้า ทุกคนเห็นกันหมด พี่เราคิดว่าทางร้านไม่มีทอนจึงหยิบแบงค์ย่อยให้แทนและเก็บแบงค์ร้อยหยวนเข้ากระเป๋าซึ่งตอนนั้นเค้ายังออกมาพูดกะเราเลยว่าสงสัยแบงค์มันใหม่ไปมั้งที่ร้านเลยกลัวแบงค์ปลอมทั้งๆที่ของเราเป็นนักท่องเที่ยวมันก้อของจริงอยู่แล้ว ว่าแล้วทุกคนก้อหัวเราะและช็อปปิ้งกันต่อ โดนเดินเล่นกันอีกประมาณชั่วโมงกว่าๆ พี่สาวเราจึงพาครอบครัวไปกินข้าวในห้างแห่งหนึ่งในเมือง ซึ่งซ็อตที่ทำให้ทุกคนหันกันมาเช็คดูมันอยู่ตรงนี้เองเพราะไหนๆก้ออยู่ในห้างแล้วทั้งครอบครัวจึงเดินไปที่ซุปเปอร์แล้วเลือกซื้อขนมกินเล่นกันกะซื้อช็อคโกแล็ตเป็นของฝาก โดยขณะที่กำลังจ่ายเงินนั้นพี่เราได้ยื่นแบงค์ร้อยจ่ายตามปกติที่เคาเตอร์รับแบงค์ไป เราก้อเห็นเค้าถือเงินใบดังกล่าวแล้วเรียกพนักงานอีกสองคนมาตรวจสอบกันใหญ่ ทั้งขูดแถบเงิน จับกระดาษ ส่องแบงค์แล้วก้อหันมาบอกกะพี่เราเปลี่ยนแบงค์ได้ไหม งวดนี้ทั้งพี่และเราก้อตระหงิดๆล่ะหรือแบงค์จะมีปัญหา ซึ่งพี่เราก้อหยิบแบงค์ร้อยอีกใบมาจ่ายให้ คราวนี้พนักงานรับแบงค์ปุ๊บเค้าขอเปลี่ยนใบทันที (คราวนี้ทั้ง เห็นกัน 5คนเลยพี่น้องผู้หญิงและแม่มองหมดเพราะเราว่ามันแปลกๆเลยจ้องกันหมด) เอาล่ะสิแบงค์ร้อยที่มีปัญหามันอยู่สองใบติดเลย งวดนี้ที่บ้านเริ่มอึ้ง พี่สาวเราจึงตัดสินใจส่งแบงค์ร้อยให้อีกใบซึ่งคราวนี้ที่เคาเตอร์ยอมรับและทอนเงินมาให้ตามปกติ พอรอบน้องสาวเราจ่ายเงินยื่นแบงค์ให้ร้านเค้าก้อเช็คครู่หนึ่งแล้วก้อยอมรับแบงค์ต่อ(ที่เค้าเช็คคงเพราะเห็นว่าเรามากันเป็นกรุ๊ปเดียวกัน อาจเจอบัตรมีปัญหาเหมือนกัน)

     พอจ่่ายเงินเสร็จทุกคนในครอบครัวก้อเอาแบงค์ร้อยที่มีปัญหาสองใบมาดูทันที ยืนกันอยู่หน้าซุปเปอร์นั้นแหละพนักงานก้อหันมามองกรุ๊ปเรากันใหญ่ พี่สาวลองส่องไฟเช็คแบงค์ปลอมที่เค้าพกมาดูทันที แจ็กพ็อตแตกเจ้าค่ะ เราเจอะแบงค์ร้อยหยวนปลอมทั้งสองใบเลย คราวนี้ทุกคนเครียดล่ะ พี่สาวเลยเริ่มเอาเงินที่แลกมามาส่องไฟดูก้อพบว่าใบอื่นๆไม่มีปัญหาอะไร แต่จะเช็คเยอะก้อไม่ได้เพราะพกมาเยอะเลยตัดสินใจว่าจะตรวจเงินที่แลกมาใหม่กันหมดที่โรงแรม รวมกองที่พ่อเราพกด้วย โดนพ่อเราตัดสินใจว่าจะแยกแบงค์ร้อยหยวนปลอมทั้งสองใบนี้ไว้แล้วจะไปโวยที่ร้านรับแลกตอนกลับไทย

     ซึ่งพอกลับถึงโรงแรมทุกคนเอาเงินที่มีอยู่มาเช็คดูที่ละใบ ซึ่งทั้งสองกองที่แลกมาใหม่ไม่พบว่าใบอื่นมีปัญหาอีก (สรุปกองที่แลกใหม่10000 หยวนคือกองที่เจอะแบงค์ร้อยปลอมสองใบโดนสองใบที่ว่ามันอยู่ติดกันค่ะ มันเป็นเรื่องบังเอิญมากๆเลยเนอะ) คราวนี้ที่บ้านเราเอาแบงค์ปลอมที่มีอยู่มาเช็คพบว่าแบงค์ดังกล่าวมีกระดาษที่ต่างกะของจริงอยู่พอสมควร ร้านค้าในจีนจับปุ๊บถึงขอเปลี่ยนเลยทันที และเลขที่ธนบัตรมันตรงกันทั้งสองใบ สรุปไอ้สองใบนี้มาจากแหล่งเดียวกันแน่ๆ ซึ่งมันเป็นแบงค์ใหญ่ซึ่งไม่มีทางที่ร้านค้าในจีนจะทอนมาแน่ๆ และตอนเค้าขอเปลี่ยนทั้งสองครั้งมีคนมองอยู่ปกติสีคนเป็นอย่างต่ำจึงน่่าจะตัดปัญหาแอบเปลี่ยนใบได้แน่ๆเพราะมันอยู่ในมือเค้าไม่ถึงห้านาทีและเป็นมือข้างเดิมที่รับแบงค์ไปไม่ได้เปลี่ยนข้างไม่มีการเดินไปหลังร้านแถมยังเรียกพนักคนอื่นมาช่วยเช็คอีก และพนักงานที่ร้านหน้าเครียดมากๆรวมกะเป็นซุปเปอร์ของห้างอีก ทุกคนจึงคิดว่ามีปัญหาที่ร้านรับแลกในไทยแน่ๆ ซึ่งทุกคนคิดว่าทางร้านไม่น่าจะยอมรับผิดแน่ๆ แต่กะจะไปโวยให้รู้กันไปเลยว่าทำอย่างนี้ลูกค้าอย่างเราเสียความรู้สึกมากๆ

    คราวนี้พอวันที่ 17 หลังจากที่บ้านกลับมาไทยแล้วพ่อเราจึงขับรถไปร้านรับแลกเงินดังกล่าวทันที โดยพกแบงค์ร้อยปลอมทั้งสองใบไปด้วย และยังพกเอาใบเสร็จที่แลกเงินไปด้วย ซึ่งทางร้านดังกล่าวไม่รับผิดชอบตามที่คิดโดยอ้างเหตุผลว่าแบงค์ปลอมทั้งสองใบน่าจะเกิดจากร้านค้าที่จีนสลับแบงค์มากกว่าซึ่งลูกค้าเค้าหลายคนก้อเคยว่าโวยที่ร้านแบบเดียวกัน(สรุปบ้านเราไม่ใช่เจ้าแรกที่มาโวยชิมิ) โดยแบงค์ทุกใบทางร้านจะมีการปั้มตราเล็กๆไว้ทุกใบเพื่อป้องกันการถูกเปลี่ยนโดนให้ลูกค้าสังเกตแล้วไปเช็คกะร้านที่จีนเองถ้าไม่เจอะตรานั้น(ถ้าเป็นแบงค์ปลอมที่สอดไส้มามีใครว่าเค้าจะตีตราไว้ที่แบงค์ปลอมไหมค่ะเราขอถาม) ซึ่งเค้าก้อเอาแบงค์ที่มีที่ร้านมาให้พ่อเราดูซึ่งก้อมีตราจริงๆพ่อเราก้อว่าตอนมาแลกไม่มีใครพูดบอกเค้าสักคนว่ามีตราเพราะถ้ารู้ก่อนจะได้รีบเช็คที่ร้านไปเลยเค้าให้เหตุผลง่ายๆว่าพนักงานที่ร้านคงลืมบอก และร้านเค้าค่อนข้างมีชื่อเสียงคงไม่มาดิสเครดิตตัวเองแน่ๆ สรุปที่ร้านโบยความผิดไปที่ร้านในจีนนั้นเอง และไม่รับผิดชอบแบงค์ปลอมสองใบดังกล่าวตามที่ทุกคนในครอบครัวลงความเห็นไว้แต่แรก

   สรุปงวดนี้ทำให้ที่บ้านเสียความรู้สึกกะร้านรับแลกเรตเงินดังกล่าวมากกกกก (ย่านอ่อนนุช มีสามพยางค์) และคิดว่าชาตินี้เราคงไม่ไปแลกเงินกะร้านดังกล่าวอีกเป็นแน่แถมเงินเยนที่แลกมาตอนปีใหม่ก้อยังเหลืออีกเยอะ ได้แต่หวังว่ากองเงินเยนที่แลกมาจะไม่มีเหตุการณ์ซ้ำขึ้นอีก และหวังว่ากระทู้นี้จะเป็นการเตือนภัยเพื่อนๆที่ชอบท่องเที่ยวต่างประเทศว่าอย่าไว่ใจร้านรับแลกเรตเงินมากนัก ทางที่ดีไปแลกกะธนาคารเลยดีกว่า เพราะเรตอาจแพงกว่าแต่น่าจะไว้ใจได้มากกว่าว่าเป็นแบงค์จริงแน่ๆ และสำหรับคนที่แลกตามร้านควรตรวจสอบแบงค์ที่ท่านแลกทุกใบ ย้ำว่าทุกใบจะได้ไม่เกิดปัญหาแบบนี้ค่ะหรือถ้าจะใช้จ่ายเงินควรจ้องพนักงานที่ท่านจ่ายเงินให้ดีๆเพราะอาจมีการเปลี่ยนแบงค์ได้ตามที่ร้านเค้าอ้างค่ะ

ปล.แบงค์ร้อยหยวนปลอมเราจะเก็บไว้เป็นอนุสรณ์เตือนใจค่ะแล้วจะถ่ายภาพมาให้ทุกคนดูว่ามันเป็นเลขเดียวกันจริงๆไม่ใช่กล่าวขึ้นลอยๆค่ะ