เราทำวีซ่าอเมริกาที่แคนาดามาตอนปี 53 ค่ะ แต่ที่มาเล่าเอาตอนนี้ก็เพราะว่า เพิ่งสมัครพันทิพ ฮี่ฮี่ แล้วก็ตอนนั้นหาข้อมูลการทำวีซ่าที่แคนาดาไม่ได้เลยค่ะ เลยจะมาเล่าให้ฟังค่ะเอาเท่าที่จำได้ค่ะ
ตอนนั้นเราไปเรียนที่แวนคูเวอร์ค่ะ และอยากไปเที่ยวที่เมกามากประเด็นคืออยากไปร้านสตาบัคร้านแรกของโลกที่ซีแอตเทิลค่ะ ในตอนนั้นเราไปซื้อทัวร์ของคนเกาหลีค่ะ ราคาประมาณ 75 เหรียญ ไป1 วันเช้าเย็นกลับ....รีบเว่อออออออออ
ช่วงนั้นเราก็ศึกษาใหญ่เลยว่าต้องเริ่มยังไง ไม่เคยได้ศึกษาอ่านมาเลยค่ะ แต่ยิ่งพอศึกษายิ่งงงเริ่มไงดีเนี้ยถามพี่ที่ โรงเรียนมีคนบอกว่าบอกให้ไปสมัครที่เว็บ ที่เขากรอกสมัครกันอ่ะค่ะ เราก็เลยโอเคจัดการ วุ่นวายมากกกกกสำหรับเรา คำถามที่ไม่รู้จักเยอะมาก ต้องเสริจเน็ตหา แต่เราก็พยายามไปเรื่อย รูปถ่ายเราก็ถ่ายจากกล้องแล้วก็โฟโต้ชอบเอาค่ะ 5555 แต่ก็ผ่านนะ เริสตรงนี้ เมื่อเรากรอกเอกสารเสร็จเรียบร้อยก็ทำการจองวันสัมภาษณ์ค่ะ ลุ้นมากกกกก ว่าจะได้วันไหนเพราะว่าช่วงตอนนั้นใกล้กลับเมืองไทยละ แล้วก็ซื้อทัวร์ไปแล้วด้วย ลุ้นตัวโก่ง แต่ได้เมื่อเข้าหน้าจองวันสัมภาษ เราได้สัมภาษณ์ก่อนทัวร์เดินทาง 1 สัปดาห์ค่ะ กรี๊ดดดดดดดสุดๆลุ้นอีกแล้ว
วันสัมภาษณ์!!!! ความวุ่นวายมาอีกค่ะ เราไม่รู้ว่าห้ามเอากระเป๋าไป ถือได้เเต่เอกสารเท่านั้น ตอนนั้นเราก็แบบ แบบว่าเอาแล้วไงทำไงดี ต้องไปเรียนต่อจะให้เอากระเป๋าไว้ไหนแว้....................... ตอนนั้นมีคนอินเดียมาสัมภาษด้วยเขาเสนอให้เอาไว้ในรถเขา......เราก็แบบ......เฮ้ยเอาไงดี.....!!!!!!!!ดีกว่าวางไว้ข้างนอกละกัน........เสี่ยงสุดๆค่ะ............
พอเข้าไปในตึกของเขา เป็นตึกเล็กๆค่ะ มีตำรวจหน้าโหดประจำ ตน อยู่หลายที่ บอกให้เราเดินไปโน้นนี้นั้น บรรยากาศจัดว่า ลึกลับดี
เราก็เข้าไป.......ทำอะไรบ้างเราว่าก็คงเหมือนเมืองไทยอะค่ะ ผ่านด่านแรกปั๊มนิ้วมืออะไรสาระพัดแล้วก็รอเรียกเข้าไปในห้องสัมภาษที่เป็นช่องๆมีอยู่ประมาณ 4 ช่อง คนสัมภาษก็หน้าตาเคร่งขรึมตามระเบียบ
เรานับในใจ 5 4 3 2 กรี๊ดดดดดถึงคิวช้านแล้วววววววววว เราก็เดินเข้าไป สัมภาษเร็วมากกกกกค่ะ ถามผิวๆ ไปไหนไปทำไมไปกลับใคร แล้วก็ผ่าน อะเยสสส!!! จากนั้นความตื่นเต้นเรายังไม่หมดค่ะ
พาสปอตใช้เวลา 1 สัปดากว่าจะมาถึงเราค่ะ ซึ่งไม่ทันวันที่เราจะไป เอาแล้วไง เราก็เลยเสิจหาว่าต้องเอาไง ซึ่งจากการอ่านได้ความว่าต้องไปเอาที่ DHL ค่ะประมาน 3 วันถึง เราเลย อะโอเค ไปก็ไป เสริจกูเกิล หาวิธีไปdhl ทุลักทุเรมากค่ะ เพราะเราค่อนข้างดูแผนที่ไม่เป็น จำได้ว่าต้องไปขึ้นรถเม ที่สถานีwaterfront ค่ะ แล้วก็เดินต่อเล็กน้อย เอาง่ายๆว่าเวิ่นเอง จริงๆแล้วลงรถเมแล้วก็เดินเข้าซอยนิดหน่อยก็ถึงแต่ดิฉันเดินอะไรก็ไม่รู้เวิ่นค่ะเวิ่น
เมื่อถึงdhl บอกเขาว่ามาเอาพาสปอต เขาก็หาให้เรา พอเราเปิดพาสปอตเท่านั้นหละ..........................................................กรี๊ดจน พนง ขำ 555555 เราได้ 10 ปี!!! โม้ม่ายยยยย 4500 เจ้คุ้มจริงๆ
เท่านี้หละค่ะ จริงๆมันจะไม่วุ่นวายถ้ามีแพลนก่อนล่วงหน้าและศึกษามาก่อน ที่เราเล่าก็เป็นประสบการณ์ในชีวิตที่รู้สึกภูมิใจจังเล้ย!!!!!!! พ่อขาหนูได้ไปเมกาละค่ะ 55555 ทุกวันนี้ยังภูมิใจอยู่ ว่า ช้านทำวีซ่าเองเร่อนี้ คิคิ แต่ก็นะ ใครๆก็ทำกัน แต่ตตอนนั้นเราอยู่ปี2 ความเป็นเด็กก็กลัวไปทั่วแหละค่ะ ใครอยู่ต่างแดนแล้วอยากทำวีซ่าไปไหน ก็จัดเลยนะค่ะ มันอย่าบอกใคร
แชร์ประสบการณทำวีซ่าอเมริกาที่แคนาดา(แวนคูเวอร์)ค่ะ
ตอนนั้นเราไปเรียนที่แวนคูเวอร์ค่ะ และอยากไปเที่ยวที่เมกามากประเด็นคืออยากไปร้านสตาบัคร้านแรกของโลกที่ซีแอตเทิลค่ะ ในตอนนั้นเราไปซื้อทัวร์ของคนเกาหลีค่ะ ราคาประมาณ 75 เหรียญ ไป1 วันเช้าเย็นกลับ....รีบเว่อออออออออ
ช่วงนั้นเราก็ศึกษาใหญ่เลยว่าต้องเริ่มยังไง ไม่เคยได้ศึกษาอ่านมาเลยค่ะ แต่ยิ่งพอศึกษายิ่งงงเริ่มไงดีเนี้ยถามพี่ที่ โรงเรียนมีคนบอกว่าบอกให้ไปสมัครที่เว็บ ที่เขากรอกสมัครกันอ่ะค่ะ เราก็เลยโอเคจัดการ วุ่นวายมากกกกกสำหรับเรา คำถามที่ไม่รู้จักเยอะมาก ต้องเสริจเน็ตหา แต่เราก็พยายามไปเรื่อย รูปถ่ายเราก็ถ่ายจากกล้องแล้วก็โฟโต้ชอบเอาค่ะ 5555 แต่ก็ผ่านนะ เริสตรงนี้ เมื่อเรากรอกเอกสารเสร็จเรียบร้อยก็ทำการจองวันสัมภาษณ์ค่ะ ลุ้นมากกกกก ว่าจะได้วันไหนเพราะว่าช่วงตอนนั้นใกล้กลับเมืองไทยละ แล้วก็ซื้อทัวร์ไปแล้วด้วย ลุ้นตัวโก่ง แต่ได้เมื่อเข้าหน้าจองวันสัมภาษ เราได้สัมภาษณ์ก่อนทัวร์เดินทาง 1 สัปดาห์ค่ะ กรี๊ดดดดดดดสุดๆลุ้นอีกแล้ว
วันสัมภาษณ์!!!! ความวุ่นวายมาอีกค่ะ เราไม่รู้ว่าห้ามเอากระเป๋าไป ถือได้เเต่เอกสารเท่านั้น ตอนนั้นเราก็แบบ แบบว่าเอาแล้วไงทำไงดี ต้องไปเรียนต่อจะให้เอากระเป๋าไว้ไหนแว้....................... ตอนนั้นมีคนอินเดียมาสัมภาษด้วยเขาเสนอให้เอาไว้ในรถเขา......เราก็แบบ......เฮ้ยเอาไงดี.....!!!!!!!!ดีกว่าวางไว้ข้างนอกละกัน........เสี่ยงสุดๆค่ะ............
พอเข้าไปในตึกของเขา เป็นตึกเล็กๆค่ะ มีตำรวจหน้าโหดประจำ ตน อยู่หลายที่ บอกให้เราเดินไปโน้นนี้นั้น บรรยากาศจัดว่า ลึกลับดี
เราก็เข้าไป.......ทำอะไรบ้างเราว่าก็คงเหมือนเมืองไทยอะค่ะ ผ่านด่านแรกปั๊มนิ้วมืออะไรสาระพัดแล้วก็รอเรียกเข้าไปในห้องสัมภาษที่เป็นช่องๆมีอยู่ประมาณ 4 ช่อง คนสัมภาษก็หน้าตาเคร่งขรึมตามระเบียบ
เรานับในใจ 5 4 3 2 กรี๊ดดดดดถึงคิวช้านแล้วววววววววว เราก็เดินเข้าไป สัมภาษเร็วมากกกกกค่ะ ถามผิวๆ ไปไหนไปทำไมไปกลับใคร แล้วก็ผ่าน อะเยสสส!!! จากนั้นความตื่นเต้นเรายังไม่หมดค่ะ
พาสปอตใช้เวลา 1 สัปดากว่าจะมาถึงเราค่ะ ซึ่งไม่ทันวันที่เราจะไป เอาแล้วไง เราก็เลยเสิจหาว่าต้องเอาไง ซึ่งจากการอ่านได้ความว่าต้องไปเอาที่ DHL ค่ะประมาน 3 วันถึง เราเลย อะโอเค ไปก็ไป เสริจกูเกิล หาวิธีไปdhl ทุลักทุเรมากค่ะ เพราะเราค่อนข้างดูแผนที่ไม่เป็น จำได้ว่าต้องไปขึ้นรถเม ที่สถานีwaterfront ค่ะ แล้วก็เดินต่อเล็กน้อย เอาง่ายๆว่าเวิ่นเอง จริงๆแล้วลงรถเมแล้วก็เดินเข้าซอยนิดหน่อยก็ถึงแต่ดิฉันเดินอะไรก็ไม่รู้เวิ่นค่ะเวิ่น
เมื่อถึงdhl บอกเขาว่ามาเอาพาสปอต เขาก็หาให้เรา พอเราเปิดพาสปอตเท่านั้นหละ..........................................................กรี๊ดจน พนง ขำ 555555 เราได้ 10 ปี!!! โม้ม่ายยยยย 4500 เจ้คุ้มจริงๆ
เท่านี้หละค่ะ จริงๆมันจะไม่วุ่นวายถ้ามีแพลนก่อนล่วงหน้าและศึกษามาก่อน ที่เราเล่าก็เป็นประสบการณ์ในชีวิตที่รู้สึกภูมิใจจังเล้ย!!!!!!! พ่อขาหนูได้ไปเมกาละค่ะ 55555 ทุกวันนี้ยังภูมิใจอยู่ ว่า ช้านทำวีซ่าเองเร่อนี้ คิคิ แต่ก็นะ ใครๆก็ทำกัน แต่ตตอนนั้นเราอยู่ปี2 ความเป็นเด็กก็กลัวไปทั่วแหละค่ะ ใครอยู่ต่างแดนแล้วอยากทำวีซ่าไปไหน ก็จัดเลยนะค่ะ มันอย่าบอกใคร