รักแห่งสยาม .. บนรถเมล์สาย 75

ได้ยินได้ฟังจากเขามาอีกที   แต่รับรองว่า original แท้ๆแน่นอนครับ  ....  
.......
บ่ายจัดๆ ของ วันร้อนวันนึง   เมล์แอร์สาย 75 มีโอกาสรับหนุ่มน้อย 2 คนในชุดนักเรียนจากป้ายรถเมล์หนึ่ง
บนถนนเจริญกรุง บนรถที่ยังว่าง  แต่ทั้งคู่สมัครใจยืนพิงอิงแอบกันหน้าทางขึ้นหน้าบันได   ( ดีที่กระเป๋าใจดี
ไม่ไล่เข้าใน  ตามแบบฉบับ )   
ไม่แต่กะหนุงกะหนิง  พลอดคำหวานกันไม่หยุด   ฝ่าย..เอ่อ..ที่น่าจะเป็นชาย ( กว่า ) ยืนด้านหลัง    เอามือ
ซ้าย เอื้อมไปจับมือซ้ายของชาย  ( ที่ชายน้อยกว่า )  สองมือกุมกันแน่น   ราวกับหวั่นว่าจะหลุดหายยามรถ
เบรค   บทสนทนาแผ่วเบา แต่ไม่ดังเกินกว่าที่คนสาระแนที่นั่งอยู่ติดกันจะไม่ได้ยิน   เป็นไงเหนื่อยมั้ย กลาง
วันทานอะไร   คิดถึงเค้ามั้ย....  สารพัดคำเพราะๆ และใบหน้าที่เปี่ยมสุขของทั้งสอง   
รถเมล์จอดป้าย ผู้โดยสารก้าวขึ้น - ก้าวลง แม้แต่ระหว่างเบรคช่วงติดไฟแดง   ไม่ทำให้สองคนเปลี่ยนหัวข้อ
สนทนา  กระเป๋ามีแอบอมยิ้ม  พยักพเยิดกับคนขับ   เหมือนดูเลืฟซีนหนังเรื่องหนึ่ง

ช่วงวิ่งมาถึงถนนสมเด็จพระเจ้าตากสิน  ฝ่ายหลัง ( หมายถึงยืนอยู่ข้างหลัง ) ต้องลง   แต่เหมือนอารมณ์ยัง
ไม่ลงตาม   กว่าจะคลายมือจากกันก็กินเวลาหายวินาทีอยู่   ประตูอัตโนมัติเปิดกว้างออก  ได้เวลาลาจากกัน
สักที   
แต่เหมือนกามเทพเป็นใจ   รถติดอยู่นาน  ...  ฝ่ายที่ลงจากรถยังยืนอาลัยอาวณ์ ไม่เดินจากไปไหน   อีกฝ่าย
หยิบ ไอโฟน ออกมา เลื่อนมือกดโทรออก   ชั่วอึดใจ...นี่คือบทสนทนาที่เค้าคุยกัน  ( เท่าที่หูสาระแนทำหน้าที่ )

....ทำไมไม่ไปอีกล่ะ ?
....   ???
....ไปเถอะ..ไม่ต้องห่วง  เดี๋ยวคุยกัน ( พลางทำนิ้วเพมือนพิมพ์คีบอร์ด )
....   ???
....เค้าคิดถึงเหมือนกัน
....   ???
....ไปได้แล้ว  รถจะไปแล้ว
....   ???
....รักสิ รักมากด้วย ....

คนขับปล่อยเบรค เหยียบคันเร่งออกตัว  ท้ังคู่ส่งสายตาร่ำลาอย่างอาลัยอาวรณ์  ท่ามกลางรอยยิ้ม
ของคนที่นั่งอยู่ไม่ใกล้
.................................................
ใช่...มันอาจเป็นความรักที่เห็นได้ดาษดื่นในยุคสังคมที่เปิดกว้าง   ผิดปกติ ผิดเพศ ผิดมนุษย์มนา หรือไม่...
แล้วแต่มุมมอง   แต่อย่างน้อยมันคือแง่มุมความรักในอีกแบบ  ที่เผอิญได้รับฟังมาจึงนำมาบอกต่อ............
ดีไม่ดี เหมาะหรือไม่  แล้วแต่วิจารณญาณครับ

เพราะมันคือ บันทึก " รักแห่งสยาม " บทหนึ่งที่เกิดขึ้นจริงบนรถเมล์แอร์สาย 75