เริ่มเรื่องมาถึง นักเรียนก็สตั๊นกับการมาถึงของอ.สอนพละคนใหม่อย่าง อ.ทาคะโอกะ กันบ้างนิดหน่อย

แต่ตาแกก็ทำท่าทางสนิทสนมกับเด็กๆเหลือเกิน



อ. ทาคะโอกะ : ไม่เป็นไรน่า ก็บอกแล้วไงว่าพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน

อ. ทาคะโอกะ : อาจารย์จะเป็นพ่อให้พวกเธอเอง ไว้ใจอาจารย์เถอะ



ตอนที่ 39 : คาบเรียนความรักของพ่อแม่

คาราสุมะ : มันอยู่รุ่นเดียวกับชั้นตอนที่อยู่ที่กองทัพอากาศ

คาราสุมะ : เป็นอาจารย์เหมือนกันก็จริง แต่ว่า ได้ยินมาว่ามันเก่งกว่าชั้นหลายขุมเลยล่ะ

มีคนเก่งกว่าคาราสุมะอีกหรอวะเฮ้ย...

นักเรียนก็มีคอมเมนต์ต่างกันออกไป



ริวโนะสุเกะ : คิดว่าไงอ่ะ

ฮินาโนะ : อ่า เราว่าอ.คาราสุมะดีกว่านั่นแหละ

ไทกะ : แต่เอาจริงๆนะ บางทีเราก็ไม่รู้ว่าอ.คาราสุมะแกคิดอะไรอยู่อ่ะ

ไทกะ : เอาแต่ทำหน้าเครียดตลอดเวลา

ไทกะ : แถมจะชวนไปกินหรือไปเที่ยวไหนแกก็ปฎิเสธตลอดอ่ะ

ไทกะ : ส่วนอ.ทาคะโอกะแกเฟรนด์ลี่มากกว่าอ่ะ ท่าทางฝึกกับแกน่าจะสนุกกว่าเยอะ

จารย์ : แล้วเอ็งจิรู้ว่าเอ็งคิดผิด เหอๆๆๆๆ (จารย์พูดตอนไหนวะ)

ตัดมาที่ห้อง ทุกคนกำลังถกเถียงกันอยู่ว่า อ.ทาคะโอกะเหมาะมั้ยที่จะมาเป็นอ.พละคนใหม่ แล้วจู่ๆอ.ทาคะโอกะก็หยิบรูปๆนึงขึ้นมาให้คาราสุมะดู



อ.ทาคะโอกะ : การฝึกน่ะ มันต้องถึงเนื้อถึงตัว มันจะได้เรียนรู้กันเร็ว จะเป็นการฝึกแบบไหนก็แล้วแต่ นักเรียนก็จะรับไอ้ความรู้สึกอันร้อนแรงของเราได้นั่นแหละ

สรุป พี่แกเน้นสอนแบบตัวๆ แมนๆ แต่ไม่ใช่แบบ "ศิษย์ อาจารย์รักเอ็งว่ะ" อะไรแบบนี้นะ ไม่ใช่นะ

กระนั้นเอง จารย์โคโระก็ดูเหือนจะไม่เห้นด้วยเท่าไหร่นัก ที่มีอาจารย์คนใหม่มาสอนพละแทนอ.คาราสุมะ เพราะถึงกับพูดว่า



จารย์ : อย่าห่วงไปเลยครับ อาจารย์สอนพละสำหรับห้อง E ก็มีเพียงแค่คุณคนเดียวนั่นแหละครับ อาจารย์คาราสุมะ

เหยด...อย่างเท่....

หลังจากที่จารย์โคโระบินไปไหนก็ไม่บอก ส่วนอ.ทาคะโอกะก็ไปสอนแล้ว คาราสุมะเลยไปดูรูปที่อ.ทาคะโอกะทิ้งไว้

และนี่ คือสภาพ "ด้านหลัง" ของนักเรียนที่เรียนกับอ.ทาคะโอกะ



นี่คือผลจากการสอนแบบ "ถึงเนื้อถึงตัว" และแบบ "มอบความรักให้เหมือนคนในครอบครัว"

อ่า หมีว่า มันถึงเนื้อถึงเลือดมากกว่านะ.....

จากนั้นอ.ทาคะโอกะก็แจกตารางในการฝึกให้นักเรียนทุกคน ผลที่ได้คือ



ถามว่าทำไมนักเรียนตกใจ เป็นเพราะว่าตารางฝึกมียันสามทุ่มอ่ะฮะ กว่าจะเลิกได้นักเรียนม่องก่อนมั้ง



อ.ทาคะโอกะ : ก็ทีผ.อ.ยังไม่เห็นว่าอะไรเลย เห็นท่านบอกว่า "ก็มันวิกฤตโลกนี่นะ ช่วยไม่ได้" เงี้ย

มาเกรียนแบบนี้นักเรียนก็ไม่พอใจสิ มาเอฮาระก็แย้งเลยฮะ

มาเอฮาระ : เฮ้ย นี่มันเกินไปป่าว ผ.อ.มันรู้แล้วมันก็ให้มันรู้ไปดิ นี่มันบังคับกันชัดๆ ฝึกกันหามรุ่งหามค่ำแบบนี้จะเอาเวลาพักผ่อนเวลาเที่ยวเล่นที่ไหนอ่ะ !!! แบบนี้เราทำไม่ได้หรอก !!!

พูดเสร็จ มาเอฮาระก็



ตูม !!!!!!!!!!!

อ.ทาคะโอกะ : ไม่ใช่ "ทำไม่ได้" แต่ "ต้องทำ" นะ



อ.ทาคะโอกะ : เอ้า ก็บอกแล้วไม่ใช่เรอะไง ว่าพวกเราเป็น "พ่อลูก" กันน่ะ

อ.ทาคะโอกะ : แล้วโลกนี้มันมีลูกที่ไหนไม่เชื่อฟังคำสั่งพ่อบ้างล่ะ หือ?

เอาล่ะฮะ สันดอนออกจนได้ มาเอฮาระก็แทบอ้วกฮะ เจอเข่าเข้าไป



เรื่องของเรื่องคือ ทาคะโอกะแกมีแนวคิดที่ว่า ในสนามรบจริงๆ การที่จะครองใจคนหมู่มากได้ การที่จะฝึกทหารที่เป็นผู้ชายเถื่อนๆได้ จำต้องใช้วิธีที่เปรียบตัวเองเหมือนพ่อ ที่พร้อมจะระเบิดพลัง(?)ใส่ลูกเพื่อฝึกฝนให้ลูกทำตามเป้าหมายได้สมบูรณ์



โดยวิธีนี้จะใช้ "ความกลัว" (แส้) 9 ส่วน และ "ความรักของพ่อแม่" (ขนมหวาน) อีก 1 ส่วน เมื่อใช้ "ความกลัว" กับพวกลูกๆเข้ามากๆ พอพวกลูกๆได้รับ "ความรักฯ" เข้ามาก็จะดีใจ นี่คือกลไกที่ทำให้พวกลูกๆเชื่อฟัง

ทีนี้อ.ทาคะโอกะก็มาถามคุณคันซากิว่า วิธีการสอนแบบนี้เป็นยังไง คุณคันซากิก็บอกว่า



คุณคันซากิ : หนูไม่ชอบเลยค่ะ

คุณคันซากิ : หนูอยากจะให้อ.คาราสุมะ กลับมาสอนหนูเหมือนเดิมมากกว่า...

เท่านั้นล่ะครับพี่น้อง



เพี๊ยะ !!!!!!

ณ จุดนี้ หมีอยากจะสรรเสริญอ.ทาคะโอกะดังๆว่า...

อ่า กลัวพันดริฟต์แบนอ่ะ ไว้ก่อนละกัน....



อ.ทาคะโอกะ : พวกแกอาจจะยังไม่เข้าใจนะ ว่าคำตอบนอกจากคำว่า "ครับ" หรือ "ค่ะ" น่ะ มันไม่มี !!!

อ.ทาคะโอกะ : ถ้ามีปัญหาก็มาแลกหมัดกับอาจารย์ก็ได้นะ เรื่องนี้อาจารย์ล่ะถนัดนักล่ะ

...............

ไม่มีคำบรรยายให้อีตานี่เลยฮะ ไม่รู้จะสรรหาคำด่าที่ไหนมาด่าดี ตอนที่เห็นครั้งแรกนี่ขึ้นเลยนะ มาตบสาวน้อยอย่างคุณคันซากิได้ไงวะเฮ้ย !!! มันน่าจับโยนลงเหวลึกซักทีสองทีเนอะ

นอนก่อนละจ้ะ หมีต้องไปทำงาน งือววววววววววว