สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 5
เธอ... ถ้าไม่พูดถึงเรื่องรัก ไม่รัก อะไรนะ เราคิดว่าเธอกำลังสปอยล์แฟน
เธอยังเรียนอยู่ ยังขอเงินพ่อแม่กินอยู่เลย ทำงานหาเงินด้วยตัวเองก็ยังทำไม่ได้
แต่เอาเงินมาเลี้ยงแฟนหมดแล้ว ถ้าเธอออกจากบ้านมาจริงๆ
ไม่มีเงินพ่อแม่ ทำงานออฟฟิสเหมือนที่คนทั่วไปเค้าทำ เก็บเงินเองทุกอย่าง
เธอจะมีเงินพอจะเลี้ยงแฟนแบบนี้ไหม แล้ววันนั้นที่เธอเดินออกมาแล้ว
เงินไม่เยอะเหมือนตอนอยู่กับพ่อแม่ เธอมั่นใจไหมว่าแฟนเธอจะอยู่กับเธอ
แล้วลำบากไปด้วยกัน หรือเค้าจะไปหาคนอื่นที่เลี้ยงเค้าได้แทน...
เราไม่ได้ว่า ว่าแฟนเธอไม่ดี ไม่รักหรือว่าอะไรนะ
คือมองจากสายตาคนนอกอย่างเรา ฟังจากที่เล่ามาง่ายๆ
เราก็คิดว่าแฟนเธอเกาะเธอกิน... ทั้งที่เธอเองก็ยังเป็นเด็ก
ยังขอเงินพ่อแม่ ยังรับผิดชอบอะไรไม่ได้เลย ก็ต้องมานั่งเลี้ยงผู้หญิงอายุ 29 ซะแล้ว
ถ้าเราเป็นพ่อแม่เธอเราคงเสียใจมาก ที่เงินที่เราเอาให้เธอใช้ เธอเอาไปเลี้ยงผู้หญิงหมด
ถ้าเราเป็นพ่อแม่เธอ เราคงให้เธอเลือก ระหว่างเลิกกับผู้หญิงคนนั้น หรือออกจากบ้าน มีชีวิตเป็นของตัวเองไปเลย
คือเราฟังแล้วไม่ได้จะมาซ้ำเติม อยากเตือนจริงๆ ด้วยความเป็นห่วง
ดูแลชีวิตตัวเองให้ได้ก่อนไหม แล้วค่อยคิดจะไปดูแลชีวิตคนอื่น
ถ้าเธอคนนั้นอายุ 29 แล้ว ยังดูแลชีวิตตัวเองไม่ได้ ทำงานไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
ต้องให้ผู้ชายส่งเสีย เธอลองคิดดูดีๆ ว่าแต่งงานมีลูกกันแล้วจะอยู่กันไปตลอดรอดฝั่งไหม
เธอคนนี้จะทำหน้าที่แม่ได้ดีไหม...
ไม่รู้ดิ เป็นห่วงว่ะ คิดดีๆ นะ
เรารู้ว่าเราคนนอก
แต่ คิดดีๆ นะ........
เธอยังเรียนอยู่ ยังขอเงินพ่อแม่กินอยู่เลย ทำงานหาเงินด้วยตัวเองก็ยังทำไม่ได้
แต่เอาเงินมาเลี้ยงแฟนหมดแล้ว ถ้าเธอออกจากบ้านมาจริงๆ
ไม่มีเงินพ่อแม่ ทำงานออฟฟิสเหมือนที่คนทั่วไปเค้าทำ เก็บเงินเองทุกอย่าง
เธอจะมีเงินพอจะเลี้ยงแฟนแบบนี้ไหม แล้ววันนั้นที่เธอเดินออกมาแล้ว
เงินไม่เยอะเหมือนตอนอยู่กับพ่อแม่ เธอมั่นใจไหมว่าแฟนเธอจะอยู่กับเธอ
แล้วลำบากไปด้วยกัน หรือเค้าจะไปหาคนอื่นที่เลี้ยงเค้าได้แทน...
เราไม่ได้ว่า ว่าแฟนเธอไม่ดี ไม่รักหรือว่าอะไรนะ
คือมองจากสายตาคนนอกอย่างเรา ฟังจากที่เล่ามาง่ายๆ
เราก็คิดว่าแฟนเธอเกาะเธอกิน... ทั้งที่เธอเองก็ยังเป็นเด็ก
ยังขอเงินพ่อแม่ ยังรับผิดชอบอะไรไม่ได้เลย ก็ต้องมานั่งเลี้ยงผู้หญิงอายุ 29 ซะแล้ว
ถ้าเราเป็นพ่อแม่เธอเราคงเสียใจมาก ที่เงินที่เราเอาให้เธอใช้ เธอเอาไปเลี้ยงผู้หญิงหมด
ถ้าเราเป็นพ่อแม่เธอ เราคงให้เธอเลือก ระหว่างเลิกกับผู้หญิงคนนั้น หรือออกจากบ้าน มีชีวิตเป็นของตัวเองไปเลย
คือเราฟังแล้วไม่ได้จะมาซ้ำเติม อยากเตือนจริงๆ ด้วยความเป็นห่วง
ดูแลชีวิตตัวเองให้ได้ก่อนไหม แล้วค่อยคิดจะไปดูแลชีวิตคนอื่น
ถ้าเธอคนนั้นอายุ 29 แล้ว ยังดูแลชีวิตตัวเองไม่ได้ ทำงานไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
ต้องให้ผู้ชายส่งเสีย เธอลองคิดดูดีๆ ว่าแต่งงานมีลูกกันแล้วจะอยู่กันไปตลอดรอดฝั่งไหม
เธอคนนี้จะทำหน้าที่แม่ได้ดีไหม...
ไม่รู้ดิ เป็นห่วงว่ะ คิดดีๆ นะ
เรารู้ว่าเราคนนอก
แต่ คิดดีๆ นะ........
Linukawa ถูกใจ, fainan ถูกใจ, LDRcanwork ถูกใจ, BIRTH_JA ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 770561 ถูกใจ, ดาวน้อยแห่งสายน้ำ ถูกใจ, MiKiMaru ถูกใจ, ยัยอวบอ้วน ถูกใจ, ป้าไพริน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 722789 ถูกใจรวมถึงอีก 55 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 8
โดนเกาะแดรกแล้วคุณ ขอโทษนะ แต่งคำพูดไม่เป็น คุณดูจะไม่เข้าใจชีวิตเลยว่า
1 คนดีๆ เค้าไม่ปล่อยให้ผู้ชายเลี้ยงดู เค้าหาเลี้ยงชีพเค้าเอง
2 คนดีๆ จะไม่เลิกกับแฟนเก่าเพื่อมาเอาผู้ชายที่เด็กกว่าและรวยกว่า
3 คนดีๆ จะไม่พาคนรักของตัวเองลงเหว แต่จะช่วยกันส่งเสริมให้เจริญๆยิ่งขึ้น
พูดไปก็เท่านั้น คุณรักของคุณ ต้องเจอความจริงซะก่อนถึงจะหายโง่
ตอนนี้ก็โดนเค้าสูบเลือดต่อไปนะ อ่อ เงินพ่อแม่คุณนี่เนอะ เลยไม่รู้สึกอะไร
1 คนดีๆ เค้าไม่ปล่อยให้ผู้ชายเลี้ยงดู เค้าหาเลี้ยงชีพเค้าเอง
2 คนดีๆ จะไม่เลิกกับแฟนเก่าเพื่อมาเอาผู้ชายที่เด็กกว่าและรวยกว่า
3 คนดีๆ จะไม่พาคนรักของตัวเองลงเหว แต่จะช่วยกันส่งเสริมให้เจริญๆยิ่งขึ้น
พูดไปก็เท่านั้น คุณรักของคุณ ต้องเจอความจริงซะก่อนถึงจะหายโง่
ตอนนี้ก็โดนเค้าสูบเลือดต่อไปนะ อ่อ เงินพ่อแม่คุณนี่เนอะ เลยไม่รู้สึกอะไร
LDRcanwork ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 770561 ถูกใจ, I forgive ,just not forget ถูกใจ, นางสาวอาริน ถูกใจ, Zhuge ถูกใจ, ขอไข่ ถูกใจ, - - [SilVer] - - ถูกใจ, ifattO ถูกใจ, TinkElena ถูกใจ, demiaob ถูกใจรวมถึงอีก 18 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 56
คุณกับเเฟนตอนนี้รักกันมาก ....มากจริงๆ....ประหนึ่งว่าใครไม่เป็นเราจะไม่มีวันเข้าใจ
พร้อมที่จะฝ่าฟันอุปสรรคนานับประการ
เพื่อความรัก เพื่อความฝันที่ทั้งสองคนตั้งไ้ว้
เเม้ว่า หนึ่งในอุปสรรคด่านเเรกที่คุณเจอ
คือ คนในครอบครัวตัวเองก็ตาม คุณก็ไม่ย่อท้อ
เรื่องนี้ผมก็เคยสัมผัส
พี่สาวผมเอง
ขออนุญาตยกเป็นอุทาหรณ์สอนใจ
เรื่องจากชีวิตจริงที่ตอนเริ่มฉากเเรกก็ไม่ประทับใจเสียเเล้ว
เเละจบลงด้วยความเศร้า
เศร้าจริงๆครับ....
ถ้าไม่คิดว่าจะยาวเกินหน้ากระทู้นี้ ผมขออนุญาต จขกท.นะครับ
ย้อนกลับไปร่วม20กว่าปีได้
พี่สาวผมเจอว่าที่พี่เขย สมัยเรียน ปวช.
ว่าที่พี่เขย เรียน ปวส. ที่เดียวกันเเต่อายุมากเเล้วไม่รู้ค้างมากี่ปี
เรียกว่าอายุห่างกันมากเกือบ 10 ปี พอๆ กับจขกท.
กระดูกคนละเบอร์
สาวพึ่งละจากเด็กมัธยม หลงรักกับ หนุ่มช่างประสบการณ์ชีวิตค่อนข้างโชกโชน
ไม่สูบบุหรี่ ... เเต่กินเหล้า.... กินจริงๆ
ตามประสาเด็กวัยละอ่อน ความรักเป็นสีชมพู สดใส น่าค้นหา
รัก จน หลง ใครจะว่าไม่เหมาะไม่ควร ยังไม่ถึงเวลา ยังไงก็"ไม่ฟัง"
วันนึงพี่สาวพาหนุ่มช่างคนนี้มาเที่ยวที่บ้าน เพื่อเปิดตัว เปิดใจ
เเม่ผมเเละตัวผม ไม่ประทับใจ ในบุคลิก ท่าทาง การเเสดงออกของเเฟนพี่สาวเลย
เรียกง่ายๆ ว่า ไม่ถูกชะตา ตั้งเเต่เเรกพบ
เเละคิดว่า ยังเด็กเกินไปกับเรื่อง รักๆ ใคร่ๆ
พี่สาวก็รู้.... เเต่พยายามจะเอาชนะใจเเม่ให้ได้
ทำทุกวิถีทาง เพื่อให้เเม่ยอมรับ
ให้เลิกไม่เลิก ทั้งเเม่ทั้งพี่สาวทะเลาะกัน พี่สาวโดนเเม่ดุด่าว่ากล่าวยังไงก็ทน
เพื่อจะได้อยู่เคียงข้างผู้ชายคนนี้
เเม่เสียใจ เสียน้ำตา กับเรื่องนี้ไปเยอะมาก
ด้วยเเม่เป็นหัวหน้าครอบครัวคนเดียว ตั้งเเต่ผมเเละพี่สาวยังเด็กมาก
ครับ... เเม่เป็นหม้าย พ่อตายไปนานเเล้ว
เเม่ไม่ยอมมีสามีใหม่ กลัวลูกมีปัญหา กัดฟันเลี้ยงลูกๆ มาเองเพียงลำพัง
จึงเสียใจกับพฤติกรรมของลูกคนโตที่เลี้ยงมากับมือ
เมื่อเเม่จนปัญญา ก็ต้องจัดให้เเต่งงานกัน เมื่อพี่สาวจบเพียง ปวช.เเละพี่เขย จบที่ ปวส. เท่านั้น
ทั้งสองร่วมชีวิตคู่ ร่วมทำธุรกิจเเต่ละอย่าง ไม่ค่อยจะประสบความสำเร็จ
เเม่ต้องคอยสนับสนุนเงินทุนอยู่เสมอ
จนท้่ายสุดต้องกลับมาบ้านเเม่ เปิดร้านขายของที่เเม่ออกทุนให้
รับภาระหนี้สินบางส่วนที่ทั้งคู่ไปก่อไว้อีก
ด้วยความรักลูก
พี่สาวมีลูก2คน ก็ต้องรับภาระหน้าที่หนักขึ้นๆ
ต้องขายของที่บ้าน ที่มีสามีเป็นผู้ช่วย เเละตลอดเวลาหลายปีที่ใช้ชีวิตอยู่เคียงกัน
เค้ากินเหล้า เบียร์ อย่างสม่ำเสมอ ไม่ขาด
พี่เขยคนนี้ ไม่สันทัดการเป็นพ่อค้าเเม่ขาย
เเต่ทางเลือก ณ บัดนี้ ต้องอาชีพนี้ ไม่งั้นหนี้สินที่ก่อไว้ ปลดไม่ได้
ปัญหาในครอบครัวเริ่มมากขึ้น
อยู่ไปๆ ความรักที่มีต่อกันมันก็เริ่มจืดจาง กลายเป็นความรู้สึกอะไรสักอย่างที่สะสม
พฤติกรรม พี่เขยเริ่มกร้าวร้าวมากขึ้น ใช้วาจาร้ายๆ กับพี่สาว
ยิ่งกับเเม่เเล้ว เค้าปีนเกลียวมากขึ้น เพราะเเม่สังขารเสื่อมลงไปมาก
เค้าเริ่มไม่เกรงใจเหมือนเมื่อก่อน
ปัญหาหลายอย่างในครอบครัวมันสะสม สะสม สะสม เเละหมักหมมมมมม
จนสุดท้าย.......
3 ปีที่เเล้ว ผมบึ่่งมอเตอร์ไซค์จากปทุมธานีไปดูศพพี่สาว ที่ห้องดับจิต โรงพยาบาลเเห่งนึงเเถบปริมณฑล
พี่สาวผมผูกคอตาย....!!
ทิ้งบันทึกหลายเล่ม ที่เขียนไว้ ตั้งเเต่ตอนรักกันใหม่ๆ
จนอัพเดตเหตุการณ์ปัจจุบัน อันพอจะทำให้รู้สาเหตุให้ผมได้อ่านทั้งน้ำตา
จากความรัก รักมาก รักที่สุด
ของคนสองคน
กลายเป็นความเบื่อหน่ายเมื่อวัีนเวลาผ่านไป
กลายเป็นความรังเกียจ ชิงชัง กับคนที่ตนเคยให้ความรู้สึกดีๆ ขนาดที่ไม่อยากอยู่ร่วมโลกกันอีก
มันมากพอที่จะทำให้ พี่สาวยอมลาจากลูกชาย วัยประถมต้น 2 คนไปได้
ทิ้งทุกอย่างที่ทำมาไว้เบื้องหลัง
มันเจ็บปวดหัวใจมากตอนนั้น สำหรับผม ที่ทำอะไรไม่ได้ เพราะนี่คือเรื่องของเค้าสองคน
ที่เลือกซึ่งกันเเละกันเอง เลือกทางเดินเอง เเละ.....เลือกจุดจบของตัวเอง
เรื่องของผมจบลงตรงนี้....
สิ่งที่ผมอยากให้เเง่คิดคือ
พ่อ เเม่ คือผู้ให้กำเนิดเราๆ
ไม่ีมีใครที่จะหวังเเละปรารถณาดีกับลูก ได้มากมายเเละจริงใจเท่าท่านอีกเเล้ว
สิ่งที่เรากระทำ เมื่อบุพการีมอง....
ถ้าดี ท่านจะสนับสนุนเต็มที่
ถ้าไม่่เหมาะไม่ควร ท่านจะให้ข้อคิด เพื่อทบทวน ให้ได้ไตร่ตรอง
เเละ....ยิ่งถ้าท่านไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง
เเสดงว่า สิ่งนั้น อันตรายสำหรับลูก
เรื่องบางเรื่อง
จุดเริ่มต้น ไม่ดีเสียเเล้ว
มันเหนื่อยที่จะต้องต่อสู้ กัดฟันเพื่อให้ได้มาซึ่งหลายๆอย่าง
ความรักไม่ใช่เรื่องเสียหายก็จริง
เเต่ก็ไม่ควรเป็นเรื่องที่เราต้องมาเสียเวลาชีวิตไปกับเรื่องนี้มากมาย
หลายคนหมดเวลาส่วนใหญ่ ไปกับเรื่องเเบบนี้
ใจเย็นๆ
ตอนนี้คุณบอกได้เต็มปากเต็มคำว่า
คุณรักเเฟนคุณมากกกๆ
เเล้ว...ตอนนี้ คุณรัก พ่อเเม่ ผู้ให้กำเนิด เเค่ไหน
เเฟนคุณที่เจอกันมา2ปี
กับพ่อเเม่ ที่เลี้ยงดูคุณมาถึงปัจจุบัน 21 ปี...........
พร้อมที่จะฝ่าฟันอุปสรรคนานับประการ
เพื่อความรัก เพื่อความฝันที่ทั้งสองคนตั้งไ้ว้
เเม้ว่า หนึ่งในอุปสรรคด่านเเรกที่คุณเจอ
คือ คนในครอบครัวตัวเองก็ตาม คุณก็ไม่ย่อท้อ
เรื่องนี้ผมก็เคยสัมผัส
พี่สาวผมเอง
ขออนุญาตยกเป็นอุทาหรณ์สอนใจ
เรื่องจากชีวิตจริงที่ตอนเริ่มฉากเเรกก็ไม่ประทับใจเสียเเล้ว
เเละจบลงด้วยความเศร้า
เศร้าจริงๆครับ....
ถ้าไม่คิดว่าจะยาวเกินหน้ากระทู้นี้ ผมขออนุญาต จขกท.นะครับ
ย้อนกลับไปร่วม20กว่าปีได้
พี่สาวผมเจอว่าที่พี่เขย สมัยเรียน ปวช.
ว่าที่พี่เขย เรียน ปวส. ที่เดียวกันเเต่อายุมากเเล้วไม่รู้ค้างมากี่ปี
เรียกว่าอายุห่างกันมากเกือบ 10 ปี พอๆ กับจขกท.
กระดูกคนละเบอร์
สาวพึ่งละจากเด็กมัธยม หลงรักกับ หนุ่มช่างประสบการณ์ชีวิตค่อนข้างโชกโชน
ไม่สูบบุหรี่ ... เเต่กินเหล้า.... กินจริงๆ
ตามประสาเด็กวัยละอ่อน ความรักเป็นสีชมพู สดใส น่าค้นหา
รัก จน หลง ใครจะว่าไม่เหมาะไม่ควร ยังไม่ถึงเวลา ยังไงก็"ไม่ฟัง"
วันนึงพี่สาวพาหนุ่มช่างคนนี้มาเที่ยวที่บ้าน เพื่อเปิดตัว เปิดใจ
เเม่ผมเเละตัวผม ไม่ประทับใจ ในบุคลิก ท่าทาง การเเสดงออกของเเฟนพี่สาวเลย
เรียกง่ายๆ ว่า ไม่ถูกชะตา ตั้งเเต่เเรกพบ
เเละคิดว่า ยังเด็กเกินไปกับเรื่อง รักๆ ใคร่ๆ
พี่สาวก็รู้.... เเต่พยายามจะเอาชนะใจเเม่ให้ได้
ทำทุกวิถีทาง เพื่อให้เเม่ยอมรับ
ให้เลิกไม่เลิก ทั้งเเม่ทั้งพี่สาวทะเลาะกัน พี่สาวโดนเเม่ดุด่าว่ากล่าวยังไงก็ทน
เพื่อจะได้อยู่เคียงข้างผู้ชายคนนี้
เเม่เสียใจ เสียน้ำตา กับเรื่องนี้ไปเยอะมาก
ด้วยเเม่เป็นหัวหน้าครอบครัวคนเดียว ตั้งเเต่ผมเเละพี่สาวยังเด็กมาก
ครับ... เเม่เป็นหม้าย พ่อตายไปนานเเล้ว
เเม่ไม่ยอมมีสามีใหม่ กลัวลูกมีปัญหา กัดฟันเลี้ยงลูกๆ มาเองเพียงลำพัง
จึงเสียใจกับพฤติกรรมของลูกคนโตที่เลี้ยงมากับมือ
เมื่อเเม่จนปัญญา ก็ต้องจัดให้เเต่งงานกัน เมื่อพี่สาวจบเพียง ปวช.เเละพี่เขย จบที่ ปวส. เท่านั้น
ทั้งสองร่วมชีวิตคู่ ร่วมทำธุรกิจเเต่ละอย่าง ไม่ค่อยจะประสบความสำเร็จ
เเม่ต้องคอยสนับสนุนเงินทุนอยู่เสมอ
จนท้่ายสุดต้องกลับมาบ้านเเม่ เปิดร้านขายของที่เเม่ออกทุนให้
รับภาระหนี้สินบางส่วนที่ทั้งคู่ไปก่อไว้อีก
ด้วยความรักลูก
พี่สาวมีลูก2คน ก็ต้องรับภาระหน้าที่หนักขึ้นๆ
ต้องขายของที่บ้าน ที่มีสามีเป็นผู้ช่วย เเละตลอดเวลาหลายปีที่ใช้ชีวิตอยู่เคียงกัน
เค้ากินเหล้า เบียร์ อย่างสม่ำเสมอ ไม่ขาด
พี่เขยคนนี้ ไม่สันทัดการเป็นพ่อค้าเเม่ขาย
เเต่ทางเลือก ณ บัดนี้ ต้องอาชีพนี้ ไม่งั้นหนี้สินที่ก่อไว้ ปลดไม่ได้
ปัญหาในครอบครัวเริ่มมากขึ้น
อยู่ไปๆ ความรักที่มีต่อกันมันก็เริ่มจืดจาง กลายเป็นความรู้สึกอะไรสักอย่างที่สะสม
พฤติกรรม พี่เขยเริ่มกร้าวร้าวมากขึ้น ใช้วาจาร้ายๆ กับพี่สาว
ยิ่งกับเเม่เเล้ว เค้าปีนเกลียวมากขึ้น เพราะเเม่สังขารเสื่อมลงไปมาก
เค้าเริ่มไม่เกรงใจเหมือนเมื่อก่อน
ปัญหาหลายอย่างในครอบครัวมันสะสม สะสม สะสม เเละหมักหมมมมมม
จนสุดท้าย.......
3 ปีที่เเล้ว ผมบึ่่งมอเตอร์ไซค์จากปทุมธานีไปดูศพพี่สาว ที่ห้องดับจิต โรงพยาบาลเเห่งนึงเเถบปริมณฑล
พี่สาวผมผูกคอตาย....!!
ทิ้งบันทึกหลายเล่ม ที่เขียนไว้ ตั้งเเต่ตอนรักกันใหม่ๆ
จนอัพเดตเหตุการณ์ปัจจุบัน อันพอจะทำให้รู้สาเหตุให้ผมได้อ่านทั้งน้ำตา
จากความรัก รักมาก รักที่สุด
ของคนสองคน
กลายเป็นความเบื่อหน่ายเมื่อวัีนเวลาผ่านไป
กลายเป็นความรังเกียจ ชิงชัง กับคนที่ตนเคยให้ความรู้สึกดีๆ ขนาดที่ไม่อยากอยู่ร่วมโลกกันอีก
มันมากพอที่จะทำให้ พี่สาวยอมลาจากลูกชาย วัยประถมต้น 2 คนไปได้
ทิ้งทุกอย่างที่ทำมาไว้เบื้องหลัง
มันเจ็บปวดหัวใจมากตอนนั้น สำหรับผม ที่ทำอะไรไม่ได้ เพราะนี่คือเรื่องของเค้าสองคน
ที่เลือกซึ่งกันเเละกันเอง เลือกทางเดินเอง เเละ.....เลือกจุดจบของตัวเอง
เรื่องของผมจบลงตรงนี้....
สิ่งที่ผมอยากให้เเง่คิดคือ
พ่อ เเม่ คือผู้ให้กำเนิดเราๆ
ไม่ีมีใครที่จะหวังเเละปรารถณาดีกับลูก ได้มากมายเเละจริงใจเท่าท่านอีกเเล้ว
สิ่งที่เรากระทำ เมื่อบุพการีมอง....
ถ้าดี ท่านจะสนับสนุนเต็มที่
ถ้าไม่่เหมาะไม่ควร ท่านจะให้ข้อคิด เพื่อทบทวน ให้ได้ไตร่ตรอง
เเละ....ยิ่งถ้าท่านไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง
เเสดงว่า สิ่งนั้น อันตรายสำหรับลูก
เรื่องบางเรื่อง
จุดเริ่มต้น ไม่ดีเสียเเล้ว
มันเหนื่อยที่จะต้องต่อสู้ กัดฟันเพื่อให้ได้มาซึ่งหลายๆอย่าง
ความรักไม่ใช่เรื่องเสียหายก็จริง
เเต่ก็ไม่ควรเป็นเรื่องที่เราต้องมาเสียเวลาชีวิตไปกับเรื่องนี้มากมาย
หลายคนหมดเวลาส่วนใหญ่ ไปกับเรื่องเเบบนี้
ใจเย็นๆ
ตอนนี้คุณบอกได้เต็มปากเต็มคำว่า
คุณรักเเฟนคุณมากกกๆ
เเล้ว...ตอนนี้ คุณรัก พ่อเเม่ ผู้ให้กำเนิด เเค่ไหน
เเฟนคุณที่เจอกันมา2ปี
กับพ่อเเม่ ที่เลี้ยงดูคุณมาถึงปัจจุบัน 21 ปี...........
แก้มป่องแก้มบุ๋ม ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1088432 ถูกใจ, LDRcanwork ถูกใจ, คาวี ถูกใจ, aooh sonny ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 770561 ถูกใจ, ดาวน้อยแห่งสายน้ำ ซึ้ง, หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข ซึ้ง, MiKiMaru ซึ้ง, บ่าบี๋ ถูกใจรวมถึงอีก 16 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
มีปัญหาความรักที่หนักที่สุดในชีวิตมาปรึกษาครับ
ผมมีปัญหาเกี่ยวกับแฟน และครอบครัวครับ ตัวผมอายุ 21 ปี แฟนผมอายุ 29 ปี
ผมคบกับแฟนมาได้ 2 ปีแล้วครับ เริ่มต้นจากผมเจอแฟนที่ผับแห่งหนึ่ง เลยได้ทำความรู้จักกัน
ตอนนั้น แฟนผมเค้ามีแฟนอยู่แล้ว แต่ทะเลาะกันอยู่ เราเลยได้คุย ปรึกษากัน จนแฟนผมเลิกรากับแฟนเก่าไป
แฟนผมจึงต้องย้ายออกมาหาที่อยู่ข้างนอก ด้วยความที่ผมเห็นใจเค้า ผมเลยหาเช่าคอนโดให้เค้าอยู่
และช่วยค่าใช้จ่ายกินอยู่ให้แฟน และเราก็คุยกันเรื่อยมา จนเราได้คบกัน ผมพาแฟนไปที่บ้าน หาครอบครัวบ้าง
แต่ทางบ้านไม่ทราบเรื่องผมเลี้ยงดูแฟนอยู่ ที่ผมต้องเลี้ยงแฟนเพราะเค้าต้องออกจากที่ทำงานเก่า
ซึ่งแฟนเก่าเค้าทำงานอยู่ครับ และแฟนเก่าเค้าไปป่าวประกาศว่าแฟนนอกใจ มีชู้ แฟนเลยต้องยอมออก
และหางานใหม่ แต่แฟนต้องส่งเงินให้พ่อแม่เดือนละเป็นหมื่น ผมเลยต้องช่วยค่าใช้จ่ายต่างๆครับ
ผมเริ่มรู้สึกจริงจังกับแฟนมากขึ้นเรื่อยๆ แฟนอายุเข้าใกล้เลข 3 แล้ว เค้าถามผมเกี่ยวกับอนาคตหลายครั้ง
ผมเลยลองนำเรื่องนี้ไปพูดกับที่บ้านบ้าง ที่บ้านก็บอกว่าดูๆไปเรื่อยๆ แต่เท่าที่ดู เค้าไม่สนับสนุนเท่าไหร่ครับ
ด้วยความที่ผมยังเรียนมหาลัยอยู่ด้วย และคุณพ่อคุณแม่ก็อยากให้ผมเรียนต่อต่างประเทศเมื่อผมเรียนจบ
เค้าเลยมองว่าก็แค่คุยๆเล่นๆกันไป เดี๋ยวก็เลิก
ผมเลยลองพูดเรื่องนี้กับแฟนดู แฟนผมดูเศร้าไปเลยครับ แฟนผมตอนนี้เค้ามีผมคนเดียว ครอบครัวเค้า
อยู่ต่างจังหวัด เค้าไม่มีอะไร ตอนนี้เค้ามีแต่ผม ผมรู้สึกลึกๆครับ ว่าเค้ารักผมมาก รักผมจริงๆ
ทุกวันนี้เค้าใช้เงินผม แต่เค้าก็ดูแล เอาใจใส่ผมมากทุกๆครั้งที่ผมไปหาเค้า ผมเริ่มจะสับสนกับชีวิตแล้ว
ผมเลยไปคุยกับคุณพ่อ ว่าผมอยากจริงจัง ผมรักแฟนผม ผมอยากเรียนจบแล้วแต่งงาน
แล้วจะเรียนต่อหรืออย่างไรค่อยว่ากัน เท่านั้นแหละครับ โดนพ่อสวนกลับมาเป็นชุดเลย
ว่าแฟนอายุเยอะบ้าง ผมยังเรียนไม่จบเลยบ้าง แต่ก่อนผมเคยบอกพ่อว่าผมอยากเรียนนู้นนี่
ตอนนี้กลับจะไม่เรียน พ่อผมบอกให้ผมเลิกคิดเรื่องนี้ ยังไม่ถึงเวลา ผมก็พูดไม่ออกเลยครับ
ตอนนี้เวลาแฟนผมถามถึงวันข้างหน้า ผมได้แต่ยิ้ม ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงต่อแล้วครับ ผมไม่อยากทิ้งแฟนเลย
ผมรักเค้ามาก เค้าก็มีแต่ผมแล้ว ถ้าผมทิ้งเค้า เค้าคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ ตอนนี้เหลือเวลาอีก 1 ปีครึ่งก่อนผมจบ
ผมไม่รู้แล้วว่าผมควรทำอย่างไรต่อ ผมเข้าใจพ่อแม่ผม ผมเข้าใจแฟนผมด้วย ผมไปไม่ถูกเลยจริงๆครับ
ผมเคยคิดว่าทำวันนี้ไปเรื่อยๆให่ดีที่สุด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นผลดีไหม ผมเคยพูดปรึกษากับแฟนครั้งนึง
ทำเค้าเศร้ามากๆไปเลย เค้าก็ไม่มีทางไปเช่นกัน ผมเลยไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร ขอคำแนะนำทีนะครับ