รถสองแถวคันเล็กๆ แล่นมาจอดใกล้ๆท่าเรือแห่งหนึ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มเรือนร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาจะก้าวลงมาจากหลังรถพร้อมๆกับเป้ที่สะพายไหล่
ชายหนุ่มหน้าตาดีผู้นี้มีชื่อว่า นล เขาเป็นนายช่างเครื่องยนต์เรือ ผู้มีความชำนาญและมีประสบการณ์สูง จึงได้รับมอบหมายงานจากบริษัทน้ำมันเพื่อให้มาประจำยังเรือบรรทุกน้ำมันลำหนึ่งซึ่งกำลังจอดทอดสมออยู่ที่ท่าเรือแห่งนี้
นล กระชับเป้ที่ไหล่ไว้มั่นก่อนจะเดินตรงไปยังสะพานเดินเรือ ซึ่งที่นั่นมีพนักงานรักษาความปลอดภัยคอยนั่งประจำเพื่อตรวจตราคนที่ขึ้นลงเรือ นลยื่นเอกสารในมือให้พนักงานรักษาความปลอดภัยผู้นั้นอยู่ครู่ ก่อนที่เขาจะอนุญาติให้นลขึ้นเรือไปได้
เมื่อเรือบรรทุกน้ำมันลำนั้นแล่นออกจากท่า และมุ่งหน้าไปยังจุดหมาย ก็ถือได้ว่าอีกช่วงชีวิตหนึ่งของนลได้เริ่มขึ้นบนเรือลำนี้แล้ว ซึ่งมันคงจะต้องดำเนินต่อไปอีกนาน กว่าที่เขาจะได้กลับมาที่นี่อีก
บนเรือบรรทุกน้ำมันลำนี้ นลมีหน้าที่ในการดูแลทางด้านเทคนิคของเครื่องยนต์ทั้งหมด ซึ่งเขาก็ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม จนเป็นที่น่าเชื่อถือและไว้วางใจของกัปตัน และบรรดาลูกเรือทั้งหลาย
ด้วยความที่นลเป็นคนที่มีอัธยาศัยดี ดังนั้น เขาจึงเข้ากันได้กับลูกเรือส่วนใหญ่ ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีโดยไม่มีใครล่วงรู้ความจริงข้อหนึ่งเลยว่า นลชอบผู้ชายด้วยกัน
นลต้องอยู่ท่ามกลางผู้ชายแท้ๆ ซึ่งบางคนก็ยังโสด บางคนก็มีลูกเมียแล้ว ถึงแม้เขาจะสามารถปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นๆได้ไม่ยาก เนื่องจากเขาไม่ได้แสดงออกมาให้ใครรู้ว่าเป็นเกย์ แต่ด้วยความที่ไม่มีใครเป็นเหมือนเขา จึงดูราวกับว่าเขาต้องซ่อนตัวอยู่ในโลกอันเงียบเหงาเพียงผู้เดียว เหลียวมองไปทางไหนก็เห็นแต่ความแตกต่าง ไม่สามารถไว้วางใจเล่าเรื่องราว หรือปรับทุกข์ต่างๆที่อัดอั้นอันเกิดขึ้นกับตนได้ ไม่มีแม้ใครสักคนที่จะช่วยปลอบโยน หรือตอบสนองจิตใจอันใฝ่หา ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาเฝ้าปรารถนามาตลอด
นลยืนอยู่ที่กราบเรือด้านหนึ่ง สายตาทั้งคู่ของเขาทอดมองออกไปไกลในขอบฟ้ากว้าง ที่ซึ่งน้ำกับฟ้านั้นจรดถึงกันเป็นแนวยาว จนดูราวกับว่าไม่มีที่สิ้นสุด เขาจ้องมองฝูงนกนางนวลสีขาวบริสุทธิ์ที่บินโฉบไปมาตามฟองคลื่นจากเรืออย่างเริงร่าด้วยจิตใจอันครุ่นคิด มันช่างมีอิสระต่างจากเขาในขณะนี้ ถ้าหากเขามีปีกเหมือนกับมันได้ก็คงจะดียิ่ง จะได้โบยบินไปตามใจปรารถนา เพื่อแสวงหาในสิ่งที่ตนเองต้องการ
อันที่จริงแล้ว นลไม่ค่อยชอบงานที่ตนเองทำอยู่นี้เท่าใดนัก หากแต่เพราะเขามีความถนัดในเรื่องเครื่องยนต์เรือ และรายได้ก็ไม่เลว เขาจึงจำต้องอดทนทำต่อไปทั้งที่ใจไม่ชอบเลย จริงๆแล้วเขาอยากจะมีร้านขายของเล็กๆสักร้านหนึ่ง ขายอะไรก็ได้ อาจเป็นเสื้อผ้า หรือของกระจุกกระจิกทั่วๆ ซึ่งเขาตั้งใจจะเก็บเงินไว้เป็นทุก เพื่อทำตามที่ตนเองปรารถนานั้นให้ได้สักวันหนึ่ง
ขณะที่นลกำลังวาดฝันอย่างเพลิดเพลินอยู่นั้น เสียงของชายผู้หนึ่งก็ดังออกมาจากวิทยุสื่อสารระยะใกล้ที่เขาถืออยู่ในมือ
" นายช่างครับ เครื่องยนต์มีปัญหาครับผม "
" ครับ... ผมกำลังจะไปเดี๋ยวนี้แหละ "
กล่าวจบ นลขยับหมวกนิรภัยที่สวมใส่อยู่ให้เข้าที่ก่อนจะรีบเดินกลับเข้าไปข้างใน
- - - - - - - - -
ภายในห้องเครื่องยนต์อันอึกทึกครึกโครมไปด้วยเสียงจากเครื่องจักรที่กำลังทำงาน บรรยากาศเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย ที่บรรดาลูกเรือจำนวนหนึ่งกำลังสาละวนอยู่กับการแก้ปัญหาเครื่องยนต์ที่ขัดข้อง
นลเดินเข้ามาในห้องแห่งนั้น เขาฟังลูกเรือคนหนึ่งรายงานปัญหาที่เกิดขึ้น ซึ่งในไม่ช้าเขาก็เริ่มบัญชาการและร่วมลงมือแก้ไขปัญหาเหล่านั้นอย่างไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อย จนเครื่องยนต์ที่ขัดข้องกลับใช้งานได้ดีดังเดิม เขาได้รับคำยกย่องจากบรรดาลูกเรือทั้งหลายว่าเป็นนายช่างมือทองของเรือลำนี้
ซึ่งหนึ่งในลูกเรือทั้งหมดนั้นก็มี กร เด็กหนุ่มหน้าตาดี วัย 19 ปี ซึ่งอายุน้อยที่สุดในเรือลำนี้ที่ดูจะปลื้มอกปลื้มใจกับฝีมือช่างยนต์ของนลมากเป็นพิเศษ เขามักจะไต่ถามนล เรื่องเครื่องจักรเครื่องยนต์อยู่เสมอๆ ซึ่งนลก็ให้ความเอ็นดูเหมือนน้องชาย และไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปกว่านั้น เพราะเห็นว่ากรยังเด็ก จึงไม่อยากทำให้เขาสับสน หรือเสียอนาคต
แต่ดูเหมือนว่า ยิ่งนานวันไป เหตุการณ์ต่างๆรอบข้างก็เริ่มจะเปลี่ยนผัน แรงปรารถนาที่ซุกซ่อนและถูกกักขังอยู่ภายในทำนบแห่งจิตใจมาเป็นเวลานานนั้นร่ำร้องที่จะปลดปล่อยตนเองออกจากปราการที่ปิดกั้น เพื่อแสวงหาทางออกสู่ทะเลอันไพศาลที่เบื้องหน้า
- - - - - - - - -
กลางดึกของคืนวันหนึ่ง...
ฝีเท้าอันเชื่องช้า และบางเบา ค่อยๆย่างก้าวมาตามเส้นทางอันคับแคบภายในเรือ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องๆหนึ่ง
ภายในห้องแห่งนั้น นล ผู้กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานได้ปิดหนังสือที่เขาอ่านมาเป็นเวลานานนั้นลง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังที่นอน จังหวะนั้นเอง ที่เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น เขาจึงเดินไปเปิดมัน
ในทันใด สายตาของนลก็ได้พบกับกร ที่ยืนอยู่หน้าห้องด้วยสีหน้าอันกังวล
" อ้าว... กร เข้ามาสิ "
กรเดินเข้ามานั่งบนที่นอนของนลโดยไม่พูดอะไร นลรับรู้ได้ถึงท่าทีที่เปลี่ยนแปลงไปของเด็กหนุ่มคนนี้ ปกติกรจะเป็นคนสนุกสนานร่าเริงแจ่มใส และกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้เรื่องราวต่างๆอยู่เสมอ ต่างจากที่เป็นอยู่ในขณะนี้โดยสิ้นเชิง นลยกเก้าอี้มาตั้งแล้วนั่งลงข้างหน้ากรพลางถาม
" เป็นอะไรไปน่ะ กร ดูหงอยเหงาไปเลย "
กรเงยหน้ามองนลด้วยแววตาจริงจังพลางว่า
" พี่ครับ ถ้าผมเล่าเรื่องหนึ่งให้พี่ฟัง พี่สัญญานะครับว่าจะไม่บอกใคร "
นลมองกรอย่างครุ่นคิด จึงตอบ
" มีเรื่องอะไรเหรอ ? "
" ผมเคยถูกผู้ชายรุมข่มขืนครับพี่ "
ทันทีที่กรกล่าวจบ นลถึงกับนิ่งอึงและชาไปทั้งตัว เขากลับเป็นฝ่ายพูดอะไรไม่ออกเสียเอง นลตั้งใจฟังเด็กหนุ่มเล่าเรื่องราวของเขาด้วยความครุ่นคิด
" เมื่อหลายปีก่อน สมัยที่ผมยังเป็นนักเรียนมัธยม ผมเป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียน มีเพื่อนฝูงมากพอสมควร ทั้งผู้หญิง ผู้ชาย แล้วก็เกย์ และด้วยความที่หน้าตาดี เลยมีผู้หญิงกับเกย์มาชอบมาก แต่ก็ไม่เคยมีอะไรกับเกย์เพราะไม่ชอบ ทุกๆเย็นหลังเลิกเรียน ผมกับเพื่อนๆจะมาเตะฟุตบอลกัน และมักจะไปเที่ยวที่บ้านไอ้ต้น ซึ่งมันมีวีดีโอเกมส์ ผมจะเล่นวีดีโอเกมส์อยู่ที่บ้านของมันจนค่ำจึงกลับบ้าน และในวันนั้น ผมก็ไปบ้านไอ้ต้นเหมือนทุกครั้ง แต่คราวนี้ ที่บ้านของมันมีพี่ชายและเพื่อนๆของเขามานั่งกินเหล้ากันอยู่ 6 คน ผมกับไอ้ต้นนั่งเล่นวีดีโอเกมส์อยู่ได้สักพัก พี่ชายไอ้ต้นก็ใช้มันไปซื้อเหล้า ผมเห็นพี่ชายมันกระซิบที่ข้างหูไอ้ต้นแล้วหันมาทางผม ก่อนจะยื่นแบ็งค์ห้าร้อยให้ไอ้ต้นไป เมื่อมันไปแล้ว ผมก็นั่งเล่นเกมส์อยู่คนเดียว ท่ามกลางผู้ชาย 6 คน ที่อายุมากกว่าผมหลายปี พวกเขานั่งกินเหล้ากันไปก็หันมามองผมแล้วก็ยิ้มๆ จนกระทั่งคนหนึ่งเรียกผมไปหาแล้วชวนผมกินเหล้า ผมเองพอกินได้บ้างไม่มากนัก พวกเขาชมว่าผมรูปหล่อ น่ารัก และเริ่มเข้ามานั่งเบียดใกล้ๆ บางคนก็เอามือมาลูบไล้เนื้อตัว และเลยไปถึงเป้ากางเกงของผม ผมพยายามเบี่ยงตัวหนี แต่ไม่ทันซะแล้ว ผมถูกพวกเขาขึงพืด แล้วรุมทำผมต่างๆ นานา ผมถูกบังคับให้ใช้ปากกับของพวกเขาจนหมดทุกคน และตบท้ายก็ถูกเข้าข้างหลังจนแสบไปหมดเลย ประสบการณ์ในครั้งนั้น ผมจำฝังใจมาจนถึงทุกวันนี้ "
กรเล่าจบก็หันมามองนล ซึ่งนั่งฟังอยู่ด้วยสีหน้าอันครุ่นคิด นลรู้สึกสงสารเด็กหนุ่มผู้นี้ ที่ชีวิตต้องถูกความทรงจำอันเลวร้ายนั้นตามมาตอกย้ำจิตใจของเขาอยู่เสมอ แต่กรกลับยิ้ม แล้วหัวเราะออกมาเพียงเบาๆ พลางว่า
" ดูพี่สิ ฟังผมเล่าเสียจนนิ่งอึ้งไปเลย "
" พี่เห็นใจกร ที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ "
" ผมไม่เป็นไรหรอกครับพี่ ดีเสียอีก ได้เจอของแปลกๆซะบ้าง ชีวิตจะได้มีรสชาติ ทุกวันนี้ผมยังอยากจะเจออย่างนั้นอีกเลย แต่ผมไม่ใช่เกย์หรอกนะครับ เพราะผมก็ยังชอบผู้หญิงอยู่ ที่ผมเล่าเรื่องของผมให้พี่ฟังก็เพราะเห็นว่าพี่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าพวกลูกเรือคนอื่นๆ พวกนั้นมันก็ดีแต่สนุกสนานเฮฮาไปตามเรื่อง จะปรึกษาหารือหรือเล่าเรื่องเหล่านี้ให้ฟังคงจะขายหน้ามันเปล่าๆ "
" ดีแล้วล่ะ ที่กรตัดสินใจเล่าให้พี่ฟัง จะได้สบายใจขึ้น "
นลกล่าวพลางยิ้ม กรอ้าปากหาวคราหนึ่งจึงว่า
" ผมง่วงแล้วละครับ สงสัยต้องขอตัวไปนอนก่อน ผมรบกวนเวลาของพี่มาตั้งนานแหนะ "
" ไม่เป็นไรหรอก พี่ยินดีรับฟังทุกเรื่อง ว่างๆ ก็มานั่งคุยกับพี่อีกนะ "
" ขอบคุณครับ นายช่าง "
กรกระเซ้าพลางยิ้ม นลหัวเราะเพียงเบาๆ เขาจ้องมองกรเดินออกจากห้องพักของเขาไปด้วยจิตใจอันครุ่นคิด กรจะรู้สึกอย่างไรนะ ถ้าได้รู้ว่าคนที่เขามาปรับทุกข์ด้วยนั้น เป็นเกย์
- - - - - - - - -
เรือบรรทุกน้ำมันลำใหญ่แล่นฝ่าคลื่นลมทะเลและพายุที่พัดโหมกระหน่ำหมุนเวียนเปลี่ยนผันกันไปในแต่ละวันจนกระทั่งถึงจุดหมาย มันจอดทอดสมออยู่ใกล้ๆกับเกาะขนาดเล็กๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งมีพันธุ์ไม้นานาชนิดขึ้นปกคลุมอยู่จนหนาทึบ ฟากหนึ่งของเกาะจะเป็นหาดทรายสีขาวสะอาดตาน่าวิ่งเล่นและนอนอาบแดดในยามสายๆ
เรือบรรทุกน้ำมันทุกลำที่เดินทางมารับน้ำมัน จะต้องจอดรออยู่บริเวณนี้อีกหลายวัน กว่าที่กระบวนการต่างๆจะเสร็จสิ้น ซึ่งก็เป็นโอกาสดีที่บรรดาลูกเรือทั้งหลายจะได้ขึ้นฝั่งไปท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจบนแผ่นดินใหญ่ หรือตามเกาะเล็กเกาะน้อยต่างๆ ที่กระจายกันอยู่จนทั่ว
บนเรือบรรทุกน้ำมันลำนี้ก็เช่นกัน บรรดาลูกเรือส่วนมากต่างขึ้นแผ่นดินใหญ่กันไปจนเกือบหมด เหลือเพียงกัปตันและลูกเรือเพียงไม่กี่คน ซึ่งสองคนในนั้นก็คือ นลกับกร ทั้งคู่เลือกที่จะขึ้นไปเดินเล่นบนเกาะเล็กๆ ที่อยู่ใกล้ที่สุดนั้นแทน
ท่ามกลางสภาพภูมิประเทศโดยรอบเกาะอันร่มรื่นไปด้วยพันธุ์ไม้แปลกตา นลและกรเดินกอดคอย่ำหาดทรายสีขาวอันเนียนละเอียดเข้าไปในผืนป่าข้างในด้วยจิตใจอันตื่นเต้น
พวกเขาลัดเลาะไปตามทางเดินเล็กๆที่เคยมีผู้คนผ่านเข้ามาก่อนหน้าพวกเขาแล้วนั้น มันดูราวกับเป็นดินแดนอันลี้ลับที่น่าพิศวง เสียงนกหลายชนิด***่ร้องขับขานประสานกันเป็นทำนองราวกับบทเพลงจากสรวงสวรรค์ชั้นฟ้า นลซึ่งเดินตามกรมาได้กล่าวขึ้นว่า
" อย่าเข้าไปลึกนักนะ กร มันอันตราย "
" ไม่ลึกหรอกครับพี่ แค่ลำธารข้างหน้านี้เอง ผมชอบมาเดินเล่นทุกครั้งที่มาถึงครับ "
ในไม่ช้า ชายหนุ่มทั้งสองก็รับรู้ได้ถึงเสียงสายธารอันไหลริน และกลิ่นอายของน้ำอันสดชื่น ความตื่นเต้นทวีทะยานขึ้นตามลำดับเมื่อสายตาของพวกเขาได้พบกับต้นกำเนิดของกลิ่นและสรรพเสียงที่ได้ยินนั้น
สายน้ำอันเป็นประกายใสเย็นได้ไหลเรื่อยๆลงมาตามแง่งหินน้อยใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยวัชพืชสีเขียวขนาดเล็กๆ กรอดใจไม่ได้ที่จะย่ำเท้าลงไปลุยน้ำในลำธารนั้นเล่นเหมือนเด็กๆ จนนลต้องร้องทัก
" ระวังลื่นนะกร "
" พี่นลลงมาสิครับ น้ำเย็นเจี๊ยบเลย ดูสิ มีปลาตัวเล็กๆด้วยล่ะ "
ในที่สุด ทั้งสองก็อยู่ในสายน้ำตื้นๆ แค่น่องนั้นด้วยกัน ต่างวักน้ำขึ้นสาดใส่กันเล่นอย่างสนุกสนานราวกับเป็นคู่รัก ซึ่งนลก็ลืมตัวไปเสียเลยว่า กรยังไม่รู้ว่าเขาเป็นเกย์ และเขาก็ยังไม่เข้าใจด้วยว่า ที่กรแสดงทีท่าสนิทสนมกับเขาเช่นนี้นั้น มันหมายความว่าอย่างไร
ช่วงเวลานั้น นลรู้สึกเหมือนกับว่าอยู่ในความฝัน เขาไม่เคยรู้สึกเปี่ยมล้นในจิตใจอย่างมากมายเช่นนี้มาก่อนเลยในชีวิต ราวกับว่าห้วงแห่งความปรารถนาส่วนลึกของเขานั้นบรรลุผลแล้วถึงกึ่งหนึ่ง
ซึ่งในจิตใจของกรก็เช่นกัน เขารู้สึกว่านลนั้นคือผู้ที่มาให้ความโอบอุ้มและเติมแต่งจิตใจของกรให้ชุ่มชื่นสดใส และด้วยเหตุที่กรเคยผ่านคืนวันอันหมองมัวในวัยเด็ก ดังนั้น เขาจึงเฝ้าปรารถนาหาใครสักคนเพื่อมาปลอบโยน และอุ้มชูใจให้มีกำลังขจัดมลทินอันเลวร้ายออกไปจากความรู้สึกที่ตอกย้ำ
เรื่องสั้นแนววาย :: ทะเลปรารถนา :: เขียนโดย ด๋ง
ชายหนุ่มหน้าตาดีผู้นี้มีชื่อว่า นล เขาเป็นนายช่างเครื่องยนต์เรือ ผู้มีความชำนาญและมีประสบการณ์สูง จึงได้รับมอบหมายงานจากบริษัทน้ำมันเพื่อให้มาประจำยังเรือบรรทุกน้ำมันลำหนึ่งซึ่งกำลังจอดทอดสมออยู่ที่ท่าเรือแห่งนี้
นล กระชับเป้ที่ไหล่ไว้มั่นก่อนจะเดินตรงไปยังสะพานเดินเรือ ซึ่งที่นั่นมีพนักงานรักษาความปลอดภัยคอยนั่งประจำเพื่อตรวจตราคนที่ขึ้นลงเรือ นลยื่นเอกสารในมือให้พนักงานรักษาความปลอดภัยผู้นั้นอยู่ครู่ ก่อนที่เขาจะอนุญาติให้นลขึ้นเรือไปได้
เมื่อเรือบรรทุกน้ำมันลำนั้นแล่นออกจากท่า และมุ่งหน้าไปยังจุดหมาย ก็ถือได้ว่าอีกช่วงชีวิตหนึ่งของนลได้เริ่มขึ้นบนเรือลำนี้แล้ว ซึ่งมันคงจะต้องดำเนินต่อไปอีกนาน กว่าที่เขาจะได้กลับมาที่นี่อีก
บนเรือบรรทุกน้ำมันลำนี้ นลมีหน้าที่ในการดูแลทางด้านเทคนิคของเครื่องยนต์ทั้งหมด ซึ่งเขาก็ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม จนเป็นที่น่าเชื่อถือและไว้วางใจของกัปตัน และบรรดาลูกเรือทั้งหลาย
ด้วยความที่นลเป็นคนที่มีอัธยาศัยดี ดังนั้น เขาจึงเข้ากันได้กับลูกเรือส่วนใหญ่ ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีโดยไม่มีใครล่วงรู้ความจริงข้อหนึ่งเลยว่า นลชอบผู้ชายด้วยกัน
นลต้องอยู่ท่ามกลางผู้ชายแท้ๆ ซึ่งบางคนก็ยังโสด บางคนก็มีลูกเมียแล้ว ถึงแม้เขาจะสามารถปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นๆได้ไม่ยาก เนื่องจากเขาไม่ได้แสดงออกมาให้ใครรู้ว่าเป็นเกย์ แต่ด้วยความที่ไม่มีใครเป็นเหมือนเขา จึงดูราวกับว่าเขาต้องซ่อนตัวอยู่ในโลกอันเงียบเหงาเพียงผู้เดียว เหลียวมองไปทางไหนก็เห็นแต่ความแตกต่าง ไม่สามารถไว้วางใจเล่าเรื่องราว หรือปรับทุกข์ต่างๆที่อัดอั้นอันเกิดขึ้นกับตนได้ ไม่มีแม้ใครสักคนที่จะช่วยปลอบโยน หรือตอบสนองจิตใจอันใฝ่หา ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาเฝ้าปรารถนามาตลอด
นลยืนอยู่ที่กราบเรือด้านหนึ่ง สายตาทั้งคู่ของเขาทอดมองออกไปไกลในขอบฟ้ากว้าง ที่ซึ่งน้ำกับฟ้านั้นจรดถึงกันเป็นแนวยาว จนดูราวกับว่าไม่มีที่สิ้นสุด เขาจ้องมองฝูงนกนางนวลสีขาวบริสุทธิ์ที่บินโฉบไปมาตามฟองคลื่นจากเรืออย่างเริงร่าด้วยจิตใจอันครุ่นคิด มันช่างมีอิสระต่างจากเขาในขณะนี้ ถ้าหากเขามีปีกเหมือนกับมันได้ก็คงจะดียิ่ง จะได้โบยบินไปตามใจปรารถนา เพื่อแสวงหาในสิ่งที่ตนเองต้องการ
อันที่จริงแล้ว นลไม่ค่อยชอบงานที่ตนเองทำอยู่นี้เท่าใดนัก หากแต่เพราะเขามีความถนัดในเรื่องเครื่องยนต์เรือ และรายได้ก็ไม่เลว เขาจึงจำต้องอดทนทำต่อไปทั้งที่ใจไม่ชอบเลย จริงๆแล้วเขาอยากจะมีร้านขายของเล็กๆสักร้านหนึ่ง ขายอะไรก็ได้ อาจเป็นเสื้อผ้า หรือของกระจุกกระจิกทั่วๆ ซึ่งเขาตั้งใจจะเก็บเงินไว้เป็นทุก เพื่อทำตามที่ตนเองปรารถนานั้นให้ได้สักวันหนึ่ง
ขณะที่นลกำลังวาดฝันอย่างเพลิดเพลินอยู่นั้น เสียงของชายผู้หนึ่งก็ดังออกมาจากวิทยุสื่อสารระยะใกล้ที่เขาถืออยู่ในมือ
" นายช่างครับ เครื่องยนต์มีปัญหาครับผม "
" ครับ... ผมกำลังจะไปเดี๋ยวนี้แหละ "
กล่าวจบ นลขยับหมวกนิรภัยที่สวมใส่อยู่ให้เข้าที่ก่อนจะรีบเดินกลับเข้าไปข้างใน
- - - - - - - - -
ภายในห้องเครื่องยนต์อันอึกทึกครึกโครมไปด้วยเสียงจากเครื่องจักรที่กำลังทำงาน บรรยากาศเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย ที่บรรดาลูกเรือจำนวนหนึ่งกำลังสาละวนอยู่กับการแก้ปัญหาเครื่องยนต์ที่ขัดข้อง
นลเดินเข้ามาในห้องแห่งนั้น เขาฟังลูกเรือคนหนึ่งรายงานปัญหาที่เกิดขึ้น ซึ่งในไม่ช้าเขาก็เริ่มบัญชาการและร่วมลงมือแก้ไขปัญหาเหล่านั้นอย่างไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อย จนเครื่องยนต์ที่ขัดข้องกลับใช้งานได้ดีดังเดิม เขาได้รับคำยกย่องจากบรรดาลูกเรือทั้งหลายว่าเป็นนายช่างมือทองของเรือลำนี้
ซึ่งหนึ่งในลูกเรือทั้งหมดนั้นก็มี กร เด็กหนุ่มหน้าตาดี วัย 19 ปี ซึ่งอายุน้อยที่สุดในเรือลำนี้ที่ดูจะปลื้มอกปลื้มใจกับฝีมือช่างยนต์ของนลมากเป็นพิเศษ เขามักจะไต่ถามนล เรื่องเครื่องจักรเครื่องยนต์อยู่เสมอๆ ซึ่งนลก็ให้ความเอ็นดูเหมือนน้องชาย และไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปกว่านั้น เพราะเห็นว่ากรยังเด็ก จึงไม่อยากทำให้เขาสับสน หรือเสียอนาคต
แต่ดูเหมือนว่า ยิ่งนานวันไป เหตุการณ์ต่างๆรอบข้างก็เริ่มจะเปลี่ยนผัน แรงปรารถนาที่ซุกซ่อนและถูกกักขังอยู่ภายในทำนบแห่งจิตใจมาเป็นเวลานานนั้นร่ำร้องที่จะปลดปล่อยตนเองออกจากปราการที่ปิดกั้น เพื่อแสวงหาทางออกสู่ทะเลอันไพศาลที่เบื้องหน้า
- - - - - - - - -
กลางดึกของคืนวันหนึ่ง...
ฝีเท้าอันเชื่องช้า และบางเบา ค่อยๆย่างก้าวมาตามเส้นทางอันคับแคบภายในเรือ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องๆหนึ่ง
ภายในห้องแห่งนั้น นล ผู้กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานได้ปิดหนังสือที่เขาอ่านมาเป็นเวลานานนั้นลง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังที่นอน จังหวะนั้นเอง ที่เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น เขาจึงเดินไปเปิดมัน
ในทันใด สายตาของนลก็ได้พบกับกร ที่ยืนอยู่หน้าห้องด้วยสีหน้าอันกังวล
" อ้าว... กร เข้ามาสิ "
กรเดินเข้ามานั่งบนที่นอนของนลโดยไม่พูดอะไร นลรับรู้ได้ถึงท่าทีที่เปลี่ยนแปลงไปของเด็กหนุ่มคนนี้ ปกติกรจะเป็นคนสนุกสนานร่าเริงแจ่มใส และกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้เรื่องราวต่างๆอยู่เสมอ ต่างจากที่เป็นอยู่ในขณะนี้โดยสิ้นเชิง นลยกเก้าอี้มาตั้งแล้วนั่งลงข้างหน้ากรพลางถาม
" เป็นอะไรไปน่ะ กร ดูหงอยเหงาไปเลย "
กรเงยหน้ามองนลด้วยแววตาจริงจังพลางว่า
" พี่ครับ ถ้าผมเล่าเรื่องหนึ่งให้พี่ฟัง พี่สัญญานะครับว่าจะไม่บอกใคร "
นลมองกรอย่างครุ่นคิด จึงตอบ
" มีเรื่องอะไรเหรอ ? "
" ผมเคยถูกผู้ชายรุมข่มขืนครับพี่ "
ทันทีที่กรกล่าวจบ นลถึงกับนิ่งอึงและชาไปทั้งตัว เขากลับเป็นฝ่ายพูดอะไรไม่ออกเสียเอง นลตั้งใจฟังเด็กหนุ่มเล่าเรื่องราวของเขาด้วยความครุ่นคิด
" เมื่อหลายปีก่อน สมัยที่ผมยังเป็นนักเรียนมัธยม ผมเป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียน มีเพื่อนฝูงมากพอสมควร ทั้งผู้หญิง ผู้ชาย แล้วก็เกย์ และด้วยความที่หน้าตาดี เลยมีผู้หญิงกับเกย์มาชอบมาก แต่ก็ไม่เคยมีอะไรกับเกย์เพราะไม่ชอบ ทุกๆเย็นหลังเลิกเรียน ผมกับเพื่อนๆจะมาเตะฟุตบอลกัน และมักจะไปเที่ยวที่บ้านไอ้ต้น ซึ่งมันมีวีดีโอเกมส์ ผมจะเล่นวีดีโอเกมส์อยู่ที่บ้านของมันจนค่ำจึงกลับบ้าน และในวันนั้น ผมก็ไปบ้านไอ้ต้นเหมือนทุกครั้ง แต่คราวนี้ ที่บ้านของมันมีพี่ชายและเพื่อนๆของเขามานั่งกินเหล้ากันอยู่ 6 คน ผมกับไอ้ต้นนั่งเล่นวีดีโอเกมส์อยู่ได้สักพัก พี่ชายไอ้ต้นก็ใช้มันไปซื้อเหล้า ผมเห็นพี่ชายมันกระซิบที่ข้างหูไอ้ต้นแล้วหันมาทางผม ก่อนจะยื่นแบ็งค์ห้าร้อยให้ไอ้ต้นไป เมื่อมันไปแล้ว ผมก็นั่งเล่นเกมส์อยู่คนเดียว ท่ามกลางผู้ชาย 6 คน ที่อายุมากกว่าผมหลายปี พวกเขานั่งกินเหล้ากันไปก็หันมามองผมแล้วก็ยิ้มๆ จนกระทั่งคนหนึ่งเรียกผมไปหาแล้วชวนผมกินเหล้า ผมเองพอกินได้บ้างไม่มากนัก พวกเขาชมว่าผมรูปหล่อ น่ารัก และเริ่มเข้ามานั่งเบียดใกล้ๆ บางคนก็เอามือมาลูบไล้เนื้อตัว และเลยไปถึงเป้ากางเกงของผม ผมพยายามเบี่ยงตัวหนี แต่ไม่ทันซะแล้ว ผมถูกพวกเขาขึงพืด แล้วรุมทำผมต่างๆ นานา ผมถูกบังคับให้ใช้ปากกับของพวกเขาจนหมดทุกคน และตบท้ายก็ถูกเข้าข้างหลังจนแสบไปหมดเลย ประสบการณ์ในครั้งนั้น ผมจำฝังใจมาจนถึงทุกวันนี้ "
กรเล่าจบก็หันมามองนล ซึ่งนั่งฟังอยู่ด้วยสีหน้าอันครุ่นคิด นลรู้สึกสงสารเด็กหนุ่มผู้นี้ ที่ชีวิตต้องถูกความทรงจำอันเลวร้ายนั้นตามมาตอกย้ำจิตใจของเขาอยู่เสมอ แต่กรกลับยิ้ม แล้วหัวเราะออกมาเพียงเบาๆ พลางว่า
" ดูพี่สิ ฟังผมเล่าเสียจนนิ่งอึ้งไปเลย "
" พี่เห็นใจกร ที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ "
" ผมไม่เป็นไรหรอกครับพี่ ดีเสียอีก ได้เจอของแปลกๆซะบ้าง ชีวิตจะได้มีรสชาติ ทุกวันนี้ผมยังอยากจะเจออย่างนั้นอีกเลย แต่ผมไม่ใช่เกย์หรอกนะครับ เพราะผมก็ยังชอบผู้หญิงอยู่ ที่ผมเล่าเรื่องของผมให้พี่ฟังก็เพราะเห็นว่าพี่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าพวกลูกเรือคนอื่นๆ พวกนั้นมันก็ดีแต่สนุกสนานเฮฮาไปตามเรื่อง จะปรึกษาหารือหรือเล่าเรื่องเหล่านี้ให้ฟังคงจะขายหน้ามันเปล่าๆ "
" ดีแล้วล่ะ ที่กรตัดสินใจเล่าให้พี่ฟัง จะได้สบายใจขึ้น "
นลกล่าวพลางยิ้ม กรอ้าปากหาวคราหนึ่งจึงว่า
" ผมง่วงแล้วละครับ สงสัยต้องขอตัวไปนอนก่อน ผมรบกวนเวลาของพี่มาตั้งนานแหนะ "
" ไม่เป็นไรหรอก พี่ยินดีรับฟังทุกเรื่อง ว่างๆ ก็มานั่งคุยกับพี่อีกนะ "
" ขอบคุณครับ นายช่าง "
กรกระเซ้าพลางยิ้ม นลหัวเราะเพียงเบาๆ เขาจ้องมองกรเดินออกจากห้องพักของเขาไปด้วยจิตใจอันครุ่นคิด กรจะรู้สึกอย่างไรนะ ถ้าได้รู้ว่าคนที่เขามาปรับทุกข์ด้วยนั้น เป็นเกย์
- - - - - - - - -
เรือบรรทุกน้ำมันลำใหญ่แล่นฝ่าคลื่นลมทะเลและพายุที่พัดโหมกระหน่ำหมุนเวียนเปลี่ยนผันกันไปในแต่ละวันจนกระทั่งถึงจุดหมาย มันจอดทอดสมออยู่ใกล้ๆกับเกาะขนาดเล็กๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งมีพันธุ์ไม้นานาชนิดขึ้นปกคลุมอยู่จนหนาทึบ ฟากหนึ่งของเกาะจะเป็นหาดทรายสีขาวสะอาดตาน่าวิ่งเล่นและนอนอาบแดดในยามสายๆ
เรือบรรทุกน้ำมันทุกลำที่เดินทางมารับน้ำมัน จะต้องจอดรออยู่บริเวณนี้อีกหลายวัน กว่าที่กระบวนการต่างๆจะเสร็จสิ้น ซึ่งก็เป็นโอกาสดีที่บรรดาลูกเรือทั้งหลายจะได้ขึ้นฝั่งไปท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจบนแผ่นดินใหญ่ หรือตามเกาะเล็กเกาะน้อยต่างๆ ที่กระจายกันอยู่จนทั่ว
บนเรือบรรทุกน้ำมันลำนี้ก็เช่นกัน บรรดาลูกเรือส่วนมากต่างขึ้นแผ่นดินใหญ่กันไปจนเกือบหมด เหลือเพียงกัปตันและลูกเรือเพียงไม่กี่คน ซึ่งสองคนในนั้นก็คือ นลกับกร ทั้งคู่เลือกที่จะขึ้นไปเดินเล่นบนเกาะเล็กๆ ที่อยู่ใกล้ที่สุดนั้นแทน
ท่ามกลางสภาพภูมิประเทศโดยรอบเกาะอันร่มรื่นไปด้วยพันธุ์ไม้แปลกตา นลและกรเดินกอดคอย่ำหาดทรายสีขาวอันเนียนละเอียดเข้าไปในผืนป่าข้างในด้วยจิตใจอันตื่นเต้น
พวกเขาลัดเลาะไปตามทางเดินเล็กๆที่เคยมีผู้คนผ่านเข้ามาก่อนหน้าพวกเขาแล้วนั้น มันดูราวกับเป็นดินแดนอันลี้ลับที่น่าพิศวง เสียงนกหลายชนิด***่ร้องขับขานประสานกันเป็นทำนองราวกับบทเพลงจากสรวงสวรรค์ชั้นฟ้า นลซึ่งเดินตามกรมาได้กล่าวขึ้นว่า
" อย่าเข้าไปลึกนักนะ กร มันอันตราย "
" ไม่ลึกหรอกครับพี่ แค่ลำธารข้างหน้านี้เอง ผมชอบมาเดินเล่นทุกครั้งที่มาถึงครับ "
ในไม่ช้า ชายหนุ่มทั้งสองก็รับรู้ได้ถึงเสียงสายธารอันไหลริน และกลิ่นอายของน้ำอันสดชื่น ความตื่นเต้นทวีทะยานขึ้นตามลำดับเมื่อสายตาของพวกเขาได้พบกับต้นกำเนิดของกลิ่นและสรรพเสียงที่ได้ยินนั้น
สายน้ำอันเป็นประกายใสเย็นได้ไหลเรื่อยๆลงมาตามแง่งหินน้อยใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยวัชพืชสีเขียวขนาดเล็กๆ กรอดใจไม่ได้ที่จะย่ำเท้าลงไปลุยน้ำในลำธารนั้นเล่นเหมือนเด็กๆ จนนลต้องร้องทัก
" ระวังลื่นนะกร "
" พี่นลลงมาสิครับ น้ำเย็นเจี๊ยบเลย ดูสิ มีปลาตัวเล็กๆด้วยล่ะ "
ในที่สุด ทั้งสองก็อยู่ในสายน้ำตื้นๆ แค่น่องนั้นด้วยกัน ต่างวักน้ำขึ้นสาดใส่กันเล่นอย่างสนุกสนานราวกับเป็นคู่รัก ซึ่งนลก็ลืมตัวไปเสียเลยว่า กรยังไม่รู้ว่าเขาเป็นเกย์ และเขาก็ยังไม่เข้าใจด้วยว่า ที่กรแสดงทีท่าสนิทสนมกับเขาเช่นนี้นั้น มันหมายความว่าอย่างไร
ช่วงเวลานั้น นลรู้สึกเหมือนกับว่าอยู่ในความฝัน เขาไม่เคยรู้สึกเปี่ยมล้นในจิตใจอย่างมากมายเช่นนี้มาก่อนเลยในชีวิต ราวกับว่าห้วงแห่งความปรารถนาส่วนลึกของเขานั้นบรรลุผลแล้วถึงกึ่งหนึ่ง
ซึ่งในจิตใจของกรก็เช่นกัน เขารู้สึกว่านลนั้นคือผู้ที่มาให้ความโอบอุ้มและเติมแต่งจิตใจของกรให้ชุ่มชื่นสดใส และด้วยเหตุที่กรเคยผ่านคืนวันอันหมองมัวในวัยเด็ก ดังนั้น เขาจึงเฝ้าปรารถนาหาใครสักคนเพื่อมาปลอบโยน และอุ้มชูใจให้มีกำลังขจัดมลทินอันเลวร้ายออกไปจากความรู้สึกที่ตอกย้ำ