แบบนี้ตีตัวออกห่างดีไหมครับ?

ไม่ว่าจะปัญหาจะธุระอะไร ส่วนใหญ่ผมต้องเป็นคนกลางให้ตลอด

เวลาเครียด เวลาเศร้า ผมก็จะคอยรับฟัง แต่เวลาเขาดีกัน รักกัน เขาก็ไม่เคยคิดจะสนใจผมเลย
แม้แต่ช่วงสอบปลายภาค ผมก็ต้องคอยคุยกับเธอ ให้คำแนะนำ หรือปลอบใจต่างๆนาๆ
ช่วงที่เขาดีกันแค่แชทมาในเฟชบุคยังแทบจะไม่เคยเลยด้วยซ้ำ แต่พอเวลามีปัญหา ทะเลาะกับแฟนทีไร ผมจะเป้นคนแรกที่เขาจะมาหา

แต่บางครั้งในช่วงเวลาที่ผมมีปัญหา ผมโทรไปหาเธอบางครั้งเธอก็บอกไม่ว่าง เพราะกลัวแฟนจะน้อยใจ เพราะแฟนเขาไม่อยากให้เธอคุยกับผม

บางครั้งเวลาเธอมีปัญหาก็จะโทรมา โทรจนกว่าผมจะรับ บางครั้งโทรมา 30 กว่าสาย บางครั้งก็น้อยใจนะครับ

ผมทำดีให้เธอมาตลอด แต่เธอไม่เคยรับรักผมเลย เธอแค่อยากให้ผมเป็นเพื่อน เพราะเธอคิดว่า การเป็นเพื่อนมันจะยืนยาวกว่าแฟน ถ้าแฟนอาจเลิกกันวันไหนก็ได้ แล้วถ้าเลิกกันไป ก็อาจจะกลายเป็นคนไม่รู้จักกันเลย ดังนั้นเธอจึงไม่อยากให้ผมต้องเป็นแบบนั้น สุดท้ายเธอเลยไม่รับรักผมตอบ แต่กลับไปรักกับอีกคน

จนมาคิดแล้วคิดอีก ผมควรปล่อยเธอไป ไม่สนใจดีไหม? ถ้าผมทำแบบนั้น ผมเลวมั้ย? ที่ทิ้งคนๆนึงซึ่งหวังอยากให้ผมอยู่เวลาที่เขาอ่อนแอ และท้อแท้

(แต่เธอก็นิสัยดีนะครับ แต่แฟนเธอไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่ บางครั้งก็หาว่าผมกับเธอแอบกิ๊กกัน เห้ออออ)