รู้จักกันมานานแล้วน่ะคะ แต่ไม่สนิทกันมาก เพิ่งมาสนิทกันคุยกันมากหน่อยช่วงหลังนี่เอง
ก็เหมือนกึ่งๆ ทีเล่นทีจริง ... แรกๆเขาก็โทรมาคุยอ่ะคะ แต่อาทิตย์เดียวก็เลิกไป ให้เราโทรปลุก
เราก็โทรอยู่เดือนกว่าๆ สุดท้ายทนไม่ได้ เหมือนเราโทรปลุกเขา แต่เขาไม่โทรหาเรา (งี่เง่าตัวเอง) ก็เลยเลิกโทรไป
ตอนแรกคิดว่าเขาจะไม่พูดกับเราแล้ว ก็เดินผ่านกันไม่ทัก ไม่พูดอะไร บางทีเราเดินไปทักก็ดูเขาจะเฉยๆ
จนหลังๆเราทำใจแล้ว ... ก็คุยเท่าที่คุยได้ เสียใจลึกๆเหมือนกัน รู้สึกว่าอาจจะเป็นความผิดเรา ที่เอาแต่ใจตัวเองแบบนั้น
มาวันก่อน กลับบ้านพร้อมกัน พอดีเดินออกมาจากบริษัทแล้วเจอกันระหว่างทางน่ะคะ
ท่าทางเขาเครียดๆเรื่องงาน เราก็พยายามให้เขาสบายใจขึ้น พยามยามคุยกับเขาอ่ะนะคะ
เขาโทรศัพท์หาเพื่อนที่ทำงานสักพัก... ไม่รู้ว่า ปลายสายพูดอะไรมา เพราะสายสุดท้าย เขาอมยิ้มนิดๆ (เราแอบเห็น)
เราก็เลยแหย่เขาว่า 'คิดไปเองใช่ไหมล่ะ' สักพัก เขาก็เปลี่ยนมาหอมแก้ม มากอดเรา ...
เรามองหน้าเขาแปลกๆ แบบระแวงๆ ... ก็เราไม่มั่นใจ เขาทำท่างอนๆ ถามเราว่าทำไมเราทำหน้าแบบนั้น
เราก็เลยตอบไปตรงๆว่า 'ระแวง' เขาหันหน้าออก เขาบอกให้เราไปนั่งที่อื่น แต่เรายังไม่อยากไป อยากอยู่ใกล้ๆเขา
ก็ยังเหมือนยังตัดใจไม่ได้เต็มร้อยอ่ะนะคะ ยังอยากนั่งอยู่ใกล้ๆ อยากมองเห็นเขา ไกลๆ
สักพักเขาก็เลยมากอดเราอีก ทีนี้เราก็เลยจับมือเขา จับแล้ววางไว้ข้างตัว ... บอกเขาว่าแบบนี้ ดีกว่า
อยู่ตรงนี้ ... เราถามเขานะคะ ว่าทำไมถึงชอบแกล้งเราแบบนี้ (ถ้าไม่ได้คิดอะไร คนที่จะเสียใจจะเป็นเรานะ ที่ไปไหนไม่ได้ ตัดใจไม่ได้น่ะคะ) เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร
เราไม่เข้าใจน่ะคะ ไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรกันแน่ กับเราน่ะ ...
(สิ่งที่เราทำ อาจไม่ถูก กับวัฒนธรรม ค่านิยม หรืออะไรต่างๆของคนในสังคมไทยเท่าไรนะคะ เรารู้ว่ามันไม่ค่อยดี แต่ ...
ถือว่าอ่านนิยาย ที่เราขอความเห็นจากมุมมองคนข้างนอกหน่อยนะคะ ว่าแบบนี้ ... คิดอะไรกันหรือเปล่าคะ เพราะถ้าไม่ได้คิดอะไร หมายความว่ากับเพื่อนผู้หญิงคนอื่น ก็จะทำแบบนี้เหรอคะ ... คงไม่มั้ง ^^")
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จริงๆ เราไม่กล้าถามเขาไปตรงๆน่ะคะ กลัวคำตอบ
กลัวว่าเขาจะมีแฟนอยู่แล้ว ...เพราะที่ผ่านมา เคยเจอคนๆนึง ที่สุดท้ายแล้วแฟนเขาต่อสายโทรหาเรา บอกเราว่าคนๆนั้นมีครอบครัวแล้ว
ลึกๆ ยังกลัวอยู่คะ ก็เลย ... ไม่กล้าตาม แล้วก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เราตัดสินใจเลิกโทรปลุกเขาตอนเช้าน่ะคะ
ตอนแรก คิดว่า คงไม่น่ามีอะไร เพราะอย่างน้อยก็เป็นเพื่อนเรียนหนังสือห้องเดียวกันมาตั้งหลายปี
ก็ ... เพื่อนกัน ถึงไม่สนิทมาก แต่ก็พอรู้ว่าเราเป็นคนแบบไหน นิสัยยังไง
กลัวอีกอย่าง ... ก็คือ กลัวว่า คำตอบ จะทำให้เราไม่กล้าสู้หน้าเขา ... ก็เลยออกแนวสับสน คิดถึง แต่ไม่กล้าโทรหา
ไม่กล้าถามมากมาย ไม่กล้าวุ่นวาย ...
เพื่อนผู้ชายหอมแก้ม ... คิดอะไรกับเราหรือแค่แกล้งเราเฉยๆ?
ก็เหมือนกึ่งๆ ทีเล่นทีจริง ... แรกๆเขาก็โทรมาคุยอ่ะคะ แต่อาทิตย์เดียวก็เลิกไป ให้เราโทรปลุก
เราก็โทรอยู่เดือนกว่าๆ สุดท้ายทนไม่ได้ เหมือนเราโทรปลุกเขา แต่เขาไม่โทรหาเรา (งี่เง่าตัวเอง) ก็เลยเลิกโทรไป
ตอนแรกคิดว่าเขาจะไม่พูดกับเราแล้ว ก็เดินผ่านกันไม่ทัก ไม่พูดอะไร บางทีเราเดินไปทักก็ดูเขาจะเฉยๆ
จนหลังๆเราทำใจแล้ว ... ก็คุยเท่าที่คุยได้ เสียใจลึกๆเหมือนกัน รู้สึกว่าอาจจะเป็นความผิดเรา ที่เอาแต่ใจตัวเองแบบนั้น
มาวันก่อน กลับบ้านพร้อมกัน พอดีเดินออกมาจากบริษัทแล้วเจอกันระหว่างทางน่ะคะ
ท่าทางเขาเครียดๆเรื่องงาน เราก็พยายามให้เขาสบายใจขึ้น พยามยามคุยกับเขาอ่ะนะคะ
เขาโทรศัพท์หาเพื่อนที่ทำงานสักพัก... ไม่รู้ว่า ปลายสายพูดอะไรมา เพราะสายสุดท้าย เขาอมยิ้มนิดๆ (เราแอบเห็น)
เราก็เลยแหย่เขาว่า 'คิดไปเองใช่ไหมล่ะ' สักพัก เขาก็เปลี่ยนมาหอมแก้ม มากอดเรา ...
เรามองหน้าเขาแปลกๆ แบบระแวงๆ ... ก็เราไม่มั่นใจ เขาทำท่างอนๆ ถามเราว่าทำไมเราทำหน้าแบบนั้น
เราก็เลยตอบไปตรงๆว่า 'ระแวง' เขาหันหน้าออก เขาบอกให้เราไปนั่งที่อื่น แต่เรายังไม่อยากไป อยากอยู่ใกล้ๆเขา
ก็ยังเหมือนยังตัดใจไม่ได้เต็มร้อยอ่ะนะคะ ยังอยากนั่งอยู่ใกล้ๆ อยากมองเห็นเขา ไกลๆ
สักพักเขาก็เลยมากอดเราอีก ทีนี้เราก็เลยจับมือเขา จับแล้ววางไว้ข้างตัว ... บอกเขาว่าแบบนี้ ดีกว่า
อยู่ตรงนี้ ... เราถามเขานะคะ ว่าทำไมถึงชอบแกล้งเราแบบนี้ (ถ้าไม่ได้คิดอะไร คนที่จะเสียใจจะเป็นเรานะ ที่ไปไหนไม่ได้ ตัดใจไม่ได้น่ะคะ) เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร
เราไม่เข้าใจน่ะคะ ไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรกันแน่ กับเราน่ะ ...
(สิ่งที่เราทำ อาจไม่ถูก กับวัฒนธรรม ค่านิยม หรืออะไรต่างๆของคนในสังคมไทยเท่าไรนะคะ เรารู้ว่ามันไม่ค่อยดี แต่ ...
ถือว่าอ่านนิยาย ที่เราขอความเห็นจากมุมมองคนข้างนอกหน่อยนะคะ ว่าแบบนี้ ... คิดอะไรกันหรือเปล่าคะ เพราะถ้าไม่ได้คิดอะไร หมายความว่ากับเพื่อนผู้หญิงคนอื่น ก็จะทำแบบนี้เหรอคะ ... คงไม่มั้ง ^^")
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จริงๆ เราไม่กล้าถามเขาไปตรงๆน่ะคะ กลัวคำตอบ
กลัวว่าเขาจะมีแฟนอยู่แล้ว ...เพราะที่ผ่านมา เคยเจอคนๆนึง ที่สุดท้ายแล้วแฟนเขาต่อสายโทรหาเรา บอกเราว่าคนๆนั้นมีครอบครัวแล้ว
ลึกๆ ยังกลัวอยู่คะ ก็เลย ... ไม่กล้าตาม แล้วก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เราตัดสินใจเลิกโทรปลุกเขาตอนเช้าน่ะคะ
ตอนแรก คิดว่า คงไม่น่ามีอะไร เพราะอย่างน้อยก็เป็นเพื่อนเรียนหนังสือห้องเดียวกันมาตั้งหลายปี
ก็ ... เพื่อนกัน ถึงไม่สนิทมาก แต่ก็พอรู้ว่าเราเป็นคนแบบไหน นิสัยยังไง
กลัวอีกอย่าง ... ก็คือ กลัวว่า คำตอบ จะทำให้เราไม่กล้าสู้หน้าเขา ... ก็เลยออกแนวสับสน คิดถึง แต่ไม่กล้าโทรหา
ไม่กล้าถามมากมาย ไม่กล้าวุ่นวาย ...