ปั๊มน้ำและสายยางของชาวบ้านนั้นมีประสิทธิภาพยอดเยี่ยมมาก เมื่อวานกะจะไปทำธุระที่ลาดพร้าวแต่ไม่อยากเปียก เลยจำเป็นต้องวิ่งเลนสามยาวๆเลยกะว่าไม่โดนแน่ๆ แต่ก็คิดผิด จู่ๆน้ำลอยมาฟาดหน้าดังปั๊บ!! (ขอบคุณหมวกกันน็อคจริงๆอันนี้ ไม่มีหมวกคงหน้าหงาย) ไม่ได้ดูเลยหรือว่าตรูขับรถอะไร มาเร็วมั้ย อยากโดนน้ำมั้ย ขนาดสายฉีดตรูดที่บ้านยังฉีดล้างขี้ที่ตรูดไม่ค่อยหมดเลย อยากจะจอดแล้วเดินย้อนไปถามจริงๆว่าใช้ปั๊มน้ำกับสายยางยี่ห้อไร
ชาวบ้านมีความกล้าหาญสูงมาก ไฟแดงติดวาบ รถเริ่มชะลอ ยังไม่ทันได้จอดดีพี่ท่านเดินทอดน่องมาและ นองนอยอ๊ะชะทิงนองนอย โบกมือหยอยๆ กะสอยตรูให้ลาย มือซ้ายขันมามือขวาพร้อมแป้ง ถ้าเอ็งยังแห้งตรูจะสาดน้ำให้ แต่หารู้ไม่น้ำในขันนั้นได้เพิ่มพลังไอเย็นจากไอเท็มพิเศษที่เรียกว่า "น้ำแข็ง" ยังไม่พอ กลัวเราร้อนจากอากาศที่อบอุ่นของไทย เพิ่มออฟชั่นความเย็นกับแป้งในมือขวา กำมาแต่แป้งแต่พอได้สัมผัสกลิ่นและความเย็นก็ถึงได้รู้ว่าเป็นแป้งตรางู ปะแป้งมาแฟร้บบ ติดหมวกเต็มใบ เออปะไปๆตามใจเอ็ง แต่ท่านไม่หยุดแค่นั้น ท่านฉลาดพอที่จะเปิดชิลด์หมวก ปะฟร้าบบ ติดใต้ตาและแว่น แสบสิจ๊ะ ตามด้วยน้ำเย็นๆให้หายร้อน แต่ไม่เคยบอกก่อนว่าเย็นนะจ๊ะคุณหนูๆ ราดหลังมาพรืด หูยยย ค่อยๆไล่ความเย็นลงร่องง่ามตรูด พอไฟเขียวขึ้นพี่แกก็ถอนทัพออกไป ปล่อยแต่ฉันยืนแสบตาอยู่ จะจอดเช็ดคันหลังก็ไล่ จะบิดออกไปตาก็มองไม่เห็นดี เหนื่อยกับชีวิตจริงๆช่วงนั้น
ชาวบ้านนี่พลังแขนเยอะจริงๆ ตอนเย็นเริ่มปลงกับการสาดน้ำปะแป้ง ทนหิวไม่ไหวไปๆออกไปหาข้าวกิน โบกเอ้าจอด ปะเอ้าปะ พอออกตัวไปกลับมีกลุ่มมวลน้ำที่มีปริมาตรเท่ากับถังสีขนาดกลางๆถูกสาดใส่คนซ้อนและช่วงท้ายของรถด้วยเรี่ยวแรงอันมหาศาลที่คาดว่าเกิดจากปฏิหารย์ของวันสงกรานต์คงคล้ายกับเรี่ยวแรงที่ยกโอ่งได้ในตอนที่บ้านไฟไหม้ก็มิปาน ป้าบ!! ท้ายรถสบัดเฉไฉไถลไปเหมือนกับดริฟเลยยังไงยังงั้น ตอนแรกว่าจะโชว์ดริฟซ้ายดริฟขวาแล้วตามด้วยตีลังกาซัมเมอร์ซอลต์ซักสามตลบแต่ก็เกรงใจกลัวคนจะมามัวสนใจกับสภาพศพเราแล้วไม่เล่นน้ำกันก็เลยเอาขายันรถไว้แทน
วัฒนธรรมการสาดน้ำสมัยนี้มันเปลี่ยนไปจริงๆ สมัยเด็กพวกผู้ใหญ่บอกผมไว้เลยว่า "ถ้าโบกแล้วเค้าไม่จอดอย่าสาด เค้ามีแค่สองล้อ ลูกลองคิดดูถ้าลูกขับจักรยานแล้วโดนสาดน้ำใส่แรงๆลูกจะประคองรถไม่ให้ล้มได้มั้ย แล้วนั้นเค้าขับมอไซค์ มาไวกว่าจักรยานเยอะ รถหนักกว่าเยอะ ล้มเจ็บกว่าเยอะ" แต่ทุกวันนี้มันไม่ใช่เลย ไม่จอดไม่เป็นไรตรูสาดถึง เล่นแป้งเย็นกัน ถ้าเดินมาไม่ว่า นี่ขับรถอยู่ ไม่คิดกันเลย เห็นเรามาโบกให้จอดมายืนขวางแต่ไกล ถ้าเบรคไม่ดีล่ะ ถ้ายางไม่ดีล่ะ ผมว่าผมคงอยู่โรงพักแล้วล่ะตอนนี้
ขอโทษที่ใช้เนื้อที่เปลืองเพื่อมาระบายความคิดส่วนตัวนะครับ
หลังจากใช้ชีวิตบนพาหนะสองล้อในวันสงกรานต์ก็ได้พบว่า...
ชาวบ้านมีความกล้าหาญสูงมาก ไฟแดงติดวาบ รถเริ่มชะลอ ยังไม่ทันได้จอดดีพี่ท่านเดินทอดน่องมาและ นองนอยอ๊ะชะทิงนองนอย โบกมือหยอยๆ กะสอยตรูให้ลาย มือซ้ายขันมามือขวาพร้อมแป้ง ถ้าเอ็งยังแห้งตรูจะสาดน้ำให้ แต่หารู้ไม่น้ำในขันนั้นได้เพิ่มพลังไอเย็นจากไอเท็มพิเศษที่เรียกว่า "น้ำแข็ง" ยังไม่พอ กลัวเราร้อนจากอากาศที่อบอุ่นของไทย เพิ่มออฟชั่นความเย็นกับแป้งในมือขวา กำมาแต่แป้งแต่พอได้สัมผัสกลิ่นและความเย็นก็ถึงได้รู้ว่าเป็นแป้งตรางู ปะแป้งมาแฟร้บบ ติดหมวกเต็มใบ เออปะไปๆตามใจเอ็ง แต่ท่านไม่หยุดแค่นั้น ท่านฉลาดพอที่จะเปิดชิลด์หมวก ปะฟร้าบบ ติดใต้ตาและแว่น แสบสิจ๊ะ ตามด้วยน้ำเย็นๆให้หายร้อน แต่ไม่เคยบอกก่อนว่าเย็นนะจ๊ะคุณหนูๆ ราดหลังมาพรืด หูยยย ค่อยๆไล่ความเย็นลงร่องง่ามตรูด พอไฟเขียวขึ้นพี่แกก็ถอนทัพออกไป ปล่อยแต่ฉันยืนแสบตาอยู่ จะจอดเช็ดคันหลังก็ไล่ จะบิดออกไปตาก็มองไม่เห็นดี เหนื่อยกับชีวิตจริงๆช่วงนั้น
ชาวบ้านนี่พลังแขนเยอะจริงๆ ตอนเย็นเริ่มปลงกับการสาดน้ำปะแป้ง ทนหิวไม่ไหวไปๆออกไปหาข้าวกิน โบกเอ้าจอด ปะเอ้าปะ พอออกตัวไปกลับมีกลุ่มมวลน้ำที่มีปริมาตรเท่ากับถังสีขนาดกลางๆถูกสาดใส่คนซ้อนและช่วงท้ายของรถด้วยเรี่ยวแรงอันมหาศาลที่คาดว่าเกิดจากปฏิหารย์ของวันสงกรานต์คงคล้ายกับเรี่ยวแรงที่ยกโอ่งได้ในตอนที่บ้านไฟไหม้ก็มิปาน ป้าบ!! ท้ายรถสบัดเฉไฉไถลไปเหมือนกับดริฟเลยยังไงยังงั้น ตอนแรกว่าจะโชว์ดริฟซ้ายดริฟขวาแล้วตามด้วยตีลังกาซัมเมอร์ซอลต์ซักสามตลบแต่ก็เกรงใจกลัวคนจะมามัวสนใจกับสภาพศพเราแล้วไม่เล่นน้ำกันก็เลยเอาขายันรถไว้แทน
วัฒนธรรมการสาดน้ำสมัยนี้มันเปลี่ยนไปจริงๆ สมัยเด็กพวกผู้ใหญ่บอกผมไว้เลยว่า "ถ้าโบกแล้วเค้าไม่จอดอย่าสาด เค้ามีแค่สองล้อ ลูกลองคิดดูถ้าลูกขับจักรยานแล้วโดนสาดน้ำใส่แรงๆลูกจะประคองรถไม่ให้ล้มได้มั้ย แล้วนั้นเค้าขับมอไซค์ มาไวกว่าจักรยานเยอะ รถหนักกว่าเยอะ ล้มเจ็บกว่าเยอะ" แต่ทุกวันนี้มันไม่ใช่เลย ไม่จอดไม่เป็นไรตรูสาดถึง เล่นแป้งเย็นกัน ถ้าเดินมาไม่ว่า นี่ขับรถอยู่ ไม่คิดกันเลย เห็นเรามาโบกให้จอดมายืนขวางแต่ไกล ถ้าเบรคไม่ดีล่ะ ถ้ายางไม่ดีล่ะ ผมว่าผมคงอยู่โรงพักแล้วล่ะตอนนี้
ขอโทษที่ใช้เนื้อที่เปลืองเพื่อมาระบายความคิดส่วนตัวนะครับ