มือผมสั่น แขนเริ่มหมดแรง น้ำตาคลอเบ้า เป็นครั้งแรกในชีวิตการเลี้ยงสัตว์ของผมที่รู้สึกไม่ดีขนาดนี้
เมื่อผมเหลือบมองไปเห็นชาชูน้อย ที่มีในตาด้านซ้ายเต็มไปด้วยเลือดท่วมอยู่ข้างใน
คุณหมอจาก โรงพยาบาลสัตว์ย่านกรมอู่ ใจดีมากที่ไม่คิดค่ารักษาพยาบาลเพราะหมอเฉพาะทางดวงตา
ลาพักร้อน หมอจึงแนะนำให้ผมไปที่มหาวิทยาลัยมหิดล ย่านศาลายาทันที
ระยะทางช่างไกลเหลือเกินกับแนวการขับรถที่แสนจะช้าและระยะทางไกลของ พี่แท็กซี่หน้าตาซื่อ(บื้อ) คนนี้
ในที่สุดก็ถึงที่หมายผมควักเงินจ่ายแต่สุดท้ายภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือ โรงพยาบาลสัตว์ในมหิดล "ปิด"
จึงทำให้ผมต้องโดยสารแท็กซี่คนซื่อ(บื้อ) กลับไปที่เดิม
ผมคิดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะไปไหน แต่ต้องขอบคุณกรกมลที่รัก พี่หมวย พี่อ้อและ ดาว ที่เป็นธุระช่วยกันหา
โรงพยาบาลสัตว์ให้จนได้ที่หมายคือ โรงพยาบาลสัตว์ทองหล่อ แต่ระหว่างทางก็ทำให้ผมหัวเสียอย่างมากเลยทีเดียว
ที่หมายข้างหน้าของผมคือ สถานีรถไฟฟ้าวงเวียนใหญ่
แท็กซี่คนซื่อ(บื้อ)คนนี้ ขับรถแบบเดิม เชื่องช้าไม่ได้สนใจว่า ลูกค้ากำลังเดือดร้อน เขาขับแบบหน้าตาเฉย
ผมก็ผิดด้วยที่ไม่ได้มองทางเพราะว่า เป็นห่วงเจ้าค้างคาวที่นอนน้ำตาปนเลือดไหลอาบหน้าอยู่
จนผมเงยหน้าขึ้นมา ทำให้ผมหัวเสียทันที
พี่แท็กซี่คนซื่อ(บื้อ) พาเข้าไปเส้นพรานนก-บ้านสมเด็จ ซึ่งการจราจรติดขัด และมีการทำทางอยู่ด้วย ผมเลยถามไปว่า
ทำไมพี่พาผมมาทางนี้ คนซื่อ(บื้อ) ตอบมาอย่างหน้าตายว่า ผมไม่รู้ทางลัดหรอกครับผมตรงตามทางเป็นอย่างเดียว
ผมได้ยินคำนี้ มันรู้สึกจุกขึ้นที่อกอย่างมาก ผมเลยพูดตะคอกออกไป "ในเมื่อพี่ไม่รู้ทาง ทำไมพี่ไม่ถามผมซักคำ แมวผม
ตาจะบอดอยู่แล้วนะ" แล้วผมก็เงียบเพื่อไม่ให้ตัวเองโมโหไปมากกว่านี้
จนถึงสถานีรถไฟฟ้า วงเวียนใหญ่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นคือผมไม่สามารถเอาสัตว์ขึ้นรถไฟได้ ผมพยายามร้องขอว่า
ผมเป็นพนักงานนะ ขอเอาขึ้นไปหน่อยไม่ได้เหรอ แมวผมไม่ไหวแล้ว แต่ผลสุดท้ายคือ "ไม่ได้" และพี่ยามที่แสนน่ารัก
ก็เอามือชี้ไปที่ป้าย ...................."ห้ามเอาทุเรียนขึ้นบนรถไฟฟ้า".........................
ผมคิดในใจ "แมวกูไม่ใช่ทุเรียน" บทสนทนาจบลงทันทีและนั่งแทกซี่มุ่งหน้าไปทองหล่อ
จนชาชูได้รับการรักษาเรียบร้อย เลยรู้สาเหตุว่า เกิดจากการโดนอะไรกระแทกอย่างรุนแรงที่ปลายคางทำให้บวม
และอาจจะมีอะไรไปเกี่ยวกับ กระจกม่านตา ทำให้ม่านตาททะลุไป 5 ชั้น ดีใจที่บร๊ะชูของผมไม่เป็นไร
แต่ยังไงก็คงต้องดูอาการต่อไป ขอแค่ไม่ติดเชื้อก็พอ
โครงการที่จะพาค้างคาวน้อยไปวิ่งเล่นชายหาดในวันสงกรานต์ของ 2 พ่อลูกก็จบไป
นอนตีพุงดูทีวีอยู่ กทม กันประสาพ่อลูกกัน 2 คน
ขอให้ตาของลูกชาชูไม่บอดนะ...
มือผมสั่น แขนเริ่มหมดแรง น้ำตาคลอเบ้า เป็นครั้งแรกในชีวิตการเลี้ยงสัตว์ของผมที่รู้สึกไม่ดีขนาดนี้
เมื่อผมเหลือบมองไปเห็นชาชูน้อย ที่มีในตาด้านซ้ายเต็มไปด้วยเลือดท่วมอยู่ข้างใน
คุณหมอจาก โรงพยาบาลสัตว์ย่านกรมอู่ ใจดีมากที่ไม่คิดค่ารักษาพยาบาลเพราะหมอเฉพาะทางดวงตา
ลาพักร้อน หมอจึงแนะนำให้ผมไปที่มหาวิทยาลัยมหิดล ย่านศาลายาทันที
ระยะทางช่างไกลเหลือเกินกับแนวการขับรถที่แสนจะช้าและระยะทางไกลของ พี่แท็กซี่หน้าตาซื่อ(บื้อ) คนนี้
ในที่สุดก็ถึงที่หมายผมควักเงินจ่ายแต่สุดท้ายภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือ โรงพยาบาลสัตว์ในมหิดล "ปิด"
จึงทำให้ผมต้องโดยสารแท็กซี่คนซื่อ(บื้อ) กลับไปที่เดิม
ผมคิดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะไปไหน แต่ต้องขอบคุณกรกมลที่รัก พี่หมวย พี่อ้อและ ดาว ที่เป็นธุระช่วยกันหา
โรงพยาบาลสัตว์ให้จนได้ที่หมายคือ โรงพยาบาลสัตว์ทองหล่อ แต่ระหว่างทางก็ทำให้ผมหัวเสียอย่างมากเลยทีเดียว
ที่หมายข้างหน้าของผมคือ สถานีรถไฟฟ้าวงเวียนใหญ่
แท็กซี่คนซื่อ(บื้อ)คนนี้ ขับรถแบบเดิม เชื่องช้าไม่ได้สนใจว่า ลูกค้ากำลังเดือดร้อน เขาขับแบบหน้าตาเฉย
ผมก็ผิดด้วยที่ไม่ได้มองทางเพราะว่า เป็นห่วงเจ้าค้างคาวที่นอนน้ำตาปนเลือดไหลอาบหน้าอยู่
จนผมเงยหน้าขึ้นมา ทำให้ผมหัวเสียทันที
พี่แท็กซี่คนซื่อ(บื้อ) พาเข้าไปเส้นพรานนก-บ้านสมเด็จ ซึ่งการจราจรติดขัด และมีการทำทางอยู่ด้วย ผมเลยถามไปว่า
ทำไมพี่พาผมมาทางนี้ คนซื่อ(บื้อ) ตอบมาอย่างหน้าตายว่า ผมไม่รู้ทางลัดหรอกครับผมตรงตามทางเป็นอย่างเดียว
ผมได้ยินคำนี้ มันรู้สึกจุกขึ้นที่อกอย่างมาก ผมเลยพูดตะคอกออกไป "ในเมื่อพี่ไม่รู้ทาง ทำไมพี่ไม่ถามผมซักคำ แมวผม
ตาจะบอดอยู่แล้วนะ" แล้วผมก็เงียบเพื่อไม่ให้ตัวเองโมโหไปมากกว่านี้
จนถึงสถานีรถไฟฟ้า วงเวียนใหญ่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นคือผมไม่สามารถเอาสัตว์ขึ้นรถไฟได้ ผมพยายามร้องขอว่า
ผมเป็นพนักงานนะ ขอเอาขึ้นไปหน่อยไม่ได้เหรอ แมวผมไม่ไหวแล้ว แต่ผลสุดท้ายคือ "ไม่ได้" และพี่ยามที่แสนน่ารัก
ก็เอามือชี้ไปที่ป้าย ...................."ห้ามเอาทุเรียนขึ้นบนรถไฟฟ้า".........................
ผมคิดในใจ "แมวกูไม่ใช่ทุเรียน" บทสนทนาจบลงทันทีและนั่งแทกซี่มุ่งหน้าไปทองหล่อ
จนชาชูได้รับการรักษาเรียบร้อย เลยรู้สาเหตุว่า เกิดจากการโดนอะไรกระแทกอย่างรุนแรงที่ปลายคางทำให้บวม
และอาจจะมีอะไรไปเกี่ยวกับ กระจกม่านตา ทำให้ม่านตาททะลุไป 5 ชั้น ดีใจที่บร๊ะชูของผมไม่เป็นไร
แต่ยังไงก็คงต้องดูอาการต่อไป ขอแค่ไม่ติดเชื้อก็พอ
โครงการที่จะพาค้างคาวน้อยไปวิ่งเล่นชายหาดในวันสงกรานต์ของ 2 พ่อลูกก็จบไป
นอนตีพุงดูทีวีอยู่ กทม กันประสาพ่อลูกกัน 2 คน