เหม่ยลี่ เป็นแมวเพศผู้ อายุ 2 ขวบ ได้หายไปณ.ปากซอยปรีดีพนมยงค์ 26 ในวันที่ 24 มีนาคม 2556 ลักษณะ สีเทาดำลาย (เหมือนแมวบ้านทั่วไป) แต่เท้าสีขาว 4 ข้าง คล้ายใส่ถุงเท้าขาว ใครที่อยู่แถวๆ นี้หากเจอหรือเห็นลักษณะใกล้เคียง รบกวนโทร 0859230945 หน่อยนะครับ ขอขอบพระคุณมากๆ
หมายเหตุ : รูปที่เห็นนี่ไม่ใช่เหม่ยลี่นะครับ เป็นรูปที่คล้ายเหม่ยลี่ พอดีไม่เคยถ่ายรูปเค้าไว้เลย จึงต้องหารูปที่คล้าย อันนี้ถือว่าคล้ายระดับนึง แต่เท้าในรูปนี้ไม่ใช่สีขาว แต่เหม่ยลี่จะมีเท้าเหมือนใส่ถุงเท้าสีขาว 4 ข้างครับ
บันทึกเล็กๆ เรื่องเหม่ยลี่ และการตามหา
เหม่ยลี่ เป็นลูกของแมวชื่อตัวเล็ก แมวจรจัดที่วิ่งไปมาอยู่หลังบ้าน หลังจากเอาชนะใจเจ้าตัวเล็กให้เข้ามาอาศัยหลบแดด หลบฝน หลบหนาว ในบ้านประมาณ 2-3 ปีที่แล้ว เจ้าตัวเล็กให้กำเนิดลูกมา 4 ตัว เหลือรอด 1 ตัว ด้วยความไม่เคยเลี้ยงแมว จึงนึกว่าเจ้าตัวนี้เป็นตัวเมีย มีนิสัยขี้เล่น จึงตั้งชื่อว่าเหม่ยลี่ ตลอดเวลาที่เหม่ยลี่เติบโต ตั้งแต่คลาน หัดเดิน หัดลงบันใด ขึ้นบันใด ผมได้เห็นการเติบโตของมันตลอดมา โดยเฉพาะตอนแม่ (เจ้าตัวเล็ก) คาบเหม่ยลี่ไปฝึกวิชา ใต่กำแพง กระโดดกำแพง การรู้จักบ้านต่างๆ ในละแวกนี้ จนเหม่ยลี่รู้จักบริเวณนี้เป็นอย่างดี
2 ปีผ่านไป เหม่ยลี่เติบโตขึ้น เริ่มอยู่ไม่ติดบ้าน แต่ด้วยความที่ผมเลี้ยงแบบปล่อยและเชื่อในความเก่ง ฉลาด จึงไ่ม่ห่วงมากนักหากเหม่ยลี่หายไป ซัก 2-3 วัน บางทีก็ 5 วัน หลายครั้งไปเจอเค้าอยู่บ้านคนอื่นในซอยถัดไป บางครั้งเค้าก็เดินตามกลับบ้าน
24 มีนาคม 2556 ผมเห็นแผลที่เท้าเหม่ยลี่ ซึ่งทำให้เท้าบวม จึงตัดสินใจพาไปหามอที่หน้าปากซอย ปรีดีพนมยงค์ 23 ซึ่งเยื้องกับปรีดีฯ 26 นิดเดียว หมอวินิจฉัยว่าอาจโดนแมวอื่นกัดมาจึงอักเสบและเป็นไข้เล็กน้อย จึงฉีดยาไป 2 จึ๋ก ขณะพาเหม่ยลี่กลับบ้าน ข้ามถนนปรีดีพนมยงค์ (สุขุมวิท 71) อยู่นั้น ด้วยความตกใจ เหม่ยลี่จึงตะกายตระกร้า และแหกตระกร้าออกมา แล้ววิ่งไปหลบในบริษัทขายวัสดุก่อนสร้างหน้าปากซอย ปรีดีฯ 26
นี่เป็นบทเรียนครั้งสำคัญว่า ตระกร้าทีขายทั่วไปในตลาด เจอกับแมวหนุ่มแรงเยอะมันทำตัวล็อกตระกร้าหักเอาง่ายๆ
หลังจากเหม่ยลี่ กระโดดจากตระกร้าก็พุ่งตัวเข้าไปในบริษัทขายวัสดุก่อสร้าง ที่ปิดทำการแล้ว นาทีที่ผมเห็นภาพเหม่ยลี่วิ่งมุดใต้ประตูที่ปิดอยู่ ก็รู้ทันทีเลยว่า ถ้าไม่ได้ตัวภายใน 20 นาทีนี้ ก็คงต้องเสียเหม่ยลี่ไปเลย ผมพยายามเรียกยามและบอกว่าแมววิ่งเข้าไปหลบอยู่ ขอให้เค้าดูให้ หรือให้ผมเข้าไปพาเหม่ยลี่ออกมา เค้าบอกจะดูให้เพราะเดี๋ยวเจ้านายจะกลับมานอนพักที่บ้านชั้นบน เค้ากลัวมีปัญหา จากนั้นเค้าก็เอาไฟฉายไปส่อง ในห้องเก็บของ ซักพักเดินออกมา บอกลักษณะว่าเป็นแมวเดินกระเพลก (ที่ผมไม่ได้บอกเค้าในตอนแรก) ผมก็ดีใจ และขอร้อง ขอเข้าไปพาตัวออกมาเอง เพราะแมวจะคุ้นกับเจ้าของมากกว่า ยามก็ไม่ยอมโดยอ้างเหตุผลเดิม (ซึ่งผมก็เข้าใจ กลัวเค้าจะมีปัญหา แต่ก็ห่วงแมวเราเหมือนกัน) จากนั้นเค้าก็เดินกลับไปหา แล้วเดินกลับมาบอกว่าไม่เจอแล้ว เดี๋ยวจะไปหาใหม่ เข้าๆ ออกๆ แบบนี้ จนถึงเที่ยงคืน ผมก็ได้แต่ยืนชะเง้อรอที่ประตูที่ปิดอยู่ เค้าพยายามบอกว่าฝากเบอร์โทรไว้ เจอแล้วจะโทรไปบอก หรือเช้าๆ ลองเ้ข้ามาหาใหม่
ถึงตอนนี้ผมก็ทำใจแล้ว แต่ก็มีความหวังเล็กๆ เช้าวันต่อมาผมเข้าประตูที่เปิดกว้างเข้าไปพื้นที่ด้านใน และขอให้ยาม (คนใหม่) ช่วยหน่อย ซึ่งเค้าก็ให้ความช่วยเหลืออย่างดี แต่ดูเหมือนมันจะสายไปแล้ว เหม่ยลี่..หายไปแล้ว หลังจากมั่นใจว่าเหม่ยลี่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่ร้านขายวัสดุก่อสร้าง ผมก็เดินหารอบๆ ถามบ้านแถวๆ นั้น ต่างก็ไม่มีใครเห็น....
มาถึงวันนี้เป็นเวลา 2 สัปดาห์ ที่ผมออกตามหาเหม่ยลี่ทุกวัน เพื่อเพิ่มโอกาสการเจอ ผมไม่เชื่อเรื่องแมวกลับบ้านเองได้ เพราะครั้งนี้มันไกลจากบ้านพอควร และผมเชื่อว่ามีแมวไม่ถึง 50% ที่สามารถกลับบ้านเองได้ ถ้าถูกเอาไปปล่อย ผมจึงต้องตามหา ให้มีโอกาสการเจอบ้างแม้เพียงเล็กน้อย ดีกว่านั่งรอให้มันกลับมา ซึ่งเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้เลย
ผมเริ่มตามหาจากจุดเกิดเหตุ หรือบริษัทก่อสร้าง โดยคาดเดาว่าเป็นไปได้ 3 ทาง คือ 1. ตามแนวถนนไปทางสุเหร่า สามอิน (ไปทางแยกคลองตัน) 2. ตามแนวถนนไปทางแยกพระโขนง 3. ตามแนวลึกลงมาในซอยต่างๆ (4. เป็นแนวที่ถูกตัดออก คือ เหม่ยลี่วิ่งข้ามถนน 4 เลน ไปฝั่งตรงข้าม)
ระหว่างการค้นหาก็ได้รู้ทางใหม่ๆ ในซอยมีตรอก ในตรอกมีตรอก มีทางทะลุถึงกันหลายทาง แต่ละซอยแต่ละถนนเห็นแมวเกิน 100 ตัว แต่ก็ไม่พบเหม่ยลี่ บางบ้านเจอกัน 2 ครั้ง ยังตอบดี บางบ้านเบือนหน้าหนี บางบ้านปิดประตูไล่ (เพราะผมอาจเดินสุ่มๆ เข้าบ้านเค้าหน้าตาเฉยก็ได้) ผ่านไปสัปดาห์แรก ความรุ้สึกอย่างนึงคือ ด้านในถนนปรีดีพนมยงค์ มีหลายบ้านเลี้ยงแมว บ้างบ้านที่มีแมวหลายตัว บอกว่าถ้าไปเจอเอาแมวฉันไปสิ (เพราะมีเยอะ) เจอแมวเป็นกลุ่มๆ และมีคนให้อาหาร จึงหวังลึกๆ ว่าเหม่ยลี่จะไม่หิว ไปลำบากจนเกินไป
กลางสัปดาห์ที่ 2 ซึ่งมีทั้งการเดินเส้นทางประจำ และเดินสุ่มใกล้ สุ่มไกล เพราะเดาทางไม่ถูกเลยว่ามันจะไปทางไหนได้บ้าง ระหว่างนั้นเจอหมาตัวนึง ซึ่งก็เคยเห็นและเดาได้ว่าเป็นหมาแถวนั้น คาดว่ามีคนให้อาหาร (เพราะดูหน้าหมาไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ แต่ถ้ามีให้กินก็ดี) เลยเอาอาหารหมาที่พกไว้ เอาไปเทให้ ระหว่างนั้น มีแมวตัวนึงโผล่มา พุ่งไปยังอาหารหมาที่เทไว้ โดยไม่กล้วหมา จนผมต้องเอาอาหารแมว เทแยกไปอีกกองห่างๆ มันกินอย่างหิวโหย... เห็นมันกินแล้ว อดห่วงเหม่ยลี่ไม่ได้ ว่าถ้าไม่เจอคนใจดี ไม่เจอพื้นที่เลี้ยงแมว มันจะอดอยากหิวโหยยังไง ทำให้จากการเคยคิดว่ามันอาจเจอคนที่ใจดีให้อาหาร กลับเป็นว่าถ้าไม่เป็นแบบนั้นมันลำบากแน่ เลยต้องตามหาเหม่ยลี่ต่อไป....
ถ้าคุณเจอเหม่ยลี่ หรือมีลักษณะแบบนี้ช่วยโทรบอกผมหน่อยนะครับ ที่เบอร์ 0859230945
ตามหาเหม่ยลี่ ถนนปรีดีพนมยงค์
เหม่ยลี่ เป็นแมวเพศผู้ อายุ 2 ขวบ ได้หายไปณ.ปากซอยปรีดีพนมยงค์ 26 ในวันที่ 24 มีนาคม 2556 ลักษณะ สีเทาดำลาย (เหมือนแมวบ้านทั่วไป) แต่เท้าสีขาว 4 ข้าง คล้ายใส่ถุงเท้าขาว ใครที่อยู่แถวๆ นี้หากเจอหรือเห็นลักษณะใกล้เคียง รบกวนโทร 0859230945 หน่อยนะครับ ขอขอบพระคุณมากๆ
หมายเหตุ : รูปที่เห็นนี่ไม่ใช่เหม่ยลี่นะครับ เป็นรูปที่คล้ายเหม่ยลี่ พอดีไม่เคยถ่ายรูปเค้าไว้เลย จึงต้องหารูปที่คล้าย อันนี้ถือว่าคล้ายระดับนึง แต่เท้าในรูปนี้ไม่ใช่สีขาว แต่เหม่ยลี่จะมีเท้าเหมือนใส่ถุงเท้าสีขาว 4 ข้างครับ
บันทึกเล็กๆ เรื่องเหม่ยลี่ และการตามหา
เหม่ยลี่ เป็นลูกของแมวชื่อตัวเล็ก แมวจรจัดที่วิ่งไปมาอยู่หลังบ้าน หลังจากเอาชนะใจเจ้าตัวเล็กให้เข้ามาอาศัยหลบแดด หลบฝน หลบหนาว ในบ้านประมาณ 2-3 ปีที่แล้ว เจ้าตัวเล็กให้กำเนิดลูกมา 4 ตัว เหลือรอด 1 ตัว ด้วยความไม่เคยเลี้ยงแมว จึงนึกว่าเจ้าตัวนี้เป็นตัวเมีย มีนิสัยขี้เล่น จึงตั้งชื่อว่าเหม่ยลี่ ตลอดเวลาที่เหม่ยลี่เติบโต ตั้งแต่คลาน หัดเดิน หัดลงบันใด ขึ้นบันใด ผมได้เห็นการเติบโตของมันตลอดมา โดยเฉพาะตอนแม่ (เจ้าตัวเล็ก) คาบเหม่ยลี่ไปฝึกวิชา ใต่กำแพง กระโดดกำแพง การรู้จักบ้านต่างๆ ในละแวกนี้ จนเหม่ยลี่รู้จักบริเวณนี้เป็นอย่างดี
2 ปีผ่านไป เหม่ยลี่เติบโตขึ้น เริ่มอยู่ไม่ติดบ้าน แต่ด้วยความที่ผมเลี้ยงแบบปล่อยและเชื่อในความเก่ง ฉลาด จึงไ่ม่ห่วงมากนักหากเหม่ยลี่หายไป ซัก 2-3 วัน บางทีก็ 5 วัน หลายครั้งไปเจอเค้าอยู่บ้านคนอื่นในซอยถัดไป บางครั้งเค้าก็เดินตามกลับบ้าน
24 มีนาคม 2556 ผมเห็นแผลที่เท้าเหม่ยลี่ ซึ่งทำให้เท้าบวม จึงตัดสินใจพาไปหามอที่หน้าปากซอย ปรีดีพนมยงค์ 23 ซึ่งเยื้องกับปรีดีฯ 26 นิดเดียว หมอวินิจฉัยว่าอาจโดนแมวอื่นกัดมาจึงอักเสบและเป็นไข้เล็กน้อย จึงฉีดยาไป 2 จึ๋ก ขณะพาเหม่ยลี่กลับบ้าน ข้ามถนนปรีดีพนมยงค์ (สุขุมวิท 71) อยู่นั้น ด้วยความตกใจ เหม่ยลี่จึงตะกายตระกร้า และแหกตระกร้าออกมา แล้ววิ่งไปหลบในบริษัทขายวัสดุก่อนสร้างหน้าปากซอย ปรีดีฯ 26
นี่เป็นบทเรียนครั้งสำคัญว่า ตระกร้าทีขายทั่วไปในตลาด เจอกับแมวหนุ่มแรงเยอะมันทำตัวล็อกตระกร้าหักเอาง่ายๆ
หลังจากเหม่ยลี่ กระโดดจากตระกร้าก็พุ่งตัวเข้าไปในบริษัทขายวัสดุก่อสร้าง ที่ปิดทำการแล้ว นาทีที่ผมเห็นภาพเหม่ยลี่วิ่งมุดใต้ประตูที่ปิดอยู่ ก็รู้ทันทีเลยว่า ถ้าไม่ได้ตัวภายใน 20 นาทีนี้ ก็คงต้องเสียเหม่ยลี่ไปเลย ผมพยายามเรียกยามและบอกว่าแมววิ่งเข้าไปหลบอยู่ ขอให้เค้าดูให้ หรือให้ผมเข้าไปพาเหม่ยลี่ออกมา เค้าบอกจะดูให้เพราะเดี๋ยวเจ้านายจะกลับมานอนพักที่บ้านชั้นบน เค้ากลัวมีปัญหา จากนั้นเค้าก็เอาไฟฉายไปส่อง ในห้องเก็บของ ซักพักเดินออกมา บอกลักษณะว่าเป็นแมวเดินกระเพลก (ที่ผมไม่ได้บอกเค้าในตอนแรก) ผมก็ดีใจ และขอร้อง ขอเข้าไปพาตัวออกมาเอง เพราะแมวจะคุ้นกับเจ้าของมากกว่า ยามก็ไม่ยอมโดยอ้างเหตุผลเดิม (ซึ่งผมก็เข้าใจ กลัวเค้าจะมีปัญหา แต่ก็ห่วงแมวเราเหมือนกัน) จากนั้นเค้าก็เดินกลับไปหา แล้วเดินกลับมาบอกว่าไม่เจอแล้ว เดี๋ยวจะไปหาใหม่ เข้าๆ ออกๆ แบบนี้ จนถึงเที่ยงคืน ผมก็ได้แต่ยืนชะเง้อรอที่ประตูที่ปิดอยู่ เค้าพยายามบอกว่าฝากเบอร์โทรไว้ เจอแล้วจะโทรไปบอก หรือเช้าๆ ลองเ้ข้ามาหาใหม่
ถึงตอนนี้ผมก็ทำใจแล้ว แต่ก็มีความหวังเล็กๆ เช้าวันต่อมาผมเข้าประตูที่เปิดกว้างเข้าไปพื้นที่ด้านใน และขอให้ยาม (คนใหม่) ช่วยหน่อย ซึ่งเค้าก็ให้ความช่วยเหลืออย่างดี แต่ดูเหมือนมันจะสายไปแล้ว เหม่ยลี่..หายไปแล้ว หลังจากมั่นใจว่าเหม่ยลี่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่ร้านขายวัสดุก่อสร้าง ผมก็เดินหารอบๆ ถามบ้านแถวๆ นั้น ต่างก็ไม่มีใครเห็น....
มาถึงวันนี้เป็นเวลา 2 สัปดาห์ ที่ผมออกตามหาเหม่ยลี่ทุกวัน เพื่อเพิ่มโอกาสการเจอ ผมไม่เชื่อเรื่องแมวกลับบ้านเองได้ เพราะครั้งนี้มันไกลจากบ้านพอควร และผมเชื่อว่ามีแมวไม่ถึง 50% ที่สามารถกลับบ้านเองได้ ถ้าถูกเอาไปปล่อย ผมจึงต้องตามหา ให้มีโอกาสการเจอบ้างแม้เพียงเล็กน้อย ดีกว่านั่งรอให้มันกลับมา ซึ่งเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้เลย
ผมเริ่มตามหาจากจุดเกิดเหตุ หรือบริษัทก่อสร้าง โดยคาดเดาว่าเป็นไปได้ 3 ทาง คือ 1. ตามแนวถนนไปทางสุเหร่า สามอิน (ไปทางแยกคลองตัน) 2. ตามแนวถนนไปทางแยกพระโขนง 3. ตามแนวลึกลงมาในซอยต่างๆ (4. เป็นแนวที่ถูกตัดออก คือ เหม่ยลี่วิ่งข้ามถนน 4 เลน ไปฝั่งตรงข้าม)
ระหว่างการค้นหาก็ได้รู้ทางใหม่ๆ ในซอยมีตรอก ในตรอกมีตรอก มีทางทะลุถึงกันหลายทาง แต่ละซอยแต่ละถนนเห็นแมวเกิน 100 ตัว แต่ก็ไม่พบเหม่ยลี่ บางบ้านเจอกัน 2 ครั้ง ยังตอบดี บางบ้านเบือนหน้าหนี บางบ้านปิดประตูไล่ (เพราะผมอาจเดินสุ่มๆ เข้าบ้านเค้าหน้าตาเฉยก็ได้) ผ่านไปสัปดาห์แรก ความรุ้สึกอย่างนึงคือ ด้านในถนนปรีดีพนมยงค์ มีหลายบ้านเลี้ยงแมว บ้างบ้านที่มีแมวหลายตัว บอกว่าถ้าไปเจอเอาแมวฉันไปสิ (เพราะมีเยอะ) เจอแมวเป็นกลุ่มๆ และมีคนให้อาหาร จึงหวังลึกๆ ว่าเหม่ยลี่จะไม่หิว ไปลำบากจนเกินไป
กลางสัปดาห์ที่ 2 ซึ่งมีทั้งการเดินเส้นทางประจำ และเดินสุ่มใกล้ สุ่มไกล เพราะเดาทางไม่ถูกเลยว่ามันจะไปทางไหนได้บ้าง ระหว่างนั้นเจอหมาตัวนึง ซึ่งก็เคยเห็นและเดาได้ว่าเป็นหมาแถวนั้น คาดว่ามีคนให้อาหาร (เพราะดูหน้าหมาไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ แต่ถ้ามีให้กินก็ดี) เลยเอาอาหารหมาที่พกไว้ เอาไปเทให้ ระหว่างนั้น มีแมวตัวนึงโผล่มา พุ่งไปยังอาหารหมาที่เทไว้ โดยไม่กล้วหมา จนผมต้องเอาอาหารแมว เทแยกไปอีกกองห่างๆ มันกินอย่างหิวโหย... เห็นมันกินแล้ว อดห่วงเหม่ยลี่ไม่ได้ ว่าถ้าไม่เจอคนใจดี ไม่เจอพื้นที่เลี้ยงแมว มันจะอดอยากหิวโหยยังไง ทำให้จากการเคยคิดว่ามันอาจเจอคนที่ใจดีให้อาหาร กลับเป็นว่าถ้าไม่เป็นแบบนั้นมันลำบากแน่ เลยต้องตามหาเหม่ยลี่ต่อไป....
ถ้าคุณเจอเหม่ยลี่ หรือมีลักษณะแบบนี้ช่วยโทรบอกผมหน่อยนะครับ ที่เบอร์ 0859230945