กตัญญู

คิดมาเพื่อเขียน เขียนไปให้เรียน เรียนไปให้คิด

ยังตรึงจิต คิดถึง อยู่เสมอ
ยังรักเธอ เหมือนเก่า ทุกเช้าค่ำ
ยังรำลึก นึกถึงเธอ เป็นประจำ
ยังจำสิ่ง เธอทำ ให้ฉันมา
เมื่อวันนั้น ท้องกิ่ว หิวแทบม้วย
มีเธอช่วย ดำรงชีพ ช่วยรักษา
เพียงหมูปิ้ง เธอทิ้งให้ เป็นบุญญา
ช่วยชีวา ให้รอด อยู่ปลอดภัย
แม้เป็นเพียง ครั้งเดียว ในชีวิต
ยังซาบซึ้ง ตรึงจิต เป็นยิ่งใหญ่
ไม่เห็นหน้า ค่าตา ไม่เป็นไร
ยังคอยเจอ หน้าเธอใหม่ ไปนิรันดร์
บทกลอนนี้ เป็นความจริง ในใจหมา
ดูเถิดว่า มันรู้คุณ เพียงใหนนั่น
แต่พ่อแม่ ให้มากกว่า หมูปิ้งนั้น
กตัญญูมั่น อย่าแพ่ แม้หมามัน
- อักษราณุภาพ -