พูดกันแบบบ้านบ้านเลยน่ะครับ...
ไม่ว่าจะสมัย10ปีก่อนหรือสมัยนี้เวลานี้ ฟุตบอลไทยกับฟุตบอลแถบประเทศญี่ปุ่น/เกาหลีหรือตะวันออกกลาง ระดับชั้นก็ห่างกันอยู่หลายขุมอยู่ โดยเฉพาะในนามทีมชาติไทยอ่ะนะ
แต่ผมงงว่าทำไมเมื่อราวๆ10ปีที่แล้ว
ทีมฟุตบอลระดับสโมสรไทยอย่างทีมกสิกรไทยถึงสามารถคว้าแชมป์บอลถ้วยเอเชียได้ หรือทีมอย่างBEC-TEROสามารถคว้ารองแชมป์บอลถ้วยเอเชียได้ด้วยเช่นกัน
เมื่อเทียบกับยุคปัจจุบัน สโมสรไทยของเราก็ยังห่างจากทีมพวกญี่ปุ่น/เกาหลี/จีนอย่างมากมายอยู่หลายขุม หรืออาจจะไม่มากมาย แต่ก็ยังไม่เก่งพอที่จะมีสิทธิ์ผ่านรอบแบ่งกลุ่มแล้วเข้ารอบต่อไปได้อยู่ดี เรื่องที่จะทะลุไปถึงรอบรองหรือรอบชิงไม่มีสิทธิ์คิดโดยเด็ดขาด
(อ้างอิงจากผลงานของเมืองทองปีนี้ , บุรีรัมย์ปีที่แล้วที่ทำได้แค่เฉียดๆและปีนี้ซึ่งโอกาสก็ยังยากอยู่ดี, อาจจะรวมชลบุรีที่แข่งเมื่อหลายปีก่อนก็จมบ๊วยอยู่ดี )
คืองงว่าทำไมอดีต2ทีมยักษ์ใหญ่ของประเทศไทยอย่างทีมกสิกรไทยและBEC-TEROจึงสามารถทำผลงานในบอลถ้วยเอเชียเมื่อราวๆ10ปีก่อนได้ดีเพียงนี้
เพราะสมัยนั้น ทีมจากญี่ปุ่น/เกาหลี/ตะวันออกกลางเค้าไม่ได้จริงจังกับบอลถ้วยเอเชียซักเท่าไร เมื่อเทียบกับสมัยนี้
หรือเพราะนักเตะต่างชาติของพวกเราเก่งมากๆจนสร้างความแตกต่างได้
หรือเพราะนักเตะไทยของพวกเราสมัยนั้นเก่งมากๆ จนสามารถต่อกรกับนักเตะจากญี่ปุ่น/เกาหลี/ตะวันออกกลางได้จริงๆ
มันเพราะอะไรหรือครับ เพื่อนๆที่เกิดทันยุคนั้นช่วยเล่าและขยายความให้ผมฟังทีครับ
ปล. ผมทันยุคที่ทีมเลเวอร์คูเซนของรูดี้ โฟลเลอร์มาอุ่นเครื่องกับทีมกสิกรไทยที่สนาม700ปี จ.เชียงใหม่ สมัยนั้นผมเรียนมอ.ปลายที่เชียงใหม่ ตื่นเต้นมากๆที่ได้ดูบอลนอกของแท้จากเยอรมันครับ
...
ผมงงว่าสมัยก่อนทีมกสิกรไทยและทีมBEC-TEROไปได้แชมป์และรองแชมป์บอลระดับเอเชียได้ยังไงครับ ???
ไม่ว่าจะสมัย10ปีก่อนหรือสมัยนี้เวลานี้ ฟุตบอลไทยกับฟุตบอลแถบประเทศญี่ปุ่น/เกาหลีหรือตะวันออกกลาง ระดับชั้นก็ห่างกันอยู่หลายขุมอยู่ โดยเฉพาะในนามทีมชาติไทยอ่ะนะ
แต่ผมงงว่าทำไมเมื่อราวๆ10ปีที่แล้ว ทีมฟุตบอลระดับสโมสรไทยอย่างทีมกสิกรไทยถึงสามารถคว้าแชมป์บอลถ้วยเอเชียได้ หรือทีมอย่างBEC-TEROสามารถคว้ารองแชมป์บอลถ้วยเอเชียได้ด้วยเช่นกัน
เมื่อเทียบกับยุคปัจจุบัน สโมสรไทยของเราก็ยังห่างจากทีมพวกญี่ปุ่น/เกาหลี/จีนอย่างมากมายอยู่หลายขุม หรืออาจจะไม่มากมาย แต่ก็ยังไม่เก่งพอที่จะมีสิทธิ์ผ่านรอบแบ่งกลุ่มแล้วเข้ารอบต่อไปได้อยู่ดี เรื่องที่จะทะลุไปถึงรอบรองหรือรอบชิงไม่มีสิทธิ์คิดโดยเด็ดขาด
(อ้างอิงจากผลงานของเมืองทองปีนี้ , บุรีรัมย์ปีที่แล้วที่ทำได้แค่เฉียดๆและปีนี้ซึ่งโอกาสก็ยังยากอยู่ดี, อาจจะรวมชลบุรีที่แข่งเมื่อหลายปีก่อนก็จมบ๊วยอยู่ดี )
คืองงว่าทำไมอดีต2ทีมยักษ์ใหญ่ของประเทศไทยอย่างทีมกสิกรไทยและBEC-TEROจึงสามารถทำผลงานในบอลถ้วยเอเชียเมื่อราวๆ10ปีก่อนได้ดีเพียงนี้
เพราะสมัยนั้น ทีมจากญี่ปุ่น/เกาหลี/ตะวันออกกลางเค้าไม่ได้จริงจังกับบอลถ้วยเอเชียซักเท่าไร เมื่อเทียบกับสมัยนี้
หรือเพราะนักเตะต่างชาติของพวกเราเก่งมากๆจนสร้างความแตกต่างได้
หรือเพราะนักเตะไทยของพวกเราสมัยนั้นเก่งมากๆ จนสามารถต่อกรกับนักเตะจากญี่ปุ่น/เกาหลี/ตะวันออกกลางได้จริงๆ
มันเพราะอะไรหรือครับ เพื่อนๆที่เกิดทันยุคนั้นช่วยเล่าและขยายความให้ผมฟังทีครับ
ปล. ผมทันยุคที่ทีมเลเวอร์คูเซนของรูดี้ โฟลเลอร์มาอุ่นเครื่องกับทีมกสิกรไทยที่สนาม700ปี จ.เชียงใหม่ สมัยนั้นผมเรียนมอ.ปลายที่เชียงใหม่ ตื่นเต้นมากๆที่ได้ดูบอลนอกของแท้จากเยอรมันครับ
...