คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 18
คุณก็แค่สื่อสารผ่านตัวหนังสือ...เหตุผลจริง ๆ ที่คุณแม่ไม่อยากถ่วงความเจริญของคุณ
คุณได้รับทราบแล้วหรือว่ามันคืออะไร...อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจอะไรไปก่อน
.............................
คนหลายคนพยายามตามหาแม่ทั้งชีวิต...เพียงเพื่ออยากรู้จักว่าใครเป็นผู้ให้กำเหนิดมีเยอะแยะ
แม่ของเราโดนยายแท้ ๆ ยกให้กับยายเลี้ยง ตั้งแต่แบเบาะ จนเริ่มโตแม่เรารู้ความจริง
ก็เฝ้าตามหาแม่(ยายแท้) ตามจนหมดหวัง เพราะยายแท้ย้ายที่อยู่...แม่เราคิดว่าหมดหวังไปแล้ว
แต่สุดท้ายโชคชะตาก็เข้าข้าง. แม่เราได้พบกับยาย แม่เราดีใจมาก ทั้งที่ยายบอกตามตรงว่า
เพราะยายจน ยายขอเก็บลูก 4 คน ไว้ เพราะช่วยเหลือตัวเองได้ ส่วนลูกคนที่ 5 (แม่เรา)
ยายไม่อยากให้ต้องมาอดอยากและทุกข์ จึงมอบให้ยายเลี้ยง เพราะเห็นว่าเป็นคนรวยและอยากมีลูกมาก
แม่เราได้รู้ความจริงก็ไม่เคยโกรธยายเลย ได้แต่น้อยใจเล็ก ๆ ว่าลุง กับ ป้า ๆ ตั้ง 4 คน กลับได้อยู่
แต่แม่เราก็เข้าใจว่ายายคงกลัวแม่เราอด...แต่โดนทิ้งตั้งแต่แบเบาะ เราเองยังคิดว่าแม่เราน่าสงสารมาก
เราถามว่าทำไมแม่ถึงอยากเจอยายแท้ ๆ แม่เราบอกขอแค่อยากได้รู้ว่าเขามีแม่จริง ๆ ซักครั้ง
เพราะตอนที่เรื่องแตกว่าแม่เราไม่ใช่ลูกจริงของยายเลี้ยง แม่เราโดนล้อว่า...เป็นเด็กลอยมาตามน้ำ ถูกเก็บมาเลี้ยง
แม่เราสงสัยมาตลอด และยายเลี้ยงก็ไม่เคยบอกความจริงอะไรมากนัก...ปิดบังแม่ตลอด
เลยอยากบอกจขกท....คุณได้เจอแม่แล้ว ขอให้ดีใจเถอะค่ะ อย่าให้เหมือนกับแม่เราที่ตามหายายเกือบชั่วชีวิต
ด้วยเหตุผลเพียง......ขอแค่ได้รู้ว่าตัวเองก็มีแม่ที่ให้กำเหนิดเป็นใคร ชื่ออะไร เพียงเพื่อระลึกถึง และยามเมื่อยายแท้ตายจาก
แม่เรายังพูดว่า...ถ้าไม่รู้จักชื่อยาย แม่เรา จะกรวดน้ำให้ยายแท้ได้อย่างไร
** แม่เราถึงแม้จะรู้จักยายแท้ แต่ก็ไม่เคยลืมพระคุณของตาและยายเลี้ยง
แม่เราตอบแทนพระคุณและเลี้ยงดูท่านทั้งสองจนท่านสิ้น อย่างเต็มความสามารถของลูกคนนึง
บางทีชีวิตคนยิ่งกว่านิยาย แม่เราเล่าเรื่องราวแต่หนหลังให้เราฟังเรื่อย ๆ จนเราซึมซับมันได้ดี
เรามองเห็นจากการกระทำของแม่เราที่ท่านรักแม่ทั้งสองของท่านมาก.
ด้วยเหตุนี้ เราจึงรักและสงสารแม่เรามากด้วยเช่นกัน
คุณได้รับทราบแล้วหรือว่ามันคืออะไร...อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจอะไรไปก่อน
.............................
คนหลายคนพยายามตามหาแม่ทั้งชีวิต...เพียงเพื่ออยากรู้จักว่าใครเป็นผู้ให้กำเหนิดมีเยอะแยะ
แม่ของเราโดนยายแท้ ๆ ยกให้กับยายเลี้ยง ตั้งแต่แบเบาะ จนเริ่มโตแม่เรารู้ความจริง
ก็เฝ้าตามหาแม่(ยายแท้) ตามจนหมดหวัง เพราะยายแท้ย้ายที่อยู่...แม่เราคิดว่าหมดหวังไปแล้ว
แต่สุดท้ายโชคชะตาก็เข้าข้าง. แม่เราได้พบกับยาย แม่เราดีใจมาก ทั้งที่ยายบอกตามตรงว่า
เพราะยายจน ยายขอเก็บลูก 4 คน ไว้ เพราะช่วยเหลือตัวเองได้ ส่วนลูกคนที่ 5 (แม่เรา)
ยายไม่อยากให้ต้องมาอดอยากและทุกข์ จึงมอบให้ยายเลี้ยง เพราะเห็นว่าเป็นคนรวยและอยากมีลูกมาก
แม่เราได้รู้ความจริงก็ไม่เคยโกรธยายเลย ได้แต่น้อยใจเล็ก ๆ ว่าลุง กับ ป้า ๆ ตั้ง 4 คน กลับได้อยู่
แต่แม่เราก็เข้าใจว่ายายคงกลัวแม่เราอด...แต่โดนทิ้งตั้งแต่แบเบาะ เราเองยังคิดว่าแม่เราน่าสงสารมาก
เราถามว่าทำไมแม่ถึงอยากเจอยายแท้ ๆ แม่เราบอกขอแค่อยากได้รู้ว่าเขามีแม่จริง ๆ ซักครั้ง
เพราะตอนที่เรื่องแตกว่าแม่เราไม่ใช่ลูกจริงของยายเลี้ยง แม่เราโดนล้อว่า...เป็นเด็กลอยมาตามน้ำ ถูกเก็บมาเลี้ยง
แม่เราสงสัยมาตลอด และยายเลี้ยงก็ไม่เคยบอกความจริงอะไรมากนัก...ปิดบังแม่ตลอด
เลยอยากบอกจขกท....คุณได้เจอแม่แล้ว ขอให้ดีใจเถอะค่ะ อย่าให้เหมือนกับแม่เราที่ตามหายายเกือบชั่วชีวิต
ด้วยเหตุผลเพียง......ขอแค่ได้รู้ว่าตัวเองก็มีแม่ที่ให้กำเหนิดเป็นใคร ชื่ออะไร เพียงเพื่อระลึกถึง และยามเมื่อยายแท้ตายจาก
แม่เรายังพูดว่า...ถ้าไม่รู้จักชื่อยาย แม่เรา จะกรวดน้ำให้ยายแท้ได้อย่างไร
** แม่เราถึงแม้จะรู้จักยายแท้ แต่ก็ไม่เคยลืมพระคุณของตาและยายเลี้ยง
แม่เราตอบแทนพระคุณและเลี้ยงดูท่านทั้งสองจนท่านสิ้น อย่างเต็มความสามารถของลูกคนนึง
บางทีชีวิตคนยิ่งกว่านิยาย แม่เราเล่าเรื่องราวแต่หนหลังให้เราฟังเรื่อย ๆ จนเราซึมซับมันได้ดี
เรามองเห็นจากการกระทำของแม่เราที่ท่านรักแม่ทั้งสองของท่านมาก.
ด้วยเหตุนี้ เราจึงรักและสงสารแม่เรามากด้วยเช่นกัน
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 23
มองแง่ดี ได้เจอ จะได้ไม่รู้สึกติดค้างในใจ ได้ถาม ได้คำตอบ ... ไม่ติดค้างอีก
สมมติไม่เจอ ก็อาจมีบางวันในชีวิต แว้บขึ้นมา ว่าเรื่องจริงๆ มันเป็นไงแน่ เพราะตอนนั้นเด็กมาก แม่อาจมีความจำเป็นบางอย่างเหมือนในละคร... ไอ้แว้บๆ แบบนี้ล่ะ ที่จะกัดกร่อนคุณ ยิ่งละครน้ำเน่าเยอะ อาจคิดมากไปได้ ว่าเผื่อแม่อยากเจอเรา แต่เราย้ายที่อยู่ เค้าอาจลำบาก รอเราอยู่ที่ไหนสักที่ แต่ไม่มีโอกาสเจอกัน ... อันนี้คิดแบบเวอร์ๆไว้อะนะ
แต่ชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย
เราเดาว่าแม่คุณคงลำบากไม่ไหว ไม่ก็ไปกับคนอื่นในตอนนั้น ตัดสินใจเริ่มชีวิตใหม่ ลบอดีตที่เคยมี ป่านนี้ก็มีสามีใหม่ ลูกใหม่อีกหลายคน ไม่ได้คิดถึงอาลัยอะไรคุณหรอก เค้าบอกเอง ว่าอยากให้คุณลืมเค้า ก็แปลว่า เค้าก็อยากลืมคุณ นั่นล่ะ
ไปเจอกัน ติดค้างอะไรให้ถาม ฟังเค้าพูด แต่ไม่จำเป็นต้องเชื่ิอ ... คุณจะได้สบายใจ ว่าไม่ติดค้างอีก เค้าอยู่มีความสุขดี ไม่ได้อะไรกับคุณ
คุณก็อโหสิให้เค้า อย่าโกรธ อย่าเกลียด เพราะจะเป็นการทำให้ใจคุณสงบด้วย พ่อคุณก็จะมีความสุข
เจอแล้ว ถามเบอร์โทร ที่อยู่ไว้ พอให้รู้ แต่ไม่ต้องติดต่อกันอีก เพราะเค้าไม่ได้ต้องการคุณ เค้าอยู่ของเค้าดีๆ คุณบังเอิญไปเจอเข้าต่างหาก
ถ้าเค้าเข้ามาถามไถ่ยืมเงิน ประกันต่างๆ ระวังเหมือนคคหข้างบน ระวังตัวด้วย เค้าไม่ได้ผูกพันอะไรกับคุณ ถ้าบังเอิญเดินสวนกันก่อนหน้านี้ ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นแม่
แล้วไปกอดย่าแน่นๆ ดูแลย่าให้ดี ย่านี่ล่ะ แม่ของคุณ
จุดธูปบอกพ่อ หนูเจอเค้าแล้วนะพ่อ เค้าสบายดี หนูเองอโหสิกรรมให้ แต่ก็ไม่ติดต่ออะไรแล้ว ต่างคนต่างอยู่เหมือนที่เป็นมาหลายสิบปี หนูจะอยู่อย่างมีความสุข และดูแลย่าให้ดี พ่อไม่ต้องห่วงนะ
ปล แม่ที่ทิ้งลูกไปแบบนี้ ไม่รักลูก ... จะเอาเรื่องความกตัญญูมาพูด ให้ต้องดูแลส่งเสีย เราว่าไม่ถูก ถ้าทิ้งลูกไม่เหลียวแลไปมีชีวิตของตัวเอง ขายลูก ตีลูกอย่างทารุณ บังคับขายตัว ทั้งหมดในสังคมมีจริง
เลิกเอา ความเชื่อ ที่ว่า"แม่ทุกคน" รักลูกมาพูดเถอะค่ะ
สมมติไม่เจอ ก็อาจมีบางวันในชีวิต แว้บขึ้นมา ว่าเรื่องจริงๆ มันเป็นไงแน่ เพราะตอนนั้นเด็กมาก แม่อาจมีความจำเป็นบางอย่างเหมือนในละคร... ไอ้แว้บๆ แบบนี้ล่ะ ที่จะกัดกร่อนคุณ ยิ่งละครน้ำเน่าเยอะ อาจคิดมากไปได้ ว่าเผื่อแม่อยากเจอเรา แต่เราย้ายที่อยู่ เค้าอาจลำบาก รอเราอยู่ที่ไหนสักที่ แต่ไม่มีโอกาสเจอกัน ... อันนี้คิดแบบเวอร์ๆไว้อะนะ
แต่ชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย
เราเดาว่าแม่คุณคงลำบากไม่ไหว ไม่ก็ไปกับคนอื่นในตอนนั้น ตัดสินใจเริ่มชีวิตใหม่ ลบอดีตที่เคยมี ป่านนี้ก็มีสามีใหม่ ลูกใหม่อีกหลายคน ไม่ได้คิดถึงอาลัยอะไรคุณหรอก เค้าบอกเอง ว่าอยากให้คุณลืมเค้า ก็แปลว่า เค้าก็อยากลืมคุณ นั่นล่ะ
ไปเจอกัน ติดค้างอะไรให้ถาม ฟังเค้าพูด แต่ไม่จำเป็นต้องเชื่ิอ ... คุณจะได้สบายใจ ว่าไม่ติดค้างอีก เค้าอยู่มีความสุขดี ไม่ได้อะไรกับคุณ
คุณก็อโหสิให้เค้า อย่าโกรธ อย่าเกลียด เพราะจะเป็นการทำให้ใจคุณสงบด้วย พ่อคุณก็จะมีความสุข
เจอแล้ว ถามเบอร์โทร ที่อยู่ไว้ พอให้รู้ แต่ไม่ต้องติดต่อกันอีก เพราะเค้าไม่ได้ต้องการคุณ เค้าอยู่ของเค้าดีๆ คุณบังเอิญไปเจอเข้าต่างหาก
ถ้าเค้าเข้ามาถามไถ่ยืมเงิน ประกันต่างๆ ระวังเหมือนคคหข้างบน ระวังตัวด้วย เค้าไม่ได้ผูกพันอะไรกับคุณ ถ้าบังเอิญเดินสวนกันก่อนหน้านี้ ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นแม่
แล้วไปกอดย่าแน่นๆ ดูแลย่าให้ดี ย่านี่ล่ะ แม่ของคุณ
จุดธูปบอกพ่อ หนูเจอเค้าแล้วนะพ่อ เค้าสบายดี หนูเองอโหสิกรรมให้ แต่ก็ไม่ติดต่ออะไรแล้ว ต่างคนต่างอยู่เหมือนที่เป็นมาหลายสิบปี หนูจะอยู่อย่างมีความสุข และดูแลย่าให้ดี พ่อไม่ต้องห่วงนะ
ปล แม่ที่ทิ้งลูกไปแบบนี้ ไม่รักลูก ... จะเอาเรื่องความกตัญญูมาพูด ให้ต้องดูแลส่งเสีย เราว่าไม่ถูก ถ้าทิ้งลูกไม่เหลียวแลไปมีชีวิตของตัวเอง ขายลูก ตีลูกอย่างทารุณ บังคับขายตัว ทั้งหมดในสังคมมีจริง
เลิกเอา ความเชื่อ ที่ว่า"แม่ทุกคน" รักลูกมาพูดเถอะค่ะ
ความคิดเห็นที่ 13
เราก็แม่ทิ้งไป 15 ปี แล้วมาตามเจอ....แต่สุดท้ายเค้าก็มาเอาผลประโยชน์จากเราโดยนำเอกสาร
สำคัญของเราไปกู้เงิน เราไว้ใจเห็นว่าเป็นแม่ แม่คงรักเรามากทิ้งหนี้สินให้ดูต่างหน้าไว้ 5.7 ล้านบาท
และแล้วผู้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น "แม่" ก็ไม่ติดต่อเรามาอีกเลย.... เดือนหน้าเราก็ต้องไปศาลเพราะธนาคารฟ้องอีก
นี่หรือผู้เป็น "แม่" ทำกับลูก.. สำหรับเรา เราคิดว่าอย่ามาให้เจออีกเลย ให้เราเข้าใจว่าแม่เราตายไปแล้วยังดีกว่า
ขอโทษนะมันอาจจะดูแรงไป แต่สำหรับคุณเราดีใจด้วยนะที่เจอ "แม่" ยังไงก็รักคุณพ่อให้มากๆๆนะค่ะ
สำคัญของเราไปกู้เงิน เราไว้ใจเห็นว่าเป็นแม่ แม่คงรักเรามากทิ้งหนี้สินให้ดูต่างหน้าไว้ 5.7 ล้านบาท
และแล้วผู้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น "แม่" ก็ไม่ติดต่อเรามาอีกเลย.... เดือนหน้าเราก็ต้องไปศาลเพราะธนาคารฟ้องอีก
นี่หรือผู้เป็น "แม่" ทำกับลูก.. สำหรับเรา เราคิดว่าอย่ามาให้เจออีกเลย ให้เราเข้าใจว่าแม่เราตายไปแล้วยังดีกว่า
ขอโทษนะมันอาจจะดูแรงไป แต่สำหรับคุณเราดีใจด้วยนะที่เจอ "แม่" ยังไงก็รักคุณพ่อให้มากๆๆนะค่ะ

แสดงความคิดเห็น
คิดยังไงกับการเจอผู้ที่ได้ชื่อว่า "แม่" ที่ทิ้งเราไปกว่า 17 ปีในโลกออนไลน์