มีแฟนกับเค้าอยู่1คนค่ะ เราจะทำอะไรก็ผิดไปซะทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่. เหมือนคอยจับผิดอยู่ตลอดเวลา. พอเราอธิบายไปก็ไม่เคยจะฟัง. เรื่องมีอยู่แค่1คิดไปเองซะ10. คิดแต่ว่าเราจะไปทำตัวไม่ดีไปซะทุกอย่าง ทั้งๆตั้งแต่คบกันมาไม่เคยเลยสักครั้งที่คิดจะมีคนอื่น. หรือไปทำตัวไม่ดีเลย. เราไม่เคยไปเที่ยวแม้กับเพื่อนสักครั้ง(เพราะเราเรียนจบกลับมาอยู่บ้านไม่ค่อยจะมีเพื่อน) ไปไหนก็ไปแต่กับแม่กับหลานตลอด. พอทะเลาะนึงจบ. ก็เอาเรื่องใหม่มาอีก พอไม่มีเรื่องใหม่ ก็ขุดเรื่องเก่ามาพูด. พอเราด่าก็หาว่าด่า. มานั่งน้อยใจอีก. เป็นใครจะทนได้ไม่ใช่นางฟ้านางสวรรค์. เราอธิบายเหตุผลไป ก็ไม่เคยเชื่อ ไม่เคยฟัง ไม่เคยไว้ใจสักครั้ง เหมือนมาพูดจาดูถูก ใส่ร้ายกันชัดๆ มาพูดว่าในสิ่งไม่ได้ทำสักนิด. แต่พอเค้าทำไรไม่เคยผิดสักอย่าง แล้วเราว่ากับกลายเป็นเราผิด มาว่าเราหาเรื่องปญอ
ตัวเราเองคิดว่าเราก็ทำดีที่สุดแล้ว. ทำดีให้กับคนๆนึงที่เป็นคนรัก. เกงในก็ซักให้ได้. รองเท้าสกปรกก็นั่งขัดให้ เห็นอะไรที่ว่ากินแล้วดีต่อสุขภาพก็หาซื้อให้กิน ไปไหนก็บอกตลอดไม่เคยนอกลู่นอกทางสักครั้ง
บางทีอยากจะเลิกให้มันจบๆไป ตัวเราเองก็รักเค้าก็ทำใจไม่ได้. ต้องกลับไปง้ออีก.ทั้งๆเราไม่ใช่คนผิด ปัญหาเดิมๆก็ กลับซ้ำไปซ้ำมา. เหนื่อยใจมากๆค่ะ
ส่วนมากจะทะเลาะตอนอยู่ห่างกันค่ะ เวลาอยู่ด้วยกันไม่ค่อยทะเลาะค่ะ. เค้าก็ดีกับเรามาก. ติดแค่เวลาห่างกันหาเรื่องได้ตลอดเวลาเพราะความหึงหวง. บางทีก็คิดนะค่ะ. แต่งงานกันเลยมั้ย. จะได้ตัดปัญหาความห่างกัน. อาจจะทะเลาะกันน้อยลง. เค้าก็บอกขอเก็บเงินก่อน ตอนนี้ใช่ว่าเงินไม่มี คิดๆแล้วก็มีประมาณล้านนึงได้แล้ว. เค้าก็บอกล้านนึงซื้อแหวนซื้อทองก็หมดหลายบาทละ. จะเหลือกี่แสน. จะให้ขอยืมคนอื่นมาวางเหมือนงานคนอื่นก็ไม่เอาหรอก. สินสอดน้อยกว่าล้านก็อายคนอื่นเค้า. ให้ยืมพ่อแม่มาวางก็ไม่เอา เพราะพ่อแม่เราก็คงไม่เอาอยู่แล้วก็คงทำเป็นพิธี. สรุปว่า อายคนอื่นเค้า กลัวแต่คนอื่นจะดูถูก. เราว่ามันเป็นข้ออ้างไม่อยากแต่งมากกว่า เพราะในใจเค้าคิดแต่ว่าเราทำตัวไม่ดีอยู่ตลอดเวลา
ทั้งเหนื่อย ทั้งเครียด ทั้งเสียใจค่ะเบื่อกับทุกๆอย่าง. จะเลิกก็ตัดใจลำบาก เพราะก็รักเค้ามากๆ. จะทนประสาทก็จะกิน ทุกวันนี้ต้องกินยาคลายเครียด. อายุก็จะ30แล้ว. ยังคบกันเหมือนเด็ก15-16. ความไว้ใจไม่เคยมีให้กันสักนิด เราทนมาเกือบ2ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่เริ่มคบกันได้แรกๆเค้าก็เป็นแบบนี้. ยิ่งนานยิ่งหนักขึ้น. จะเป็นเฉพาะต้องอยู่ห่างกัน. ถ้าเวลาอยู่ด้วยกันเค้าทำตัวไม่ดีกับเรา. เราคงตัดใจได้ง่ายกว่านี้. แต่นี่เวลาอยู่ด้วยกัน. เค้าก็ทำตัวดีกับเราตลอด มันเลยเกิดการชั่งใจ. ระหว่างข้อดีกับข้อเสีย. เพราะเราก็เข้าใจคนเราก็ต้องมีดีบ้างไม่ดีบ้าง
ขอบคุณที่มีพื้นที่ให้ระบายตรงนี้. ไม่รู้จะพูดกับใคร. อยู่บ้านนั่งร้องไห้. แม่ถามว่าเป็นอะไรก็ไม่กล้าเล่า
เหนื่อยใจจังเลยค่ะ
ตัวเราเองคิดว่าเราก็ทำดีที่สุดแล้ว. ทำดีให้กับคนๆนึงที่เป็นคนรัก. เกงในก็ซักให้ได้. รองเท้าสกปรกก็นั่งขัดให้ เห็นอะไรที่ว่ากินแล้วดีต่อสุขภาพก็หาซื้อให้กิน ไปไหนก็บอกตลอดไม่เคยนอกลู่นอกทางสักครั้ง
บางทีอยากจะเลิกให้มันจบๆไป ตัวเราเองก็รักเค้าก็ทำใจไม่ได้. ต้องกลับไปง้ออีก.ทั้งๆเราไม่ใช่คนผิด ปัญหาเดิมๆก็ กลับซ้ำไปซ้ำมา. เหนื่อยใจมากๆค่ะ
ส่วนมากจะทะเลาะตอนอยู่ห่างกันค่ะ เวลาอยู่ด้วยกันไม่ค่อยทะเลาะค่ะ. เค้าก็ดีกับเรามาก. ติดแค่เวลาห่างกันหาเรื่องได้ตลอดเวลาเพราะความหึงหวง. บางทีก็คิดนะค่ะ. แต่งงานกันเลยมั้ย. จะได้ตัดปัญหาความห่างกัน. อาจจะทะเลาะกันน้อยลง. เค้าก็บอกขอเก็บเงินก่อน ตอนนี้ใช่ว่าเงินไม่มี คิดๆแล้วก็มีประมาณล้านนึงได้แล้ว. เค้าก็บอกล้านนึงซื้อแหวนซื้อทองก็หมดหลายบาทละ. จะเหลือกี่แสน. จะให้ขอยืมคนอื่นมาวางเหมือนงานคนอื่นก็ไม่เอาหรอก. สินสอดน้อยกว่าล้านก็อายคนอื่นเค้า. ให้ยืมพ่อแม่มาวางก็ไม่เอา เพราะพ่อแม่เราก็คงไม่เอาอยู่แล้วก็คงทำเป็นพิธี. สรุปว่า อายคนอื่นเค้า กลัวแต่คนอื่นจะดูถูก. เราว่ามันเป็นข้ออ้างไม่อยากแต่งมากกว่า เพราะในใจเค้าคิดแต่ว่าเราทำตัวไม่ดีอยู่ตลอดเวลา
ทั้งเหนื่อย ทั้งเครียด ทั้งเสียใจค่ะเบื่อกับทุกๆอย่าง. จะเลิกก็ตัดใจลำบาก เพราะก็รักเค้ามากๆ. จะทนประสาทก็จะกิน ทุกวันนี้ต้องกินยาคลายเครียด. อายุก็จะ30แล้ว. ยังคบกันเหมือนเด็ก15-16. ความไว้ใจไม่เคยมีให้กันสักนิด เราทนมาเกือบ2ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่เริ่มคบกันได้แรกๆเค้าก็เป็นแบบนี้. ยิ่งนานยิ่งหนักขึ้น. จะเป็นเฉพาะต้องอยู่ห่างกัน. ถ้าเวลาอยู่ด้วยกันเค้าทำตัวไม่ดีกับเรา. เราคงตัดใจได้ง่ายกว่านี้. แต่นี่เวลาอยู่ด้วยกัน. เค้าก็ทำตัวดีกับเราตลอด มันเลยเกิดการชั่งใจ. ระหว่างข้อดีกับข้อเสีย. เพราะเราก็เข้าใจคนเราก็ต้องมีดีบ้างไม่ดีบ้าง
ขอบคุณที่มีพื้นที่ให้ระบายตรงนี้. ไม่รู้จะพูดกับใคร. อยู่บ้านนั่งร้องไห้. แม่ถามว่าเป็นอะไรก็ไม่กล้าเล่า