หึ หึ...  พักนี้เห็นกระทู้ด่า(จากพนักงาน) บริษัทนู้นนี้เยอะจัง
เอาเปรียบบ้างล่ะ ใช้งานเยี่ยงทาสในเรือนเบี้ยบ้างล่ะ ไม่ยอมให้หยุดเทศกาลบ้างล่ะ...เยอะแยะตาแป๊ะไก๋...

ในฐานะที่ริอ่านเป็นเจ้าของบริษัทมาตั้งแต่อายุยี่สิบต้นๆ จนกระทั่งบัดนาวก็หลายบริษัทอยู่ มีทั้งล้มหายตายจาก และที่ยังตั้งโด่เด่อยู่
เลยอยากจะระบายความในใจกะเค้ามั่ง ก่อนจะเข้านอนนอนซักสามชั่วโมง แล้วตาเหลือกเดินทางแต่เช้าไปทำงานที่ภาคเหนือ
เพื่อหาเงินมาชำระค่าแรงกาย(ตามกม.)แรงใจ(อย่างที่พวกมันว่า)ให้ลูกทีม ลูกน้องบังเกิดเกล้าทั้งหลาย เหอๆๆๆ

ก็ไม่ได้ตั้งใจจะเปิดบ.กะเค้าหรอกนะ แต่บังเอิญว่า.. ทำงานมาตั้งก่ะสมัยเรียนละ ลุยไปเรื่อย ทำไปเรียนไปหลายปีดีดัก
จนเรียนจบ ก็บรรจุอยู่บริษัทเดิมนั่นแหล่ะ แต่ด้วยความโลภ+โง่+อวดดี+อวดเก่ง คิดว่าตัวข้านี่แน่ละเว๊ย
งานไหนงานนั้น ลูกค้าชมกันเกรียว แถมคู่แข่งยังมากระแซะซื้อตัวบ่อยๆ
หลังๆเริ่มเลว พออิลูกค้ายุมากๆเข้า ว่าเปิดบ.เองเมื่อไหร่นะ จะย้ายมาจ้างแน่ๆ อย่างคุณอ่ะ ต้องออกมาลุยแล้ววววว

เอาละเหวย..  ความกระสันต์เริ่มบังตา มิใยที่เจ้านายเก่าจะตักเตือน ให้สะสมประสบการณ์อีกซักหน่อย ค่อยออกไปเจ๋อ..ก็หาฟังไม่..
คิดแต่ว่า บริษัทเอาเปรียบ อะไรวะ เราทำรายได้ให้บริษัทไม่รู้เท่าไหร่ ให้งด.แค่เนี๊ยะ!!! (จริงๆแล้วไม่น้อยนะ รถประจำตำแหน่งอีกคัน ค่าน้ำมัน ค่ามือถือ ค่าเอนเตอร์เทนนู่นนี่ ได้ครบหมดอ่ะ แห่ะๆ )
อา... ดวงชะตา ฟ้ากำหนดให้กำเนิดนักธุรกิจดาวรุ่งแล้วนี่หว่า  จะช้าอยู่ใย...

เป็นดังคาด แรกๆยังกึ่งยิงกึ่งผ่าน เป็นฟรีแลนซ์ไปก่อน ยังไม่เปิดเต็มที่ แต่คุณลูกค้าต้องการเอกสารสำคัญจากเรา
ว่าเป็นใครมาจากไหน กำลังจ้างใครอยู่ และที่สำคัญ มันมีเรื่องภาษีมาเกี่ยวข้อง
เราก็เอาวะ เปิดบริษัทก็ต้องเปิดละ ไม่งั้นลูกค้าหนีหมดแน่..
บริษัทเเรกจึงถือกำเนิดขึ้นมา ภายใต้ทุนจดทะเบียนเพียงหนึ่งล้านบาท (แต่ชำระขั้นต่ำเพียงห้าพัน ฮาา)
สถานที่ก็ทาวน์เฮ้าส์ก๋องแก๋ง โต๊ะทำงานสองชุด โทรศัพท์หนึ่งสาย และตัวข้าพเจ้า แค่เนี๊ยะ... เป็นบริษัทละ หุ หุ หุ

มันง่ายงั้นก็ดีอ่ะดิ่.......
งานทำคนเดียวได้ที่ไหนล่ะ ลูกค้าโทรเข้ามา ใครจะรับสาย รับเรื่อง ขืนรับเองก็แย่ เสียอิมเมจหมด มันต้องมีโอเปอร์เรเตอร์
พอรับเรื่องเสร็จ จะได้โอนสายให้เจ้านาย(ซึ่งก็อยู่โต๊ะหลังมันนั่นแหล่ะ) ให้ลูกค้าฟังเสียงรอสายกรุ๋งกริ๋งไปก่อน แม๊..ดูดีเชียว

ดังนั้น... ลูกน้องคนแรกในชีวิต ที่จะต้องดูแลมันด้วยตัวเอง(ตอนทำงานบ.เก่าจ่ายให้) จึงจุติขึ้นเป็นคนแรก
และค่อยๆดื๊บๆตามมา มาทีละคนสองคน   กว่าจะรู้ตัวอีกที..  เหล่าเทพบุตรนางฟ้าก็มาเดินกันยั๊วเยี๊ยะเต็มบริษัทละ บรื๋ออออออส์....

นี่ยังไม่รวมซัปนะ ไหนจะบริษัทรับทำบัญชี ที่ปรึกษากฏหมายอีกล่ะ

ช่วงแรกๆก็ดี งานเข้าไม่ขาดสาย แต่ความแย่ของมัน คือเราไม่สามารถจะกำหนดขนาดของงานที่รับได้
บางงานเล็ก บางงานใหญ่ และบางงานก็คอดดใหญ่ จะตัดทิ้งก็เสียดาย จะจ้างซัปทั้งหมดก็คุมยาก
จะใช้เอ้าท์ซอทก็เบื่อเจ้านายมันจุกจิกเรื่องมากเรื่องส่วนต่างค่าแรง ทีสำคัญ ลักไก่นี่สุดยอด
แต่ที่น่าเวียนหัวสุด ก็ผู้รับเหมานี่แหล่ะ คุมไม่ถึงมีรั่ว หลุดสเปค ซิวของ หมกเม็ด 9ล9
มันจะออกทางไหนได้ล่ะ มันก็ต้องจ้างคนเพิ่มให้เพียงพอกับปริมาณงาน ไม่งั้นงานเละ ลูกค้าด่ายับแหง๋.... เอาวะ จ้างก็จ้าง...

ก็รูู้แหล่ะว่า.. จ้างเค้าแล้ว งานหมดมันจะไปไล่พวกเค้าออกก็ไม่ใช่เรื่อง มันก็ต้องหางานมาเพิ่ม แต่อย่างที่บอก เนื้องานมันมีขึ้นลง
ลูกค้าก็ไม่ใช่ว่าจ่ายเงินเราก่อนสิ้นเดือนทุกงวด แต่พนักงานเรากับค่าใช้จ่าบบริษัทเนี่ย มันมาของของมันเป๊ะๆอยู่ละ
เอาง่ายๆว่า สิ้นเดือนลูกน้องงี้หน้าใสรับเงิน แต่เจ้านายนี่มึนตึ่บ... รายวะ เพิ่งจะจ่ายไปนี่หว่า ทำไมมันหมดเดือนเร็วจังวะ..

จ้างไปจ้างมาเริ่มมึน ลำพังตัวเอง ประชุมงานกับลูกค้า ก็แทบจะหมดวันละ เลยต้องวางระบบใหม่
พอมานั่งแยกแยะ ตายละวา.. ทำไมมันเยอะแบบนี้...

-ประสานงานลูกค้า(บริษัทไม่มีการตลาดครับ สัญญาส่วนใหญ่จะผูกกันระยะยาว) เอาไว้ชนกะลูกค้าอย่างเดียว
(เพื่อนๆในบ.เรียกตำแหน่งนี้ว่า ลูก..ช่างฟ้อง) แล้วกลับมารายงานปัญหา เพื่อหาทางแก้ไข ใครดูบริษัทคู่ค้ารายไหนก็แบ่งกันไป

คุณสมบัติ... สวย ช่างพูด อ้อนขั้นเทพ มีอารมณ์ขัน ยังไม่มีสามีและลูก เพราะบางครั้งต้องไปเอนเตอร์เทนลูกค้ากับเจ้านาย(อ๊ะๆ รู้นะคิดไรอยู่ ไม่มีครับ ประว้ติผมไม่เคยมีเรื่องนั้นกะลูกน้อง เพราะมันเสียการปกครอง แต่ถ้าเพื่อนลูกน้อง ก็ว่ากันไปอีกเรื่อง อิอิอิ)

-ปฏิบัติการ หน่วยนี้ขาลุย ขึ้นเขาลงห้วยอย่าบ่น ดึกดื่นแค่ไหนต้องไป ให้จัดสรรวันหยุดกันเอาเอง
หัวหน้าฝ่ายจะคอยจ่ายงานและควบคุมลูกน้องให้สอดคล้องกับเนื้องานและแผนกอื่นอีกที งานห้ามหลุด หลุดตัดหัวลูกพี่มันก่อน
จะเอาอะไรบอก งานเสร็จใช้ได้ ไม่งั้นโดนลูกค้าปรับอ้วกแตก

คุณสมบัติ.. ลุยๆหน่อย ไม่ต้องหล่อ ยานพาหนะต้องได้  ละเอียดแต่เร็ว ถึงลูกถึงคน ไม่กลัว ไม่แหยงผู้รับเหมา และไม่รับใต้โต๊ะ...

-คลังสินค้า/จัดซื้อ จับมาไว้รวมกัน เพราะคลังไม่ใหญ่มาก เก็บของเยอะสต็อกบวม เงินจม ต้องบริหารให้ดี Just-in-time ต้องเนี๊ยบ ใครจะใช้อะไร ต้องวางแผนให้ดี ซื้อให้ถูก จ่ายของให้แม่น เหลือได้ แต่ห้ามขาด และห้ามล้น

คุณสมบัติ.. ชอบจ่ายตลาด ละเอียดรอบคอบ ความจำเป็นเลิศ ชอบตัวเลข หยุมหยิม ต่อรองเก่ง เสียงนุ่ม
บุคลิกไม่ต้อง เพราะวันๆไม่เห็นหน้าใครอยู่ละ เซลสวยๆจะเสนอสินค้า ให้ขึ้นมาหา Md เท่านั้น แฮ่ม...

-บช/การเงิน ต้องป้าๆหน่อย จะได้ละเอียดรอบคอบ ไม่เบื่อที่จะตรวจทาน ตามทวงหนี้ลูกค้าได้ เลื่อนหนี้ให้บริษัทเป็น(ฮา)
ประกบโอดีของบริษัทอย่าให้แดงมาก(ตัวแดงคือยอดหนี้ค้างแบ็งค์) ดอกมันจะงามเกิน
ประสานงานกับบ.รับทำบัญชี เคาะเครื่องคิดเลขไฟแลบ ที่สำคัญ วางแคชโฟลดีเยี่ยม เจ้าของบ.จะได้ไม่ต้องปวดหัวมาก
ว่าจะเอาเงินอะไร ไปจ่ายใครมั่ง ทั้งค่าจ้างผู้รับเหมา  ค่าวัสดุ เงินเดือน ค่าโทร ค่าน้ำมัน ค่า ค่า ค่า ค่า ว๊ากกกกกกก

คุณสมบัติ.. รักตัวเลขยิ่งชีพ

-บุคคล อะโหววว ขาดไม่ได้เลย พระเจ้าส่งมาชัดๆ ตำแหน่งนี้อ่ะ เจ้าของบ.รัก แต่พนักงานเกลียด(ฮาา) ทั้งรับเข้า ไล่ออก คุมประพฤติ
ดูแลสวัสดิการ ดูยานพาหนะ ประกันสังคม ทำเงินเดือน ประเมินคุณภาพพนักงาน ตั้งงด. โบนัส ทู๊กกกอย่าง
ตั้งแต่เจ้าของบริษัท ลงไปจนถึงยามกะแม่บ้าน

คุณสมบัติ.. เยอะอ่ะนะ แต่ที่ไม่ค่อยเข้าใจคือ ตำแหน่งนี้ ที่เก่งๆ มักจะไม่ใช่ชาย(แท้)เท่าไหร่ ไม่รู้ทำไม สามคนเป็นงี้หมดเลย

ตายๆๆๆๆๆ ว่าเขียนนิดเดียว ไหงหลุดออกมาตั้งเยอะ แถมจะตีสามละ ว่าจะนอนซักสามชัวโมง ก็เหลือสองละ ขอไปนอนก่อนนะครับ
พรุ่งนี้ถึงจุดหมายและทำงานรับใช้คุณลูกน้องทั้งหลายเสร็จ ตอนเย็นๆ จะมาโม้ใหม่ ไปละั ฟิ้ววววว..............