สวัสดีเพื่อนนักอ่านทุกท่านครับ
หายไปนานสุดๆ เลยครับ ครั้งนี้มีปัญหาหลายอย่าง กว่าจะแก้ไขได้ ทีละเปลาะเหนื่อยมากครับ แต่ก็ยังพยายามเกลาและเขียนงานออกมาเหมือนเดิม ช้าไปนิดผมขออภัยด้วยนะครับ
บทที่ห้าเริ่มเข้มข้นแล้วนะครับ หวังว่าจะถูกใจคนอ่าน
ปล. ช่วยแนะนำด้วยนะครับ ผมยังต้องพัฒนาอีกมาก
เรื่องย่อ...
รุ้งพรายสาวร่างเล็กช่างฝัน คือลูกไม้ที่หล่นไกลต้นของนักเขียนชื่อดังผู้ล่วงลับ ‘บัวสวรรค์’ หลังจากที่ต้องเข้ามาดูแลลิขสิทธิ์มารดา พร้อมรับตำแหน่ง ผู้บริหารเลดี้เฟิร์สเพียงชั่วข้ามคืนทำให้เกิดเสียงคัดค้านจากบอร์ดบริหารชุดเก่า เธอประสบปัญหาในการทำงานหลายอย่าง ถูกมองอย่างเหยียดหยามว่าเป็น ‘ผู้บริหารวัยกระเตาะ’
นอกจากนั้นเธอต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับผู้ชายหน้าเนื้อใจเสือ ‘อาจหาญ’ เขาเป็นลูกชายเจ้าของโรงพิมพ์ที่มีหุ้นส่วนในสำนักพิมพ์เลดี้เฟิร์ส และในอดีตบัวสวรรค์อยากให้เขาเป็นคู่ครองรุ้งพราย
ช่วงเวลาไม่กี่เดือนที่เข้าไปดูแลกิจการมารดา อาจหาญให้คำแนะนำคอยแทคแคร์เธออย่างดี แต่เขาก็มีเลศนัยแอบแฝง เป็นผู้ชายประเภทเจ้าชู้ไม่เลือก คบหารุ้งพรายเพราะเห็นว่ามีหุ้นสำนักพิมพ์ อาจหาญมีแผนไม่ซื่อหวังฮุบสำนักพิมพ์เป็นของตัวเอง เขามีคู่ควงเป็นนักเขียนสาวพราวเสน่ห์ ‘ปัญชิกา’ ตั้งใจปั้นหล่อนให้เป็นดาวดวงใหม่แทนบัวสวรรค์ผู้ล่วงลับ
กระนั้นโชคยังเข้าข้างรุ้งพรายอยู่บ้าง ด้วยได้กัลยานิมิตคอยช่วยเหลือ หนึ่งในนั้นคือ ‘ดนัย’ เพื่อนชายจริตหญิงที่เธอดึงเข้ามาช่วยงานในตำแหน่งศิลปกรรมฯ
การประชุมงานสำนักพิมพ์ ได้วางโปรเจ็กต์ใหญ่ นำนิยายบัวสวรรค์กลับมาพิมพ์ซ้ำจัดเป็นซีรีย์รวมชุด ทำแพคเก็จสวยงามเป็นกล่องแข็ง เพื่อให้ทันกระแสช่วงละครที่สร้างจากบทประพันธ์บัวสวรรค์กำลังออกอากาศ อาจหาญสบโอกาสเหมาะ หวังเปิดตัวนิยายสร้างชื่อให้ตัวเองในชื่อชุด ‘รักต้องห้าม’ โดยผลักดันนักเขียนหน้าใหม่ออกมาสร้างสีสัน มุ่งเน้นนิยายแฝงฉากรักร้อนแรง ตีแผ่ชีวิตสะท้อนปัญหาครอบครัว
ส่วนรุ้งพรายนั้นซุ่มเงียบ เธอตั้งใจนำวรรณกรรมเยาวชนออกมาพิมพ์ใหม่ ทั้งจัดประกวดนักเขียนดาวรุ่ง รวมถึงขอต้นฉบับจาก ม.ร.ว พิรุณพัตต์ หญิงสาวถูกคัดค้านจากผู้ใหญ่อย่างหนัก กระนั้นก็ไม่ทิ้งความตั้งใจ กลับประกาศในที่ประชุมจะเดินหน้าผลิตงานของพิรุณพัตต์ออกมาให้ได้
การเดินทางไปเรือนจันทร์เจ้าขาเพื่อพบพิรุณพัตต์ เกิดเรื่องน่าประหลาดใจอย่างน่าพิศวง ด้วยไร้อุปสรรคอย่างที่หลายคนนึกห่วง เมื่อก้องภพลูกพี่ลูกน้องหญิงสาวต้องไปควบคุมไซต์ด้วยตัวเองแทนบุรินทร์น้องชายต่างบิดาดนัยซึ่งเป็นวิศวกรฝึกหัด เขาเกิดอาการสติแตกหลังจากถูกส่งตัวไปทำงานที่เรือนจันทร์เจ้าขา เพราะอยากพิสูจน์เรื่องลึกลับตามคำบอกเล่าของชาวบ้าน เกี่ยวกับ ‘พราย’ และอาถรรพ์ร้ายที่หลอกหลอนคนในหมู่บ้านเล็กๆแห่งนั้น
คนที่ยืมมือบุรินทร์หวังจัดการพิรุณพัตต์คือหนุ่มชาวบ้านที่ได้รับความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ จากอาจหาญอีกต่อหนึ่ง ในอดีตชาวบ้านต้องสูญเสียญาติหลายคนด้วยโรค ‘ไหลตาย’ เกิดความแค้นฝังใจต่อผู้คนที่เกี่ยวข้องกับเรือนจันทร์เจ้าขาสถานที่ลึกลับเต็มไปด้วยคำสาปและอาถรรพ์ร้าย ทั้งหมดนั้นมีต้นสายปลายเหตุเชื่อมโยงถึงหม่อมกุหลาบมารดาคุณชายพิรุณพัตต์!!
โปรยฉบับเดิม
รุ้งพรายก้าวไปที่ต้นไม้ซึ่งมีว่าวกระดาษสีสันสดใสนับพันผูกติดไว้ พอหางตาเธอเห็นร่างสูงเขยิบเข้ามาชิด ดวงหน้าสวยหวานก็ทำบึ้งใส่ “เอ๊ะ คุณชายตามรุ้งมาอีกทำไมคะ” หญิงสาวค้อนขวับ เมื่อหม่อมราชวงศ์พิรุณพัตต์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เขาคงอยากรู้ว่าเธอเขียนคำอธิษฐานใดลงบนว่าวกระดาษสีขาว
“...ให้ฉันเขียนด้วยคนสิ” เสียงทุ้มที่มาจากร่างสูงใหญ่ทำให้แก้มเธอแดงระเรื่อ ผู้ชายมาดขรึมเข้มบทจะเจ้าชู้ก็ทำให้ใจละลายทีเดียว “เซี้ยวเสียจริง...ใครจะให้คุณชายเขียนด้วย ไม่มีทาง”
ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ พิรุณพัตต์ยิ้มเจ้าเล่ห์ ก้าวชิดร่างบอบบางอีกก้าวจนเธอแทบจะได้ยินเสียงเต้นจากหัวใจเขา
หญิงสาวนึกหมั่นไส้คนฉวยโอกาส มือที่ถือปากกาเคมีจึงหันไปละเลงสีลงบนหลังมือใหญ่อย่างมันมือ
“รุ้งพราย นี่มือฉันนะไม่ใช่ว่าว หยุด...สิ หยุด เปื้อนหมดแล้ว!”
“วุ่นวายดีนักต้องเจออย่างนี้ ลองเข้ามาใกล้อีกสิ เดี๋ยวจะเขียนรูปพระจันทร์เสี้ยวกลางหน้าผากให้เป็น ‘เปาปุ้นจิ้นหน้าขาว’เลย...ฮิๆ” รุ้งพรายตั้งท่าเอาจริง เขาเลยถอยหลบ ยามนี้รอยยิ้มบนดวงหน้าขาวจัดจึงหายวับ
เล่นเกมตาจ้องตานานนับนาที พิรุณพัตต์ก็เอ่ยเสียงทุ้มๆ ขึ้น
“จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า ขอข้าว ขอแกง ขอแหวนทองแดง ผูกมือน้องข้า ขอช้าง ขอม้า ให้น้องข้าขี่ ขอเก้าอี้ ให้น้องข้านั่ง ขอเตียงตั้ง ให้น้องข้านอน ขอละคร ให้น้องข้าดู ขอยายชู เลี้ยงน้องข้าเถิด ขอยายเกิด เลี้ยงตัวข้าเอง”
รุ้งพรายข่มอารมณ์ร้ายไว้ในใจ ดูสิ ตะวันยังไม่ลับขอบฟ้า แต่แกล้งยียวนอธิษฐานขอพรจากดวงจันทร์เสียนี่
“คุณชาย...พูดอะไรคะ”
“หือ...เปล่านี่”
“เปล่า แล้วเมื่อกี้อะไร จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า”
“อ๋อ...ก็อธิษฐานให้ตัวเองไง...เธอแอบฟังเหรอ ฉันพูดในใจแล้วนะเนี่ย”
รุ้งพรายขึงตาโต ดุอาการพิรุณพัตต์ซึ่งเฮี้ยวยิ่งกว่าลูกศิษย์ของพ่อเสียอีก
“ก็ได้ เอาอย่างนี้ เรามาเขียนคนละครึ่งก็แล้วกัน” ได้ฟังคำนั้น เขายิ้มกว้าง สืบเท้าเข้ามาใกล้ร่างบอบบาง
“คุณชายเขียนฝั่งนี้นะคะ ห้ามล้ำเส้น...” รุ้งพรายกำหนดพื้นที่ด้านขวาของว่าวให้เขา
หม่อมราชวงศ์พิรุณพัตต์ใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง เผยรอยยิ้มกว้าง จับปากกาเคมีด้วยมือซ้าย เขียนตัวอักษรขยุกขยิกอยู่ประเดี๋ยวก็ยื่นว่าวกระดาษคืน “เรียบร้อย ห้ามลอกก็แล้วกัน”
“เช้อะ…ใครจะลอกคุณชาย ฝันไปเถอะ” ครั้นรับว่าวกลับมา รุ้งพรายก็ต้องอายม้วน ข้อความที่พิรุณพัตต์เขียนทำให้หัวใจดวงน้อยอาบซ่านด้วยความรักซึ่งเอ่อขึ้นล้นใจ ‘...ขอให้รุ้งพรายจอมแก่นพบกับผู้ชายที่เป็นรักครั้งแรกเร็วๆ’
หญิงสาวแตะปลายปากกาตรงมุมปากอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเติมข้อความลงไป แต่มิวายใช้มือเล็กๆ บังเอาไว้เพราะกลัวเขาจะแอบอ่าน ‘ขอให้ผู้ชายคนนั้นเป็น...(คุณชายพัตต์) เธอลงท้ายประโยคด้วยตัวอักษรโตๆ ซึ่งไม่ต่างจากหัวใจที่ตอนนี้พองฟูคับอกแล้ว!
โปรยฉบับย่อ
จนกว่าฟ้าจะบันดาล ‘ให้สายฝนพรำ’
พบรักกับ ‘แสงรุ้งงาม’เมื่อนั้นฉันจะคู่เธอ…
ขอให้รักสมหวังดั่งนิรมิต
เหมือนลิขิตบุพเพสิเน่หา
ทุกชาติภพพิศวาสมิคลาดคลา
มนตร์มายาเสกรักประดับใจ
บทที่ผ่านมา
http://www.hongsamut.com/readniyai.php?niyaiid=1299
พิรุณนิรมิต บทที่ ๕.๒
หายไปนานสุดๆ เลยครับ ครั้งนี้มีปัญหาหลายอย่าง กว่าจะแก้ไขได้ ทีละเปลาะเหนื่อยมากครับ แต่ก็ยังพยายามเกลาและเขียนงานออกมาเหมือนเดิม ช้าไปนิดผมขออภัยด้วยนะครับ
บทที่ห้าเริ่มเข้มข้นแล้วนะครับ หวังว่าจะถูกใจคนอ่าน
ปล. ช่วยแนะนำด้วยนะครับ ผมยังต้องพัฒนาอีกมาก
เรื่องย่อ...
รุ้งพรายสาวร่างเล็กช่างฝัน คือลูกไม้ที่หล่นไกลต้นของนักเขียนชื่อดังผู้ล่วงลับ ‘บัวสวรรค์’ หลังจากที่ต้องเข้ามาดูแลลิขสิทธิ์มารดา พร้อมรับตำแหน่ง ผู้บริหารเลดี้เฟิร์สเพียงชั่วข้ามคืนทำให้เกิดเสียงคัดค้านจากบอร์ดบริหารชุดเก่า เธอประสบปัญหาในการทำงานหลายอย่าง ถูกมองอย่างเหยียดหยามว่าเป็น ‘ผู้บริหารวัยกระเตาะ’
นอกจากนั้นเธอต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับผู้ชายหน้าเนื้อใจเสือ ‘อาจหาญ’ เขาเป็นลูกชายเจ้าของโรงพิมพ์ที่มีหุ้นส่วนในสำนักพิมพ์เลดี้เฟิร์ส และในอดีตบัวสวรรค์อยากให้เขาเป็นคู่ครองรุ้งพราย
ช่วงเวลาไม่กี่เดือนที่เข้าไปดูแลกิจการมารดา อาจหาญให้คำแนะนำคอยแทคแคร์เธออย่างดี แต่เขาก็มีเลศนัยแอบแฝง เป็นผู้ชายประเภทเจ้าชู้ไม่เลือก คบหารุ้งพรายเพราะเห็นว่ามีหุ้นสำนักพิมพ์ อาจหาญมีแผนไม่ซื่อหวังฮุบสำนักพิมพ์เป็นของตัวเอง เขามีคู่ควงเป็นนักเขียนสาวพราวเสน่ห์ ‘ปัญชิกา’ ตั้งใจปั้นหล่อนให้เป็นดาวดวงใหม่แทนบัวสวรรค์ผู้ล่วงลับ
กระนั้นโชคยังเข้าข้างรุ้งพรายอยู่บ้าง ด้วยได้กัลยานิมิตคอยช่วยเหลือ หนึ่งในนั้นคือ ‘ดนัย’ เพื่อนชายจริตหญิงที่เธอดึงเข้ามาช่วยงานในตำแหน่งศิลปกรรมฯ
การประชุมงานสำนักพิมพ์ ได้วางโปรเจ็กต์ใหญ่ นำนิยายบัวสวรรค์กลับมาพิมพ์ซ้ำจัดเป็นซีรีย์รวมชุด ทำแพคเก็จสวยงามเป็นกล่องแข็ง เพื่อให้ทันกระแสช่วงละครที่สร้างจากบทประพันธ์บัวสวรรค์กำลังออกอากาศ อาจหาญสบโอกาสเหมาะ หวังเปิดตัวนิยายสร้างชื่อให้ตัวเองในชื่อชุด ‘รักต้องห้าม’ โดยผลักดันนักเขียนหน้าใหม่ออกมาสร้างสีสัน มุ่งเน้นนิยายแฝงฉากรักร้อนแรง ตีแผ่ชีวิตสะท้อนปัญหาครอบครัว
ส่วนรุ้งพรายนั้นซุ่มเงียบ เธอตั้งใจนำวรรณกรรมเยาวชนออกมาพิมพ์ใหม่ ทั้งจัดประกวดนักเขียนดาวรุ่ง รวมถึงขอต้นฉบับจาก ม.ร.ว พิรุณพัตต์ หญิงสาวถูกคัดค้านจากผู้ใหญ่อย่างหนัก กระนั้นก็ไม่ทิ้งความตั้งใจ กลับประกาศในที่ประชุมจะเดินหน้าผลิตงานของพิรุณพัตต์ออกมาให้ได้
การเดินทางไปเรือนจันทร์เจ้าขาเพื่อพบพิรุณพัตต์ เกิดเรื่องน่าประหลาดใจอย่างน่าพิศวง ด้วยไร้อุปสรรคอย่างที่หลายคนนึกห่วง เมื่อก้องภพลูกพี่ลูกน้องหญิงสาวต้องไปควบคุมไซต์ด้วยตัวเองแทนบุรินทร์น้องชายต่างบิดาดนัยซึ่งเป็นวิศวกรฝึกหัด เขาเกิดอาการสติแตกหลังจากถูกส่งตัวไปทำงานที่เรือนจันทร์เจ้าขา เพราะอยากพิสูจน์เรื่องลึกลับตามคำบอกเล่าของชาวบ้าน เกี่ยวกับ ‘พราย’ และอาถรรพ์ร้ายที่หลอกหลอนคนในหมู่บ้านเล็กๆแห่งนั้น
คนที่ยืมมือบุรินทร์หวังจัดการพิรุณพัตต์คือหนุ่มชาวบ้านที่ได้รับความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ จากอาจหาญอีกต่อหนึ่ง ในอดีตชาวบ้านต้องสูญเสียญาติหลายคนด้วยโรค ‘ไหลตาย’ เกิดความแค้นฝังใจต่อผู้คนที่เกี่ยวข้องกับเรือนจันทร์เจ้าขาสถานที่ลึกลับเต็มไปด้วยคำสาปและอาถรรพ์ร้าย ทั้งหมดนั้นมีต้นสายปลายเหตุเชื่อมโยงถึงหม่อมกุหลาบมารดาคุณชายพิรุณพัตต์!!
โปรยฉบับเดิม
รุ้งพรายก้าวไปที่ต้นไม้ซึ่งมีว่าวกระดาษสีสันสดใสนับพันผูกติดไว้ พอหางตาเธอเห็นร่างสูงเขยิบเข้ามาชิด ดวงหน้าสวยหวานก็ทำบึ้งใส่ “เอ๊ะ คุณชายตามรุ้งมาอีกทำไมคะ” หญิงสาวค้อนขวับ เมื่อหม่อมราชวงศ์พิรุณพัตต์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เขาคงอยากรู้ว่าเธอเขียนคำอธิษฐานใดลงบนว่าวกระดาษสีขาว
“...ให้ฉันเขียนด้วยคนสิ” เสียงทุ้มที่มาจากร่างสูงใหญ่ทำให้แก้มเธอแดงระเรื่อ ผู้ชายมาดขรึมเข้มบทจะเจ้าชู้ก็ทำให้ใจละลายทีเดียว “เซี้ยวเสียจริง...ใครจะให้คุณชายเขียนด้วย ไม่มีทาง”
ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ พิรุณพัตต์ยิ้มเจ้าเล่ห์ ก้าวชิดร่างบอบบางอีกก้าวจนเธอแทบจะได้ยินเสียงเต้นจากหัวใจเขา
หญิงสาวนึกหมั่นไส้คนฉวยโอกาส มือที่ถือปากกาเคมีจึงหันไปละเลงสีลงบนหลังมือใหญ่อย่างมันมือ
“รุ้งพราย นี่มือฉันนะไม่ใช่ว่าว หยุด...สิ หยุด เปื้อนหมดแล้ว!”
“วุ่นวายดีนักต้องเจออย่างนี้ ลองเข้ามาใกล้อีกสิ เดี๋ยวจะเขียนรูปพระจันทร์เสี้ยวกลางหน้าผากให้เป็น ‘เปาปุ้นจิ้นหน้าขาว’เลย...ฮิๆ” รุ้งพรายตั้งท่าเอาจริง เขาเลยถอยหลบ ยามนี้รอยยิ้มบนดวงหน้าขาวจัดจึงหายวับ
เล่นเกมตาจ้องตานานนับนาที พิรุณพัตต์ก็เอ่ยเสียงทุ้มๆ ขึ้น
“จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า ขอข้าว ขอแกง ขอแหวนทองแดง ผูกมือน้องข้า ขอช้าง ขอม้า ให้น้องข้าขี่ ขอเก้าอี้ ให้น้องข้านั่ง ขอเตียงตั้ง ให้น้องข้านอน ขอละคร ให้น้องข้าดู ขอยายชู เลี้ยงน้องข้าเถิด ขอยายเกิด เลี้ยงตัวข้าเอง”
รุ้งพรายข่มอารมณ์ร้ายไว้ในใจ ดูสิ ตะวันยังไม่ลับขอบฟ้า แต่แกล้งยียวนอธิษฐานขอพรจากดวงจันทร์เสียนี่
“คุณชาย...พูดอะไรคะ”
“หือ...เปล่านี่”
“เปล่า แล้วเมื่อกี้อะไร จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า”
“อ๋อ...ก็อธิษฐานให้ตัวเองไง...เธอแอบฟังเหรอ ฉันพูดในใจแล้วนะเนี่ย”
รุ้งพรายขึงตาโต ดุอาการพิรุณพัตต์ซึ่งเฮี้ยวยิ่งกว่าลูกศิษย์ของพ่อเสียอีก
“ก็ได้ เอาอย่างนี้ เรามาเขียนคนละครึ่งก็แล้วกัน” ได้ฟังคำนั้น เขายิ้มกว้าง สืบเท้าเข้ามาใกล้ร่างบอบบาง
“คุณชายเขียนฝั่งนี้นะคะ ห้ามล้ำเส้น...” รุ้งพรายกำหนดพื้นที่ด้านขวาของว่าวให้เขา
หม่อมราชวงศ์พิรุณพัตต์ใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง เผยรอยยิ้มกว้าง จับปากกาเคมีด้วยมือซ้าย เขียนตัวอักษรขยุกขยิกอยู่ประเดี๋ยวก็ยื่นว่าวกระดาษคืน “เรียบร้อย ห้ามลอกก็แล้วกัน”
“เช้อะ…ใครจะลอกคุณชาย ฝันไปเถอะ” ครั้นรับว่าวกลับมา รุ้งพรายก็ต้องอายม้วน ข้อความที่พิรุณพัตต์เขียนทำให้หัวใจดวงน้อยอาบซ่านด้วยความรักซึ่งเอ่อขึ้นล้นใจ ‘...ขอให้รุ้งพรายจอมแก่นพบกับผู้ชายที่เป็นรักครั้งแรกเร็วๆ’
หญิงสาวแตะปลายปากกาตรงมุมปากอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเติมข้อความลงไป แต่มิวายใช้มือเล็กๆ บังเอาไว้เพราะกลัวเขาจะแอบอ่าน ‘ขอให้ผู้ชายคนนั้นเป็น...(คุณชายพัตต์) เธอลงท้ายประโยคด้วยตัวอักษรโตๆ ซึ่งไม่ต่างจากหัวใจที่ตอนนี้พองฟูคับอกแล้ว!
โปรยฉบับย่อ
จนกว่าฟ้าจะบันดาล ‘ให้สายฝนพรำ’
พบรักกับ ‘แสงรุ้งงาม’เมื่อนั้นฉันจะคู่เธอ…
ขอให้รักสมหวังดั่งนิรมิต
เหมือนลิขิตบุพเพสิเน่หา
ทุกชาติภพพิศวาสมิคลาดคลา
มนตร์มายาเสกรักประดับใจ
บทที่ผ่านมา
http://www.hongsamut.com/readniyai.php?niyaiid=1299