คุณนายโฮตัวจริงอาจไม่ได้มีแค่ในหนัง

นี้ไม่ใช้การโปรโมทหนังแต่มันคือเรื่องของเราเอง   เราคิดว่าการที่คนคนนึงร้องไห้ต้องมีเหตุผลแค่ไหรถึงจะทำให้ร้องได้

เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นบ้าอะไร เราชอบร้องไห้พร่ำเพรื่อประจำ ต่อมน้ำตาแตกง่ายมากๆๆ อะไรมาสกิดไม่ได้เลยร้องไห้ตลอด
ซึ้งก็ร้อง อินมากๆก็ร้อง เศร้า เหงา ดีใจ เสียใจ น้อยใจ งอน ก็ร้อง โดนด่าหน่อยก็ร้อง โมโหก็ยังร้อง   บางเรื่องไม่ใช่เรื่องของเราเรายังร้องเค้าล้อเล่น
นี้ถ้ามีการแข่งร้องไห้เราคงชนะเลิด ยิ้ม

ทั้งๆที่เราก็รู้ว่า น้ำตาไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไรแต่ก็ร้องอยู่ได้   บางทีที่ร้องไห้เราก็ไม่ได้รู้สึกอ่อนแอน่ะ แต่เหมือนได้ปลดปล่อย
เวลาเราร้องไห้เราร้องไม่นานน่ะ แบบว่าสี่ห้านาทีก็สามารถกลับสู่อารมณ์ปรกติ(เผลอๆกลับมายิ้มได้ เค้าล้อเล่น)

บางทีฟังเพลงอยู่ดีดีอินจัด ก็ร้องไห้ซะงั้นอ่ะ555555

เรายอมรับว่าเรามีปัญหาทางบ้าน แต่เราก็ปรับตัวได้นานแล้ว มันมีเรื่องเข้ามาตลอดแต่เราก็รับเรื่องเหล่านี้ได้
ยังดีที่เราไม่กลายเป็นเด็กต๊อง555+ แต่เป็นเด็กไม่เอาไหน55(ซุ่มช่าม ขี่ลืม เบ๊อะ เลอะ มั่ว55)

การไม่ร้องไห้ไม่ได้แปลว่าไม่เสียใจ และการร้องไห้ไม่ได้หมายความเราอ่อนแอ่
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่