ขอกำลังใจหรือคำพูดให้เราเลิกหวังลมๆแล้งๆหน่อยเถอะค่ะ

ก็ใช้ชีวิตปกติธรรมดามาเรื่อยๆไม่เคยไปเบียดเบียนทำร้ายอะไรใคร แต่รู้สึกว่าถูกทำให้รู้สึกไม่ดีอยู่ตลอด ทำให้รู้สึกตัวเองไม่มีคุณค่า ไม่มีข้อดีอะไรเลย แต่ตัวเองก็รู้สึกว่าเราไม่ได้เป็นแบบนั้น พยายามทุกท

ทหารเกณฑ์ก็ไม่อดทนที่จะเป็นจนจบ บวชก็ไม่บวช เงินก้ไม่เก็บ จะออกมาอยู่บ้าน งานก็ไม่ทำ หวังลมๆแล้งๆ หาความมั่นคงในอนาคตไม่ได้ ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เหนื่อยที่จะให้กำลังใจ ให้อยู่นั่นแหละไม่พอสักที ให

เกริ่นก่อนนะครับว่าขออย่าแคปเรื่องจากกระทู้นี้ไปลงเพจหรือที่อื่นนะครับ ผมแค่อยากระบายเฉยๆ แบบทำโดยหวังลมๆแล้งๆเอา จะว่าโง่มันก็ได้ 5555 ผมเป็นคนซื้อสลากงวดละใบสองใบโดยเป็นการซื้อเลขเดิมนะซื้อมา 4-5 ป

จะทำให้ไทยรอดตกชั้น หวังลมๆแล้งๆนะ 5555

อยากสอบถามว่าใครที่ใจร้ายกว่ากัน ระหว่าง 1. คนที่ปฏิเสธเราเพราะไม่อยากให้เราหวังลมๆแล้งๆ 2. คนที่คุยกับเราเรื่อยๆเพราะเกรงว่าถ้าปฎิเสธแล้วเราจะเสียใจ

เพราะแฟนๆล้วนค่อนข้างจะคาดหวังไว้พอสมควร(ชนะฝรั่งเศส,เบลเยี่ยม..แพ้โปแลนด์,ตุรกีแบบมีเซทแต้มไม่ห่างกันมาก) ประมาณนี้ส่วนตัวก็หวังอย่างนี้เพราะไม่ว่าอยู่ๆจะมาหวังลมๆแล้งๆคิดว่าหนนี้สาวไทยทีมน่าจะพร้อมก

มีใครเคยคาดหวังอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้มั้ย ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้เลย แต่ก็ยังแอบหวัง หวังลมๆแล้งๆ