คุณ ๆ ชอบเขียนบันทึกไหมคะ?
เมื่อก่อนเราชอบเขียน ไดอารี่ เล่าเรื่องตัวเองให้ตัวเองฟัง
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้มานั่งเขียนบันทึกถึงน้องหมาที่บ้าน
ปลายเมษายน 2011
"กาแฟ" ได้ถือกำเนิดขึ้นในครอบครัว
(แต่เราไม่ได้ให้กำเนิดเองนะ แม่มันเป็นโกลเด้น มันเลยเป็นโกลเด้นด้วย)
ได้ชื่อว่า กาแฟ เพราะเจ้าของชอบกินกาแฟร้านในปั๊มเป็นอาหารเที่ยง
(แต่เราชอบกินโกโก้เย็นหวานน้อย อิอิ)
น้องในร้านกาแฟ เป็นคนแจ้งข่าวว่า แถวบ้านน้องมีลูกโกลเด้นกำลังคลอดใหม่ หาคนแบ่งไปเลี้ยง
กาแฟ ถูกฟูมฟักเลี้ยงดูเป็นพิเศษ เพราะเป็นโกลเด้นตัวแรกที่คุณแฟนเอามาเลี้ยง
แทบจะเรียกได้ว่า เพิ่งจะมีหมาเป็นของตัวเองตัวแรก
กลางวัน แม่เป็นคนดูแลกาแฟใกล้ชิด ให้อาหาร อาบน้ำ หยอกล้อกันปานลูกคนสุดท้อง
เรามีโอกาสได้เล่นกับกาแฟแค่ตอนเลิกงานเท่านั้นแหละ
แต่ว่าแต่ เราไม่ใช่คนรักหมา แต่ก็ไม่ได้เกลียด อยู่ใกล้ได้ แต่ไม่ชอบจับ
แรก ๆ เลยไม่ค่อยปลื้มกาแฟ เท่าไหร่นัก เจ้าของตัวจริงของเค้า สุดแสนจะรักและเห่อ
เลิกงาน รีบกลับบ้าน พาหมากาแฟไปวิ่งเล่นที่ทุ่งนา พาไปว่ายน้ำสระ
แต่มีโอกาสได้ว่ายน้ำไมี่ครั้ง !!!
จำได้ ว่าตอนเช้า ๆ กาแฟ ตะกายประตู อยากเข้ามาปลุกคนนอนตื่นสาย
พอล่วงล้ำมาถึงบริเวณที่นอนได้ มันก็กระโดดขึ้นที่นอนปุ๊บ ซะงั้น ได้แต่กรี๊ด ๆ รังเกียจ!!
คืนหนึ่ง เวลาประมาณ 3 ทุ่ม
นั่งดูทีวีอยู่กับแม่ ปิดประตู ให้กาแฟนอนนอกบ้าน เพราะมันโตแล้ว -- 4 เดือน
เสียงรถคันหนึ่งวิ่งด้วยความเร็ว เสียงเหมือนชนอะไรสักอย่าง ตู้มใหญ่เลย
ไม่มีเสียงใครร้อง เสียงรถคันนั้นแล่นจากไป
เรากับแม่ เปิดหน้าต่างออกไปดู ถนนมืดว่างเปล่า
เหมือนรถชนอะไรสักอย่าง แต่ถนน ผู้คนยังเงียบเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"กาแฟ กาแฟ กาแฟ" เรียกหากาแฟ ที่ก่อนหน้านีได้ยินเสียงกระดิ่งเธอกริ๊ง ๆ
ปกติ เรียกไม่กี่ครั้ง กาแฟก็จะวิ่งมา นี่กาแฟ วิ่งไปเล่นไหน
"จั่ก รถซนหยัง " พ่อไอ้ปอน บ้านอยู่เยื้องถนนฝั่งตรงข้ามเปิดประตูร้านออกมาดู
"รถชนหมา" เสียงไอ้ปอนตะโกนบอก เรากับแม่เดินออกไปดู ใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ตอนนั้นยังเรียกชื่อ กาแฟไปด้วย
วิ่งมาสิกาแฟ อยู่ไหน วิ่งมาดิ่
ห่างจากหน้าบ้าน ประมาณ 50 เมตร พบหมาตัวหนึ่ง ขนสีน้ำตาลอ่อน ปากเละ กระดูกหน้าผิดรูป ไม่มีลมหายใจ
ไม่มีปลอกคอ !!!
"ไม่ใช่กาแฟหรอก กาแฟต้องมีปลอกคอ .... กาแฟ กาแฟ"
ร้องเรียก หวังให้กาแฟปรากฏตัวต่อหน้า
รู้สึกเหมือน เรากำลังทำอะไรให้ตัวเองอุ่นใจ
บันทึก ถึง เจ้าหมากาแฟค่ะ
เมื่อก่อนเราชอบเขียน ไดอารี่ เล่าเรื่องตัวเองให้ตัวเองฟัง
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้มานั่งเขียนบันทึกถึงน้องหมาที่บ้าน
ปลายเมษายน 2011
"กาแฟ" ได้ถือกำเนิดขึ้นในครอบครัว
(แต่เราไม่ได้ให้กำเนิดเองนะ แม่มันเป็นโกลเด้น มันเลยเป็นโกลเด้นด้วย)
ได้ชื่อว่า กาแฟ เพราะเจ้าของชอบกินกาแฟร้านในปั๊มเป็นอาหารเที่ยง
(แต่เราชอบกินโกโก้เย็นหวานน้อย อิอิ)
น้องในร้านกาแฟ เป็นคนแจ้งข่าวว่า แถวบ้านน้องมีลูกโกลเด้นกำลังคลอดใหม่ หาคนแบ่งไปเลี้ยง
กาแฟ ถูกฟูมฟักเลี้ยงดูเป็นพิเศษ เพราะเป็นโกลเด้นตัวแรกที่คุณแฟนเอามาเลี้ยง
แทบจะเรียกได้ว่า เพิ่งจะมีหมาเป็นของตัวเองตัวแรก
กลางวัน แม่เป็นคนดูแลกาแฟใกล้ชิด ให้อาหาร อาบน้ำ หยอกล้อกันปานลูกคนสุดท้อง
เรามีโอกาสได้เล่นกับกาแฟแค่ตอนเลิกงานเท่านั้นแหละ
แต่ว่าแต่ เราไม่ใช่คนรักหมา แต่ก็ไม่ได้เกลียด อยู่ใกล้ได้ แต่ไม่ชอบจับ
แรก ๆ เลยไม่ค่อยปลื้มกาแฟ เท่าไหร่นัก เจ้าของตัวจริงของเค้า สุดแสนจะรักและเห่อ
เลิกงาน รีบกลับบ้าน พาหมากาแฟไปวิ่งเล่นที่ทุ่งนา พาไปว่ายน้ำสระ
แต่มีโอกาสได้ว่ายน้ำไมี่ครั้ง !!!
จำได้ ว่าตอนเช้า ๆ กาแฟ ตะกายประตู อยากเข้ามาปลุกคนนอนตื่นสาย
พอล่วงล้ำมาถึงบริเวณที่นอนได้ มันก็กระโดดขึ้นที่นอนปุ๊บ ซะงั้น ได้แต่กรี๊ด ๆ รังเกียจ!!
คืนหนึ่ง เวลาประมาณ 3 ทุ่ม
นั่งดูทีวีอยู่กับแม่ ปิดประตู ให้กาแฟนอนนอกบ้าน เพราะมันโตแล้ว -- 4 เดือน
เสียงรถคันหนึ่งวิ่งด้วยความเร็ว เสียงเหมือนชนอะไรสักอย่าง ตู้มใหญ่เลย
ไม่มีเสียงใครร้อง เสียงรถคันนั้นแล่นจากไป
เรากับแม่ เปิดหน้าต่างออกไปดู ถนนมืดว่างเปล่า
เหมือนรถชนอะไรสักอย่าง แต่ถนน ผู้คนยังเงียบเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"กาแฟ กาแฟ กาแฟ" เรียกหากาแฟ ที่ก่อนหน้านีได้ยินเสียงกระดิ่งเธอกริ๊ง ๆ
ปกติ เรียกไม่กี่ครั้ง กาแฟก็จะวิ่งมา นี่กาแฟ วิ่งไปเล่นไหน
"จั่ก รถซนหยัง " พ่อไอ้ปอน บ้านอยู่เยื้องถนนฝั่งตรงข้ามเปิดประตูร้านออกมาดู
"รถชนหมา" เสียงไอ้ปอนตะโกนบอก เรากับแม่เดินออกไปดู ใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ตอนนั้นยังเรียกชื่อ กาแฟไปด้วย
วิ่งมาสิกาแฟ อยู่ไหน วิ่งมาดิ่
ห่างจากหน้าบ้าน ประมาณ 50 เมตร พบหมาตัวหนึ่ง ขนสีน้ำตาลอ่อน ปากเละ กระดูกหน้าผิดรูป ไม่มีลมหายใจ
ไม่มีปลอกคอ !!!
"ไม่ใช่กาแฟหรอก กาแฟต้องมีปลอกคอ .... กาแฟ กาแฟ"
ร้องเรียก หวังให้กาแฟปรากฏตัวต่อหน้า
รู้สึกเหมือน เรากำลังทำอะไรให้ตัวเองอุ่นใจ