ชุดนี้ขอจัดชุดมานุ่มนวลชวนฝัน...กันดีกว่าเป็นชุดที่ 2 ในการเริ่มฤดูใบไม้ผลิที่ปีนี้ครับ

               ดอกไม้ที่เริ่มผลิดอกมาในปีนี้จัดว่าเป็นปีที่มีดอกไม้แย่ไม่สวยเลยเพราะสภาพอากาศแปรปวนทำท่าอุ่นแล้วก็มีลูกเห็บ มีหิมะกระหน่ำลงมาจนดอกไม้ที่กำลังดอกตูมๆช้ำพอบานออกมาตามขอบของกลีบใบก็เป็นสีน้ำตาลไหม้เพราะความช้ำ ดอกทิวลิปที่เคยชูดอกมาบานก่อนใครปีนี้ก็ยังแค่เป็นตุ่มแค่นั้น เมื่อบ่ายนี้ผมไปโฉบดูบริเวณใน Park เล็กๆแห่งหนึ่งในเมืองที่ทุกปีจะมีดอกหญ้าสีขาวและม่วงขึ้นเต็มตระการตาดูเหมือนพรมสีขาวแซมม่วงขนาดเท่าๆสนามฟุตบอลแต่ปีนี้หายไปกว่า 75 % ว่าแล้วตามมาชมกันเลยครับ

           ดอกเชอรรี่พันธ์หนึ่งที่อยู่ในบริเวณนั้นซึ่งดอกส่วนใหญ่เฉาแห้งไม่สวยแล้วมีเพียงบางดอกที่ติดกับลำต้นที่ยังสวยพอดูได้อยู่อย่างดอกนี้



           เริ่มความนุ่มนวลชวนฝัน....กันเลยครับ







     ขอแทรกความน่ารักของเจ้ากระรอกน้อยที่กำลังหากินอยู่บริเวณนั้นเห็นผมก้มๆเงยๆเอาหัวปักลงติดดินคงแปลกใจว่าน้าคนนี้จะมาแย่งอาหารตรูเป็นแน่แท้...



      มานุ่มนวลชวนฝัน....กันต่อดีกว่า









     นี่ครับทุ่งดอกหญ้าเล็กๆที่ผมใช้ถ่ายภาพนุ่มๆชุดนี้ เสาหินโบราณที่เห็นไกลๆดูคล้ายกับศิลาจารึกพ่อขุนรามฯ แต่ผมไปดูใกล้ๆแล้วไม่มีสลักคำว่า “พ่อกูชื่อศรีอินทราทิตย์  แม่กูชื่อนางเสือง  พี่กูชื่อบานเมือง  ตูพี่น้องท้องเดียวห้าคน  ผู้ชายสาม ผู้ญีงโสง  พี่เผื-อ  ผู้อ้าย  ตายจากเผือเตียมแต่ยังเล็ก” จึงสรุปว่าไม่ใช่ศิลาจารึกพ่อขุนรามฯแน่นอน   แต่เสาหินนี้น่าจะมีอายุเป็นร้อยปี



          ขอบคุณทุกท่านที่แวะชมครับ โปรดติดตามชมตอนต่อไป...