มีเรื่องนึงที่เสียใจอยู่ลึกๆ...มันแว่บมาในบางจังหวะ บางเวลา...
หลายปีก่อน มีรุ่นน้องผู้หญิงคนนึง ในที่ทำงานเก่า อีเมลล์มาถามมาคุยเล่น ตอนนั้นผมทำงานอีกทีนึงแล้ว
ผมก็เหมือนคนทั่วไป คุยแล้วรู้สึกดีด้วย ก็ชักอยากจะขอคบ เธอมีอะไรติดขัดตรงไหนเรื่องงานเธอ ก็พยายามตอบให้หมด บางทีก็ใช้เวลาเยอะในการค้นเอกสารมาตอบ โทรศัพท์ก็คุยกันบ้าง เจอกันบ้าง (พร้อมเพื่อนเธอ) แต่คุยเรื่องงานการเป็นหลัก
เธอคงรู้แหละว่าผมคิดอะไร
หลายเดือนก่อนวันสิ้นปี รู้สึกอะไรแปลกๆ ภาษาที่ผ่านอีเมลล์ มันเหวี่ยงๆพิกล เหมือนไม่อยากให้ตอบ โทรฯไปก็ไม่ค่อยรับแล้ว
ก่อนวันสิ้นปี ผมโทรฯไป จะสวัสดีปีใหม่ ครั้งนี้รับแต่เหมือนเธอตวาดกลับแบบแรงมาก ประมาณว่าไม่ต้องโทรฯมาอีกแล้วนะ ฯลฯ
ผมอึ้งๆไป เลี่ยบๆเคียงๆ ถามเพื่อนเธอ ได้ความว่าเธอกำลังคบอีกคนนึง เธอพูดกับเพื่อนเธอว่า ไม่เอาผมหรอก หน้าเหมือนหมู ฯลฯ
วันนั้น เสียความรู้สึกมากๆ ผมอ่านสัญญาณไม่เก่ง ไม่รู้หรอกว่า เธอไม่อยากคุยด้วยมานานแล้ว ถึงไม่รับเป็นแฟน ผมก็ยินดีเป็นเพื่อนได้ ไม่ได้หมายความว่าต้องไล่แบบนี้
ถึงไม่รับเป็นแฟน แต่ก็ไม่เห็นจะต้องออกอาการเหวียง เพื่อไล่กันเลยนี่นา
หลายปีก่อน มีรุ่นน้องผู้หญิงคนนึง ในที่ทำงานเก่า อีเมลล์มาถามมาคุยเล่น ตอนนั้นผมทำงานอีกทีนึงแล้ว
ผมก็เหมือนคนทั่วไป คุยแล้วรู้สึกดีด้วย ก็ชักอยากจะขอคบ เธอมีอะไรติดขัดตรงไหนเรื่องงานเธอ ก็พยายามตอบให้หมด บางทีก็ใช้เวลาเยอะในการค้นเอกสารมาตอบ โทรศัพท์ก็คุยกันบ้าง เจอกันบ้าง (พร้อมเพื่อนเธอ) แต่คุยเรื่องงานการเป็นหลัก
เธอคงรู้แหละว่าผมคิดอะไร
หลายเดือนก่อนวันสิ้นปี รู้สึกอะไรแปลกๆ ภาษาที่ผ่านอีเมลล์ มันเหวี่ยงๆพิกล เหมือนไม่อยากให้ตอบ โทรฯไปก็ไม่ค่อยรับแล้ว
ก่อนวันสิ้นปี ผมโทรฯไป จะสวัสดีปีใหม่ ครั้งนี้รับแต่เหมือนเธอตวาดกลับแบบแรงมาก ประมาณว่าไม่ต้องโทรฯมาอีกแล้วนะ ฯลฯ
ผมอึ้งๆไป เลี่ยบๆเคียงๆ ถามเพื่อนเธอ ได้ความว่าเธอกำลังคบอีกคนนึง เธอพูดกับเพื่อนเธอว่า ไม่เอาผมหรอก หน้าเหมือนหมู ฯลฯ
วันนั้น เสียความรู้สึกมากๆ ผมอ่านสัญญาณไม่เก่ง ไม่รู้หรอกว่า เธอไม่อยากคุยด้วยมานานแล้ว ถึงไม่รับเป็นแฟน ผมก็ยินดีเป็นเพื่อนได้ ไม่ได้หมายความว่าต้องไล่แบบนี้