"พี่มาก...พระโขนง" หนังที่ส่งเสริมให้คนยึดติด ไม่รู้จักปล่อยวาง (สปอยล์)

งานนี้ขอพูดถึงบทสรุปของเรื่องอย่างเดียวนะครับ

ก็รู้นะว่า GTH เป็นค่ายที่มักจะสร้างหนัง feel good แต่ไม่คิดว่างานนี้จะเล่นเอาล่อเอาเถิดกันขนาดนี้
สุดท้าย คนกับผีก็ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขซะงั้น ถามว่าแปลกใหม่ไหม? ก็แปลกใหม่ดีนะ แต่มันตะขิดตะขวงใจยังไงไม่รู้น่ะ
แทนที่จะสอนให้คนรู้จักปล่อยวาง งานนี้กลับสอนให้คนยึดติดซะงั้น (หรือผมจะคิดมากไป?)
บทสรุปแบบนี้ทำให้คุณค่าของหนังลดลงไปอยู่ในระดับเดียวกันกับ ATM ทันที คือดูจบแล้วจบกัน
มีแต่ความอร่อย ไม่มีสารอาหารใดๆ ให้ผู้บริโภค แต่มันก็ขึ้นอยู่กับคนดูด้วยละนะว่าคาดหวังหรือต้องการอะไรจากหนังเรื่องนี้
"แล้วคุณจะเอาอะไรมากมาย หนังมันสร้างมาเพื่อให้ความบันเทิง อยากได้สาระไปหาดูสารคดีนู่น"
ผมเห็นว่ามันคือหนังของ GTH ไงครับ ค่ายหนังไทยคุณภาพอันดับ 1 (อย่างน้อยก็ในความคิดของผม)
ที่มอบทั้งความบันเทิงและสาระให้กับคนดูเป็นอย่างดีมาโดยตลอด

แต่พิจารณาจากคุณภาพของผลงานในระยะหลัง (ATM, พี่มาก...) ผมคงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่เสียแล้วละกระมัง

ปล. แต่ฉากพี่มากบอกความจริงนี่เล่นเอาบ่อน้ำตาแตกจริงๆ นะ ผกก.และคนเขียนบททำได้ถึงจริงๆ ตรงจุดนี้ ยอมรับ

- - - - -

(เพิ่มเติม)
ขอบคุณทุกท่าน(ส่วนใหญ่)ที่เข้าใจข้อความของผมและแสดงความคิดเห็นที่แตกต่างอย่างมีเหตุผลครับ
ว่าแต่... คิดต่างแค่นี้ถึงกับต้องไปรักษาสภาพจิตใจกันเลยทีเดียว ว้าว! ^^