คือว่าอยากจะแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตจริงของดิชั้นบ้าง เผื่อจะเป็นแนวทาง อุทาหรณ์กับชีวิตคู่คนอื่นบ้างนะคะ
สั้นๆเลยนะคะเพราะไม่ได้เขียนเก่ง เล่าความรู้สึกเก่งเท่าไหร่
สมัยสาวๆ ดิชั้นก็เติบโตมาแบบธรรมดา ดูหนังนางเอกงอน พระเอกตามง้อ ยิ่งพระเอกง้อ นางเอกยิ่งงอน งอนกันหลายๆ ตอนสุดท้ายก็คืนดีกัน มันซึมทราบเข้าไปในกระแสเลือดไปตอนไหนก็ไม่ทราบได้ จนเผลอคิดว่าตัวเองนั้นเป้นนางเอกอยู่บ่อยๆ เอร๊ยยยยยยยย
ดิชั้นก็ขี้งอนธรรมดานี่แหละค่ะ แต่เหตุการณ์ครั้งหนึ่งที่เปลี่ยนนิสัยดิชั้นเลิกงอนมาจนถึงทุกวันนี้คือ แฟนจะไปเล่นฟุตบอลแต่ดิชั้นงอแงอ่ะ วันหยุดเราต้องอยู่ด้วยกันสิ ชั้นไม่อยากให้เธอไป บลาๆ งอนๆ ( แต่แฟนเรานะเป็นคนที่นิสัยดีมาก ไม่เจ้าชู้ ไม่เล่นการพนัน ไม่สูบบุหรี่ แต่เค้าชอบเล่นกีฬามาก สมัยตอนจีบกันใหม่ๆ ก็เคยตามไปสนามฟุตบอล แต่ตอนนี้เลิกแล้ว เบื่อ) แล้วไม่รู้ไงเรื่องขี้ปะติ๋วก็เลยเถิดเป็นร้องไห้ น้ำหูน้ำตาไหลพรากๆ แล้วก็บอกว่าชั้นจะไปนอนบ้านเพื่อน ปกติแฟนจะไม่พูดมาก มีไรจะเงียบๆ พอเค้าได้ยินแล้วอึ้งค่ะ เค้าเลยพูดว่า "ก่อนเธอไปนอนที่อื่นคืนนี้แล้วช่วยเอากุญแจสอดกลับใส่ช่องจดหมายด้วย" พอพูดจบ แฟนดิชั้นมันก็ปัดตูด เดินหันหลังออกจากห้องไปเลย(ทีมมีแข่งเพื่อนมารออยู่หน้าบ้าน อ่ะๆ ดิชั้นไม่ได้คิดต่อว่าแฟนเห็นฟุตบอลสำคัญกว่าเมียนะ ฮ่าๆ) ดิชั้นเจอมุขนี้เข้าไปอึ้งกิมกี่ พูดไม่ออกคิดไม่ออก แต่ก็ไม่กล้าออกไปนอนบ้านเพื่อนนะคะ
พอประมาณสักห้าหกโมงเย็นเราได้ยินเสียงไขประตูบ้าน แฟนเรารีบกลับมาจากเล่นฟุตบอลมาเช็คว่าเรายังอยู่มั๊ย(ปกติจะดื่มสังสรรค์กับเพื่อนๆที่สโมสรกลับมาดึกๆ) ก็ยังเห็นว่าเรายังอยู่และนอนเป็นกองผ้าขี้ริ้วอยู่ในห้องนอน เราเสียใจมากคิดว่าโดนสามีทิ้งแล้ว แต่สามีก็เดินมากอดเราแล้วบอกว่าโล่งอกมากที่เราไม่ไป และต้องขอโทษด้วยที่ต้องพูดแรงๆ เพราะถ้าปล่อยให้เรา(ได้ใจ)ไปนอนกับเพื่อนครั้งแรก มันก็จะมีครั้งที่สอง แล้วถ้าเค้าเล่นฟุตบอลอยู่แล้วเราเกิดงอน หอบผ้าหอบผ่อนหนีกลับบ้านเค้ากลับบ้านมาหาไม่เจอเรากับลูก(ในอนาคต สามีเราคิดไกล กลัวเราหอบลูกที่ยังไม่มีกลับไทย) แล้วเค้าจะทำยังไง เค้าจะตามหาเราเจอได้ยังไง แล้วเราเป็นผัวเมียกัน มีอะไรก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง อย่าออกจากบ้าน มันเป็นลางไม่ดี พ่อกับแม่เค้าทะเลาะกันแต่ไม่เคยออกจากบ้านไปที่อื่นเลย
ตอนนั้นพอได้ฟังแฟนพูดสติกลับมาเลยค่ะ คิดได้ว่าเราก็โตๆ กันแล้ว มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจา อะไรที่มันไม่เป็นเรื่องก็อย่าทำให้มันเป็นเรื่องเลย เหนื่อย เปลืองพลังงาน เปลืองพลังใจ แต่หลังจากนั้นมาพอเรารู้สึกหงุดหงิดเราจะถามตัวเองว่า เพราะอะไร เพราะเราใกล้เป็นประจำเดือนหรือเปล่า (PMS ฮอร์โมนส์นั้นมันมีอิทธิพลกับผู้หญิงมาก คุณพ่อบ้านฟังไว้) หรือเพราะเราเหนื่อย เราก็จะพยายามเตือนตัวเองให้ใจเย็นๆ (และถ้ามันเป็นฮอร์โมนส์ก็จะบอกแฟนเราให้ระวังตัวด้วยค่ะฮ่าๆ) ตอนนี้เราทะเลาะกันน้อยมาก อยู่กันมาเจ็ดปีแล้วทะเลาะกันปีละครั้งเองมั้งคะ
ลองดูนะคะ ถ้าตัวเราทำได้และมันทำให้ครอบครัวเราสงบสุข มันทำให้เรารู้สึกดีจริงๆค่ะ และดิชั้นไม่ได้ว่าผู้หญิงงอนได้ฝ่ายเดียว ผู้ชายขี้งอนก็มีเยอะแยะไปค่ะ
ปล.1 ไม่ได้แนะนำให้คุณพ่อ/ภรรยา บ้านยื่นคำขาดแรงๆกับที่บ้านนะคะ เพราะคนเราไม่เหมือนกัน คนของเราๆ สังเกตได้ว่าใช้วิธีไหนเหมาะสมที่สุด อย่าเอาไปเป็นข้ออ้างนะจ๊ะ
ปล. 2 เรื่องฟุตบอลกับชั้นจะเลือกใครนั้นแนะนำว่าห้ามใช้ เพราะมีเด็กข้างบ้านกำพร้าพ่อมาแล้ว เพราะพ่อดันเลือกฟุตบอล(ทีมท๊อตแน่ม)
เมื่อเลิกดราม่าชีวิตคู่ก็มีความสุขมากขึ้น
สั้นๆเลยนะคะเพราะไม่ได้เขียนเก่ง เล่าความรู้สึกเก่งเท่าไหร่
สมัยสาวๆ ดิชั้นก็เติบโตมาแบบธรรมดา ดูหนังนางเอกงอน พระเอกตามง้อ ยิ่งพระเอกง้อ นางเอกยิ่งงอน งอนกันหลายๆ ตอนสุดท้ายก็คืนดีกัน มันซึมทราบเข้าไปในกระแสเลือดไปตอนไหนก็ไม่ทราบได้ จนเผลอคิดว่าตัวเองนั้นเป้นนางเอกอยู่บ่อยๆ เอร๊ยยยยยยยย
ดิชั้นก็ขี้งอนธรรมดานี่แหละค่ะ แต่เหตุการณ์ครั้งหนึ่งที่เปลี่ยนนิสัยดิชั้นเลิกงอนมาจนถึงทุกวันนี้คือ แฟนจะไปเล่นฟุตบอลแต่ดิชั้นงอแงอ่ะ วันหยุดเราต้องอยู่ด้วยกันสิ ชั้นไม่อยากให้เธอไป บลาๆ งอนๆ ( แต่แฟนเรานะเป็นคนที่นิสัยดีมาก ไม่เจ้าชู้ ไม่เล่นการพนัน ไม่สูบบุหรี่ แต่เค้าชอบเล่นกีฬามาก สมัยตอนจีบกันใหม่ๆ ก็เคยตามไปสนามฟุตบอล แต่ตอนนี้เลิกแล้ว เบื่อ) แล้วไม่รู้ไงเรื่องขี้ปะติ๋วก็เลยเถิดเป็นร้องไห้ น้ำหูน้ำตาไหลพรากๆ แล้วก็บอกว่าชั้นจะไปนอนบ้านเพื่อน ปกติแฟนจะไม่พูดมาก มีไรจะเงียบๆ พอเค้าได้ยินแล้วอึ้งค่ะ เค้าเลยพูดว่า "ก่อนเธอไปนอนที่อื่นคืนนี้แล้วช่วยเอากุญแจสอดกลับใส่ช่องจดหมายด้วย" พอพูดจบ แฟนดิชั้นมันก็ปัดตูด เดินหันหลังออกจากห้องไปเลย(ทีมมีแข่งเพื่อนมารออยู่หน้าบ้าน อ่ะๆ ดิชั้นไม่ได้คิดต่อว่าแฟนเห็นฟุตบอลสำคัญกว่าเมียนะ ฮ่าๆ) ดิชั้นเจอมุขนี้เข้าไปอึ้งกิมกี่ พูดไม่ออกคิดไม่ออก แต่ก็ไม่กล้าออกไปนอนบ้านเพื่อนนะคะ
พอประมาณสักห้าหกโมงเย็นเราได้ยินเสียงไขประตูบ้าน แฟนเรารีบกลับมาจากเล่นฟุตบอลมาเช็คว่าเรายังอยู่มั๊ย(ปกติจะดื่มสังสรรค์กับเพื่อนๆที่สโมสรกลับมาดึกๆ) ก็ยังเห็นว่าเรายังอยู่และนอนเป็นกองผ้าขี้ริ้วอยู่ในห้องนอน เราเสียใจมากคิดว่าโดนสามีทิ้งแล้ว แต่สามีก็เดินมากอดเราแล้วบอกว่าโล่งอกมากที่เราไม่ไป และต้องขอโทษด้วยที่ต้องพูดแรงๆ เพราะถ้าปล่อยให้เรา(ได้ใจ)ไปนอนกับเพื่อนครั้งแรก มันก็จะมีครั้งที่สอง แล้วถ้าเค้าเล่นฟุตบอลอยู่แล้วเราเกิดงอน หอบผ้าหอบผ่อนหนีกลับบ้านเค้ากลับบ้านมาหาไม่เจอเรากับลูก(ในอนาคต สามีเราคิดไกล กลัวเราหอบลูกที่ยังไม่มีกลับไทย) แล้วเค้าจะทำยังไง เค้าจะตามหาเราเจอได้ยังไง แล้วเราเป็นผัวเมียกัน มีอะไรก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง อย่าออกจากบ้าน มันเป็นลางไม่ดี พ่อกับแม่เค้าทะเลาะกันแต่ไม่เคยออกจากบ้านไปที่อื่นเลย
ตอนนั้นพอได้ฟังแฟนพูดสติกลับมาเลยค่ะ คิดได้ว่าเราก็โตๆ กันแล้ว มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจา อะไรที่มันไม่เป็นเรื่องก็อย่าทำให้มันเป็นเรื่องเลย เหนื่อย เปลืองพลังงาน เปลืองพลังใจ แต่หลังจากนั้นมาพอเรารู้สึกหงุดหงิดเราจะถามตัวเองว่า เพราะอะไร เพราะเราใกล้เป็นประจำเดือนหรือเปล่า (PMS ฮอร์โมนส์นั้นมันมีอิทธิพลกับผู้หญิงมาก คุณพ่อบ้านฟังไว้) หรือเพราะเราเหนื่อย เราก็จะพยายามเตือนตัวเองให้ใจเย็นๆ (และถ้ามันเป็นฮอร์โมนส์ก็จะบอกแฟนเราให้ระวังตัวด้วยค่ะฮ่าๆ) ตอนนี้เราทะเลาะกันน้อยมาก อยู่กันมาเจ็ดปีแล้วทะเลาะกันปีละครั้งเองมั้งคะ
ลองดูนะคะ ถ้าตัวเราทำได้และมันทำให้ครอบครัวเราสงบสุข มันทำให้เรารู้สึกดีจริงๆค่ะ และดิชั้นไม่ได้ว่าผู้หญิงงอนได้ฝ่ายเดียว ผู้ชายขี้งอนก็มีเยอะแยะไปค่ะ
ปล.1 ไม่ได้แนะนำให้คุณพ่อ/ภรรยา บ้านยื่นคำขาดแรงๆกับที่บ้านนะคะ เพราะคนเราไม่เหมือนกัน คนของเราๆ สังเกตได้ว่าใช้วิธีไหนเหมาะสมที่สุด อย่าเอาไปเป็นข้ออ้างนะจ๊ะ
ปล. 2 เรื่องฟุตบอลกับชั้นจะเลือกใครนั้นแนะนำว่าห้ามใช้ เพราะมีเด็กข้างบ้านกำพร้าพ่อมาแล้ว เพราะพ่อดันเลือกฟุตบอล(ทีมท๊อตแน่ม)