ขอพื้นที่เล่าเรื่องของตัวเองบ้างค่ะ เคยแต่อ่านๆๆติดตาม วันนี้มาเวิ่นว้าบ้าง 555 คืองี้ค่ะ
เรามีเงินทุนอยู่ก้อนนึง กะว่าจะเก็บว่าเป็นทุนหาอะไรทำ ทำธุรกิจส่วนตัว
แต่เราขอสามีกลับไปทำงานประจำก่อนช่วงนี้ สามีบอกอยากให้เราเลี้ยงลูกเอง(อายุ9เดือน) เพราะไม่มีคนเลี้ยงให้ค่ะ แล้วก็ให้เราค่อยๆคิด
ค่อยๆหาว่าจะทำอะไรกันดีในอนาคต เพราะเค้าบอกว่าเค้าอยากทำงานที่เค้ากำลังทำอยู่อีกแค่ไม่เกิน10ปี
เพราะงานมันไกลบ้าน อยุ่ห่างลูกเมีย ปีๆนึงได้อยู่บ้านแค่ 3 เดือน บางทีน้อยกว่านั้น ตอนแรกอยุู่กันสองคนห่างกันบ้างก็ยังเฉยๆ
แต่พอมีลูก เค้าก็อยากอยู่กับลูก เค้าให้การบ้านเราคิดว่าพอหาทางทำอะไรกันดี เริ่มปูฐานตั้งแต่ตอนนี้เลย เพราะไม่อยากเริ่มตั้งต้นตอนแก่
แต่ปัญหาคือเราคิดมาหลายเดือนแล้ว แต่ยังคิดไม่ตกก็คือ เราคิดไม่ออกสักทีว่าจะทำอะไร การบ้านที่ให้คิด มันกว้างมาก เราก็กลุ้มใจค่ะ
จริงๆมีความฝันกันว่าอยากเปิดร้านกาแฟ พยายามหาที่ๆจะขายที่มั่นคง คือไปตามโรงพยาบาลแถวบ้าน แต่เขาก็มีกันหมดแล้ว ส่วนทำเลอื่นๆ
ก็มองอยุ่ค่ะ แต่ยังไม่กล้าเสี่ยง เสียใจมาก ที่ช่วยอะไรสามีไม่ได้เลย ไม่ได้ช่วยหาเงินเข้าบ้านเลยก็เลยต้องใช้วิธีประหยัดเอา จากเคยช้อปปิ้งเยอะๆ ตอนนี้เลิกหมดแล้ว วันๆเสียค่าข้าว ไม่ถึงร้อย ค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนก็ค่อนข้างสูง ช่วงที่สามีไปทำงานนี้ตกเดือนละเป็นแสน เพราะต้องการเร่งโปะบ้านให้หมด ไม่อยากเป็นหนี้ โชคดีที่ตอนนี้สามีรายได้เยอะ แต่รายจ่ายก็เยอะ ค่าประกันก็ปีละแสนกว่าบาทและอื่นๆ เราคิดทุกวันว่าโชคดีที่ตอนนี้ยังมีสามีคอยดูแล แต่ถ้าวันนึงเกิดเลิกกัน หรือเค้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมา เราจะทำยังไง วันๆนึงเราคิดถึงความตายวันละลายหนค่ะ เราว่ามันใกล้ตัว แต่สามีเราชอบว่าเราเวลาเราพูดแบบนี้ เค้าจะหาว่าแช่งเค้า T^T เราไม่ได้แช่งนะคะ แต่นี่มันเรื่องใกล้ตัว เค้าก็บอกว่า นี่แหละยิ่งต้องหาอะไรทำให้ได้ เพราะเราจะได้ไม่ต้องเป็นลูกจ้างใคร เราก็คิดในใจนะว่า เออ กูรู้ แต่กูไม่รู้จะทำอะไรจริงๆ
แค่นี้แหละค่ะ จบแล้ว เอ้อ พอพิมจบรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาจิ๊ดนึง
อาจจะมีหลายครอบครัวที่ประสบปัญหาเดียวกับเรากับเรานะคะ คือ แฟนเราจบ พณ. ค่ะ
มาตามหาเพื่อนร่วมชะตากรรม555(ล้อเล่นค่ะ)
แวะมาปลดปล่อยความเครียด มาพักใจค่ะ
เรามีเงินทุนอยู่ก้อนนึง กะว่าจะเก็บว่าเป็นทุนหาอะไรทำ ทำธุรกิจส่วนตัว
แต่เราขอสามีกลับไปทำงานประจำก่อนช่วงนี้ สามีบอกอยากให้เราเลี้ยงลูกเอง(อายุ9เดือน) เพราะไม่มีคนเลี้ยงให้ค่ะ แล้วก็ให้เราค่อยๆคิด
ค่อยๆหาว่าจะทำอะไรกันดีในอนาคต เพราะเค้าบอกว่าเค้าอยากทำงานที่เค้ากำลังทำอยู่อีกแค่ไม่เกิน10ปี
เพราะงานมันไกลบ้าน อยุ่ห่างลูกเมีย ปีๆนึงได้อยู่บ้านแค่ 3 เดือน บางทีน้อยกว่านั้น ตอนแรกอยุู่กันสองคนห่างกันบ้างก็ยังเฉยๆ
แต่พอมีลูก เค้าก็อยากอยู่กับลูก เค้าให้การบ้านเราคิดว่าพอหาทางทำอะไรกันดี เริ่มปูฐานตั้งแต่ตอนนี้เลย เพราะไม่อยากเริ่มตั้งต้นตอนแก่
แต่ปัญหาคือเราคิดมาหลายเดือนแล้ว แต่ยังคิดไม่ตกก็คือ เราคิดไม่ออกสักทีว่าจะทำอะไร การบ้านที่ให้คิด มันกว้างมาก เราก็กลุ้มใจค่ะ
จริงๆมีความฝันกันว่าอยากเปิดร้านกาแฟ พยายามหาที่ๆจะขายที่มั่นคง คือไปตามโรงพยาบาลแถวบ้าน แต่เขาก็มีกันหมดแล้ว ส่วนทำเลอื่นๆ
ก็มองอยุ่ค่ะ แต่ยังไม่กล้าเสี่ยง เสียใจมาก ที่ช่วยอะไรสามีไม่ได้เลย ไม่ได้ช่วยหาเงินเข้าบ้านเลยก็เลยต้องใช้วิธีประหยัดเอา จากเคยช้อปปิ้งเยอะๆ ตอนนี้เลิกหมดแล้ว วันๆเสียค่าข้าว ไม่ถึงร้อย ค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนก็ค่อนข้างสูง ช่วงที่สามีไปทำงานนี้ตกเดือนละเป็นแสน เพราะต้องการเร่งโปะบ้านให้หมด ไม่อยากเป็นหนี้ โชคดีที่ตอนนี้สามีรายได้เยอะ แต่รายจ่ายก็เยอะ ค่าประกันก็ปีละแสนกว่าบาทและอื่นๆ เราคิดทุกวันว่าโชคดีที่ตอนนี้ยังมีสามีคอยดูแล แต่ถ้าวันนึงเกิดเลิกกัน หรือเค้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมา เราจะทำยังไง วันๆนึงเราคิดถึงความตายวันละลายหนค่ะ เราว่ามันใกล้ตัว แต่สามีเราชอบว่าเราเวลาเราพูดแบบนี้ เค้าจะหาว่าแช่งเค้า T^T เราไม่ได้แช่งนะคะ แต่นี่มันเรื่องใกล้ตัว เค้าก็บอกว่า นี่แหละยิ่งต้องหาอะไรทำให้ได้ เพราะเราจะได้ไม่ต้องเป็นลูกจ้างใคร เราก็คิดในใจนะว่า เออ กูรู้ แต่กูไม่รู้จะทำอะไรจริงๆ
แค่นี้แหละค่ะ จบแล้ว เอ้อ พอพิมจบรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาจิ๊ดนึง
อาจจะมีหลายครอบครัวที่ประสบปัญหาเดียวกับเรากับเรานะคะ คือ แฟนเราจบ พณ. ค่ะ
มาตามหาเพื่อนร่วมชะตากรรม555(ล้อเล่นค่ะ)