เมื่อเรามาทำงานตามปกติ แวะ 7-11 เพื่อจ่ายค่าไฟฟ้า และออกมาเจอชายขี้เมาอุ้มลูกหมาขี้เรื้อนตัวนี้อยู่ ถึงกับน้ำตาซึม รีบก็รีบเพราะ 8.15 น. แล้วเข้าทำงานสายแน่ แต่ก็ต้องแวะเจรจากับเขาก่อน เขาเห็นเรามองหมาก็คงรู้ว่าเราเป็นเหยื่อ เราถาม "ขอได้ไหมลูกหมานะ" เขาว่า "ได้" เราว่า "เท่าไหร่ เรามี 120" แสนจนจริง ๆ เรา รีบหยิบเงินให้ร้อยนึง แล้วเขาก็ส่งหมาให้นั่งลงค้นเอกสารออกมาให้ดูว่าเป็นคนต่างจังหวัดไม่มีเงิน เราขอถ่ายรูปไว้ เขาดีใจใหญ่ได้ถ่ายรูป

หนีบลูกหมาไว้มันคงอึดอัดนะ ท้องป่อง ๆ น่ากลัวจะขาดอาหารนะ ถามแม่ค้าแถวนั้นก็ว่าเพิ่งเคยเห็นเขาวันนี้ มาขอข้าวกิน เรากลับไป 7-11 ซื้ออาหารซองกับนมมาให้ลูกหมาแล้วก็แว๊นซ์มอไซด์รับจ้างมาทำงาน

จับใส่กล่องที่เขาทิ้งแล้วไว้ น่าตาขี้เหร่สุด ๆ

เทนมให้ก็ไม่กิน นอนอย่่างเดียว อาหารซองแสนอร่อยก็ไม่แตะ

เรื้อนกินจนน่าย่นเลยดูซิ

ตอนนี้ส่งไปร้าน แฮปปี้เพ็ท ที่ลำลูกกาคลอง 2 เรียบร้อยแล้ว เพราะดูอาการไม่ค่อยดี ขาหลังไม่มีแรง พุงป่อง ๆ ให้คุณหมอโบคนสวยดูแลไปก่อนตรวจดูว่าเป็นโรคอะไรหรือเปล่า

ตอนอุ้มมาวางบนโต๊ะทำงานก็เริ่มเดินนิดหน่อย
แล้วกัดสายชาร์ตโทรศัพท์เล่นอีกนิด ปลอบใจตัวเองว่าชายคนนั้นคงเลี้ยงมันจนอิ่มกินอะไรไม่ลงละมั้ง น่าสงสารจัง

จบรายงาน ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามชม
เรื่องเล่าเมื่อเช้าวันนี้ ชายขี้เมากับลูกหมาขี้เรื้อน
หนีบลูกหมาไว้มันคงอึดอัดนะ ท้องป่อง ๆ น่ากลัวจะขาดอาหารนะ ถามแม่ค้าแถวนั้นก็ว่าเพิ่งเคยเห็นเขาวันนี้ มาขอข้าวกิน เรากลับไป 7-11 ซื้ออาหารซองกับนมมาให้ลูกหมาแล้วก็แว๊นซ์มอไซด์รับจ้างมาทำงาน
จับใส่กล่องที่เขาทิ้งแล้วไว้ น่าตาขี้เหร่สุด ๆ
เทนมให้ก็ไม่กิน นอนอย่่างเดียว อาหารซองแสนอร่อยก็ไม่แตะ
เรื้อนกินจนน่าย่นเลยดูซิ
ตอนนี้ส่งไปร้าน แฮปปี้เพ็ท ที่ลำลูกกาคลอง 2 เรียบร้อยแล้ว เพราะดูอาการไม่ค่อยดี ขาหลังไม่มีแรง พุงป่อง ๆ ให้คุณหมอโบคนสวยดูแลไปก่อนตรวจดูว่าเป็นโรคอะไรหรือเปล่า
ตอนอุ้มมาวางบนโต๊ะทำงานก็เริ่มเดินนิดหน่อย
แล้วกัดสายชาร์ตโทรศัพท์เล่นอีกนิด ปลอบใจตัวเองว่าชายคนนั้นคงเลี้ยงมันจนอิ่มกินอะไรไม่ลงละมั้ง น่าสงสารจัง
จบรายงาน ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามชม