ฉากเล่าเรื่องด้วยภาพเล็กๆแต่ประทับใจเราใน พี่มาก พระโขนง(สปอย)

คิดถึงหมาดหยาดสีคลี่โบยโบก อาบซาบโศกซึ้งตรึงทุกข์ขับขาน น้ำตาลหว่านน้ำตาฟ้าวันวาน รอยอุทกอลหม่านหม่นวิญญาณ คิดถึงเขียวขาบเคยคาบเกี่ยว เหนื่ยวผืนฟ้าแฝกป่าปราณประสาน กลายทึมเทาเศร้าเหงาเงาอาคาร พิสดารแ

0 ค่อยค่อยไหลค่อยค่อยหลากจนกรากเชี่ยว คืนเปล่าเปลี่ยวเงียบงันก็พลันสลาย คลื่นตีฟองละอองซัดกระจัดกระจาย รวบรวมสายชำแรกกระแทกกระทั้น 0 ปริมาณฝุ่นฝนที่หล่นร่วง ผูกเงื่อนบ่วงหน่วงจิตให้คิดประหวั่น เสียงโค

๐๐๐๐๐๏ อัดอั้นตันใจ ๏๐๐๐๐๐ ๏ ลูกผู้ชายหลั่งน้ำ................ตานอง ขมขื่นระทมหมอง..............อกเศร้า น้ำตาตกรินสอง................แก้มอาบ สุดเจ็บปวดรวดร้าว......คับแค้นอดทน ๚ ๏ ทะลักทะล้นออกให้..