เมื่อเช้าเพิ่งเดินทางกลับจากต่างจังหวัดโดยรถทัวร์ค่ะ รถจอดที่หมอชิต ตอนเช้าตรู่เลย
ช่วงเช้านี่รถทัวร์เข้าเยอะอยู่แล้วเนอะ ผู้โดยสารก็เยอะ จขกทเอง ปกติแล้วไม่ค่อยนั่งรถแท็กซี่ในหมอชิตค่ะ ถ้าจำเป็นก็จะเดินไปเรียกข้างนอก
แต่เมื่อเช้าต้องกลับบ้านเอง และรถทัวร์ก็ไปจอดด้านหลัง ฝั่งตรงข้ามรถไฟพหลโยธิน

จริงๆแล้วมันจะมีจุดขึ้นแท็กซี่ ที่แบ่งเป็นช่องๆเอาไว้ กับข้างใน (ตรงแถวๆวินรถตู้)

จขกท เดินมารออยู่ข้างในตรงวินรถตู้ (รอข้ามถนนไปจุดเรียกแท็กซี่) ผู้โดยสารเยอะ คุณแท็กซี่ทั้งหลายก็เลือกกันสุดฤทธิ์อ่ะค่ะ จขกท เดินมาไล่เลี่ยกับพี่ผู้ชายสองคน ท่าทางเป็นข้าราชการมาประชุม

ตาลุงคนนึงที่ใส่เสื้อแท็กซี่ เหมือนจะเป็นคนคุมคิว หรืออะไรแนวๆนี้ก็ตะโกนถาม "ไปไหนครับพี่"
พี่ผู้ชายก็ตอบว่า "ไปโรงแรมอลิเซเบธครับ" (ตรงประดิพัทธ์) พี่แท็กซี่ก็บอก "โหย เลี้ยวยากเลยตรงนั้น ไม่มีใครอยากไปหรอก พี่ลองบอกสิ เหมาร้อยนึง ไปทุกคัน"

ไอ้เราก็คิดในใจ เดี๋ยววววค่ะ มันเลี้ยวยากตรงไหนคะ พี่ไปได้ตั้งหลายทาง ที่สำคัญ มันไม่ได้ไกลถึง 100 นึงซะหน่อย
กำลังจะหันไปบอกพี่ผู้ชายคนนั้นว่าอย่าไปเลยค่ะพี่ แต่พี่เค้าปรึกษากับเพื่อนแล้วก็ตัดสินใจตอบลุงไปว่า "ครับๆ"

แล้วพี่เค้าก็จากไป เราก็ เอ้อ....

พอเราข้ามถนนได้ มายืนรอที่จุดขึ้นแท็กซี่

ผู้โดยสารก็เยอะอีก แท็กซี่จะไปจอดตรงคนที่ยืนหัวแถว เรายืนรออยู่นานมากอ่ะค่ะ เพราะคนที่มาหลังก็จะไปแทรกหัวแถวตลอด
พอแท็กซี่เข้าคิวมาเยอะๆ ปุ๊บ คนที่อยู่ข้างหน้า จขกท ก็เดินไปขึ้นแท็กซี่คันหน้า เป็นผู้หญิงท้อง อุ้มลูก 1 คน จูงอีก 1 คน

จขกทขึ้นคันหลัง  เจอคุณโชเฟอร์พูดด้วยน้ำเสียงออกตะคอกๆหน่อยว่า
"คุณ !!!!!!!!!!!!! ไปขึ้นข้างหน้าเลย !!!!!!!!!!!!!!! นี่เค้าขึ้นตามคิว"

เรา : (หันไปมองแท็กซี่คันหน้า จอดขวางอยู่ อ้าว พี่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ขึ้นไปหรอกเหรอ) เอ่อ ขอโทษค่ะพี่ เมื่อกี้หนูเห็นมีคนขึ้นไปแล้ว

แท็กซี่ : คุณลงไปเดี๋ยวนี้เลย!!!!!! คนอื่นเค้ารอขึ้นอยู่

เรา (หันไปมองแท็กซี่คันหน้าอีกที มีคนใหม่มาเรียก แต่แกก็ไม่ไป จอดขวาง เลยนึกได้) : พี่คะ คันหน้าเค้าก็ไม่ไปอ่ะค่ะ เค้าก็เลือกผู้โดยสารเหมือนกัน แล้วงี้เมื่อไหร่จะได้ไปอ่ะคะ

แท็กซี่ : ผมไม่รู้ แต่คุณต้องไปตามคิว

เรา หอบกระเป๋าสามใบลงจากรถ ไปขึ้นคันหน้า ขึ้นไปเลยไม่ได้ถาม เพราะของหนักมากกกกกก จะมัวมาหอบหิ้วอยู่แขนหลุดพอดี
แต่พอบอกทางเท่านั้นแหละ

ลุงแท็กซี่ : โว้ ผมไม่ได้ไปทางนี้ด้วยสิ คุณลงไปเหอะ
เรา : อ้าว เมื่อกี้คันหลังก็บอกให้มาขึ้นคันหน้า คันหน้าก็ไม่ไปอีก
ลุงแท็กซี่ : ผมจะไปส่งรถดอนเมือง ส่งไม่ทันปรับชั่วโมงละร้อย เมื่อกี้เค้าเรียกไปโบ๊เบ๊ ผมก็ไม่ไป

น้านนนนน !!!!

เรา : แต่ถ้าลุงไม่ไป คันหลังก็ไปไม่ได้ค่ะ เพราะลุงจอดขวางอยู่
ลุงแกก็เลยออกรถ แล้วก็ถามด้วยน้ำเสียงกระชากๆว่า : แล้วจะเอายังไงอ่ะทีนี้
เรา : ลุงก็ส่งหนูตรงรถไฟฟ้าละกันค่ะ แล้วก็ไปส่งรถ
ลุงแท็กซี่ : งี้ผมก็ไม่ได้อะไรเลยดิ
เรา : อ้าวลุง ใครเรียกลุงก็ไม่ไป ลุงไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธผู้โดยสารนะคะ มันผิด
ลุงแท็กซี่ : ผมไม่ได้เลือก แต่ผมจะไปส่งรถ ใครไปดอนเมืองผมถึงจะไป

แล้วก็ปาดซ้ายปาดขวาอย่างแรง
ให้เห็นถึงอารมณ์ว่า ตูหงุดหงิดนาโว้ยยยยย โดยที่คนใช้ถนนด้วยไม่ได้รู้เรื่องอะไรเล้ยยย

เรา : งั้นลุงจอดให้หนูลงตรงรถไฟฟ้าค่ะ
ลุงแท็กซี่ : มาแค่นี้นั่งมอไซค์ก็ได้ สามล้อก็มี เสียเวลาผม เสียลูกค้าหมด
เรา (โมโหละ บอกตรงๆ) : หนูเรียกไปสุทธิสารก็ไม่ไป เรียกมาแค่นี้ก็บ่น นี่หนูให้ลุงคนละครึ่งทางละนะ ลุงไปส่งหนูตรงนั้นลุงออกดอนเมืองก็ไม่ยาก หาผู้โดยสารก็ได้ ลุงจะเอาอะไรอีกค้าาาาาาาา

เสร็จแล้วก็หยิบโทรศัพท์มาโทรหาแฟน ลุงแกก็ปาดซ้ายปาดขวาต่อไป เราบอกแฟนหมดเลยว่าขึ้นแท็กซี่แล้วจะไปลงตรงรถไฟฟ้า คงแป๊บเดียวล่ะลุงแกขับเร้วววเร็ว  (อยากบอกลุงจังเลยค่ะ พ่อหนูปาดยิ่งกว่าลุงอีก ลุงไม่ต้องทำให้หนูเสียขวัญขนาดนั้นก็ได้ ยังไง หนู ก็ ไม่ ลง!)

พอเห็นเราโทรหาแฟนลุงก็เสียงอ่อนลง มาแนวดราม่า (เมื่อกี้เพิ่งจะแว้ดๆๆๆหยกๆ)
แกจอดให้ลงตรงหน้าบีทีเอส เราชะโงกหน้าไปดูที่ป้ายสหกรณ์ อ่านดังๆ "อ๋อลุงอยู่อู่นี้หรอคะ"
ลุงแท็กซี่ : จะทำไม !!
เรา : เปล่าค่ะ พ่อหนูก็อยู่ท้องที่นี้เหมือนกัน เดี๋ยวจะได้ให้พ่อดูแลเป็นพิเศษ ขอบคุณนะคะ ที่มาส่ง

แล้วก็ขึ้นแท็กซี่ตรงหน้าบีทีเอสกลับบ้านค่ะ
คนนี้ดี๊ดี รถสวน คนให้ทาง โค้งเค้าตลอดทางเลยค่ะ น่าจะส่งไปอยู่ญี่ปุ่น ฮี่ๆ


ขอเซนเซอร์ทะเบียนนะคะ เข้าใจว่าเป็นรถเช่า คงเวียนกันหลายคน
แค่อยากบ่นเฉยๆค่ะ ปกติเจอแท็กซี่ดี๊ดีมาตลอด เจอลุงคนนี้ ปรี๊ดก็ปรี๊ด เซ็งก็เซ็ง แต่ก็นะ..ก็คนทำมาหากิน
เพิ่งเห็นว่ายาวมากกก ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ