การดิ้นรนเพื่อให้ได้จักรยานสักคันเมื่อปี พ.ศ. 2524 ของเด็กผู้ชายอายุ 12 ปี มันยังติดอยู่ในใจผมมาจนถึงทุกวันนี้...
...ในวันเวลาที่พ่อกับแม่เพิ่งแยกทางกันได้ไม่นาน และธุรกิจของทางบ้านต้องล่มสลายลง เราต้องย้ายครอบครัวไปอยู่บ้านไม้หลังเล็ก ชีวิตที่เคยสุขสบายก็กลับตาลปัตร ด้วยวัยที่ยังเล็กนักผมไม่ได้เข้าใจหรอกครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น รู้แต่ถ้าเพื่อนมีฉันก็ต้องมีบ้าง และขอให้ได้เล่นสนุกไปวันๆ.....
...เงินพันกว่าบาทในยามนั้นผมไม่รู้เลยว่าทำให้แม่ลำบากแค่ไหน ขณะที่ทั้งหมายศาลทั้งเจ้าหนี้ที่ต่างก็ทยอยกันเข้ามา เงินก้อนนี้มันไม่ใช่น้อยๆเลย.....
...แล้ววันหนึ่ง วันที่ผมรอคอยก็มาถึง ร้านอะไรสักแห่งที่วรจักร ผมก็ได้รถจักรยานคันแรกที่แสนภูมิใจมาครอบครอง.....
...Preeda BMX สีน้ำเงิน รถไทยๆที่ยามนั้นผมแสนจะภูมิใจ เราขี่ไปทั่วย่านคลองประปากับเพื่อนๆแถวบ้าน ลานดินอันกว้างใหญ่ที่ซอยอารีสัมพันธ์ คือโลกแห่งความสนุกของเรา เนินกระโดดที่ใครก็ไม่รู้มาทำไว้ มันทำเกิดแผลถลอกที่เป็นเสมือนลายเซ็นต์ว่าข้าฯได้ไปปฏิบัติการสะท้านโลกมาแล้ว.....
...กว่า 30 ปีผ่านไป วันที่ผมได้ผ่านไปละแวกบ้านเก่า ทุกสิ่งเปลี่ยนไปจนแทบจำไม่ได้ ลานดินแสนกว้างก็กลายเป็นกระทรวงการคลังไปแล้ว ถนนที่คุ้นเคยก็มีรถราวิ่งขวักไขว่ เวลามันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน.....
...ผมจากกรุงเทพไปใช้ชีวิตที่ต่างเมืองเป็นเวลาอันยาวนาน มีงาน มีบ้าน มีครอบครัว สร้างฐานะจนมั่นคงในระดับที่อยู่ได้สบาย และแน่นอนผมมีรถจักรยานอีกหลายคันที่ผ่านมาให้ได้ครอบครอง แต่ รถบีเอ็มเอ็กซ์ ไทยทำ โคตรหนัก ยี่ห้อ"ปรีดา" และความรักความเมตตาของแม่ที่มีให้กับลูกคนนี้ ก็จะยังคงจะประทับอยู่ในหัวใจไปอีกนานเท่านานล่ะครับ.....
จะขอมากไปไหม ถ้าอยากฟังเรื่องราว"จักรยานคันแรก"ของคนที่ได้ผ่านเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ
ขอบคุณรูปภาพประกอบจากคุณ chokchai49 จาก
http://www.bmx40plus.com/forum/index.php?topic=485.225
ความทรงจำจางๆกับจักรยานคันแรก ยังกันจำได้หรือไม่ (กระทู้เชิญแชร์)
...ในวันเวลาที่พ่อกับแม่เพิ่งแยกทางกันได้ไม่นาน และธุรกิจของทางบ้านต้องล่มสลายลง เราต้องย้ายครอบครัวไปอยู่บ้านไม้หลังเล็ก ชีวิตที่เคยสุขสบายก็กลับตาลปัตร ด้วยวัยที่ยังเล็กนักผมไม่ได้เข้าใจหรอกครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น รู้แต่ถ้าเพื่อนมีฉันก็ต้องมีบ้าง และขอให้ได้เล่นสนุกไปวันๆ.....
...เงินพันกว่าบาทในยามนั้นผมไม่รู้เลยว่าทำให้แม่ลำบากแค่ไหน ขณะที่ทั้งหมายศาลทั้งเจ้าหนี้ที่ต่างก็ทยอยกันเข้ามา เงินก้อนนี้มันไม่ใช่น้อยๆเลย.....
...แล้ววันหนึ่ง วันที่ผมรอคอยก็มาถึง ร้านอะไรสักแห่งที่วรจักร ผมก็ได้รถจักรยานคันแรกที่แสนภูมิใจมาครอบครอง.....
...Preeda BMX สีน้ำเงิน รถไทยๆที่ยามนั้นผมแสนจะภูมิใจ เราขี่ไปทั่วย่านคลองประปากับเพื่อนๆแถวบ้าน ลานดินอันกว้างใหญ่ที่ซอยอารีสัมพันธ์ คือโลกแห่งความสนุกของเรา เนินกระโดดที่ใครก็ไม่รู้มาทำไว้ มันทำเกิดแผลถลอกที่เป็นเสมือนลายเซ็นต์ว่าข้าฯได้ไปปฏิบัติการสะท้านโลกมาแล้ว.....
...กว่า 30 ปีผ่านไป วันที่ผมได้ผ่านไปละแวกบ้านเก่า ทุกสิ่งเปลี่ยนไปจนแทบจำไม่ได้ ลานดินแสนกว้างก็กลายเป็นกระทรวงการคลังไปแล้ว ถนนที่คุ้นเคยก็มีรถราวิ่งขวักไขว่ เวลามันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน.....
...ผมจากกรุงเทพไปใช้ชีวิตที่ต่างเมืองเป็นเวลาอันยาวนาน มีงาน มีบ้าน มีครอบครัว สร้างฐานะจนมั่นคงในระดับที่อยู่ได้สบาย และแน่นอนผมมีรถจักรยานอีกหลายคันที่ผ่านมาให้ได้ครอบครอง แต่ รถบีเอ็มเอ็กซ์ ไทยทำ โคตรหนัก ยี่ห้อ"ปรีดา" และความรักความเมตตาของแม่ที่มีให้กับลูกคนนี้ ก็จะยังคงจะประทับอยู่ในหัวใจไปอีกนานเท่านานล่ะครับ.....
จะขอมากไปไหม ถ้าอยากฟังเรื่องราว"จักรยานคันแรก"ของคนที่ได้ผ่านเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ
ขอบคุณรูปภาพประกอบจากคุณ chokchai49 จาก http://www.bmx40plus.com/forum/index.php?topic=485.225