เราเป็นคนตจว.มาแต่งงานกับคนกรุงเทพฐานะของทางบ้านพอๆกันค่ะ เราเก็บเงินซื้อบ้านร่วมกันสามี ตอนนี้แต่งงานมีลูกสาวเกือบจะ 2 ขวบแล้ว รวมๆก็ใช้ชีวิตอยู่กับสามีมาประมาณ 5 ปีแล้วชีวิตครอบครัวก็มีความสุขดี ทะเลาะกันบ้างเป็นธรรมดาไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร
พอคลอดลูกไม่มีคนเลี้ยงก็เลยพาลูกย้ายไปอยู่บ้านของพ่อแม่สามี(ซึ่งปกติเค้าอยู่กัน 2 คน) สมาชิกในบ้านจึงมี 5 คน คือ ปู่+ย่า+สามี+เรา+ลูกสาวเรา เรากับสามีทำงานนอกบ้าน ปู่ย่าอยู่บ้านเลี้ยงหลาน ก็ดูลงตัวมีความสุขดี พ่อแม่เค้าก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเราต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี เรา+สามีจ่ายค่าเลี้ยงลูกให้ปู่ย่า เดือนละ 5,000 บาท (ซึ่งปู่ย่าเค้ามีเงินบำนาญกินอยู่แล้วเดือนละ 4-5หมื่น ไม่เดือดร้อน) รายได้เราอยู่ในช่วง 3-5หมื่นบาท ส่วนสามีรายได้พอๆกัน เรา2คนแยกกระเป๋ากัน ค่าบ้าน ค่ารถ น้ำไฟ ค่านม+แพมเพิสลูก รวมๆตกเดือนละ 40,000 หาร2จ่ายคนละ 20,000/เดือน (ซึ่งยังไม่รวมค่าอาหาร)
เรื่องที่เราอึดอัดใจคือ ค่าใช้จ่ายอื่นๆที่เราต้องจ่ายคนเดียวนี่แหละค่ะ ดังนี้
1.ค่าอาหารเย็น=9,000/เดือน เช้าเราไปทำงาน เย็นเลิกงานกลับถึงบ้าน 6โมงเย็น เรามีหน้าที่ซื้ออาหารการกินเข้าบ้านทุกเย็น โดยค่าอาหารมื้อเย็น+ผลไม้/ของหวาน เฉลี่ยวันละ 300บ. จะซื้อกับข้าวแบบประหยัดๆไม่ได้ เราจะโดนกล่าวหาว่า "งก" ทันที และถ้าซื้ออาหารไม่ถูกปากคนในบ้านเราก็จะโดนบ่น โดนว่าทุกครั้ง (เราเบื่อมาก)
2. ค่าข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน=3,000/ด. เช่น สบู่ ยาสระผม ผงซักฟอก น้ำยาล้างจาน ของใช้ในครัวเรือน ข้าวสาร น้ำอัดลม ขนมขบเคี้ยวต่างๆ (ซึ่งทุกๆท่านก็คงทราบดีเวลาไปเดินซื้อของ Big C , Lotus อะไรหยิบใส่ตระกร้าได้ทุกคนจะหยิบโดยที่ไม่คำนึงถึงราคาเพราะเค้าไม่ได้จ่ายตังค์เอง) ทุกๆเดือนสามีจะพาเรา+ลูกสาว+คุณย่าไปจับจ่ายซื้อของใช้เดือนละครั้งเป็นอย่างน้อย
3. ค่าทานอาหารนอกบ้าน =3,000/ด. ไม่ว่าจะไปกันแค่ 3 คนพ่อแม่ลูก หรือ มีปู่กับย่าไปด้วย เราต้องเป็นคนควักตังค์จ่ายคนเดียว โดยส่วนมากจะทานนอกบ้านกันวันเสาร์-อาทิตย์
4. ค่าเสื้อผ้า รองเท้า ของสวยๆงามๆของลูก=1,000/ด. เราจ่ายเองเพราะเห็นแล้วอดใจซื้อไม่ไหว(ใครมีลูกสาวคงเข้าใจ)
5. ค่าท่องเที่ยวตจว. (ค่าน้ำมันรถ+ค่าที่พัก+ค่าอาหาร) ทุกอย่างหาร 2 (เรากะสามี)
6. ค่าน้ำมันรถไปทำงาน=2,000/ด. (คชจ.ส่วนตัวเราเอง)
7. ค่าอาหารเช้า+กลางวัน (วันทำงาน) = 2,000/ด. (คชจ.ส่วนตัวเราเอง)
8. ค่าเสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย+ เลี้ยงลูกน้องที่ทำงาน = ต้องใช้อย่างประหยัด
สรุปว่าเราต้องจ่ายประมาณ 40,000/ด ....เราเหนื่อยค่ะ เงินเดือนแต่ละเดือนไม่เหลือเก็บเลย บางเดือนต้องไปงัดเอาเงินเก็บในธนาคารสมัยยังโสดมาใช้ (เงินที่จะส่งให้พ่อกับแม่เราที่อยู่ตจว.ต้องรอโบนัสเท่านั้น) พอเราเอ่ยปากขอให้แฟนช่วยจ่ายค่าอาหารบ้าง เค้าก็หาว่าเรา "งก" พอเราบ่นว่าทำไมแม่+พ่อสามีไม่ช่วยซื้อกับข้าวและข้าวของเข้าบ้านบ้างทั้งๆที่เป็นบ้านของเค้าเอง เราก็โดนแฟนดุหาว่า "เห็นแก่ตัวมาอยู่บ้านเค้า/เค้าเลี้ยงลูกให้เราเป็นลูกก็ต้องเลี้ยงดูเ้ค้าตอบแทน" (เอ๊ะ ยังไง...ใครเป็นลูกกันแน่วะ??? ชักงง งง!!)
ปัญหาอีกเรื่องคือ...แน่นอนแม่ผัว vs ลูกสะใภ้ จะดีให้ตายยังไงก็ต้องมีเรื่องให้ปวดหัวใจ รวมถึงสะใภ้คนเล็ก ที่อยู่อีกบ้านแต่มักจะมาไซโคแม่ผัวเสมอๆ เฮ้อ...เหนื่อยใจค่ะ แต่ที่ยังทนอยู่ได้ก็เพราะ สามีก็ดีนะรักลูก รักเมีย(นอกใจบ้างถ้ามีโอกาส อิอิ) ไม่กินเหล้า ไม่สูบบหรี่ ไม่เที่ยว มีงานมีการทำเป็นหลักแหล่ง(มีเงินเก็บเข้าบัญชีส่วนตัวให้หมด!!!!)....พ่อแม่สามีก็รักหลานดูแลหลานเป็นอย่างดี ซื้อเสื้อผ้าของเล่นให้หลานบ้างตามความเหมาะสม
แต่สิ่งที่เรากลืนไม่เข้าคายไม่ออกก็เรื่องคชจ.นี่แหละค่ะ ทุกวันนี้คนโดนด่าว่า งก/เห็นแก่ตัว สะใภ้บ้านนอกคนนี้แหละคือคนที่แบกรับภาระทุกอย่างในบ้าน!!! เรายัง งง อยู่เลยว่า เอ๊ย นี่ฉันมันเห็นแก่ตัวตรงไหนไม่ทราบ???? สมาชิกในบ้านได้แต่สั่งๆๆๆๆ อยากกินอะไร อยากได้อะไร ต้องได้อย่างใจเค้า แต่ไม่ยอมควักตังค์จ่ายเลย!!!
เหนื่อยค่ะ เหนื่อยมาก เหนื่อยใจสุดๆ อดทนนับวันรอให้ลูกเข้าโรงเรียนซะทีจะได้ย้ายกลับไปอยู่บ้านตัวเองซะที อะไรๆอาจจะดีขึ้น ค่าใช้จ่ายคงจะประหยัดได้มากกว่านี้
ขอบคุณชานเรือนที่สร้างเว็บบอร์ดนี้ไว้ให้ระบายปัญหาครอบครัวค่ะ สะใภ้บ้านไหนที่ใช้ชีวิตในบ้านของพ่อแม่สามียังไง ช่วยแชร์หน่อยค่ะ
ขอความเห็นค่ะ เราเห็นแก่ตัวหรือใครเห็นแ่ก่ตัวกันแน่?
พอคลอดลูกไม่มีคนเลี้ยงก็เลยพาลูกย้ายไปอยู่บ้านของพ่อแม่สามี(ซึ่งปกติเค้าอยู่กัน 2 คน) สมาชิกในบ้านจึงมี 5 คน คือ ปู่+ย่า+สามี+เรา+ลูกสาวเรา เรากับสามีทำงานนอกบ้าน ปู่ย่าอยู่บ้านเลี้ยงหลาน ก็ดูลงตัวมีความสุขดี พ่อแม่เค้าก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเราต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี เรา+สามีจ่ายค่าเลี้ยงลูกให้ปู่ย่า เดือนละ 5,000 บาท (ซึ่งปู่ย่าเค้ามีเงินบำนาญกินอยู่แล้วเดือนละ 4-5หมื่น ไม่เดือดร้อน) รายได้เราอยู่ในช่วง 3-5หมื่นบาท ส่วนสามีรายได้พอๆกัน เรา2คนแยกกระเป๋ากัน ค่าบ้าน ค่ารถ น้ำไฟ ค่านม+แพมเพิสลูก รวมๆตกเดือนละ 40,000 หาร2จ่ายคนละ 20,000/เดือน (ซึ่งยังไม่รวมค่าอาหาร)
เรื่องที่เราอึดอัดใจคือ ค่าใช้จ่ายอื่นๆที่เราต้องจ่ายคนเดียวนี่แหละค่ะ ดังนี้
1.ค่าอาหารเย็น=9,000/เดือน เช้าเราไปทำงาน เย็นเลิกงานกลับถึงบ้าน 6โมงเย็น เรามีหน้าที่ซื้ออาหารการกินเข้าบ้านทุกเย็น โดยค่าอาหารมื้อเย็น+ผลไม้/ของหวาน เฉลี่ยวันละ 300บ. จะซื้อกับข้าวแบบประหยัดๆไม่ได้ เราจะโดนกล่าวหาว่า "งก" ทันที และถ้าซื้ออาหารไม่ถูกปากคนในบ้านเราก็จะโดนบ่น โดนว่าทุกครั้ง (เราเบื่อมาก)
2. ค่าข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน=3,000/ด. เช่น สบู่ ยาสระผม ผงซักฟอก น้ำยาล้างจาน ของใช้ในครัวเรือน ข้าวสาร น้ำอัดลม ขนมขบเคี้ยวต่างๆ (ซึ่งทุกๆท่านก็คงทราบดีเวลาไปเดินซื้อของ Big C , Lotus อะไรหยิบใส่ตระกร้าได้ทุกคนจะหยิบโดยที่ไม่คำนึงถึงราคาเพราะเค้าไม่ได้จ่ายตังค์เอง) ทุกๆเดือนสามีจะพาเรา+ลูกสาว+คุณย่าไปจับจ่ายซื้อของใช้เดือนละครั้งเป็นอย่างน้อย
3. ค่าทานอาหารนอกบ้าน =3,000/ด. ไม่ว่าจะไปกันแค่ 3 คนพ่อแม่ลูก หรือ มีปู่กับย่าไปด้วย เราต้องเป็นคนควักตังค์จ่ายคนเดียว โดยส่วนมากจะทานนอกบ้านกันวันเสาร์-อาทิตย์
4. ค่าเสื้อผ้า รองเท้า ของสวยๆงามๆของลูก=1,000/ด. เราจ่ายเองเพราะเห็นแล้วอดใจซื้อไม่ไหว(ใครมีลูกสาวคงเข้าใจ)
5. ค่าท่องเที่ยวตจว. (ค่าน้ำมันรถ+ค่าที่พัก+ค่าอาหาร) ทุกอย่างหาร 2 (เรากะสามี)
6. ค่าน้ำมันรถไปทำงาน=2,000/ด. (คชจ.ส่วนตัวเราเอง)
7. ค่าอาหารเช้า+กลางวัน (วันทำงาน) = 2,000/ด. (คชจ.ส่วนตัวเราเอง)
8. ค่าเสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย+ เลี้ยงลูกน้องที่ทำงาน = ต้องใช้อย่างประหยัด
สรุปว่าเราต้องจ่ายประมาณ 40,000/ด ....เราเหนื่อยค่ะ เงินเดือนแต่ละเดือนไม่เหลือเก็บเลย บางเดือนต้องไปงัดเอาเงินเก็บในธนาคารสมัยยังโสดมาใช้ (เงินที่จะส่งให้พ่อกับแม่เราที่อยู่ตจว.ต้องรอโบนัสเท่านั้น) พอเราเอ่ยปากขอให้แฟนช่วยจ่ายค่าอาหารบ้าง เค้าก็หาว่าเรา "งก" พอเราบ่นว่าทำไมแม่+พ่อสามีไม่ช่วยซื้อกับข้าวและข้าวของเข้าบ้านบ้างทั้งๆที่เป็นบ้านของเค้าเอง เราก็โดนแฟนดุหาว่า "เห็นแก่ตัวมาอยู่บ้านเค้า/เค้าเลี้ยงลูกให้เราเป็นลูกก็ต้องเลี้ยงดูเ้ค้าตอบแทน" (เอ๊ะ ยังไง...ใครเป็นลูกกันแน่วะ??? ชักงง งง!!)
ปัญหาอีกเรื่องคือ...แน่นอนแม่ผัว vs ลูกสะใภ้ จะดีให้ตายยังไงก็ต้องมีเรื่องให้ปวดหัวใจ รวมถึงสะใภ้คนเล็ก ที่อยู่อีกบ้านแต่มักจะมาไซโคแม่ผัวเสมอๆ เฮ้อ...เหนื่อยใจค่ะ แต่ที่ยังทนอยู่ได้ก็เพราะ สามีก็ดีนะรักลูก รักเมีย(นอกใจบ้างถ้ามีโอกาส อิอิ) ไม่กินเหล้า ไม่สูบบหรี่ ไม่เที่ยว มีงานมีการทำเป็นหลักแหล่ง(มีเงินเก็บเข้าบัญชีส่วนตัวให้หมด!!!!)....พ่อแม่สามีก็รักหลานดูแลหลานเป็นอย่างดี ซื้อเสื้อผ้าของเล่นให้หลานบ้างตามความเหมาะสม
แต่สิ่งที่เรากลืนไม่เข้าคายไม่ออกก็เรื่องคชจ.นี่แหละค่ะ ทุกวันนี้คนโดนด่าว่า งก/เห็นแก่ตัว สะใภ้บ้านนอกคนนี้แหละคือคนที่แบกรับภาระทุกอย่างในบ้าน!!! เรายัง งง อยู่เลยว่า เอ๊ย นี่ฉันมันเห็นแก่ตัวตรงไหนไม่ทราบ???? สมาชิกในบ้านได้แต่สั่งๆๆๆๆ อยากกินอะไร อยากได้อะไร ต้องได้อย่างใจเค้า แต่ไม่ยอมควักตังค์จ่ายเลย!!!
เหนื่อยค่ะ เหนื่อยมาก เหนื่อยใจสุดๆ อดทนนับวันรอให้ลูกเข้าโรงเรียนซะทีจะได้ย้ายกลับไปอยู่บ้านตัวเองซะที อะไรๆอาจจะดีขึ้น ค่าใช้จ่ายคงจะประหยัดได้มากกว่านี้
ขอบคุณชานเรือนที่สร้างเว็บบอร์ดนี้ไว้ให้ระบายปัญหาครอบครัวค่ะ สะใภ้บ้านไหนที่ใช้ชีวิตในบ้านของพ่อแม่สามียังไง ช่วยแชร์หน่อยค่ะ