ประสบการณ์ขอเบอร์สาวกลางห้าง

เกริ่นก่อนเลย มันอาจเป็นเรื่องเล็กๆสำหรับบางคน
แต่กับผม มันต้องใช้พลังใจมากมายนัก

เมื่อวาน
ไปเอาหนังสือของฮารุมิ มุราคามิ hear the wind sing ที่จองไว้ที่ซีเอ็ดบุ๊ค ซีคอน
ระหว่างรอหนังสือ มีสาว2คนเดินผ่านหน้าออกไปจากร้าน

ใส่ชุดออฟฟิศทั้งคู่ คนเดินตามหลัง น่ารัก เดินคุยโทรศัพท์ตามเพื่อนออกไป
ระหว่างเดินผ่านหน้า เค้ามองผม 2 วิิ แล้วยิ้ม
โคตรน่ารักอะ
(จริงๆเค้าคงยิ้มกับคนในโทรศัพท์แหละ)

แว๊บเดียว แต่นานพอทำให้เกิดLove at first sightได้

ทำอะไรไม่ได้ เพราะยังไม่ได้จ่ายเงิน
กว่าจะจ่ายเงินเสร็จ กินเวลาอีก 2 นาที

มันจบแระ ผมคิด

ถ้าเจออีกรอบละเป็นเรื่อง (ห้าวตามประสาเด็กหงส์)

ระหว่างเดินลงบันไดเลื่อน มุ่งหน้าลานจอดรถ

เจอเธออีกครั้ง ที่ชั้น1 หน้าร้านเสื้อผ้าอะไรซักอย่าง

ขาเร็วเท่าความคิด เดินกึ่งวิ่ง แซงไปจากอีกฝั่งทางเดิน
แล้วอ้อมกลับมา เผื่อได้สบตาอีกครั้ง

ระหว่างเดินสวนกัน เธอน่าจะจำผมได้ ตาสบตา ผมละลายไปแล้ว
แต่เธอยังคุยโทรศัพท์เหมือนเดิม ปกติ ช่างแกร่งเหลือเกิน
เธอกับเพื่อนเดินเลี้ยวขวา ไปทางห้องน้ำ ข้างร้านเจียง ลูกชิ้นปลา

ผมยูเทิร์นอีกรอบ สะกดรอยตาม เพื่อจะมาซุ่มดู
ยังไงผู้หญิงก็เข้าห้องน้ำนานอยู่แล้ว ใจเยน ใจเยน

ลูกผู้ชายต้องตายในสนามรบ ผมคิด