วันนี้รถรับส่งนักศึกษาฝึกงานที่ผมนั่งไปกลับ บางแสน - อมตะนคร ทุกวัน เกิดลืมจอดส่งผม (T^T) เลยไปซะไกลเลย
ทำให้ต้องเดินลัดซอยๆนึงเพื่อกลับห้องพัก เดินไปสักพักก็ไปเจอกับภาพๆ นี้ครับ

เจ้าของบ้านเป็นชายหญิงชราคู่นึงครับ แว๊ปแรกที่ผมเห็น ผมคิดในใจ สังคมแห่งการแบ่งปัน มันยังมีอยู่จริงๆ เห็นแล้วมีความสุขครับ
"แม้ผมจะไม่ได้หยิบกล้วนในตระกร้ามากิน แต่ผมก็รู้สึกอิ่มเอิบใจอย่างบอกไม่ถูก"
^^'
รูปภาพประทับใจ ที่กำลังเลือนลางหายไป ในสังคมไทยปัจจุบัน
วันนี้รถรับส่งนักศึกษาฝึกงานที่ผมนั่งไปกลับ บางแสน - อมตะนคร ทุกวัน เกิดลืมจอดส่งผม (T^T) เลยไปซะไกลเลย

ทำให้ต้องเดินลัดซอยๆนึงเพื่อกลับห้องพัก เดินไปสักพักก็ไปเจอกับภาพๆ นี้ครับ
เจ้าของบ้านเป็นชายหญิงชราคู่นึงครับ แว๊ปแรกที่ผมเห็น ผมคิดในใจ สังคมแห่งการแบ่งปัน มันยังมีอยู่จริงๆ เห็นแล้วมีความสุขครับ
"แม้ผมจะไม่ได้หยิบกล้วนในตระกร้ามากิน แต่ผมก็รู้สึกอิ่มเอิบใจอย่างบอกไม่ถูก"
^^'