ครอบครัวของผมนับแต่รุ่นพ่อมา  เป็นแฟนปชปทั้งบ้านรวมทั้งผมด้วย  เพราะเราหวังว่าสักวันปชปพรรคการเมืองของประชาชน
จะสามารถสู้กับเผด็จการทหารได้  ผมมาเปลี่ยนสีเมื่อสิ้นยุคคนดีชวน หลีกภัย  และมาถูกใจคนเก่งอย่างนายกทักษิณ ชินวัตร
เมื่อรัฐบาลทักษิณได้รับเลือกตั้งมาด้วยคะแนนเสียงถล่มทะลายในสมัยที่สอง   ผมดีใจว่าประชาชนเป็นประชาธิปไตยแล้ว
รู้จักเลือกคนเก่งขึ้นมาบริหารประเทศ เมื่อทักษิณถูกยึดอำนาจโดยเผด็จการทหาร ผมจึงเจ็บปวดและรังเกียจอำนาจเผด็จการขึ้น
เป็นหลายเท่า  และพลอยรังเกียจพรรคปชปที่ได้อำนาจปกครองโดยสืบทอดจากอำนาจเผด็จการ  และความเกลียดเพิ่มขึ้นเมื่อ
แก๊งไอติมครองอำนาจในพรรคปชป เล่นการเมืองแบบอันธพาล  ค้านทุกเรื่องโดยไม่คำนึงถึงความเสียหายต่อประเทศชาติ
ค้านทุกวิธีโดยไม่สนใจมารยาททางการเมือง  ไม่ฟังเสียงใครไม่ว่าหัวหงอกหรือหัวดำ  คนในบ้านผมหลายคนเปลี่ยนมาเป็น
เสื้อแดง  หลายคนไม่ยอมเปลี่ยนแต่ก็เศร้าหมองต่อพฤติกรรมของแก๊งฟันน้ำนมพวกนี้
          หลายวันก่อนอ่านข่าวว่าคุณอลงกรณ์ พลบุตร  เสนอให้พรรคปชปเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง ที่สำคัญคือเลิกเล่นการเมือง
แบบที่ทำกันอยู่  ผมขอ"เวลานอก"จากเสื้อแดงแวะมาบอกเพื่อนเก่าว่า ทำอย่างที่คุณอลงกรณ์บอกเถอะ  เพราะเป็นวิธีเดียวที่
ปชปจะเกิดใหม่ได้  สนับสนุนให้นายกปูพัฒนาบ้านเมืองให้เจริญก้าวหน้า  ปชปพัฒนาบุคคลากรภายในพรรคให้เข้มแข็ง
มีความสามารถ  ประชาชนหวังพึ่งได้  เมื่อพรรคเพื่อไทยครองอำนาจนาน ๆ ไป  ก็จะเกิดการแตกแยกภายในแน่นอน  ประชาชน
เบื่อพรรคที่แย่งตำแหน่งกัน  จะได้มีพรรคการเมืองดี ๆ ให้เลือก  อย่างทุกวันนี้คนที่ไม่ชอบรัฐบาลก็ไม่รู้จะไปเลือกใคร มีแต่เลว
กว่าทั้งนั้น