เมื่อวานเดินทางจาก ม.เกษตร ไปยัง ฟิวเจอร์พาร์ครังสิต
ใช้ถนนพหลโยธินขาออก เจอนิสสันมาร์ช ขับช้าแช่ขวา
ก็ยังไม่เท่าไหร่ เพราะพวกช้าแช่ขวามีเยอะ เจอประจำจน
ชินชาไปแล้ว
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ การชะลอรถ พวกเราก็ทราบกันดีกว่า
เราสามารถชะลอความเร็วได้
โดยการถอนคันเร่ง มันไม่
จำเป็นว่าถ้าจะชะลอความเร็ว กรูต้องแตะหรือเหยียบเบรค
อย่างเดียวเท่านั้น
การจราจรช่วงนั้น รถหนาแน่นแต่ยังเคลื่อนตัวได้ ไม่ถึงกับ
ติดขัดหยุดนิ่ง
หลังจากตามนิสสันมีนาคันนี้มาได้สักพัก ก็พบว่า คนขับ
ถอนคันเร่งไม่เป็น แตะเบรคลูกเดียว แตะมันทุกอย่าง จะชะลอ
จะหยุด จะอะไร กรูแตะเบรคอย่างเดียว เดี๋ยวไฟเบรคก็วาบ ๆ
ตลอดเวลา
ทำเอาผมเงิบไปหลายครั้ง กว่าจะจับจังหวะได้
ทิ้งห่างคันหน้ามากกว่า 20 เมตร แตะเบรคบ่อย ถอนคันเร่ง
ไม่เป็นอย่างเดียวไม่พอ ชอบแตะเบรคติด ๆ กัน แว๊บ ๆ ๆ ๆ
คือจะกดเบรคทีเดียวยาว ๆ แล้วหยุด ไม่ได้
กว่ารถจะหยุดสนิท ไฟเบรคติดเกิน 5 ครั้ง
หลังจากเจอพฤติกรรมขับรถเฮงซวยห่วยแตกแบบนี้ ทำให้-
ผมเว้นระยะห่างนิสสันมีนามาก จนหลายคนปาดจากซ้ายเข้า
มาแทรก เพราะเห็นว่ามันว่าง ซึ่งผลปรากฎว่า ทุกคันที่เข้ามา
ตามท้ายนิสสันมีนาคันนี้ มีเหตุอันได้หลบซ้ายออกไปเสียทุก
คัน!
พอเริ่มเข้าสู่ช่วงตลาดรังสิต การจราจรก็คล่องตัวมากขึ้น คาด
ว่าเป้าหมายของคนขับน่าจะเป็นแถว ๆ ตลาดรังสิต ว่าแล้วนิส-
สันมีนาก็เริ่มเข้าซ้ายด้วยการตีไฟเลี้ยวก่อนล่วงหน้า 1 กิโลเมตร
แล้วค่อย ๆ คลานเข้าซ้ายอย่างเชื่องช้า ด้วยการเปลี่ยนช่องจรา-
จรแบบไม่สนโลก ไม่แคร์สื่อ ทำเอาพวกที่มาช่องซ้ายเบรคตัวโก่ง
หัวทิ่ม แฉลบออกขวากันแทบไม่ทัน
จังหวะนั้นเองจึงทำให้ผมเห็นหน้าตาของคนขับ ซึ่งพบว่าเป็น
ป้าแก่ ๆ ไว้ผมทรงคุณหญิง แบบที่ตีกระบังหน้าโด่งเป็นเพิงหมา-
แหงน หัวฟูฟ่อง ใส่ชุดผ้าไหม อย่างดี มีสร้อยไข่มุกด้วย
ชีวิตนี้ ผมเจอกรณีแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว ก่อนหน้านี้ก็เป็นลุงแก่ๆ
ขับมอเตอร์ไซค์ คาวาซากิ ไม่ทราบรุ่น เก่า ๆ โทรม ๆ คร่อมเส้น-
แบ่งช่องจราจรแบบไม่สนโลก รถราจะมาซ้ายขวา กรูไม่หลบ บน
ถนนเกษตร-นวมินทร์
ขอร้องเถอะครับ พวกลุงป้าน้าอาแก่ ๆ ที่หมดสมรรถภาพในการขับ-
ขี่ยวดยานพาหนะ สติสัมปชัญญะเลอะเลือน หูตาฝ้าฟาง สะมงสมอง
การตัดสินใจเริ่มเชื่องช้า
ได้โปรดอยู่บ้านเลี้ยงหมา ปลูกปลา เลี้ยงต้นไม้ สวดมนต์ไหว้พระ -
ให้อาหาร หมู หมา กา ไก่ เถิด อย่าออกมาสร้างความเดือดร้อนให้
เพื่อนร่วมทางเลย
อยู่บ้านเถอะ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน!
ผมกราบละ
พวกลุง ๆ ป้า ๆ แก่ ๆ ขับรถเฮงซวยเราควรให้อภัยใช่ไหม?
ใช้ถนนพหลโยธินขาออก เจอนิสสันมาร์ช ขับช้าแช่ขวา
ก็ยังไม่เท่าไหร่ เพราะพวกช้าแช่ขวามีเยอะ เจอประจำจน
ชินชาไปแล้ว
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ การชะลอรถ พวกเราก็ทราบกันดีกว่า
เราสามารถชะลอความเร็วได้ โดยการถอนคันเร่ง มันไม่
จำเป็นว่าถ้าจะชะลอความเร็ว กรูต้องแตะหรือเหยียบเบรค
อย่างเดียวเท่านั้น
การจราจรช่วงนั้น รถหนาแน่นแต่ยังเคลื่อนตัวได้ ไม่ถึงกับ
ติดขัดหยุดนิ่ง
หลังจากตามนิสสันมีนาคันนี้มาได้สักพัก ก็พบว่า คนขับ
ถอนคันเร่งไม่เป็น แตะเบรคลูกเดียว แตะมันทุกอย่าง จะชะลอ
จะหยุด จะอะไร กรูแตะเบรคอย่างเดียว เดี๋ยวไฟเบรคก็วาบ ๆ
ตลอดเวลา
ทำเอาผมเงิบไปหลายครั้ง กว่าจะจับจังหวะได้
ทิ้งห่างคันหน้ามากกว่า 20 เมตร แตะเบรคบ่อย ถอนคันเร่ง
ไม่เป็นอย่างเดียวไม่พอ ชอบแตะเบรคติด ๆ กัน แว๊บ ๆ ๆ ๆ
คือจะกดเบรคทีเดียวยาว ๆ แล้วหยุด ไม่ได้
กว่ารถจะหยุดสนิท ไฟเบรคติดเกิน 5 ครั้ง
หลังจากเจอพฤติกรรมขับรถเฮงซวยห่วยแตกแบบนี้ ทำให้-
ผมเว้นระยะห่างนิสสันมีนามาก จนหลายคนปาดจากซ้ายเข้า
มาแทรก เพราะเห็นว่ามันว่าง ซึ่งผลปรากฎว่า ทุกคันที่เข้ามา
ตามท้ายนิสสันมีนาคันนี้ มีเหตุอันได้หลบซ้ายออกไปเสียทุก
คัน!
พอเริ่มเข้าสู่ช่วงตลาดรังสิต การจราจรก็คล่องตัวมากขึ้น คาด
ว่าเป้าหมายของคนขับน่าจะเป็นแถว ๆ ตลาดรังสิต ว่าแล้วนิส-
สันมีนาก็เริ่มเข้าซ้ายด้วยการตีไฟเลี้ยวก่อนล่วงหน้า 1 กิโลเมตร
แล้วค่อย ๆ คลานเข้าซ้ายอย่างเชื่องช้า ด้วยการเปลี่ยนช่องจรา-
จรแบบไม่สนโลก ไม่แคร์สื่อ ทำเอาพวกที่มาช่องซ้ายเบรคตัวโก่ง
หัวทิ่ม แฉลบออกขวากันแทบไม่ทัน
จังหวะนั้นเองจึงทำให้ผมเห็นหน้าตาของคนขับ ซึ่งพบว่าเป็น
ป้าแก่ ๆ ไว้ผมทรงคุณหญิง แบบที่ตีกระบังหน้าโด่งเป็นเพิงหมา-
แหงน หัวฟูฟ่อง ใส่ชุดผ้าไหม อย่างดี มีสร้อยไข่มุกด้วย
ชีวิตนี้ ผมเจอกรณีแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว ก่อนหน้านี้ก็เป็นลุงแก่ๆ
ขับมอเตอร์ไซค์ คาวาซากิ ไม่ทราบรุ่น เก่า ๆ โทรม ๆ คร่อมเส้น-
แบ่งช่องจราจรแบบไม่สนโลก รถราจะมาซ้ายขวา กรูไม่หลบ บน
ถนนเกษตร-นวมินทร์
ขอร้องเถอะครับ พวกลุงป้าน้าอาแก่ ๆ ที่หมดสมรรถภาพในการขับ-
ขี่ยวดยานพาหนะ สติสัมปชัญญะเลอะเลือน หูตาฝ้าฟาง สะมงสมอง
การตัดสินใจเริ่มเชื่องช้า
ได้โปรดอยู่บ้านเลี้ยงหมา ปลูกปลา เลี้ยงต้นไม้ สวดมนต์ไหว้พระ -
ให้อาหาร หมู หมา กา ไก่ เถิด อย่าออกมาสร้างความเดือดร้อนให้
เพื่อนร่วมทางเลย
อยู่บ้านเถอะ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน!
ผมกราบละ