สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 17
ขณะที่อ่านกระทู้นี้ ในหูเดี๊ยน ก็ มีเสียงเพลง เผลอรักหมดใจ ของตาบี้ คลออยู่เป็น background พอดิบพอดี มันช่าง...ทำให้รู้สึก ยิ่งคิดถึง เจ้าแมลงปอกัมบี้น้อย จริงๆ
เดี๊ยนคิดว่าเข้าใจความรู้สึกของบี้ส่วนหนึ่งนะคะ เคยแสดงความคิดเห็นไว้ในทู้..เพราะเหตุใดบี้ถึงได้รางวัลฯ และยังได้แลกเปลี่ยนกับคุณjune_ju ไว้บ้าง เคยอ่านจาก fb ที่เพื่อนๆ แชร์ไว้อันนึง นานแล้ว..แต่จำได้ แม่น เพราะตัวเองก็เป็นแบบนั้น
"...คนที่ร้องไห้ได้น่าสงสาร ที่สุด คือคนที่ ร่างเริงที่สุด..."
นี่แหละค่ะ ที่...ทำให้จุก หน่วง ทันที ในคืนวันประกาศผลรางวัล เพราะก็ไม่คิดเหมือนกันว่าบี้จะ พรั่งพรูความรู้สึก (แม้จะไม่กระจ่างชัดทั้งหมด..แต่ก็ ทำให้เราสัมผัสได้ว่า ณ จุดนั้น มันก็ ที่สุด ของเค้าแล้วเหมือนกัน)
ตามที่ได้เม้นท์แลกเปลี่ยนกับคุณjune_ju ไว้ คือ ด้วยความที่เราเองก็คาดว่าน่าจะเป็นคนประเภทใกล้เคียงกับบี้
คือ มันจะร่างเริงอะไรได้ตลอดเวลา แม้ในยามที่อยู่ในภาวะวิกฤติ ก็ยังยิ้มได้อยู่ (แม้ข้างในจะตระหนกอยู่บ้าง) แต่ก็พร้อมจะยิ้มและให้กำลังใจคนอื่นเสมอ แถมยังทำเรื่องทุกเรื่องให้กลายเป็นเรื่องง่ายเรื่องสนุกได้เรื่อยๆ คือชอบทำให้คนอื่นๆรอบข้างมีความสุข-ไม่ต้องกลัว-ไม่ต้องตกใจ ฯลฯ แบบว่า หาเรื่องคิดบวกไ้ด้ในทุกที่ทุกเวลา
ประมาณนี้น่ะค่ะ
.
.
ไหว..เสมอ อย่างเดียวกับที่พ่อโกบอกยัยอัง (พร้อมๆ กับบอกสาวกท้องร่อง นั่นแหละ)
แต่คนแบบนี้ ยังไงก็เป็นมนุษย์นะ บางเหตุการณ์ บางเรื่องราว มันก็ มีทุกข์ได้ เหมือนๆ กับคนอื่นๆ นั่นแหละ เพียงแต่ เราจะไม่ยอมให้คนอื่นเห็นเราทุกข์--ถ้าไม่ใช่เรื่องสุดวิสัยจริงๆ มันเลยดูเหมือน ไหว เสมอ ตลอดๆๆๆๆ
มันเหมือน..เราสร้างบุคลิกภาพความเป็นตัวเราแล้วเราก็ชอบและมีความสุขจริงๆ ที่จะเป็นแบบนั้น เราชอบที่ทำให้คนอื่นๆ มีความสุข เป็นที่พึ่งของคนอื่นเมื่อยาม มีทุกข์ และบางที..ก็เคยคิดค่ะว่า มันก็กลายเป็นหลุมพรางตัวเองบ้างเหมือนกัน คือ กลายเป็นไม่อยากให้คนอื่นมารับรู้ว่เราทุกข์ เพราะกลัวเค้าจะไม่มีความสุข งงๆ เหมือนกันแฮะ แต่มันก็ประมาณนั้นน่ะค่ะ
เหมือนเก็บกดนะ แต่เป็นคน ใช้ความร่างเริง ความสุขของตัวเอง กดความทุกข์ไว้ได้...เพราะ สุขง่าย สร้างสุขได้เรื่อยๆ
...แต่วันนึง ที่โหมดสร้างสุข มันถดถอย ความสุขมันไม่พอเอามากลบความทุกข์ไว้ มันก็มีโหมดเศร้าดราม่าชกกล้วยกันเหมือนกันนะ (แต่ก็มักทำ เพียงลำพัง คนเดียว)
ถ้าไม่ใกล้ชิดกันจริงๆ แล้วไม่ใช่คนช่างสังเกต ก็แทบจะไม่รู้กันล่ะ
เพราะเห็นบี้ ในคืนนั้นเลยจับสังเกตได้นั่นแหละว่า..คงถึงที่สุดของเค้าเหมือนกัน ความกดดันหลายอย่างที่เข้ามาทำให้เกือบยอมแพ้
แต่ก็ได้คนที่รัก-หวังดี ทั้งคุณบอยและทีมงานเตือนสติ ให้กำลังใจ และเจ้าตัวเองก็ กัดฟันสู้ฝ่าฟัน ผ่านจุดนั้นมาได้
พอวันนึง...ที่ เค้าได้รับการพิสูจน์แล้วอีกครั้ง ว่า สิ่งที่เค้าทำ สิ่งที่เค้าอดทนมา...มันมีคน--มหาชน เลยนะ จากทุกที่
ทั้งที่เค้ารู้จัก-ไม่รู้จัก พร้อม ที่จะให้กำลังใจเค้าจริงๆ
กำลังใจ มันไม่มีหน่วยวัดหรอก จริงมั้ยคะ แต่มันได้ถูกกระบวนการทางการตลาด หรืออะไรก้แล้วแต่ล่ะ ตีค่ามันออกมา
เป็นสิ่งที่จับต้องได้..คือ รางวัล ขวัญใจมหาชน ที่บี้ยังคงครอบครองอยู่ เป็นปีที่ 5 นั่นแหละ ที่มันทำให้เค้าเชื่อได้จริงๆ ว่า ทุกคนยังรักเค้าอยู่
ดังนั้น มันก็เหมือนรางวัลของการพากเพียร และอดทน ในช่วงวิกฤติที่เต็มไปด้วยปัญหา/อุปสรรค ตามที่เค้าได้กล่าวไว้ คาดว่า ที่บี้กล่าวบนเวที ก็คงอยากบอกประมาณนี้ล่ะค่ะว่า อืม..ที่เค้าท้อแท้แต่สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้แล้วเนี่ย สิ่งนี้ล่ะ คือ รางวัลจริงๆ ของเค้าล่ะ
เดาว่า ที่ผ่านมารางวัลก็คือ อืม ขอบคุณที่ทุกคนสนับสนุนให้กำลังบี้ แต่เป็นเพราะปีที่ผ่านมาต้องผ่านอะไรมามากมาย..รางวัลในปีนี้ จึงเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่ของเค้าจริงๆ แล้วสุดท้าย เค้าก็ได้มันมาจริงๆ
...ก็คงเป็นเหตุผลของ น้ำตา..ที่ไหล ไม่ หยุด นั่นล่ะค่ะ
แต่ก็บอกได้เลยค่ะว่า...คนแบบนี้ พอทุกอย่างมันจบแล้ว เข้าใจแล้ว พลังที่เกิดใหม่ แป๊บเดียวมันก็มาแล้วล่ะ (ไม่ต้องกังวลกันมากนะ)
เพราะชอบที่ตัวเองมีความสุข และร่าเริง จึงสามารถปรับตัวออกจากความทุกข์ ได้ในเวลาไม่นาน (แต่อีช่วงทุกข์ก็จัดเต็มไปเหมือนกัน)
กว่าจะมีวันนี้ บี้ก็ได้ต่อสู้มามาก เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ตามรายทางอย่างหลากหลาย
ในวัย 27 วันนี้ มันยังไม่ถึงครึ่งหนึ่งของชีวิตด้วยซ้ำ แต่ก็นับว่าเค้าได้มีประสบการณ์มีค่าในแบบที่คนในวัยเดียวกันบางคนก็หาไม่ได้
บี้เอง ก็ยังต้อง เติบโต ต่อไป ...วันข้างหน้า มันอาจมีเรื่องที่ หนักหนา กว่าวันนี้เข้ามาอีก..ก็ยังไม่มีใครตอบได้
สิ่งที่ทุกคนในที่นี้ รวมไปถึงคนอีกหลายคน..มหาชน เหล่านั้น เค้าจะบอกบี้ได้ก็คือ
ตราบใด ที่บี้ยังคงเป็นบี้ แบบนี้ และเชื่อมันว่า บี้จะเป็นบี้ ที่ดีขึ้นกว่าวันนี้ ในวันข้างหน้า พวกเค้า จะไม่ ไปไหน จะเป็นกำลังใจกันต่อไปแบบนี้ล่ะ
(ไม่ต้องเกร็งว่ากดดันหรอกนะ ตาบี้ เป็นตัวของตัวเอง แบบนี้นั่นแหละ แล้วอะไรๆ มันก็ผ่านไปได้ ไม่ยากเกินความสามารถของบี้หรอกนะ)
สู้ๆ นะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เดี๊ยนคิดว่าเข้าใจความรู้สึกของบี้ส่วนหนึ่งนะคะ เคยแสดงความคิดเห็นไว้ในทู้..เพราะเหตุใดบี้ถึงได้รางวัลฯ และยังได้แลกเปลี่ยนกับคุณjune_ju ไว้บ้าง เคยอ่านจาก fb ที่เพื่อนๆ แชร์ไว้อันนึง นานแล้ว..แต่จำได้ แม่น เพราะตัวเองก็เป็นแบบนั้น
"...คนที่ร้องไห้ได้น่าสงสาร ที่สุด คือคนที่ ร่างเริงที่สุด..."
นี่แหละค่ะ ที่...ทำให้จุก หน่วง ทันที ในคืนวันประกาศผลรางวัล เพราะก็ไม่คิดเหมือนกันว่าบี้จะ พรั่งพรูความรู้สึก (แม้จะไม่กระจ่างชัดทั้งหมด..แต่ก็ ทำให้เราสัมผัสได้ว่า ณ จุดนั้น มันก็ ที่สุด ของเค้าแล้วเหมือนกัน)
ตามที่ได้เม้นท์แลกเปลี่ยนกับคุณjune_ju ไว้ คือ ด้วยความที่เราเองก็คาดว่าน่าจะเป็นคนประเภทใกล้เคียงกับบี้
คือ มันจะร่างเริงอะไรได้ตลอดเวลา แม้ในยามที่อยู่ในภาวะวิกฤติ ก็ยังยิ้มได้อยู่ (แม้ข้างในจะตระหนกอยู่บ้าง) แต่ก็พร้อมจะยิ้มและให้กำลังใจคนอื่นเสมอ แถมยังทำเรื่องทุกเรื่องให้กลายเป็นเรื่องง่ายเรื่องสนุกได้เรื่อยๆ คือชอบทำให้คนอื่นๆรอบข้างมีความสุข-ไม่ต้องกลัว-ไม่ต้องตกใจ ฯลฯ แบบว่า หาเรื่องคิดบวกไ้ด้ในทุกที่ทุกเวลา
ประมาณนี้น่ะค่ะ
.
.
ไหว..เสมอ อย่างเดียวกับที่พ่อโกบอกยัยอัง (พร้อมๆ กับบอกสาวกท้องร่อง นั่นแหละ)
แต่คนแบบนี้ ยังไงก็เป็นมนุษย์นะ บางเหตุการณ์ บางเรื่องราว มันก็ มีทุกข์ได้ เหมือนๆ กับคนอื่นๆ นั่นแหละ เพียงแต่ เราจะไม่ยอมให้คนอื่นเห็นเราทุกข์--ถ้าไม่ใช่เรื่องสุดวิสัยจริงๆ มันเลยดูเหมือน ไหว เสมอ ตลอดๆๆๆๆ
มันเหมือน..เราสร้างบุคลิกภาพความเป็นตัวเราแล้วเราก็ชอบและมีความสุขจริงๆ ที่จะเป็นแบบนั้น เราชอบที่ทำให้คนอื่นๆ มีความสุข เป็นที่พึ่งของคนอื่นเมื่อยาม มีทุกข์ และบางที..ก็เคยคิดค่ะว่า มันก็กลายเป็นหลุมพรางตัวเองบ้างเหมือนกัน คือ กลายเป็นไม่อยากให้คนอื่นมารับรู้ว่เราทุกข์ เพราะกลัวเค้าจะไม่มีความสุข งงๆ เหมือนกันแฮะ แต่มันก็ประมาณนั้นน่ะค่ะ
เหมือนเก็บกดนะ แต่เป็นคน ใช้ความร่างเริง ความสุขของตัวเอง กดความทุกข์ไว้ได้...เพราะ สุขง่าย สร้างสุขได้เรื่อยๆ
...แต่วันนึง ที่โหมดสร้างสุข มันถดถอย ความสุขมันไม่พอเอามากลบความทุกข์ไว้ มันก็มีโหมดเศร้าดราม่าชกกล้วยกันเหมือนกันนะ (แต่ก็มักทำ เพียงลำพัง คนเดียว)
ถ้าไม่ใกล้ชิดกันจริงๆ แล้วไม่ใช่คนช่างสังเกต ก็แทบจะไม่รู้กันล่ะ
เพราะเห็นบี้ ในคืนนั้นเลยจับสังเกตได้นั่นแหละว่า..คงถึงที่สุดของเค้าเหมือนกัน ความกดดันหลายอย่างที่เข้ามาทำให้เกือบยอมแพ้
แต่ก็ได้คนที่รัก-หวังดี ทั้งคุณบอยและทีมงานเตือนสติ ให้กำลังใจ และเจ้าตัวเองก็ กัดฟันสู้ฝ่าฟัน ผ่านจุดนั้นมาได้
พอวันนึง...ที่ เค้าได้รับการพิสูจน์แล้วอีกครั้ง ว่า สิ่งที่เค้าทำ สิ่งที่เค้าอดทนมา...มันมีคน--มหาชน เลยนะ จากทุกที่
ทั้งที่เค้ารู้จัก-ไม่รู้จัก พร้อม ที่จะให้กำลังใจเค้าจริงๆ
กำลังใจ มันไม่มีหน่วยวัดหรอก จริงมั้ยคะ แต่มันได้ถูกกระบวนการทางการตลาด หรืออะไรก้แล้วแต่ล่ะ ตีค่ามันออกมา
เป็นสิ่งที่จับต้องได้..คือ รางวัล ขวัญใจมหาชน ที่บี้ยังคงครอบครองอยู่ เป็นปีที่ 5 นั่นแหละ ที่มันทำให้เค้าเชื่อได้จริงๆ ว่า ทุกคนยังรักเค้าอยู่
ดังนั้น มันก็เหมือนรางวัลของการพากเพียร และอดทน ในช่วงวิกฤติที่เต็มไปด้วยปัญหา/อุปสรรค ตามที่เค้าได้กล่าวไว้ คาดว่า ที่บี้กล่าวบนเวที ก็คงอยากบอกประมาณนี้ล่ะค่ะว่า อืม..ที่เค้าท้อแท้แต่สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้แล้วเนี่ย สิ่งนี้ล่ะ คือ รางวัลจริงๆ ของเค้าล่ะ
เดาว่า ที่ผ่านมารางวัลก็คือ อืม ขอบคุณที่ทุกคนสนับสนุนให้กำลังบี้ แต่เป็นเพราะปีที่ผ่านมาต้องผ่านอะไรมามากมาย..รางวัลในปีนี้ จึงเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่ของเค้าจริงๆ แล้วสุดท้าย เค้าก็ได้มันมาจริงๆ
...ก็คงเป็นเหตุผลของ น้ำตา..ที่ไหล ไม่ หยุด นั่นล่ะค่ะ
แต่ก็บอกได้เลยค่ะว่า...คนแบบนี้ พอทุกอย่างมันจบแล้ว เข้าใจแล้ว พลังที่เกิดใหม่ แป๊บเดียวมันก็มาแล้วล่ะ (ไม่ต้องกังวลกันมากนะ)
เพราะชอบที่ตัวเองมีความสุข และร่าเริง จึงสามารถปรับตัวออกจากความทุกข์ ได้ในเวลาไม่นาน (แต่อีช่วงทุกข์ก็จัดเต็มไปเหมือนกัน)
กว่าจะมีวันนี้ บี้ก็ได้ต่อสู้มามาก เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ตามรายทางอย่างหลากหลาย
ในวัย 27 วันนี้ มันยังไม่ถึงครึ่งหนึ่งของชีวิตด้วยซ้ำ แต่ก็นับว่าเค้าได้มีประสบการณ์มีค่าในแบบที่คนในวัยเดียวกันบางคนก็หาไม่ได้
บี้เอง ก็ยังต้อง เติบโต ต่อไป ...วันข้างหน้า มันอาจมีเรื่องที่ หนักหนา กว่าวันนี้เข้ามาอีก..ก็ยังไม่มีใครตอบได้
สิ่งที่ทุกคนในที่นี้ รวมไปถึงคนอีกหลายคน..มหาชน เหล่านั้น เค้าจะบอกบี้ได้ก็คือ
ตราบใด ที่บี้ยังคงเป็นบี้ แบบนี้ และเชื่อมันว่า บี้จะเป็นบี้ ที่ดีขึ้นกว่าวันนี้ ในวันข้างหน้า พวกเค้า จะไม่ ไปไหน จะเป็นกำลังใจกันต่อไปแบบนี้ล่ะ
(ไม่ต้องเกร็งว่ากดดันหรอกนะ ตาบี้ เป็นตัวของตัวเอง แบบนี้นั่นแหละ แล้วอะไรๆ มันก็ผ่านไปได้ ไม่ยากเกินความสามารถของบี้หรอกนะ)
สู้ๆ นะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
URPhoenix ถูกใจ, june_ju ถูกใจ, Time for Justice ซึ้ง, เกิร์ลสีชมพู ถูกใจ, Geeหมูซ่า ซึ้ง, noonan ถูกใจ, นางสาวกลมเกลียว ซึ้ง, Casanovy J ซึ้ง, สบู่ตราลูกไก่ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 762577 ซึ้งรวมถึงอีก 11 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ขอพักเรื่องพ่อโก มาคุยเรื่องพ่อบี้แป๊ปนึงนะ เหล่าสาวกท้องร่อง
http://pantip.com/topic/30280942 แต่เมื่อวันก่อน ได้ดูรายการตื่นมาคุย ของคุณวู๊ดดี้ วันที่ 22 (คิดว่าสาวกท้องร่องอาจจะตื่นมาดูไม่ทันเพราะหลายท่านน่าจะนอนดึก) ขอโทษที่โพสต์คลิปไม่เป็น เนื่องจากดูจากเวปที่เสียค่าสมาชิกไม่ได้ผ่านยูทูป แต่จะพยายามบรรยายให้เห็นภาพที่สุดค่ะ
คุณวู้ดดี้ เล่าว่า เขารอคอยรางวัลนี้มา 6 ปี (คุณวู๊ดดี้ได้รางวัลพิธีกร) เตรียมสคริปทุกปีเผื่อได้ แต่ปีนี้ไม่ได้เตรียมกลับได้ แล้วคุณวู๊ดดี้เอ่ยถึง พ่อบี้ของเรา (ของเราชาวท้องร่อง) ตอนที่ไม่ได้ถ่ายทอด แล้วทุกคนถ่ายรูปร่วมกัน คุณวู๊ดดี้ พูดว่า "พอรายการจบแล้วเรามาถ่ายรูปกัน บี้ยืนข้าง ๆ ผม น้ำตาเขาไหลพราก ๆ เลย น้ำตาไหลไม่หยุด ผมต้องไปบอกว่า บี้หยุดร้องไห้ บี้บอกกับผมว่า ผมได้มา 5 ปี ก็รู้สึกตื้นตันทุกปี"
จขกท พยายามถ่ายทอดทุกคำพูดของคุณวู๊ดดี้ แต่มีมากกว่านี้ค่ะ ถ้าใครหามาโพสต์ได้ก็จะขอบพระคุณมาก (มีจินตนาการขึ้นมาทันที ถ้าอยู่ใกล้ ๆ พ่อบี้ตอนนั้น จะสละหัวไหล่นุ่ม ๆ ให้ซับน้ำตา)
คุณวู๊ดดี้พูดถึงตอนที่บี้กล่าวตอนได้รับรางวัล "ผมเห็นเขาทีไร ยิ้มแย้มทุกที" คือ คงตกใจว่าบี้มีปัญหาในปีที่ผ่านมาแต่ดูเหมือนไม่มี
ที่เขียนมานี่ อยากบอกว่า พอดูรายการแล้วมันรู้สึก จุก ๆ หน่วง ๆ สงสารและเห็นใจพ่อบี้ขึ้นมาอีก พอเห็นพ่อโกก็ยิ่งสงสาร โถ แม่อังก็ทำให้แต่ช้ำใจ
จริง ๆ แล้ว จขกท หลงรักพ่อโก ก่อนมาหลงรักพ่อบี้ คิดว่าแฟน ๆ ละครคู่กรรมก็เป็นแบบเดียวกัน กระทู้นี้แค่อยากจะมาแชร์ค่ะ จะได้มีความรู้สึก จุก ๆ หน่วง ๆ สงสารพ่อบี้กันถ้วนหน้า
ขอบคุณทุกคนที่ตอบกระทู้ที่แล้ว http://pantip.com/topic/30291722 จขกท โพสต์ไว้แล้วไปนอน ตื่นมาเช็คตอนเช้า ตกใจมาก ไม่คิดว่า สาวกท้องร่อง (ที่แสดงตัวและแอบมาหัวเราะ) มีอยู่ไม่น้อยทีเดียว
รักแฟน ๆ คู่กรรมทุกคนค่ะ