วันนี้ระหว่างทานอาหารเย็น สามีชวนไปเที่ยวทะเลช่วงสงกรานต์กับพ่อแม่เค้า เรานั่งเงียบคิดโน่นนี่ซักพักจึงตัดสินใจบอกสามีว่า อยากให้เว้นระยะห่างซักนิดนึง ไม่อยากใกล้ชิดกับแม่เค้ามากนัก เพราะเราเกลียดแม่เค้า และกำลังจะทนไม่ไหว!
ขอเกริ่นก่อนว่า เราไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่เรารู้จักกาละเทศะ อ่อนน้อมถ่อมตน และเคารพผู้ใหญ่ ยกเว้นแม่สามี
แม่สามีอายุหกสิบกว่าแล้ว สุขภาพแข็งแรง อดีตเป็นลูกผู้พิพากษา จึงมีนิสัยลูกเจ้านายทั่วไป คือเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ เคยทำงานนอกบ้านแต่ก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไร งานในบ้านไม่เคยทำเลย ขนาดกางเกงในยังให้คนใช้ซักให้ แถมยังติดนิสัยชอบจิกใช้คนโช้เหมือนเค้าไม่ใช่คน เรียกว่าไอ้...ทุกครั้ง เสียงดัง โผงผาง บุคลิกท่าทางไม่น่ามอง
ลำพังไม่ทำไม่เท่าไหร่ แต่แกชอบสั่ง สั่งคนโน้นให้ทำอย่างนั้น สั่งคนนั้นให้ทำอย่างนี้ เหมือนตัวแกเองรู้ดีทุกอย่าง ไม่ว่าใครทำอะไรอยู่มุมไหนของบ้านก็ตามที แกต้องเดินไปสำรวจแล้วบอกให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ แม้จะไม่ใช่เรื่องของแกเลยด้วยซ้ำ
เรามันลูกคนจีนทำมาหากิน มาอยู่กรุงเทพคนเดียวเพื่อเรียนหนังสือตั้งแต่อายุ 16 ดูแลตัวเองมาตลอด พอมาเจอแบบนี้ก็แทบคลั่ง ขนาดกินก๋วยเตี๋ยวยังต้องมากำกับเราว่าต้องใส่พริกน้ำส้ม ปอกแอปเปิ้ลก็ต้องมากำกับให้ทำอย่างนั้นสิอย่างนี้สิ เหมือนเรา(และทุกคน)มันโง่ซะเต็มประดา ซึ่งที่ผ่านมาเราก็พยายามอดทนมาโดยตลอด แม้บางครั้งมันสุดจะทน
คือมีครั้งนึง แกบอกให้เราเอาเครื่องรางที่แกไปแย่งมาจากงานฝังลูกนิมิต เป็นเศษหวายอะไรซักอย่าง ไปเลี่ยมแล้วเอาไปให้พ่อเราซึ่งป่วยเป็นอัมพฤกษ์ใส่ ไอ้เราก็ไม่เคยจะเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แต่ก็ได้แต่ยิ้มๆบอกไปว่าไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ ทีนี้พ่อแฟนเราก็พูดขึ้นมาว่า พ่อเราคงไม่เชื่อใช่มั้ย เราเลยตอบไปว่าค่ะ แกได้ยินอย่างนั้นก็ไม่พอใจรีบสวนขึ้นมาว่า ก็เพราะอย่างนี้น่ะสิ ถึงไม่หาย เราโมโหมาก แต่ยังทน
เมื่อฉันตัดสินใจบอกสามีว่า เราเกลียดแม่ของคุณ
ขอเกริ่นก่อนว่า เราไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่เรารู้จักกาละเทศะ อ่อนน้อมถ่อมตน และเคารพผู้ใหญ่ ยกเว้นแม่สามี
แม่สามีอายุหกสิบกว่าแล้ว สุขภาพแข็งแรง อดีตเป็นลูกผู้พิพากษา จึงมีนิสัยลูกเจ้านายทั่วไป คือเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ เคยทำงานนอกบ้านแต่ก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไร งานในบ้านไม่เคยทำเลย ขนาดกางเกงในยังให้คนใช้ซักให้ แถมยังติดนิสัยชอบจิกใช้คนโช้เหมือนเค้าไม่ใช่คน เรียกว่าไอ้...ทุกครั้ง เสียงดัง โผงผาง บุคลิกท่าทางไม่น่ามอง
ลำพังไม่ทำไม่เท่าไหร่ แต่แกชอบสั่ง สั่งคนโน้นให้ทำอย่างนั้น สั่งคนนั้นให้ทำอย่างนี้ เหมือนตัวแกเองรู้ดีทุกอย่าง ไม่ว่าใครทำอะไรอยู่มุมไหนของบ้านก็ตามที แกต้องเดินไปสำรวจแล้วบอกให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ แม้จะไม่ใช่เรื่องของแกเลยด้วยซ้ำ
เรามันลูกคนจีนทำมาหากิน มาอยู่กรุงเทพคนเดียวเพื่อเรียนหนังสือตั้งแต่อายุ 16 ดูแลตัวเองมาตลอด พอมาเจอแบบนี้ก็แทบคลั่ง ขนาดกินก๋วยเตี๋ยวยังต้องมากำกับเราว่าต้องใส่พริกน้ำส้ม ปอกแอปเปิ้ลก็ต้องมากำกับให้ทำอย่างนั้นสิอย่างนี้สิ เหมือนเรา(และทุกคน)มันโง่ซะเต็มประดา ซึ่งที่ผ่านมาเราก็พยายามอดทนมาโดยตลอด แม้บางครั้งมันสุดจะทน
คือมีครั้งนึง แกบอกให้เราเอาเครื่องรางที่แกไปแย่งมาจากงานฝังลูกนิมิต เป็นเศษหวายอะไรซักอย่าง ไปเลี่ยมแล้วเอาไปให้พ่อเราซึ่งป่วยเป็นอัมพฤกษ์ใส่ ไอ้เราก็ไม่เคยจะเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แต่ก็ได้แต่ยิ้มๆบอกไปว่าไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ ทีนี้พ่อแฟนเราก็พูดขึ้นมาว่า พ่อเราคงไม่เชื่อใช่มั้ย เราเลยตอบไปว่าค่ะ แกได้ยินอย่างนั้นก็ไม่พอใจรีบสวนขึ้นมาว่า ก็เพราะอย่างนี้น่ะสิ ถึงไม่หาย เราโมโหมาก แต่ยังทน