เกาหลีเหนือพยายามจะญาติดีกับสหรัฐด้วยการเชื่อมสัมพันธ์ด้วยกีฬา (บาสเกตบอล) แต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลเหมือนตอนสมัยท่านโจวเอินไหลเชื่อมสัมพันธ์โดยปิงปองหรือเปล่า แต่เกาหลีนั้นต่างกับจีนเพราะอเมริกาเองก็สนับสนุนจีนคอมมิวนิสต์อย่างลับๆเพื่อต่อต้านญี่ปุ่น (ขบวนการดิ๊กซี่เซเว่น) มอบอาวุธไว้ให้มากมายในการต่อต้านญี่ปุ่น จนทำให้จีนแดงสามารถรบชนะจีนก๊กมินตังของเจียงไคเช็คได้จนต้องอพยพไปสร้างประเทศที่เกาะใต้หวัน
เกาหลีนี่แตกต่างกันเพราะต้องการจะยึดอำนาจรวมประเทศภายใต้การปกครองระบอบคอมมิวนิสตามทฤษฏีจูเซให้ได้ แต่ต้องพ่ายแพ้เพราะสหรัฐเพราะสหรัฐกลัวว่าถ้าเกาหลีชนะอิทธิพลในทะเลตะวันออกจะคุกคามโดยระบอบคอมมิวนิสต์ไปยังญี่ปุ่นและอาจจะก้าวถึงแผ่นดินสหรัฐได้ จึงต้องรักษาเกาหลีไม่ให้เป้นคอมมิวนิสต์ให้ได้ แต่เกาหลีเหนือเองก็สู้จนเกือบยึดและรวมประเทศได้ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์ยกพลขึ้นบกที่อินซอนของสหรัฐ จีนเองก็เข้ามาช่วยเพราะเป็นความมั่นคงของจีนเองด้วยแต่ฝ่ายรัสเซียหากจะมาช่วยเกาหลีต้องยกพลนานถึงสองเดือนเพราะต้องนำกำลังมาจากมอสโคโดยทางเรืออ้อมโลกมา จึงเป็นเหตุให้สองฝ่ายตกลงกันว่าจะไม่รุกรานกันโดยยึดถือเส้นขนานที่ 38
ปัจจุบันเกาหลียังคงมุ่งหวังจะยึดและรวมชนชาติเกาหลีตามอุดมการณ์ของตน แต่คิดว่าไม่น่าสำเร็จเพราะเกาหลีใต้ถูกสร้างโดยสหรัฐ ถูกสร้างให้เสพติดระบอบทุนนิยมแบบสุดๆๆ เกาหลีใต้เองก็พัฒนาตัวเองให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นในทุกทางถือได้ว่าเข้มแข็งขึ้นและมั่นคงทางด้านเศรษฐกิจด้วย วันนี้ถ้าเกาหลีเหนือจะทำสงครามน่าจะต้องคิดหนักจริงๆ เพราะโลกเปลี่ยนไปมากแล้วไม่มีมิตรแท้และศัตรูที่ถาวรเพราะแต่ละชาติเขาก็มองผลประโยชน์ตัวเองมากกว่าอุดมการณ์ การรบแบบสมัยใหม่มันยากมากเพราะเทคโนโลยี่มันสูงสุ่มเสี่ยงที่จะสิ้นชาติ อย่างเก่งถ้าฝ่ายเสนาธิการเขาคิด (ถ้าคิดแบบโบราณ) ก็คือยิงขีปนาวุธไปยังแหล่งเงินทุนเกาหลีใต้ ญี่ปุ่น เพื่อจะให้เศรษฐกิจล่มสลายมากกว่า เพราะอเมริกาเป็นเจ้าของแหล่งเงินทุนเหล่านั้น แต่สู้ยากมากเพราะอเมริกามั่นคงสุดๆ โดยสภาพภูมิประเทศก็ห่างไกลส่งกำลังบำรุงยาก คิดว่าต่อให้จีนออกหน้าเองยังสู้ยากเพราะสหรัฐมีทั้งเงิน เทคโนโลยี่ และบุคคลากรชั้นดี ก็ไม่อาจรบให้อเมริกาสะเทือนได้
วันนี้เกาหลีเหนือคงจะเพียงสร้างสถานการณ์เพื่อเรียกร้องบางอย่างจากพันธมิตร หรือไม่ก็เรียกร้องจากสหรัฐเองว่าแม้ไม่มีอะไรแต่ก็สู้ตาย เพื่อให้บรรดาชนชั้นที่กระหายสงครามของอเมริกาเห็นใจเท่านั้น
ความน่าจะเป็นเกี่ยวกับยุทธศาสตร์ของเกาหลีเหนือ
เกาหลีนี่แตกต่างกันเพราะต้องการจะยึดอำนาจรวมประเทศภายใต้การปกครองระบอบคอมมิวนิสตามทฤษฏีจูเซให้ได้ แต่ต้องพ่ายแพ้เพราะสหรัฐเพราะสหรัฐกลัวว่าถ้าเกาหลีชนะอิทธิพลในทะเลตะวันออกจะคุกคามโดยระบอบคอมมิวนิสต์ไปยังญี่ปุ่นและอาจจะก้าวถึงแผ่นดินสหรัฐได้ จึงต้องรักษาเกาหลีไม่ให้เป้นคอมมิวนิสต์ให้ได้ แต่เกาหลีเหนือเองก็สู้จนเกือบยึดและรวมประเทศได้ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์ยกพลขึ้นบกที่อินซอนของสหรัฐ จีนเองก็เข้ามาช่วยเพราะเป็นความมั่นคงของจีนเองด้วยแต่ฝ่ายรัสเซียหากจะมาช่วยเกาหลีต้องยกพลนานถึงสองเดือนเพราะต้องนำกำลังมาจากมอสโคโดยทางเรืออ้อมโลกมา จึงเป็นเหตุให้สองฝ่ายตกลงกันว่าจะไม่รุกรานกันโดยยึดถือเส้นขนานที่ 38
ปัจจุบันเกาหลียังคงมุ่งหวังจะยึดและรวมชนชาติเกาหลีตามอุดมการณ์ของตน แต่คิดว่าไม่น่าสำเร็จเพราะเกาหลีใต้ถูกสร้างโดยสหรัฐ ถูกสร้างให้เสพติดระบอบทุนนิยมแบบสุดๆๆ เกาหลีใต้เองก็พัฒนาตัวเองให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นในทุกทางถือได้ว่าเข้มแข็งขึ้นและมั่นคงทางด้านเศรษฐกิจด้วย วันนี้ถ้าเกาหลีเหนือจะทำสงครามน่าจะต้องคิดหนักจริงๆ เพราะโลกเปลี่ยนไปมากแล้วไม่มีมิตรแท้และศัตรูที่ถาวรเพราะแต่ละชาติเขาก็มองผลประโยชน์ตัวเองมากกว่าอุดมการณ์ การรบแบบสมัยใหม่มันยากมากเพราะเทคโนโลยี่มันสูงสุ่มเสี่ยงที่จะสิ้นชาติ อย่างเก่งถ้าฝ่ายเสนาธิการเขาคิด (ถ้าคิดแบบโบราณ) ก็คือยิงขีปนาวุธไปยังแหล่งเงินทุนเกาหลีใต้ ญี่ปุ่น เพื่อจะให้เศรษฐกิจล่มสลายมากกว่า เพราะอเมริกาเป็นเจ้าของแหล่งเงินทุนเหล่านั้น แต่สู้ยากมากเพราะอเมริกามั่นคงสุดๆ โดยสภาพภูมิประเทศก็ห่างไกลส่งกำลังบำรุงยาก คิดว่าต่อให้จีนออกหน้าเองยังสู้ยากเพราะสหรัฐมีทั้งเงิน เทคโนโลยี่ และบุคคลากรชั้นดี ก็ไม่อาจรบให้อเมริกาสะเทือนได้
วันนี้เกาหลีเหนือคงจะเพียงสร้างสถานการณ์เพื่อเรียกร้องบางอย่างจากพันธมิตร หรือไม่ก็เรียกร้องจากสหรัฐเองว่าแม้ไม่มีอะไรแต่ก็สู้ตาย เพื่อให้บรรดาชนชั้นที่กระหายสงครามของอเมริกาเห็นใจเท่านั้น