ป้าเป็น หญิงสาวราว 30 กว่า ที่ต้องใช้บริการ รถใต้ดินเป็นประจำ..
ลำพังแค่ขึ้น-ลง ใต้ดินทุกวัน ก็มีเรื่อง ตื่นเต้น ชวนรื่นเริงบันเทิงใจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ไม่ว่าจะเป็น สาวออฟฟิศเอวบางร่างน้อย ยืนเอนพิงเสา ชิลล์ ราว อิงต้นมะพร้าวอยู่วงเวียนปลาโลมา..
หรือ หนุ่มออฟฟิศร่างท้วม นั่งจิ้ม กระดานชนวนอิเล็กโทรนิค ที่มีชื่อว่า " ไอ้แป๊ด" และผู้สาวท้องโต ยืนพุงแหลมแทบจะบัง " ไอ้แป๊ด" ของไอ้หนุ่มไปครึ่งกระดาน แต่หนุ่มเจ้าก็ยังไม่มิแต้จะชำเลืองมอง..
เรื่องเหล่านี้ยังไม่ตื่นเต้นเท่า เรื่องที่ป้าจะเล่าเลยยยยย...
อยู่ๆ ก็มีคนมาชวนทำบุญซะงั้น
**************************************
สถานการณ์จริง ณ ทางลงรถใต้ดินแห่งหนึ่ง ( สมัยเพิ่งฮิต มีเจ้าเดียว)
น้อง U เสื้อฟ้า : พี่คะ หนูอยากจะเชิญชวน ให้พี่ช่วยเหลือเด็กคะ หนูมาจาก Bla Blaaaa น้องเค้าลำบากมากเลยนะคะ
ป้า : เริ่มคล้อยตาม จิตไม่แข็ง / อ้อ เหรอคะ ดีคะ งั้นป้าบริจาค 500 ล่ะกันคะ
น้อง U เสื้อฟ้า : อ๋อ เราไม่รับเงินสดคะ เรารับบัตรเครดิตคะ ตัดเป็นเดือนเลยคะ เดือนละ 400 ถึง 500 บาทไ ม่มีวันหมดอายุคะ แต่ะี่สามารถโทรไปยกเลิกได้เองเลยนะคะ เมื่อไหร่ก็ได้คะ เซ็นตรงนี้นะคะ เดี๋ยวหนูกรอกเลขบัตรให้คะ
ป้า : งงๆ มึนๆ อารมณ์เหมือนโดนป้ายยา / คะ เซ็นปรื๊ดดดด
น้อง U เสื้อฟ้า : ขอบคุณนะคะ ใบเสร็จจะจัดส่งให้ถึงบ้านเลยคะ สามารถเอาไปลดหย่อนภาษีด้วยนะคะ ขอบคุณคะ แล้ววิ่งไปเชิญชวนคนอื่นทำบุญต่อไป
เวลาผ่านไป โดนหักทุกเดือน แต่ไม่เป็นไร คิดซะว่าทำบุญเพื่อเด็ก (นางฟ้าเข้าสิงอยู่) จนกระทั่งบัตรที่ถูกหัก หายไป เลยอายัดและยกเลิกไปโดยปริยาย
********************************************************************
เวลาผ่านมา....
เหล่าน้องใจบุญเริ่มเพิ่มมากขึ้น รักเด็ก เอ็นดูหมา รักษาแมว มากันให้พรึ่บ
ยืนกันแน่นทุกอณู ตามทางขึ้นลงรถแต่ละสถานี.. เสื้อหลากสี ส้ม ฟ้า ชมพู เฟี้ยวฟ้าว ราวกับมีกีฬาสี
เดี๋ยวนี้เค้าพัฒนาแล้ว ถึงแม้เราจะเตรียมตัวแอ๊บ ทำเป็นไม่ได้มองเค้า หรือ คุยโทรศัพท์
เค้าเล่านั้นก็จะมั Pattern เดียวกัน คือ...
โบกมือหยอยๆ จนเราต้องสะดุด เท่านั้นล่ะ "ตื่นเต้น" เลยตู
"พี่คะๆ พี่ครับๆ ขอเวลา 1 นาที ช่วยเหลือ เด้ก หมา แมว (และปากท้องผม/หนู) ด้วยครับ / คะ .... อันนี้ป้าเติมเอง ขออภัย
บอกตรงๆ .. ถ้าหลงทางเข้าไปแล้ว ไม่เคย 1 นาทีจริงเลยจ๊ะ
เคยมีใจแข็ง ที่ไม่สนใจ โดนน้องสาว ที่ใจบุญใจกุศล พูดว่า " ขอเวลาแค่ 1 นาที ช่วยเหลือเด็กแค่นี้ไม่ได้เหรอคะ" (นางผีเสื้อเข้าสิงทันที)..
ป้าก็ใช่จะเป็นคนดี " ขอโทษนะคะ ลำพังทุกวันนี้ช่วยตัวเองยังไม่รอดเลยคะ .. คงช่วยคนอื่นไม่ไหวคะ " แล้วก้ปล่อยน้องเค้างงๆ อยู่ตรงนั้น (สงสารจังเลยเนอะ)
นี่คือเรื่องตื่นเต้นที่ป้าอยากแชร์คะ .. ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าเรื่องนี้ อาจไม่ถูกอกถูกใจใคร แต่ป้ารู้สึกว่า
ป้าเอาเงินไปทำบุญบ้านเด็กกำพร้า บ้านพักคนชราโดยตรงแล้วป้า "อิ่มใจ" กว่าคะ เพราะป้า ก้ไม่มีเงินมากพอมาให้ตัดได้ทุกเดือน เอาแค่พอที่เราพอทำได้ก็พอ
แต่ท่านใดที่มีกำลังมากพอ ทำไปก็ดีคะ สิ่งที่เรียกว่า "แบ่งปัน" ไม่ว่าจะแง่มุมไหน ก็ดีทุกอย่างคะ
ปล. ช่วงนี้ฝากถึงน้องๆใจบุญ "เสื้อหลากสี" เหล่านั้นว่า .... ถ้าได้ค่าแรง เจียดไปทำบุญบ้างนะคะหลานๆเอ๊ยยยย ... อนุโมทนาบุญโดยถ้วนทั่วกันจ้า ลูกหล้า
** แอบแชร์ เรื่องตื่นเต้น ของ การช่วยเด็ก เอ็นดูน้องหมา รักษาน้องแมว ตามแนว รถไฟฟ้า / ใต้ดิน**
ลำพังแค่ขึ้น-ลง ใต้ดินทุกวัน ก็มีเรื่อง ตื่นเต้น ชวนรื่นเริงบันเทิงใจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ไม่ว่าจะเป็น สาวออฟฟิศเอวบางร่างน้อย ยืนเอนพิงเสา ชิลล์ ราว อิงต้นมะพร้าวอยู่วงเวียนปลาโลมา..
หรือ หนุ่มออฟฟิศร่างท้วม นั่งจิ้ม กระดานชนวนอิเล็กโทรนิค ที่มีชื่อว่า " ไอ้แป๊ด" และผู้สาวท้องโต ยืนพุงแหลมแทบจะบัง " ไอ้แป๊ด" ของไอ้หนุ่มไปครึ่งกระดาน แต่หนุ่มเจ้าก็ยังไม่มิแต้จะชำเลืองมอง..
เรื่องเหล่านี้ยังไม่ตื่นเต้นเท่า เรื่องที่ป้าจะเล่าเลยยยยย...
อยู่ๆ ก็มีคนมาชวนทำบุญซะงั้น
**************************************
สถานการณ์จริง ณ ทางลงรถใต้ดินแห่งหนึ่ง ( สมัยเพิ่งฮิต มีเจ้าเดียว)
น้อง U เสื้อฟ้า : พี่คะ หนูอยากจะเชิญชวน ให้พี่ช่วยเหลือเด็กคะ หนูมาจาก Bla Blaaaa น้องเค้าลำบากมากเลยนะคะ
ป้า : เริ่มคล้อยตาม จิตไม่แข็ง / อ้อ เหรอคะ ดีคะ งั้นป้าบริจาค 500 ล่ะกันคะ
น้อง U เสื้อฟ้า : อ๋อ เราไม่รับเงินสดคะ เรารับบัตรเครดิตคะ ตัดเป็นเดือนเลยคะ เดือนละ 400 ถึง 500 บาทไ ม่มีวันหมดอายุคะ แต่ะี่สามารถโทรไปยกเลิกได้เองเลยนะคะ เมื่อไหร่ก็ได้คะ เซ็นตรงนี้นะคะ เดี๋ยวหนูกรอกเลขบัตรให้คะ
ป้า : งงๆ มึนๆ อารมณ์เหมือนโดนป้ายยา / คะ เซ็นปรื๊ดดดด
น้อง U เสื้อฟ้า : ขอบคุณนะคะ ใบเสร็จจะจัดส่งให้ถึงบ้านเลยคะ สามารถเอาไปลดหย่อนภาษีด้วยนะคะ ขอบคุณคะ แล้ววิ่งไปเชิญชวนคนอื่นทำบุญต่อไป
เวลาผ่านไป โดนหักทุกเดือน แต่ไม่เป็นไร คิดซะว่าทำบุญเพื่อเด็ก (นางฟ้าเข้าสิงอยู่) จนกระทั่งบัตรที่ถูกหัก หายไป เลยอายัดและยกเลิกไปโดยปริยาย
********************************************************************
เวลาผ่านมา....
เหล่าน้องใจบุญเริ่มเพิ่มมากขึ้น รักเด็ก เอ็นดูหมา รักษาแมว มากันให้พรึ่บ
ยืนกันแน่นทุกอณู ตามทางขึ้นลงรถแต่ละสถานี.. เสื้อหลากสี ส้ม ฟ้า ชมพู เฟี้ยวฟ้าว ราวกับมีกีฬาสี
เดี๋ยวนี้เค้าพัฒนาแล้ว ถึงแม้เราจะเตรียมตัวแอ๊บ ทำเป็นไม่ได้มองเค้า หรือ คุยโทรศัพท์
เค้าเล่านั้นก็จะมั Pattern เดียวกัน คือ...
โบกมือหยอยๆ จนเราต้องสะดุด เท่านั้นล่ะ "ตื่นเต้น" เลยตู
"พี่คะๆ พี่ครับๆ ขอเวลา 1 นาที ช่วยเหลือ เด้ก หมา แมว (และปากท้องผม/หนู) ด้วยครับ / คะ .... อันนี้ป้าเติมเอง ขออภัย
บอกตรงๆ .. ถ้าหลงทางเข้าไปแล้ว ไม่เคย 1 นาทีจริงเลยจ๊ะ
เคยมีใจแข็ง ที่ไม่สนใจ โดนน้องสาว ที่ใจบุญใจกุศล พูดว่า " ขอเวลาแค่ 1 นาที ช่วยเหลือเด็กแค่นี้ไม่ได้เหรอคะ" (นางผีเสื้อเข้าสิงทันที)..
ป้าก็ใช่จะเป็นคนดี " ขอโทษนะคะ ลำพังทุกวันนี้ช่วยตัวเองยังไม่รอดเลยคะ .. คงช่วยคนอื่นไม่ไหวคะ " แล้วก้ปล่อยน้องเค้างงๆ อยู่ตรงนั้น (สงสารจังเลยเนอะ)
นี่คือเรื่องตื่นเต้นที่ป้าอยากแชร์คะ .. ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าเรื่องนี้ อาจไม่ถูกอกถูกใจใคร แต่ป้ารู้สึกว่า
ป้าเอาเงินไปทำบุญบ้านเด็กกำพร้า บ้านพักคนชราโดยตรงแล้วป้า "อิ่มใจ" กว่าคะ เพราะป้า ก้ไม่มีเงินมากพอมาให้ตัดได้ทุกเดือน เอาแค่พอที่เราพอทำได้ก็พอ
แต่ท่านใดที่มีกำลังมากพอ ทำไปก็ดีคะ สิ่งที่เรียกว่า "แบ่งปัน" ไม่ว่าจะแง่มุมไหน ก็ดีทุกอย่างคะ
ปล. ช่วงนี้ฝากถึงน้องๆใจบุญ "เสื้อหลากสี" เหล่านั้นว่า .... ถ้าได้ค่าแรง เจียดไปทำบุญบ้างนะคะหลานๆเอ๊ยยยย ... อนุโมทนาบุญโดยถ้วนทั่วกันจ้า ลูกหล้า