เรื่องมีอยู่ว่าเรามาทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งได้ประมาณ 2 เดือน เราก็ไปตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึง แต่มันแย่ตรงที่ว่าเขามีแฟนแล้วล่ะสิทำงานอยู่แผนกเดียวกันด้วย เราก็ได้แต่แอบมองเขาทุกๆวัน แต่เขาไม่รู้หรอกพอมาช่วงหลังแฟนเขาลาออกจากงานไปทำงานที่อื่น ย้ายที่อยู่ด้วยแต่อยู่ไม่ไกลมากนักแต่ก็พักแอยู่คนละที่ จากนั้นมาเรากับเขาก็เริ่มสนิทกัน เราก็บอกเขาไปตรงๆเลยว่าเราชอบเขา ทั้งๆที่เรารู้ว่ามันผิด เราสองคนเริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งทำงานด้วยกันด้วย มาทำงานตอนเช้าด้วยกัน ตอนเย็นก็กลับด้วยกัน จนคนในบริษัทรู้กันหมดแล้ว แต่เขาเองก็ยังคบกะแฟนเขาอยู่นะไม่ได้เลิกกัน แต่แฟนเขาไม่รู้ว่าเขาแอบคบกะเราอยู่ เวลากินข้าวเที่ยงที่บริษัทเขาก็ต้องโทรหาแฟนทุกวัน เลิกงานก็ต้องโทร กลับไปถึงห้องก้อต้องโทรจนกว่าจะนอน เราก็ทำได้แค่นอนฟังเขาคุยโทรศัพท์กะแฟนซึ่งมันเจ็บปวดมาก เราทำอย่างนี้อยู่ทุกวัน จนมันชินและชาหมดแล้ว วันเสาร์อาทิตย์แฟนเขาจะมาหาที่ห้องเราเองก็ต้องกลับห้องไป พอวันอาทิตย์เย็นเราก้อต้องมานั่งรอในรถเพื่อรอแฟนเขากลับไปเพื่อที่จะได้เจอกัน เสาร์อาทิตย์เป็นเวลาที่ยาวนานมาก ทรมานมาก เพราะเขาอยู่กับแฟนเราก้อคิดไปต่างๆนาๆว่าเขาจะทำอะไรกันอยู่ เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ มีอยู่ช่วงหนึงเขาจับได้ว่าแฟนแอบมีกิ๊ก เราก็คอยอยู่ข้างๆเขาตลอดเวลา ปลอบเขาเวลาที่เขาร้องให้ เขาทะเลาะกะแฟนเราก็ขับรถพาไปหาแฟน แล้วเราก็แอบมารออยู่แถวๆนั้นจนกว่าเขาจะคุยกับแฟนเขาเสร็จ เราก็รับเขากลับ เป็นแบบนี้อยู่ 2-3 ครั้งแต่เขาก็ยังไม่เลิกกะแฟน เราก็ยังใช้ชีวิตร่วมกัน 3 คนต่อไป ชีวิตเหมือนจะมีความสุขแต่ก็ไม่ใช่เลย เพราะเขาต้องคุยโทรศัพท์ตลอด เวลาอยู่ห้องก็คุย เราต้องเป็นคนซักผ้า ซื้อกับข้าว รีดผ้า ทำให้ทุกอย่างเลย เพราะเรารักเขามากเลยต้องยอมทำทุกอย่าง เรื่องมันก้อผ่านมา 2 ปีแล้วนัที่เราใช้ชวิตอยู่แบบนี้เวลาที่เดือดร้อนเรื่องเงินไม่ว่าจะเป็นเขาหรือว่าแฟนเขาเราก็ช่วยเสมอ แต่วันเจ็บที่สุดก็คือบางอาทิตย์ที่แฟนเขามาหาพอแฟนกลับไป วันจันทร์เราก็เห็นรอยดูดแถวๆหน้าอก มันเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก เวลาถึงวันเกิดแฟนเขาเราก็ต้องพาไปซื้อของขวัญ ไม่รู้ว่าเราไม่ดีพอหรือว่าอะไรหรือว่าเราคิดไปเองเขาเคยรักเราบ้างหรือป่าวก็ไม่รู้หรือว่ายังดีไม่พอ มีใครเคยเป็นแบบนี้บางไหม อยากรู้ว่าจะมีใครเคยเป็นแบบเรากันบ้างช่วยเล่าให้ฟังหน่อย
เคยไหมใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน 3 คนมาเป็นปีๆๆ