เคยเล่าเรื่องนี้ตอนตอบกระทู้มานานแล้ว แต่ไม่ได้เอามาตั้งกระทู้เลย เมื่อกี้ไปเจอกระทู้ในห้องเฉลิมไทยว่าใครเคยรักกับแฟนแต่ว่าเริ่มต้นเหมือนละครไทยที่เกลียดขี้หน้ากันเปล่า เลยเกิดแรงบันดาลใจตั้งกระทู้นี้ 555+ อยากฟังเรื่องเล่าเกี่ยวกับความรักของคนอื่นด้วย

ความรักผมแบบที่เรียกว่าเกิดเป็นเรื่องราวเป็นสตอรี่จริงๆก็ตอนอยู่มัธยมปลายครับ ราวๆม.5-6 สมัยนั้นผมต้องไปเรียนโรงเรียนจังหวัดสมุทรปราการ(บ้านอยู่บางนากระแดะไปเรียนถึงนู้นนน เพราะตามเพื่อนแท้ๆ) ดังนั้นผมต้องรีบตื่นตีห้าทุกวันเพื่อมาขึ้นรถ โดยต่อรถสองแถวออกจากซอยสุขุมวิท 101/1 ก่อนแล้วไปขึ้นรถเมล์สาย 25 อีกที ดังนั้นทุกเช้าผมต้องออกจากบ้านตรงเวลาเสมอ

เหตุการณ์น่าจะเกิดช่วง ม.5 เริ่มจากตอนไหนไม่รู้จำได้แค่ว่า ผมเจอเธอสาวน้อยคนนี้ครับ ไม่รู้ว่าอยู่โรงเรียนไหน ชั้นอะไร แต่คาดว่าน่าจะน้อยกว่าผมครับแต่คิดว่ามัธยมต้น ลองนึกถึงสาวผิวขาวอมชมพู ตัวเล็กๆเตี้ยๆ  ผอมบางๆ หมวยๆ หน้าตาน่ารักถึงขั้นดีเลยละดูนะครับ คือสาวคนที่ผมพูดถึง

มันเริ่มจากการที่เราอยู่ซอยสุขุมวิท 101/1 ซอยเดียวกัน(นึกถึงซอยใหญ่ๆแล้วจะมีซอยย่อยๆในซอยใหญ่อีกทีนะครับ) มันเริ่มจากการที่ไม่ผมก็เธอขึ้นรถคันเดียวกัน ทั้งรถสองแถวที่ออกจากซอยใหญ่ และรถเมล์สาย 25 ที่ตรงไปสมุทรปราการ ซึ่งตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรคงทำได้แค่มองเห็นเป็นสาวน่ารักมาขึ้นรถ จนกระทั่งพอเจอกันบ่อยๆเข้า

มันเริ่มตรงนี้ครับ

ไม่เป็นผมก็คือเธอเริ่มจะเอ่ยปากบอกว่าจะถือกระเป๋านักเรียนให้  โดยเริ่มแรกตามมารยาท พอถือให้บ่อยครั้งก็เริ่มเป็นว่าเวลาขึ้นรถสายตาต้องสอดส่องมองหาเลยว่าวันนี้เธอจะมาขึ้นรถเวลานี้หรือเปล่า หากวันไหนผมขึ้นรถก่อนได้นั่งก่อน พอเธอขึ้นมาผมก็จะเอ่ยปากขอถือกระเป๋าให้ แต่หากวันไหนเธอขึ้นรถก่อนแล้วผมมาที่หลัง เธอก็จะเอ่ยปากขอถือกระเป๋าให้ มันเหมือนเป็นหน้าที่เลยทีเดียว ต่างคนต่างอมยิ้มเวลาเจอหน้ากัน ทั้งเวลาไปโรงเรียนตอนเช้า และเวลากลับบ้านตอนเย็น

พอช่วงหลังๆไม่ต้องพูดแล้ว พอเจอกันบนรถก็จะดึงกระเป๋าของอีกฝ่ายมาถือให้เลย พร้อมยิ้มอายๆทั้งคู่ จากนั้นผมก็จะลุกให้เธอนั่งแทนไม่ใช่ถือกระเป๋าให้แล้ว ประมาณว่าหากเธอขึ้นรถช้ากว่าผม เธอมีที่นั่งแน่นอน เพราะผมจองที่ไว้ให้แล้วและเธอก็จะดึงกระเป๋าผมไปถือไว้ให้

ถามว่าชอบมั้ย ตอบว่าชอบครับ ชอบมาก แต่เสียดายตรงที่ว่าสมัยก่อนผมมันป๊อดครับ ไม่กล้าจีบสาว อายที่จะมีแฟน ผมเคยตัดสินใจอยากรู้เรื่องราวเกียวกับเธอให้มากกว่านี้ คือว่าพอตอนเช้ารถไปถึงสมุทรปราการผมต้องลงรถก่อนบริเวณตลาดแถวๆศาลากลางจังหวัด แล้วต่อรถสองแถวอีกทีไปโรงเรียน แต่เธอยังนั่งรถเมล์ต่อไป ซึ่งมีวันนึงน่าจะเป็นวันที่โรงเรียนมีกิจกรรม ผมเลยโดดนั่งรถยาวไปกับเธอเลยกะเก็บข้อมูลว่างั้นเถอะ ว่าเรียนที่ไหนนั่งรถไปยังไง จนกระทั่งคนลงจากรถแทบหมดคันแต่เธอก็ยังไม่ลง ประกอบกับใจผมที่เต้นมากๆ เพราะในรถน่าจะเหลือกันแค่สองคนแล้ว และรถมันไปไกลมากๆจนจะเลยบ้านเพื่อนผมที่แถวเส้นทางที่รถเมล์ผ่าน จนผมทนไม่ได้เลยต้องลงก่อน ภารกิจล้มเหลว หรือแม้แต่ตอนที่นั่งรถสองแถวเข้าซอยใหญ่ผมปกติผมต้องลงก่อนเธอก่อนที่รถสองแถว(สีแดง)จะเลี้ยงซ้ายไปทางบ่อปลา(สมัยก่อนมีบ่อปลาแถวนั้น คนเลยเรียกติดปากกันว่าบ่อปลาแต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้เขาเรียกอะไรแทนแล้วเพราะบ่อถูกถมหมด) จนเธอลงจากรถไปก่อนแต่ผมมันก็ป๊อดไม่กล้าลงตาม ไม่งั้นอาจะได้ตามไปส่งถึงบ้าน แถมถ้าถามตอนนี้ก็ดันลืมแล้วว่าเธอลงตรงไหน -*-

สุดท้ายเหตุการณ์ถือกระเป๋า มองกันไปมาผ่านไปร่วมปีกว่าๆ..........

จนกระทั่งช่วงเทอมสุดท้ายของมัธยม 6 ด้วยความคิดโง่ๆของผมที่คิดว่าตกหลุมรักเธอ(อาจจะข้างเดียว) หากความรู้สึกนี้ติดตัวไปจนจบคงไม่ดีแน่ เพราะถึงจะชอบจะรักยังไงผมก็ไม่กล้าที่จะมีแฟนตอนเรียน ผมเลือกทางที่จะเปลี่ยนเวลามาเรียนและเวลากลับครับ (ถ้าจำไม่ผิดนะครับน่าจะเหตุผลนี้) แถมช่วงนั้นผมต้องเข้ากิจกรรมชมรมด้วย ทำให้ผมไม่ได้เจอกันเธออีกเลย(โง่จริงๆเลยตู T^T)

ปัจจุบันเวลาผ่านมาหลายปีแล้วครับ เมื่อหลายปีก่อนหลายครั้งผมยอมที่จะกลับไปนั่งสองแถวออกจากซอยหรือกลับบ้านโดยนั่งสองแถวเข้าซอยทั้งที่ตอนนี้มีรถขับแล้ว ด้วยภาวนาว่าจะเจอเธออีกครั้งตอนนี้คงกล้าชวนคุยแล้ว(ตอนนี้หน้าด้านแล้ว 555+) แต่ก็ไม่เคยเจออีกเลยครับ แน่นอนปัจจุบันนี้ถ้านับตามอายุเธอค่อนข้างมั่นใจว่าคงจะมีแฟนมีลูกแล้วแน่นอนครับ(ถ้ายังไม่มีคงต้องเรียกว่าขึ้นคานแล้วละ) แต่หน้าตาแบบนั้นคงขึ้นคานยาก T^T

ขอแท๊กห้องสยามเพราะเกี่ยวกับความรักโดยตรง เป็นความรักสมัยตอนเป็นวัยรุ่น
ขอแท๊กห้องโต๊ะเครื่องแป้งเพราะว่าสาวห้องนี้รักสวยรักงาม เพราะงั้นชีวิตน่าจะเจอความรักกุ๊กกิ๊กเยอะน่าจะมีประสบการณ์ดีๆมาเล่า เอ๊ะ หรือจะแถว่าเป็นความงดงามในอดีตดี เกี่ยวกับความงามเหมือนกัน อิ อิ
ขอแท๊กชานเรือนเพราะเผื่อโชคดีเธอมีลูกแล้วมาเล่นห้องนี้แล้วอ่านเจอ น่าจะเป็นเพือนกันได้ถึงจะไม่ได้เป็นแฟนกันก็เถอะ และก่อนสาวๆห้องนี้จะแต่งงานกับคนปัจจุบันก็น่าจะมีความรักแบบกุ๊กกิ๊กมาก่อน

สุดท้ายถ้าถามเรื่องราวความรักดีๆในชีวิตผม ผมยกให้เรื่องนี้เป็นอันดับหนึ่งครับ บอกตรงๆปัจจุบันหากมีโอกาสได้นั่งรถสองแถวสีแดงเข้าซอย ผมมักจะมองหาเธอเสมอครับ มันฝังใจอ่ะ

คนไหนอยากแชร์บ้างครับ รออ่านอยู่ ^ ^