อยากจะดราม่าเรื่องการประกวดวงดนตรีลูกทุ่งตามแบบรายการชิงช้าสวรรค์สักหน่อย
ผมรู้สึกไม่ดีกับการจัดประกวดแบบนี้ โดยผมมองว่าเป็นการใช้เงินลงทุนมากเกินเหตุและใช้ความสามารถของเด็กน้อยเกินไป และการที่เด็กสามารถไปต่อยอดได้นั้นมันเบาบาง
ตามแบบแผนที่นิยมการมาประกวดจะต้องลงทุนชุด แต่งหน้าตาให้อลังการ และมีการฟุ่มเฟื่อยในการแสดง จะต้องมีพิธีกรมาพูดแบบประดิษฐ์ ดัดจริตเกินงาม หาความเป็นธรรมชาติไม่ได้ ก่อนเข้าเพลงก็สรรค์หารอะไรมาให้รกรุงรัง ความสามารถของนักดนตรีไม่ได้แสดงขับเคลื่อนออกมา เล่นเหมือนเปิดแผ่นหาความหลากหลายไม่ได้ แดนเซอร์ก็แต่งตัวให้อลังการไว้่ก่อน และต้องมีอุปกรณ์ประกอบโดยเฉพาะแสตนด์ ให้ปีนป่าย นักร้องก็ร้องเลียนเสียงกับต้นฉบับ หาเสียงใหม่ ๆ ไม่เจอ คิดว่านักเรียนคงได้ประสบการณ์คงแค่การทำงานเป็นทีม ส่วนเรื่องอื่น ๆ คงเอาไปต่อยอดได้ยาก เพราะไม่ได้มีประสบการณ์ที่เป็นทักษะที่ได้เฉพาะตัวเท่าไหร่
เวลาประกาศผล ยิ่งเป็นรายการชิงช้าสวรรค์ต้องดราม่าจนฟุมฟาย ราวกับว่าวันนี้โลกจะแตก พรุ่งนี้จะมีชีวิตรอดไม่ ทำเหมือนเด็กอ่อนแอ จะต้องบีบแค้นน้ำตาออกให้สะเทือนใจ มีเด็กจากรร.บรรหาร1 เคยไปประกวดรายการนี้ เล่าให้ฟัง พอตอนประกาศผลพิธีกรมาสัมภาษณ์ เด็กบ้านเราก็ปล่อยมุขกระจาย ขำตลอด และไม่ได้จริงจังกับการประกาศผลเท่าไรนัก แต่พอออกอากาศปราำกฎว่า ตัดออกหมดเลย เอามาเฉพาะตอนที่มันดราม่า แสดงให้เห็นถึงความจงใจที่จะนำเสนออย่างนั้น
ผมมองว่ารายการนี้แทบจะไม่ต้องลงทุนอะไรเลยกับปโปรดัคชั่นเพราะแต่ละโรงเรียนจัดมาเต็ม และให้ค่าตอบแทนเพียงน้อยนิดเมื่อเทียบกับที่แต่ละโรงเรียนลงทุนไป แต่สปอนเซอร์ก็ขายได้มีกำไรเป็นกอบเป็นกรรมแน่นอน
ผมอยากจะสื่อถึงเวทีประกวดต่าง ๆ อยากให้เค้นความสามารถจริง ๆ ของเด็ก ๆ ออกมา ใช้เงินให้น้อยใช้หัวให้เยอะ ให้มีความคิดสร้างสรรค์เยอะ ๆ อย่างรายการเกมส์ซ่าท้ากึ๋นของญี่ปุ่น ที่บ้านเราเอามาออกอากาศ แบบนี้ผมว่าสร้างสรรค์กว่ามากมาย เรื่องมวลชนก็อย่าได้แคร์มากให้ตัดสินด้วยความสามารถ ไร้เส้นสาย ความน่าเชื่อถือของเวทีก็จะได้รับการยอมรับเอง
อยากจะดราม่าเรื่องการประกวดวงดนตรีลูกทุ่งตามแบบรายการชิงช้าสวรรค์สักหน่อย
ผมรู้สึกไม่ดีกับการจัดประกวดแบบนี้ โดยผมมองว่าเป็นการใช้เงินลงทุนมากเกินเหตุและใช้ความสามารถของเด็กน้อยเกินไป และการที่เด็กสามารถไปต่อยอดได้นั้นมันเบาบาง
ตามแบบแผนที่นิยมการมาประกวดจะต้องลงทุนชุด แต่งหน้าตาให้อลังการ และมีการฟุ่มเฟื่อยในการแสดง จะต้องมีพิธีกรมาพูดแบบประดิษฐ์ ดัดจริตเกินงาม หาความเป็นธรรมชาติไม่ได้ ก่อนเข้าเพลงก็สรรค์หารอะไรมาให้รกรุงรัง ความสามารถของนักดนตรีไม่ได้แสดงขับเคลื่อนออกมา เล่นเหมือนเปิดแผ่นหาความหลากหลายไม่ได้ แดนเซอร์ก็แต่งตัวให้อลังการไว้่ก่อน และต้องมีอุปกรณ์ประกอบโดยเฉพาะแสตนด์ ให้ปีนป่าย นักร้องก็ร้องเลียนเสียงกับต้นฉบับ หาเสียงใหม่ ๆ ไม่เจอ คิดว่านักเรียนคงได้ประสบการณ์คงแค่การทำงานเป็นทีม ส่วนเรื่องอื่น ๆ คงเอาไปต่อยอดได้ยาก เพราะไม่ได้มีประสบการณ์ที่เป็นทักษะที่ได้เฉพาะตัวเท่าไหร่
เวลาประกาศผล ยิ่งเป็นรายการชิงช้าสวรรค์ต้องดราม่าจนฟุมฟาย ราวกับว่าวันนี้โลกจะแตก พรุ่งนี้จะมีชีวิตรอดไม่ ทำเหมือนเด็กอ่อนแอ จะต้องบีบแค้นน้ำตาออกให้สะเทือนใจ มีเด็กจากรร.บรรหาร1 เคยไปประกวดรายการนี้ เล่าให้ฟัง พอตอนประกาศผลพิธีกรมาสัมภาษณ์ เด็กบ้านเราก็ปล่อยมุขกระจาย ขำตลอด และไม่ได้จริงจังกับการประกาศผลเท่าไรนัก แต่พอออกอากาศปราำกฎว่า ตัดออกหมดเลย เอามาเฉพาะตอนที่มันดราม่า แสดงให้เห็นถึงความจงใจที่จะนำเสนออย่างนั้น
ผมมองว่ารายการนี้แทบจะไม่ต้องลงทุนอะไรเลยกับปโปรดัคชั่นเพราะแต่ละโรงเรียนจัดมาเต็ม และให้ค่าตอบแทนเพียงน้อยนิดเมื่อเทียบกับที่แต่ละโรงเรียนลงทุนไป แต่สปอนเซอร์ก็ขายได้มีกำไรเป็นกอบเป็นกรรมแน่นอน
ผมอยากจะสื่อถึงเวทีประกวดต่าง ๆ อยากให้เค้นความสามารถจริง ๆ ของเด็ก ๆ ออกมา ใช้เงินให้น้อยใช้หัวให้เยอะ ให้มีความคิดสร้างสรรค์เยอะ ๆ อย่างรายการเกมส์ซ่าท้ากึ๋นของญี่ปุ่น ที่บ้านเราเอามาออกอากาศ แบบนี้ผมว่าสร้างสรรค์กว่ามากมาย เรื่องมวลชนก็อย่าได้แคร์มากให้ตัดสินด้วยความสามารถ ไร้เส้นสาย ความน่าเชื่อถือของเวทีก็จะได้รับการยอมรับเอง